27,370 matches
-
caz... Într-un cuvânt, domnule Gerard, Maica Domnului n-are ce căuta între astfel de divinități perverse, importate de Atena, Sparta și mai târziu Roma, din Asia mai ales. Sper să rămână între noi toate acestea. Nu se potrivesc deloc valului cu care merge societatea noastră înainte. Fiți liniștit. Știi bine că, dacă intelectualitatea noastră nu este atee, se duce dracului județul... Discuția noastră, evident, devenise periculoasă. Cu atât mai mult cu cât interlocutorul meu putea să bată șaua anume, ca să
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
culmea să-i spun ce se înfiripase între mine și Iozefina, fără însă a da nume. E căsătorită? - aud întrebarea. Da. Atunci e explicabil să fii atât de captivat. Ai mare grijă! Nu te pripi. Nu te lăsa dus de valul feminin cu una, cu două. Nu prea merită. Din exterior totul pare perfect. Mai ales că ești în centrul atenției. Și las-o mai încet cu herghelia de zeități antice, un adevărat underground ceresc. Credeți, domnule Ilea ? Trebuie să răspund
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
zeități antice, un adevărat underground ceresc. Credeți, domnule Ilea ? Trebuie să răspund cu da sau cu nu? Da. Ei bine, nu-zâmbi victorios Regizorul. Zău așa? Zău așa. Aș fi vrut, domnule, să fiu credincios...credemă, dar... Și ce vă împiedică? Valul? Nu. Convingeri personale, firește, nu ceva impus de mai știu eu ce conjuncturi. Am eu ideile mele de pe vremea vieții de seminarist. Ați studiat teologia... Cel puțin așa se aude... Aiurea! Seminarul. Adică un liceu teologic unde am studiat, fiindcă
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
oară nu mi se mai păruse așa de tentant. Ei! Plecarea din finalul filmului, era exprimată cel mai bine mai ales prin mesajul muzical. Pianul înfiripa cu adevărat, în sufletul spectatorului, un gol nemaipomenit, încât părăsirea sălii de cinema odată cu valul de spectatori gălăgioși, făcea ca singurătatea să devină și mai pronunțată. Acuma, după despărțirea de Iozefina, și mai ales neșansa de a-mi repara greșeala (care?), mă făcea să înțeleg și mai bine finalul filmului sau mai bine-zis să înțeleg
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
pe alocuri forțat naiv. Cred că este și o modalitate a femeii, în general, de a cuceri și prin astfel de tertipuri, bărbatul. Să-l împingă spre sentimentul de milă, spre tentația de ocrotire, ca mai apoi, să se declanșeze valul iminent al Iubirii. În anumite privințe, Relia îi seamănă Iozefinei, și aceasta nu numai pentru că ele se întâlneau atât de frecvent în mine, în lumea mea. Aici, în mine, încăpeau de fapt, și încap încă, frumos amândouă. Ca și cum ar sta
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
peste tufele de scaieți ca să se ude cât mai tare. Apoi, desculț și gol, a așteptat în picioare ca primele picături să stropească nisipul și pământul, acoperind de cicatrice ca de vărsat chipul deșertului, pentru ca apoi apa să sosească în valuri, îmbătându-i simțurile când auzea dulcele răpăit transformându-se în vuiet, simțea pe piele mângâierea călduță și în gură prospețimea limpede, și respira râvnitul parfum al pământului îmbibat de apă, din care se înălța un abur gros și tulburător. Iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
era agățată acolo din ziua când sosise la post. Cunoștea deșertul și știa foarte bine ce înseamnă să pătrunzi într-un erg ca Tikdabra, format dintr-un neîntrerupt șir de dune foarte înalte, ce se prelungeau ca o mare cu valuri uriașe care părea că protejează, ca o capcană de nisipuri mișcătoare, unde oameni și cămile se scufundau uneori până la piept, o imensă întindere fără orizont, mai netedă decât cea mai netedă dintre mese, deasupra căreia soarele reverbera permanent, împiedicând vederea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
