24,383 matches
-
pe foaia volantă. Mi-aș putea regăsi o veche colegă de școală... sau să localizez un autoturism prin satelit UPS... sau, pur și simplu, să aflu mai multe despre un prieten sau un vecin... O, Doamne. Știu! Nu sînt prea sigură că Dave a Înțeles sută la sută treaba cu sprîncenele. Însă eu i-am explicat cît am putut de limpede și i-am făcut și un desen, așa că, pînă la urmă, am reușit să-l fac să se ambaleze. Mi-
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
altă planetă. E un restaurant foarte drăguț chiar aici, arăt pe geam, În fața noastră. Nu putem să intrăm acolo pur și simplu? Numai noi doi, și fără nimeni altcineva? — A, face Danny, părînd că-i pică, În fine, fisa. Păi... sigur. Hai să mergem. Coborîm din mașină, tocmai În clipa În care Carla se apropie cu o tavă de la Starbucks. — S-a Întîmplat ceva? ne privește alarmată. — Ne ducem la masă, zic. Doar Danny și cu mine. Aici. Îi arăt spre
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
un e-mail. Ridic ochii și văd privirea Încîntată a lui Danny fixată asupra mea. — Crezi că e cineva pe urmele tale, Luke? zice, ridicînd din sprîncene. Un... detectiv particular, poate? Îl omor cu mîna mea. — E o alarmă falsă, sînt sigură! spun cu vocea ușor sugrumată. O simplă coincidență! — Probabil. Luke Încuviințează. Dar e destul de ciudat, totuși. Ne vedem mai tîrziu. Mă atinge scurt pe mînă și rămînem amîndoi cu ochii după el, privindu-l cum Își croiește drum printre mese
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
cel din seara respectivă. Ori pe cel pe care l-am lăsat azi-dimineață. Cred că i-am cam blocat căsuța de mesaje vocale lui Dave Sharpness, insistînd să stopeze investigația. Însă, pînă nu vorbesc cu el personal, nu pot fi sigură că mesajul meu a ajuns la el. Ceea ce Înseamnă că e posibil ca supravegherea să continue. A doua zi dimineață, cînd plecăm Împreună să mergem la centrul de cărucioare, toate simțurile mele sînt alertate la maximum. SÎnt sigură că sîntem
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
pot fi sigură că mesajul meu a ajuns la el. Ceea ce Înseamnă că e posibil ca supravegherea să continue. A doua zi dimineață, cînd plecăm Împreună să mergem la centrul de cărucioare, toate simțurile mele sînt alertate la maximum. SÎnt sigură că sîntem urmăriți. Dar de unde? Din copac? Dintr-o mașină parcată, cu obiectivul de distanță fixat asupra noastră? Cobor stresată treptele clădirii, cu ochii În toate direcțiile. În stînga mea aud un clic și Îmi ascund instinctiv fața cu mîna
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
În carnețel. Așa. Acum aș vrea să știu dacă doriți ca respectivul cărucior să se plieze ușor, ca să-l puteți pune În mașină? Doriți să se facă și scaun auto? Doriți ceva suplu și ușor manevrabil, sau ceva solid și sigur? Mă uit spre Luke. Și el pare la fel de bulversat ca și mine. Haideți să vedem cîteva modele, se mai Înmoaie Stuart puțin. Ca să Începem de undeva. O jumătate de oră mai tîrziu, simt că mi se Învîrtește capul. Am văzut
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
maro de spumă poliuretanică și fac fărîmițe un șervețel, gîndindu-mă „Nu-mi vine să cred“. N-am putut să fac nimic În weekend. A trebuit să aștept pînă azi-dimineață, cînd Luke a plecat la muncă. Am așteptat pînă am fost sigură c-a plecat (uitîndu-mă pe fereastră și pe urmă sunîndu-l de două ori În mașină, ca să fiu sigură că nu s-a Întors), după care mi-am adunat curajul de a suna la biroul lui Dave Sharpness. Chiar și atunci
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
să fac nimic În weekend. A trebuit să aștept pînă azi-dimineață, cînd Luke a plecat la muncă. Am așteptat pînă am fost sigură c-a plecat (uitîndu-mă pe fereastră și pe urmă sunîndu-l de două ori În mașină, ca să fiu sigură că nu s-a Întors), după care mi-am adunat curajul de a suna la biroul lui Dave Sharpness. Chiar și atunci Însă, am vorbit mai mult În șoaptă. Am vorbit cu secretara, care a refuzat să-mi dea vreun
