24,512 matches
-
nivelul capitalului social sau participarea beneficiarilor în procesul de formulare a propunerii de proiect, sustenabilitatea proiectului etc. T2. Evaluarea pune accent pe capacitatea solicitantului și a partenerilor, și mai puțin pe „istoricul” acestora. T3. Evaluatorul oferă solicitantului informații privitoare la finanțator, la așteptările și procedurile acestuia, precum și feedback direct, prin evidențierea viabilității și a riscurilor asociate proiectului. T4. Evaluatorul oferă solicitantului consultanță pentru îmbunătățirea imediată a parametrilor proiectului. T5. În cazul aspectelor care nu pot fi îmbunătățite pe loc, evaluatorul formulează
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
singurii agenți economici din sat activează în domeniul comerțului sau al alimentației publice. Sursă: Manualul Operațional FRDS La celălalt nivel, definirea criteriilor referitoare la calitatea unei propuneri de proiect - prin operaționalizarea termenilor de oportunitate, relevanță, fezabilitate - exprimă, în fapt, concepția finanțatorului cu privire la parametrii la care trebuie să se deruleze un demers concret de dezvoltare comunitară. Provocări în evaluarea calității unui proiect de dezvoltare comunitară În principiu, evaluarea oportunității și relevanței unui demers local de dezvoltare presupune analiza măsurii în care acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
am văzut, acela de a fundamenta decizia de aprobare, de îmbunătățire sau de respingere a respectivei propuneri, pe baza unei analize riguroase a gradului în care aceasta respectă atât criteriile de eligibilitate, cât și pe cele de calitate impuse de finanțator și, respectiv, evaluarea rezultatelor proiectului (evaluation), proces care se derulează preponderent după încheierea etapei de implementare a unui proiect și care își propune, în principal, să documenteze măsura în care proiectul și-a atins obiectivele propuse (în termeni de relevanță
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
deja existente la supervizați și urmărește îndeaproape gradul de motivare al supervizaților, conștientizându-le acestora nevoile și interesele. În dezvoltarea comunitară, supervizarea este percepută de unii beneficiari ca o activitate de supraveghere strictă și la limită, ca o neîncredere a finanțatorului în competența și onestitatea responsabililor cu implementarea proiectelor în comunitate. („Suntem bucuroși de banii primiți, dar cu verificările și cu regulile astea ne pare rău câteodată că ne-am pus la treabă și parcă mereu suntem priviți cu neîncredere” - I.M.
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
supraveghere a implementării proiectelor) pentru managementul agenției de implementare a proiectelor. În practică, se conturează două perspective ușor diferite între supervizați și supervizori: supervizații ar dori ca supervizarea să fie doar un proces de advocacy (de reprezentare a lor în fața finanțatorului), iar supervizorul ar dori să aibă un control cât mai strâns al activităților supervizatului. Peste aceste două perspective, mai intervine direct și cea a managementului agenției de implementare a proiectelor, care, la rândul său, poate fi influențată de angajamentele agenției
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
supervizorul ar dori să aibă un control cât mai strâns al activităților supervizatului. Peste aceste două perspective, mai intervine direct și cea a managementului agenției de implementare a proiectelor, care, la rândul său, poate fi influențată de angajamentele agenției față de finanțatori. Supervizarea poate avea ca obiect activitățile unor persoane poziționate diferit într-o comunitate: supervizarea poate urmări gestiunea financiară realizată de o autoritate locală sau de un comitet de conducere ales de comunitate, independent de autoritatea locală. Relația dintre supervizor și
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
oferă soluții doar pentru remedierea unor deficiențe procedurale, nu și a unor lipsuri tehnologice. Relația dintre supervizor și supervizați implică și un anumit proces de negociere reciprocă. Însă, în cele mai multe situații, negocierea se referă doar la aspectele nereglementate strict de către finanțator, cum ar fi timpul și durata vizitelor, interpretarea unor relații sociale și interpersonale etc. Supervizarea implică strategii și procese de negociere, subliniază Cojocaru (2005), din cauza faptului că supervizorul și supervizații au poziții de autoritate diferite, pe care, în cursul interacțiunii
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
să-și impună propria poziție) sau tactica de a răspunde la o întrebare lansată de supervizat printr-o altă întrebare (Kadushin,1992, cf Cojocaru, 2005). Comunitatea are o anumită influență asupra momentelor de supervizare, dar inițiativa poate veni și din partea finanțatorului. Supervizarea promovează împuternicirea agenților locali de implementare a proiectelor prin delegarea unor atribuții și întărirea unor competente practice. Supervizorul monitorizează modul de administrare a resurselor alocate și a sarcinilor asumate de către membrii comunității. Planificarea după un regulament clar a activităților
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
