27,370 matches
-
cealaltă voce: lui Lauren. Încetișor, un firicel argintiu de fum de țigară Începu să se strecoare pe sub ușa cabinei. —Groaznic! țipă vocea despre care credeam că e a lui Lauren. Ușa se deschise și Lauren țâșni afară, urmată de un val de fum de țigară și de Tinsley, care, cu țigara Între buze, mai că era de nerecunoscut. Purta pantaloni strâmți din piele neagră și o bluză albă, care sărea În ochi prin suprafața mare de decolteu pe care o lăsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Îmi pare nespus de rău că trebuie să Întrerup ceva atât de frumos. Hunter și cu mine am privit În sus, jenați. Sophia D’Arlan stătea În fața noastră, cu un zâmbet orbitor pe chip. Pletele ca mahonul erau lăsate În valuri libere și era Îmbrăcată foarte rive gauche au weekend 1 cu pantaloni lungi din lână bleumarin, pantofi cu botul ascuțit, cu talpa dreaptă, o jachetă din piele și o eșarfă Îngustă care-i ajungea până aproape de genunchi. Arăta ca Lou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
alese Lauren cuprindea patalonii ei favoriți, mulați, de culoare crem, o jachetă tricotată neagră, ușoară ca un fulg, din păr de nurcă, iar, pe dedesubt, un top din tul fin, ca pânza de păianjen. Își lăsă părul să cadă În valuri libere, după ce decise, fără să se bazeze pe nici o dovadă, că pe Giles nu l-ar fi atras o coafură Înfoiată. În dimineața aceea, m-a sunat din jumătate În jumătate de oră ca să-mi dea raportul asupra progreselor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
că fusese atât de relaxat În ziua aceea când ea nu apăruse la atelier. Apoi m-am uitat la chipul lui Lauren: ochii Îi erau ireproșabil conturați cu creion negru În stilul anilor ’60, iar părul Îi cădea liber În valuri mătăsoase În jurul feței. Părea să poarte În jurul gâtului o bijuterie imensă, deși era greu de văzut ce anume era exact. Într-o mână ținea un buchet de camelii albe, iar În cealaltă o țigară. Chestia asta era tipică pentru ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
partea mai Îndepărtată a golfului se afla o plajă stâncoasă complet goală. După masa de prânz, m-am Întins Într-un șezlong moale de pe punte și am Închis ochii, În timp ce Hunter citea o carte. Era liniște, cu excepția zgomotului produs de valuri atunci când se loveau de barcă și a cântecului păsărilor de pe țărm. Întregul golfuleț era al nostru - cea mai privată plajă pe care ai putea-o găsi vreodată. Din când În când, un pescăruș zbura prin apropiere, cotind spre noi ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
bărbat, care era logodit, de ce nu mi-ai spus că nu era așa? am Întrebat. Hunter nu răspunse imediat. Se uită În zare, spre ocean, și medită la răspuns. Totul era liniștit și tăcut În jur, nu se auzeau decât valurile cristaline care se loveau de barcă. Dacă ți-aș fi spus cum stătea treaba de fapt, te-ai fi dus direct la Lauren să Îi spui și nu am mai fi avut această frumoasă poveste de dragoste, răspunse, Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
muuult mai bine decât În luna mea de miere de după divorț, suspină Lauren. Era la asfințit, iar noi leneveam amândouă În hamacurile imense, legănate ușor de ușoara briză de seară a oceanului. Giles și Hunter profitau de apa liniștită, fără valuri, și plecaseră În golf să facă wakeboarding 1. La un moment dat, Hunter pluti pe lângă noi pe wakeboard, și cumva a reușit să Îmi trimită un sărut din depărtare, În timp ce sărea pe un val. Ce paradă, am zis, dar mândră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Hunter profitau de apa liniștită, fără valuri, și plecaseră În golf să facă wakeboarding 1. La un moment dat, Hunter pluti pe lângă noi pe wakeboard, și cumva a reușit să Îmi trimită un sărut din depărtare, În timp ce sărea pe un val. Ce paradă, am zis, dar mândră de el În sinea mea. Știi, Sylvie, Hunter este cel mai bun soț din lume, după al meu, desigur. Nu ar trebui să te superi pe el, zise Lauren. Tot timpul el a știut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
picioare, mângâindu-și sânii mici, pipăindu-și zonele genitale, scoțându-și fundul în afară, desfăcând picioarele atât de larg, încât nu mai lăsa nimic pradă imaginației, și în toate fotografiile zâmbea, uneori chiar râdea, cu ochii scânteindu-i într-un val de fericire și candoare, fără nici o urmă de reținere sau tulburare, părând că se distrează de minune. Am crezut că mor, mi-a spus Tom. În două secunde, mi s-a-nmuiat scula ca o cârpă. Mi-am tras pantalonii, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
