25,230 matches
-
piscicultura, silvicultura) 5.5. Nivel de dotare-echipare: - administrație publică, - primărie, judecătorie, parchet, tribunal, autorități judecătorești notariat, sedii pentru diferite asociații; și asociații: - educație: - învățământ preșcolar, primar, gimnazial, liceal; - sănătate, asistență socială: - spital general sau secție-spital, maternitate, dispensar policlinic, stație de salvare, creșa, farmacie, cămin de bătrâni; - cultură: - casă de cultură, cinematograf, bibliotecă publică, muzee, sala de expoziții, club etc. - comerț, prestări de servicii: - magazine universale și magazine speci- alizate, piața agroalimentara; - turism: - hotel de două stele cu minimum 50 de locuri
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187200_a_188529]
-
echilibrului energetic în nodurile rețelei. 2.8. Alocarea memoriei de calcul Programul de calcul trebuie să permită alocarea dinamică a memoriei calculatorului pentru stocarea datelor de intrare, a datelor necesare rezolvării sistemului de ecuații și a datelor cu rezultatele obținute, salvarea și stocarea imaginilor grafice cu rezultate. 2.9. Raportul cu rezultate - Programe de categoria A, rezultatele de calcul sunt prezentate tabelar. - Programe de categoria B și C, rezultatele de calcul sunt prezentate tabelar și grafic sub formă de: o suprafețe
EUR-Lex () [Corola-website/Law/187153_a_188482]
-
căruia S. îi dedică o lungă poezie. Dar individul tinde către eliberarea din această stare, tentativa, zadarnică, fiind făcută de dragul unui ideal. Acest tip uman ar fi întruchipat de Faust, căruia îi consacră, de asemenea, versuri. După „crude îndoinți”, căutând salvarea în vis și visare, poetul crede că moartea e unicul liman. Versurile lui, foarte răspândite în epocă, au fost reproduse în numeroase reviste până pe la 1900. A tradus, împreună cu Vasile Pogor, partea întâi din Faust de Goethe (1862), unde se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289714_a_291043]
-
târziu, În procesul de construcție a unei societăți puternic industrializate, urbane și suburbane. Motivul pentru care visul american este durabil Într-o atât de mare măsură, este faptul că implică cele mai importante dorințe umane - fericirea În lumea aceasta și salvarea În lumea cealaltă. Prima necesită perseverență, autoperfecționare și autosuficiență, iar cea de-a doua - o credință neabătută În Dumnezeu. Nici un alt vis anterior nu a oferit perspectiva a ce este mai bun din ambele lumi - cea a vieții acesteia și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
pășuni. Arhitectura vechii Europe reflectă modul diferit În care europenii, din vremea de mult trecută, concepeau spațiul și securitatea personală. În Evul Mediu, sentimentul de securitate era direcționat În sus. Oamenii se uitau către ceruri În speranța de a obține salvarea eternă și se uitau În jos la pământurile lor ancestrale, unde găseau securitate În tradițiile păstrate cu sfințenie și asociațiile comunitare. În Europa feudală, oamenii aparțineau pământului și nu invers. Cineva se năștea Într-o anumită clasă socială și trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
ceea ce fiecare vizitator al acestor mari temple o face. Numai imaginați-vă schimbarea de conștiință pe care perspectiva a adus-o. Pentru creștinii timpurii, lumea era văzută numai ca o etapă temporară, un loc pentru a se pregăti pentru eterna salvare În lumea cealaltă. Ceea ce era important era comunitatea credincioșilor Înghesuiți Împreună - așa cum sunt arătați În majoritatea tablourilor medievale - așteptând Întoarcerea triumfală a Domnului nostru Iisus Hristos. Perspectiva a redirecționat atenția umană către lumea orizontală, a lui aici și acum și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
târzie, europenii și-au concentrat atenția pe o varietate de noi tehnologii pentru a obține o porțiune cât mai mare din bogăția naturii. Totuși, sistemul lor de referință spațio-temporal era Încă, În mare parte, concentrat pe verticală, pe trecerea la salvare În lumea de apoi. Puțina atenție fusese concentrată În a transforma Împărăția lui Dumnezeu Într-un corn al abundenței terestre. Regândirea naturii În termeni matematici a avut și un alt și mai subtil, efect asupra societății europene. Chiar de la Începutul
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de remarcat, cu o bătălie epică Între Biserică și o clasă comercială În formare la sfârșitul epocii medievale și Începutul erei moderne timpurii. Disputa era asupra chestiunii cametei. În joc erau două noțiuni diferite ale securității, una sacră, centrată pe salvarea eternă, cealaltă profană, bazată pe o abundență materială. Biserica interzisese cămătăria. În Matei 6,24, stă scris: „Nimeni nu poate să slujească la doi domni, căci sau pe unul Îl va urî și pe celălalt Îl va iubi, sau de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