unde să faci această consultanță? Cui te adresezi cu prioritate? Apar noi întrebări, iar soluțiile practice sunt încă la început de drum. Ca element component al ciclului unui program de dezvoltare, supervizarea este un concept extrem de util pentru arsenalul unui finanțator sau donator. În optica noastră, supervizarea este cu precădere „externă”, necontrolată de cei controlați, realizată pentru a favoriza succesul implementării unui proiect, dar și pentru a încredința resurse suplimentare pentru comunitate, în ansamblul ei. În practica implementării proiectelor finanțate la
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
implementării unui proiect. Vom da acum o definiție operațională supervizării, pe care o vom folosi ca punct de plecare pentru analiza funcțiilor sale practice (atribuții ale ultimei structuri): Supervizarea în dezvoltarea comunitară este ansamblul acțiunilor exercitate de către specialiștii angajați de finanțator, sub forma unor procese de verificare și control, de asistare-instruire, de motivare-suportive și de comunicare directă cu membrii comunității, având ca scop optimizarea implementării unui proiect aprobat și încredințarea de resurse suplimentare pentru dezvoltarea comunitară. Puține agenții de management și
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
să le spunem, de legături între tipul de evaluare și consistența instruirii beneficiarilor pe parcursul implementării, mai pot exista încă două situații (așa cum este prezentat în figura 2). Astfel din punct de vedere teoretic, sunt posibile patru categorii de politici ale finanțatorului, în funcție de legătura dintre evaluare și consistența instruirilor, dar în practică consacrate predominant categoriile 2 și 3 (vezi figura 2). Tipul de evaluare Consistența activităților de asistență pe parcursul implementării Convențională Participativă Mare Politică de categoria 1 Politică de categoria 2 Scăzută
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
practica implementării multor proiecte, se ajunge ca primele acțiuni de asistență ale supervizorului să fie realizate în afara sesiunilor de instruire, odată cu prima vizită în comunitate. Realizarea vizitelor în comunitate este principala tehnică de supervizare și poate avea configurații diferite de la finanțator la finanțator, în funcție și de categoria rezultată din intersecția dintre „consistența activităților de instruire” și „tipul de evaluare” (vezi figura 2). În cazul unei agenții care adoptă politica de categoria 2, vizitele în comunitate sunt modalitatea prin care se
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
multor proiecte, se ajunge ca primele acțiuni de asistență ale supervizorului să fie realizate în afara sesiunilor de instruire, odată cu prima vizită în comunitate. Realizarea vizitelor în comunitate este principala tehnică de supervizare și poate avea configurații diferite de la finanțator la finanțator, în funcție și de categoria rezultată din intersecția dintre „consistența activităților de instruire” și „tipul de evaluare” (vezi figura 2). În cazul unei agenții care adoptă politica de categoria 2, vizitele în comunitate sunt modalitatea prin care se oferă asistență
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
de proiect FRDS, Hangu, județul Neamț). Supervizații deja angajați și motivați în realizarea planului lor aduc la cunoștința supervizorului aspectele pe care nu le pot rezolva, iar acesta va organiza - consultându-se, după caz, cu alți specialiști sau cu monitorii finanțatorului - soluționarea problemelor apărute. Este circuitul normal de manifestare a supervizării ca proces de organizare. Supervizorul nu intervine decât în momentele în care constată existența unor factori sau aspecte negative ce pot afecta derularea contractului de grant. Beneficiarii sunt cei care
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
celorlalți în capacitatea comunităților de a realiza acte economice oneste: „că se poate și altfel”. Efectele pozitive asupra dimensiunilor încredere și organizare sunt durabile în măsura în care proiectul finanțat devine un model de practici economice oneste pentru comunitate. Un risc asumat de către finanțator atunci când aprobă proceduri de achiziții bazate pe un număr mare de principii ale pieței libere este creșterea timpului alocat pentru formalizare (birocratizare) de către beneficiari. Presiunea timpului și a termenelor angajează beneficiarii în procese de diviziune a muncii și de delegare
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
de acte angajante? Răspunsul practicianului poate să nu fie atât de entuziast, el fiind limitat în acțiune de obiectivele generale ale proiectului, de codul deontologic al supervizorului, de profesiunea supervizorului, de capacitățile sale, de rolurile jucate în comunitate, de politica finanțatorului etc. Desigur, acțiunile suportive realizate de supervizor trebuie să țină cont, alături de dimensiunea psihosocială menționată, de factorii politici, economici și identitari, de „combinația subtilă” a acestora la nivel comunitar (Sandu, 2005, pp. 64-70). Supervizarea ca proces de comunicare Comunicarea este
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