gândit că n-or să fie probleme. Din felul în care mă privea, cu ochii aceia vii, căprui, nu încăpea nici o îndoială că ar fi vrut să îl păstreze, că gestul o mișcase și o măgulise; apoi însă, după ce primul val de plăcere a trecut, s-a gândit un pic mai bine și, în aceiași ochi, am zărit îndoiala și deruta. — Sunteți un om minunat, domnu’ Glass, mi-a spus, și vă sunt foarte recunoscătoare. Dar nu pot primi cadouri de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
tu... dacă mai intri vreodată în restaurantul meu, chem poliția. A urmat o oarecare îmbrânceală, dar, oricât ar fi fost Gonzalez de puternic și de musculos, Dimitrios era mai masiv decât el și, în cele din urmă, după un nou val de amenințări și contraamenințări, bărbatul Marinei a dispărut din peisaj. Prostul își lăsase soția fără slujbă. Dar, mai rău decât atât - mult mai rău decât atât -, am înțeles că probabil nu aveam să o mai văd niciodată. Odată ce calmul s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Nimeni nu scoate un cuvânt. — A rătăcit prin deșert patruzeci de ani. Fără să vrea, Tom izbucnește în râs. Turnirul a ajuns la capăt brusc și decisiv, iar Honey e de departe câștigătoare. Nu vreau să mă las purtat de val, dar cred că Tom și-a găsit nașul. Dacă e să iasă ceva de-aici, asta e altă poveste, pe care o vor spune timpul și misterioasele înclinații ale trupului. Eu, unul, îmi propun să stau cu urechile ciulite, așteptând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
și, amestecând pachetul de cărți și vorbind despre noua lui viață la tropice (stând sub un palmier, cu un pahar de rom într-o mână și o țigară de foi Montecristo în cealaltă, uitându-se cum avansează și se retrag valurile de pe țărmul alb, la apus), a purces să ne bată pe tăcute de ne-au mers fulgii, câștigând trei din fiecare patru mâni jucate. Dar, după ce mă umilise la ping-pong în după-amiaza aceea, la ce altceva aș fi putut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
cât sunt de subțiri pereții, ar fi putut fi mult mai rău. — M-am temut eu. Nu e vina ta. N-ai construit tu casa. — I-am tot spus să o lase mai încet, dar știi cum e. Te ia valul și nu se mai poate face nimic. — Nu-ți face probleme. Ca să fiu sincer, m-am bucurat. Mi-a părut bine pentru tine. — Și mie. Timp de o noapte, m-am bucurat. — Or să mai fie și altele, bătrâne. Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ducea în mod automat către cel de-al doilea și, în cele din urmă, cele două erau unul și-același. De-aici și testamentul. Era un pas de un dramatism exagerat, poate, o reacție aproape isterică față de tulburarea care stârnea valuri pe dinăuntrul lui, dar cine îl putea condamna pentru că dorise să își ia (cu propriile lui cuvinte) „câteva măsuri de precauție“? Din perspectiva celor petrecute ceva mai devreme în ziua aceea, s-a dovedit a fi un act de supremă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
11 iunie -, am lăsat-o pe Lucy cu o bonă și am plecat pe jos spre parc împreună cu Tom, care ducea cutia de metal într-o sacoșă verde, cu însemnele anticariatului pe ea. De când începuse weekendul, vremea fusese oribilă, un val înăbușitor, opresiv, de temperaturi de treizeci și cinci de grade și lumină orbitoare, iar duminică a fost cea mai rea dintre toate zilele, unul dintre momentele acelea aproape nerespirabile, când New Yorkul devine un avanpost al junglei ecuatoriale, cel mai fierbinte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
era un mincinos oribil de talentat, un om care nu ezita să schilodească adevărul atunci când îi era de folos, mă găseam în incomoda situație de a îl compătimi. Cel puțin timp de câteva clipe l-am compătimit și apoi brusc, valul neașteptat de compasiune m-a prins cu garda jos, transformând ceea ce ar fi trebit să fie o înfruntare directă în ceva mult mai complex, mult mai uman. Dar începuse prin a o bârfi pe Rory, prin a o condamna pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