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Ia să vedem. Se uită la termometru, ușor Încruntată. — Da, ai o ușoară febră. Hai să-ți dăm niște paracetamol. Îmi Întinde două pastile, pe care le dau pe gît, cu apa pe care mi-a adus-o Luke. — Ești sigură că e ok? zice el, privindu-mă neliniștit. — Da. Distracție plăcută. Îmi trag cuvertura peste cap și simt lacrimile udîndu-mi perna. — Pa, scumpo. Îl simt pe Luke cum mîngîie cuvertura. — Odihnește-te. Le mai aud glasurile În surdină, apoi ușa
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
să-mi Înmîneze o bancnotă de douăzeci de lire, ca să pot să-mi cumpăr eșarfa Denny and George. În zilele de demult, cînd abia dacă-l cunoșteam, cînd el era Luke Brandon cel sexy și misterios, iar eu nu eram sigură că Îmi cunoaște măcar numele. Simt În suflet o durere sfredelitoare și, din senin, lacrimile Încep să-mi curgă În voie pe obraji, și-mi Îngrop capul și hohotele de plîns În așternuturi. Cum poate să mă părăsească? Nu i-
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
de asta, o să... o să-i spun că acest copil nu este al lui Luke, ci al lui Wayne, amicul meu din Închisoare, cu care corespondez, iar Întregul scandal va apărea În presă chiar mîine. Asta o s-o oripileze În mod sigur. Tocmai mă dau cu parfum și cu niște luciu de buze, cînd aud niște pași apropiindu-se. Se aude o bătaie În ușă și strig „Intră“. O clipă mai tîrziu, ușa se deschide larg - și În prag se află ea
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Elinor Sherman“. Pe copertă se află o fotografie a unui soclu alb elegant, pe care este așezat un alt soclu alb, mai mic. Dumnezeule, nu Înțeleg nimic din arta modernă. — Mersi, zic, aruncîndu-i o privire Îndoită. O să venim, În mod sigur. Mulțumesc că ai venit. Îți urez o zi frumoasă! Elinor Îmi mai aruncă o ultimă privire piezișă, apoi Își ia mănușile și poșeta Kelly și iese cu pași mari din cameră. În clipa În care dispare, Îmi Îngrop capul În
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
perfect pentru ședința foto. Azi ies din spital, așa că pot să vin, fără probleme! — Super! aud ușurarea din glasul Marthei. Abia aștept! N-o să dureze decît vreo două-trei ore și-ți promit că n-o să scoatem untul din tine! SÎnt sigură că ai tone de haine drăguțe, dar o să aducă și stilista noastră cîte ceva... Acum, te rog, mai spune-mi o dată adresa. Stai pe Delamain Road, la numărul 33? Îmi aduc aminte subit că am uitat să-i fac rost
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
aer În piept adînc, Încercînd să-mi regăsesc calmul și scot două căni. Apoi mă Întorc spre el. — Luke, da’ de ce-a zis Venetia că aveți o aventură, dacă nu aveați? — Habar n-am. Luke pare deconcertat. — Ești absolut sigură că asta a vrut să spună? Și că nu ai Înțeles tu greșit? Nu! Îi răspund supărată. Nu sînt chiar atît de idioată! A fost cît se poate de clar la ce se referă. Rup o bucată de hîrtie prosop
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
din secunda În care au intrat pe ușă, și a fost cît se poate de convingător atunci cînd le-a făcut turul casei. Toți sînt convinși că noi chiar locuim aici! Mă simt o cu totul altă persoană. În mod sigur, chiar arăt ca o altă persoană. Petele mi-au fost acoperite, iar make-up artista a fost foarte amabilă. Mi-a zis că a văzut cazuri mult mai grave și că măcar eu nu sînt o drogată care și-a pierdut
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
să deretici deloc? adaugă Suze curioasă. Sau măcar să faci puțină ordine? Îmi trec În revistă eventualele porniri. Nu prea cred. — Nu-ți vine, de pildă, să speli farfuriile alea? Suze arată spre vesela de la micul dejun, din chiuvetă. — Nu, zic sigură pe mine. CÎtuși de puțin. Asta nu face decît să demonstreze ce spuneam, clatină Suze din cap, minunîndu-se. Fiecare sarcină e altfel. Mă lovește din senin un nou gînd. — Hei, Suze, dacă-mi pregătesc culcușul, poate că o să nasc În
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Încă integral. Dar e cu totul altceva. Eu nu sînt o companie uriașă multinațională, nu? — SÎnt celebri pentru țepele lor. I-am somat, i-am amenințat... Luke se freacă pe frunte. — CÎt timp Încă făceam afaceri cu ei, am fost siguri că o să obținem pînă la urmă banii. Acum, e posibil să trebuiască să-i dăm În judecată. — Foarte bine, atunci dați-i În judecată! zic sfidătoare. N-o să scape așa ușor! — Însă, Între timp... Luke ridică ceașca, apoi o lasă