a supervizării este cu procesele de monitorizare și evaluare, deși, în mai multe cazuri, așa cum am arătat, pot exista confuzii în privința acestui raport. Cert este că supervizarea furnizează profiluri dinamice ale comunității în acord cu indicatorii de parcurs identificați de finanțator. Ele pot fi o sursă importantă de analiză și evaluare a proiectelor și, mai ales, de diagnosticare a muncii de supervizare. EMBED Word.Picture.8 Figura 6. Rolul supervizării în cadrul proceselor de dezvoltare comunitară Analiza SWOT a supervizării efective În
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
și agenția de implementare sunt mai scurte din punct de vedere decizional. Controlul comunității asupra execuției și beneficiilor proiectului este unul efectiv, datorat procedurilor de transparență. Timpul alocat supervizării este mai scurt, iar costurile de implementare sunt mai mici pentru finanțator. Un număr considerabil de membri din comunitate dobândesc competențe organizatorice și/sau învață să coopereze și/sau să negocieze. Se pot realiza modificări ale sumei contractate, ale graficelor de execuție și ale tranșelor financiare. Supervizarea nu afectează timpul de implementare
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
acelea? A folosit, în decursul existenței, sale metode și instrumente potrivite mediului rural, mediu prioritar în volumul activității sale? Și, dacă da, cum a reușit, din punct de vedere organizațional, acest lucru? A constituit sprijinul primit de această organizație din partea finanțatorilor un impuls pentru alte organizații implicate în dezvoltarea socială să îmbrățișeze conceptul de dezvoltare de jos în sus? Este FRDS o organizație românească, cu filozofie, cultură și viitor în dezvoltarea socială în România? Cum se plasează această organizație în contextul
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
din fonduri externe, majoritatea cu caracter pilot, nu existau demersuri la nivel național destinate susținerii directe, prin infuzie de fonduri, a dezvoltării locale în zonele sărace. Pe fondul acestui gol de intervenție, pe de o parte, și în contextul neîncrederii finanțatorilor externi în capacitatea instituțiilor existente de a aplica un model de intervenție capabil să asigure transferul rapid de fonduri către comunități, cu un nivel redus de birocrație, Guvernul și, la propunerea acestuia, Parlamentul au decis crearea prin lege a unei
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
patru ani a organizației (vezi Legea nr. 129/1998) a fost prelungită pe o durată nelimitată și i-a fost recunoscut dreptul de a acorda consultanță în domeniul dezvoltării sociale, ca urmare a convingerii manifestate de instituțiile guvernamentale și de finanțatori că modelul „importat” se potrivește condițiilor reale. Tot atunci a început să se manifeste și o anume conștiință de sine a organizației; eliberată de ștampila „creată de Banca Mondială pentru un program”, au început preocupările pentru identificarea rolului pe piața
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
care , încă de prin anul 1999, începuseră încurajate, pe de o parte, de deschiderea produsă de FRDS de a promova dezvoltarea comunitară și de a utiliza, ca instrument de activare, facilitarea și, pe de altă parte, de interesul crescând al finanțatorilor pentru dezvoltarea din interiorul comunității. În acest context, alte instituții guvernamentale, convinse, printre altele, și de caracterul cvasipublic al FRDS, au încredințat acestei organizații părți din bugetele programelor destinate reducerii decalajelor de dezvoltare din zonele lor de interes, pentru aplicarea
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
atribuțiilor în organizație, rămâne întrebarea dacă managementul de nivel mijlociu și superior va putea face față diversității și complexității problemelor și care este nivelul de delegare al responsabilităților ce poate asigura încrederea și confortul profesional al conducerii Fondului și al finanțatorilor. Va putea oare Fondul să reziste și altfel decât prin finanțările Băncii Mondiale? Are el o capacitate suficient de mare de adaptare, astfel încât schimbările majore ce au început să se resimtă în structura și modul său de funcționare să nu
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
componentelor eventual critice li se acordă șansa de manifestare prin exprimare și folosire ca feedback pentru corectarea acțiunii. Reflexivitatea practicii comunitare se poate manifesta la nivelul tuturor actorilor implicați în desfășurarea acesteia - facilitatori, evaluatori, supervizori, manageri de agenție de implementare, finanțatori, participanți locali implicați în acțiune etc. Strict vorbind, reflexivitatea implică dublul rol în care actantul își asumă în afara rolului de agent și evaluarea eventual critică a propriei acțiuni. Această schemă de interpretare a reflexivității este pe deplin adecvată acțiunilor cu
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
de la o entitate legală autonomă în cadrul proiectului SDF la o agenție de implementare semiautonomă prin derularea ferestrei comunitare a proiectului PDR și a „Schemei de Dezvoltare Socială a Comunităților Miniere” (SDSCM). A existat și o relativă tensiune între stat și finanțatori: mulți donatori internaționali deplângeau reticența și chiar refuzul autorităților statului de a oferi informații, date relevante pe baza cărora să-și poată construi strategiile de dezvoltare. De aceea, strategiile acestora erau mai degrabă de așteptare, pe termen scurt (wait and
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]