obține cel mai mare profit. Biserica argumenta că timpul Îi aparține În mod exclusiv lui Dumnezeu, care Îl distribuie gratuit În regatul sau temporal. Timpul este un dar pe care Dumnezeu Îl oferă, astfel Încât oamenii să se poată pregăti pentru salvarea viitoare. Uzurpând timpul, comercianții, bancherii, moșierii și antreprenorii uzurpau autoritatea lui Dumnezeu. Rezumând poziția oficială a Vaticanului, Thomas Chobham argumenta că pretinzând interes, „cămătarul nu vinde nimic care Îi aparține celui care se Împrumută. El vinde numai timp care Îi
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
timp spiritual sau sacru și introducerea noțiunii de timp secular. Nu mai e nevoie s-o spunem, dar călugării benedictini au intenționat ca invenția orarului să fie folosită numai pentru a aranja mai bine timpul pe pământ, În pregătirea pentru salvarea eternă. Nu au bănuit că va deveni principalul instrument al comerțului modern. Ordinul Benedictinilor a fost fondat În secolul al VI-lea. Era diferit, Într-un aspect important, de alte ordine bisericești. Sfântul Benedict punea accent pe activitate continuă. Regula
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
un popor ales. Reformatorii protestanți din secolele al XVI-lea și al XVII-lea credeau că hărnicia și abilitatea de sacrificiu erau un semn că cineva fusese ales pentru mântuire. John Calvin, teologul reformației franceze, a denunțat doctrina Bisericii, a salvării prin lucrări bune, confesie și iertarea de păcate. Dumnezeu nu poate fi influențat pentru un loc În Rai, a spus Calvin. Reformiștii credeau că fiecare ființă umană este izbăvită sau damnată din naștere și că, făcând lucrări bune nu poate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
credință și raționalitate, a trai atât În lumea Reformei, cât și În cea a Iluminismului poate să creeze confuzii teleologice. În timp ce acea parte a caracterului american care ține de Reformă tinde să trăiască suferința lui Hristos În această lume În schimbul salvării În următoarea, partea iluministă Îl Îndeamnă pe fiecare american să caute fericirea aici și acum În numele progresului uman. Europenii au fost mai puțin schizofrenici din acest punct de vedere și au abandonat eventual zelul religios, rămânând numai cu ideologia iluministă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
asalt frontal asupra viziunii despre lume bazate pe religie a Bisericii. În timp ce unii dintre ei declarau credința Într-o autoritate divină superioară, adeseori favorizau rațiunea În detrimentul credinței și acordau aceeași importanță progresului material și viziunii unei abundențe terestre, ca și salvări eterne. Moderniștii au ajuns să creadă că piața este izvorul spiritului uman, iar cultura este beneficiarul acesteia. Au dat Întâietate muncii, și au substituit valorile intrinseci cu cele ale utilitarismului. Materialiștii văd piața ca pe o instituție socială esențială și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
vulnerabili, iar nu vicleni și agresivi 8. Rearanjând astfel universalitatea condiției umane, Turner deschide posibilitatea avansării unei noi viziuni pe care rasa umană să o Îmbrățișeze. În lumea creștină medievală, natura decăzută a umanității era considerată o condiție universală, iar salvarea eternă era oferită drept un vis care să unească umanitatea. În era modernă, natura pragmatică a omului era văzută drept o condiție universală, progresul material fiind adoptat drept vis unificator. În era globală, fragilitatea și vulnerabilitatea devin condiția universală a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
drept o condiție universală, progresul material fiind adoptat drept vis unificator. În era globală, fragilitatea și vulnerabilitatea devin condiția universală a umanității, conștiință globală devinind visul de urmat. Asemănător, obligațiile proprietate au structurat viziunea asupra lumii bazată pe credința și salvarea eternă, iar dreptul la proprietate a dat formă erei utilitarismului și progresului material. În noua lume, ce va să vină, drepturile umane devin norma indivizibilă pentru a promova conștiință planetară și a Încuraja o administrare sustenabilă a Terrei. Fragilitatea și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
care generațiile anterioare l-au avut atunci când au Înlocuit credința cu rațiunea. Numai prin empatie poate cineva să Înțeleagă valoarea noțiunii drepturilor omului universale. De la era rațiunii la era empatiei Liantul social care a menținut În viață visul creștin al salvării eterne a fost credința. În epoca modernă, rațiunea a devenit comportamentul dorit pentru a obține progresul material. În noua eră, empatia este răspunsul uman la o vulnerabilitate comună și cheia spre o conștiință planetară. A empatiza Înseamnă a schimba rolurile