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
o batistă la ochi. Poate că asta o să fie piatra lui funerară. Probabil n-o să știm niciodată pe unde-i zac rămășițele. Schimb priviri cu mama, care face o față familiară gen „iar a luat-o razna Janice“. — Janice, sînt sigură că e teafăr și nevătămat... Începe Jess. Putem pune să-i fie gravată data nașterii pe spate, continuă Janice. Dacă n-ai nimic Împotrivă, Becky, draga mea. — Ăă... păi nu, zic șovăitoare. Sigur că nu. — Nu e mort, Janice! aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
privirea, fără să clipesc. Și trebuie s-o văd pe Venetia, urgent. Dar, dacă nu vreți să lăsați să intre o femeie căreia i s-a rupt apa ieri și care suferă enorm În tăcere... ridic ușor glasul, ca să fiu sigură că mă aud și celelalte gravide. — Bine! secretara Înțelege că a fost Înfrîntă, fără drept de apel. Puteți aștepta. Scanează cu privirea sala de așteptare, plină ochi. — Așteptați În camera aceea, spune Într-un final, și-mi arată spre o
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
nou glas la ușă. Louisa sînt! Putem intra? Louisa? Nu se poate una ca asta. E aromaterapeuta pe care am angajat-o pentru naștere. Cum naiba a... — Mama ta i-a sunat pe toți cei de pe lista ta, ca să fie sigură că știu! zîmbește larg Suze. E atît de eficientă! SÎnt pe drum cu toții. Nu pot face față situației. Totul se mișcă mult prea repede. Louisa a scos deja niște fiole cu ulei și a Început să mă frecționeze cu ceva
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
al lui Luke ne face să tresărim cu toții. I-ai spus că o părăsesc pentru a fi cu tine? Ai Încercat s-o faci să se Îndoiască de mine? — Firește că nu, spune Venetia cu răceală. Observ că Îl fixează sigură pe ea, dar Îi tremură ușor maxilarul. — Bine, spune Luke la fel de aspru. Ei bine, haide să spunem lucrurilor pe nume, ca să fie clar pentru toată lumea, pentru totdeauna. Nu aș avea niciodată o aventură cu tine, Venetia. Nu aș avea niciodată
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
fost asta? Mă simt de parcă m-ar strînge cineva de abdomen, apoi m-ar strînge și mai tare și tot mai tare, deși eu Îl rog să Înceteze. Asta Înseamnă contracție? — Luke... simt că nu mai am aer. Nu sînt sigură că pot face asta... Acum mă strînge și mai tare, și aproape gîfÎi, apucîndu-l bine pe Luke de antebraț. — O să fie bine. O să te descurci perfect, mă liniștește Luke, mîngîindu-mă ritmic pe spate. Domnul Braine e pe drum. — Oafa roșcată
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
a Început să Îndruge verzi și uscate despre nu știu ce vile din Barbados! Auzi la el. Clatină din cap. — Așa, cine vrea șampanie? Unde sînt paharele de șampanie? Pune sticla jos și Începe să caute prin dulapurile de sub televizor. — Nu sînt sigură că au pahare de șampanie, zic. — Pentru numele lui Dumnezeu! Mama țîțÎie din buze și se ridică iar În picioare. — O să vorbesc cu administratorul. — Mamă, nu există un administrator. Dat fiind faptul că au mîncare bună și televizoare, mama pare
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
așezăminte și locuri în ambianța cărora s-a ridicat și a trăit. Stins din viață la 20 septembrie 1988, Călin Alupi a fost înmormântat în cimitirul Eternitatea din Iași. Așa cum remarca Grigore Ilisei, „opera lui Călin Alupi reprezintă un reper sigur și înalt în pictura românească”. ANDRONIC, ALEXANDRU (1915-1995) ISTORIC ȘI ARHEOLOG Distins cercetător în domeniul istoriei medievale și moderne a României, prof.dr. Alexandru Andronic s-a născut la 2 iunie 1915, în satul Jora de Jos, județul Orhei, într-o
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
tocmai descoperi că lumea este altfel decât ți-ai imaginat-o. Nu se plângea deloc, ci doar constata amar că el și Matei Călinescu au avut prietenii diferite unul față de celălalt. Era oarecum uluit, cum uluit ești când o valoare sigură, intangibilă îți este furată cu seninătate, incredibil, într-o secundă. Părea că Breban asista la viața sa și aceasta ar putea fi cu totul alta decât o știa el. Nu-și exhiba suferința, nu și-o ascundea, ci părea să
by Dorin Popa în dialog cu Liviu Antonesei [Corola-publishinghouse/Science/1051_a_2559]