eleve din clasa ei. Da, noaptea plânsese de multe ori după mama și acum, că mama se întorsese, s-ar fi zis că fata își putea considera toate rugăciunile împlinite. Dar din nou nu. Imediat după reîntâlnire urmase un scurt val de bucurie, după care însă începuseră să iasă la suprafață resentimentele și dușmăniile și, la finele primei luni petrecute împreună, copila noastră inteligentă, energică și glumeață devenise o pacoste în toată regula. Uși trântite; solicitări politicoase întâmpinate cu o batjocură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
comun și era cît p aci să-mi răstoarne farfuria în cap cînd, într-o seară, la un restaurant, am comandat un ciolan cu fasole... Ea comandase o salată cu un ceai înzestrat cu nu știu ce virtuți medicale. Frici și suferințe Valul bezmetic de vaccinări care a urmat nefericitei morți a unei persoane publice chiar poate rămîne în istorie ca „fenomenul Tecuceanu”, căci rezumă cît se poate de bine o stare de spirit mult mai generală decît evenimentul în sine. Societatea de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
copilului. Judecătorii Curții de Casație au decis că mama nu poate fi acuzată decît, eventual, de rele tratamente aplicate copilului. Justiția nu poate „penaliza comportamente care intră în tradiția culturală a unui popor”. Această știre de presă a făcut ceva valuri zilele trecute, apoi a fost înghițită de mareea alegerilor. Problema rămîne însă, ba chiar este o problemă delicată și dincolo de cazul concret al cerșitului romilor. Justiția nu se poate amesteca deci în „comportamentele care intră în tra diția culturală a
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și întreaga avuție și moștenire subalternă a femeilor fac parte din viața noastră cotidiană. Matrimoniul este astfel aluvionar și sedimentar, tăcut și continuu sub apele învolburate ale istoriei, este efemerul care dăinuie ; patrimoniul este eroic și autoritar, irupînd periodic pe valurile acestor ape, este orgoliul dăinuirii supuse distrugerii. Dacă patrimoniul este cel cu care ne mîndrim și pentru care putem muri, matri moniul este cel cu care trăim. Poate că ar fi interesant să revedem deci istoria „jugului otoman” (și) din
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
tradițiilor” devine mai puternică. Și cu cît sîntem mai aproape de momentul în care vom fi înghițiți de către Europa, cu atît această pierdere pare mai iminentă și mai iremediabilă. Este firesc astfel ca anul acesta corul bocitoarelor să fi atins apogeul. Valul său a luat pe sus pe mai toată lumea, inclusiv persoane așezate, care nu se lamentaseră pînă acum de acest flagel al rămasului fără tradiții. Pe de altă parte și direct proporțional cu această pierdere, fiecare dintre noi are parte de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
izbucnirea unui conflict atît de grav și de violent. Nici un politician nu a arătat că înțelege gravitatea situației și că este dispus să depună eforturi susținute pentru a rezolva aceste probleme. Este posibil să asistăm, și asistăm deja, la un val populist, la răspunsuri superficiale, cum ar fi arestarea lui Kiril Rașkov, crearea unor liste cu „oligarhi locali” și „averi suspecte” etc. Nici un politician - de stînga sau de dreapta - nu s-a arătat pînă în momentul de față dispus să trateze
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
în filiera eroică a Pieței Universității din 1990, fie în cheia satirică a lui Caragiale, bagatelizînd estetic fenomenul. O majoritate tristă s-a întors pe partea cealaltă a blazării, întrebîndu-se abulic „și pe cine pui în loc ?”, în timp ce o minoritate „pe val” a trecut printr-un scurt coșmar : „asta ne mai lipsea, să ne scadă acum și ratingul de țară !”. În fine, mimînd starea de vigilență, diverși comentatori universali au aplicat un model epidemiologic, explicînd totul prin proliferarea modelelor de tip „primăvara
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pe mine să-l primiți. Am și un motiv foarte personal: semănați cu cineva care, în clipa asta, e foarte important pentru mine. Se duse la fereastră și încercă să străpungă cu privirea ceața, dar nu se vedea decât un val lăptos ca o mare în ale cărei ape s-a scufundat tot orașul. 3 N-aș avea curaj să ies acum în oraș, mă rătăcesc și când e vreme bună, darămite acum, cu ceața asta care parcă s-a revărsat
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]