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Uniunea Europeană a convocat un summit În iunie 1999 la Köln, În Germania. La Întâlnire s-a decis stabilirea unei Politici Europene de Securitate și Apărare (ESDP), al cărei scop va fi să Întreprindă acțiuni militare pentru misiuni umanitare și de salvare, menținere a păcii și rezolvare a crizelor 83. Cele trei obiective au fost numite „Misiunile Petersberg”, după numele hotelului din Bonn În care europenii le-au propus pentru prima dată În 199284. Participanții la summit au fost de asemenea de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de a recapta sentimentul unității oceanice pe care l-au avut În pruncie. Freud a crezut că povestea lui Hristos a servit ca un surogat pentru pierderea sentimentului originar de unitate oferind dragostea necondiționata a lui Dumnezeu și speranța În salvarea eternă. În era modernă, identitatea națională a devenit substitutul favorit. Fervoarea patriotică le dă multor oameni sentimentul că fac parte dintr-un Întreg mai mare, imortal și care oferă iubire. Adeseori ideologia servește același scop. Mulți capitaliști și socialiști și-
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
luptăm pentru cei oprimați și Îi glorificăm pe cei care au depășit obstacolele vieții pentru a se realiza. Credem că fiecare este În final responsabil pentru viața sa. Suntem responsabili. Aceasta este cealaltă față a individualismului nostru, care este Încă salvarea noastră. Dacă sentimentul nostru de responsabilitate personală poate fi separat de instinctul morții și pus În serviciul instinctului vieții, America ar putea din nou să conducă lumea. Sarcina care Îi rămâne familiei umane este adoptarea unei „etici personale” de responsabilitate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
confirme vocația, a fost reprezentată pe scena Teatrului Național din Iași. Farsă tragică despre evaziune și alienare, piesa are rădăcini în actualitatea imediată, propunînd o radiografie într-o tonalitate tragicomică asupra unui cuplu conjugal copleșit de neputință, banalitate și ratare. Salvarea e căutată într-o invenție a imaginației, în acceptarea unui fals, în refugiul într-o zonă imaginară, într-o zonă a convenției. Locuind acest spațiu imaginar, cei doi soți simt însă acuta nevoie de evadare... în viață, de întoarcere la
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
autorul privește, printr-o lentilă care mărește uriaș, la bietele noastre suflete obligate să mintă pentru a se salva pe deoparte și pentru a se pierde pe cealaltă parte. Se propune aici o pagină a înfrînților vieții, a căror ultimă salvare nu este nici măcar sinceritatea, ci luciditatea dureroasă asumată în genunchi. Părăsind ordinea cronologică a apariției pieselor lui C. Popa, mă opresc asupra textului " Mașina de vînt". Ca și în "Calul verde", pretextul sentimental e doar manevra prin care se speră
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
bea din sticlă) Of, tare-i bun prezentul! (se face comod) Și-acum să-mi dorm puțin prezentul... olecuță numai... TABLOUL II (Același spațiu; sonerie telefon; pe ușa laterală intră Gh. P. unu; ridică receptorul) Alo! Alo! Da..., pe dracu' Salvarea...! (închide telefonul) Auzi, salvarea! Hm! Nu salvez pe nimeni...! De m-aș salva pe mine...! (se uită la ceas) Aoleo, eu în seara asta am spectacol... cu ăia de la et. II..., cu bunicuța Popescu... și cu nepoțica Ilinca... pe ea
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
tare-i bun prezentul! (se face comod) Și-acum să-mi dorm puțin prezentul... olecuță numai... TABLOUL II (Același spațiu; sonerie telefon; pe ușa laterală intră Gh. P. unu; ridică receptorul) Alo! Alo! Da..., pe dracu' Salvarea...! (închide telefonul) Auzi, salvarea! Hm! Nu salvez pe nimeni...! De m-aș salva pe mine...! (se uită la ceas) Aoleo, eu în seara asta am spectacol... cu ăia de la et. II..., cu bunicuța Popescu... și cu nepoțica Ilinca... pe ea încă n-o cheamă
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
esențelor ultime -, e o incantație a luminii, a Soarelui. Dar și speculația sinuoasă, și rigoarea, împinsă la extrem, a formelor fixe rămân străine de fervoarea căutărilor de altădată (din Arca lui Noe), care, susținute de substanțialul fond arhetipal al miturilor „salvării”, dobândeau o amplitudine a resemantizării lirice în acord cu eternul omenesc, cu șanse reale de a-l reprezenta pe autor și dincolo de îndreptățita mențiune istorico-literară cuvenită numelui său. SCRIERI: Îngerii pământului (în colaborare cu Nicolae Mihăescu), București, 1931; Arca lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289877_a_291206]
-
anumită conjunctură istorică, religia poate să se orienteze în mod prioritar spre funcția de asigurare a solidarității colective (creștinismul în Țările Române în perioada dominației otomane); într-o situație de dezorganizare socială și criză umană, ea se poate concentra asupra „salvării” individuale: în fine, într-o altă situație, ea poate funcționa în principal ca instrument ideologic al claselor dominante (a se vedea atitudinea lui Lenin față de religie în timpul revoluției ruse). Un al doilea exemplu se referă la analiza funcțională a unui
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]