o frumoasă zicătoare din deșert, dar cine o născocise cunoștea bine acele nopți și acele stele și știa ce înseamnă să le admiri ceasuri întregi de atât de aproape. Trei lucruri îl fascinaseră pe când era copil: focul, marea spărgându-și valurile în stâncile unui țărm și stelele pe un cer fără nori. Privind focul, uita să mai gândească; privind marea, se afunda în amintirile copilăriei sale; admirând stelele noaptea, se simțea în pace cu el însuși, cu trecutul, prezentul și aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ceva îl îngrozea cu adevărat. Luminile erau altele, dar nu și umbrele, căci nu exista nici un obiect în stare să proiecteze cea mai mică umbră pe nesfârșita întindere albă. Ultimele dune se stingeau domol, ca niște limbi însetate sau ca valurile lungi ale unei mări fără putere pe o plajă nețărmurită, capricioasă graniță pe care Natura și-o impusese fără o rațiune aparentă; fără să-i explice nimănui de ce acolo se sfârșea nisipul și începea pustiul. Și tăcerea devenise atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
bătătorit. Traversă o amplă promenadă cu care părea că se sfârșește orașul și când trecu de linia felinarelor înalte ce se înălțau chiar la marginea nisipului, putu vedea la lumina lor plaja lată, la capătul căreia se spărgeau cu furie valuri enorme, ce puneau nopții albe panașuri de spumă. Se opri stupefiat. Din negură se ivea dintr-o dată o masă de apă cum nu-și putuse imagina vreodată că ar putea exista pe lumea asta, se încrețea pe culme, se înălța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
cu forțe reînnoite. Marea! înțelese că acolo se afla teribila mare de care vorbea atât de mult Suilem și pe care o pomeneau cu respect cei mai norocoși călători ce petrecuseră câte o noapte în jaima sa; și când un val lung, mai îndrăzneț, înaintă impetuos pe nisip gata să-i ude sandalele și să lingă poalele veștmântului, spaima ce puse stăpânire pe sufletul său fu atât de mare, că nu izbuti nici măcar să facă un pas înapoi și să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
să-și închipuie nimic mai străin de meleagurile lui decât acea barieră urlătoare de spumă albă ce se înălța furioasă în fața ochilor săi, dincolo de care nu izbutea să distingă decât adâncul nopții Se așeză pe nisipul uscat, departe de bătaia valurilor, și rămase acolo, complet liniștit, rememorându-și viața și gândindu-se la soția lui, la copii și la paradisul său pierdut, lăsând ceasurile să-și urmeze drumul, în așteptarea primei lumini a zorilor, o lumină albastru-verzuie și imprecisă ce începu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
urmeze drumul, în așteptarea primei lumini a zorilor, o lumină albastru-verzuie și imprecisă ce începu să se întindă pe cer, îngăduindu-i să admire imensitatea întinderii de apă ce se deschidea în fața lui. Dacă-și închipuise că zăpada, orașul și valurile epuizaseră definitiv capacitatea lui de a se mira, spectacolul pe care răsăritul îl oferi ochilor săi corectă din nou acestă greșeală, căci cenușiul plumburiu și metalic al unei mări vălurite și amenințătoare avu darul să-l hipnotizeze, cufundându-l într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
stație terminus, dar asta nu se întâmplă niciodată. Nu mă pot lipi mult timp, cu sufletul, de oameni și locuri, îmi place să văd soarele răsărind mereu din altă parte, de după un alt deal, de după un alt munte, dintre alte valuri, deși criticii de artă, privind la lucrările mele, spun că sunt îndrăgostită de statornicie. Nu știu dacă-ți mai aduci aminte, dar, cândva, m-ai asemuit, pe când eram în grădina botanică a tinereții noastre, cu orhideele epifide din scorburile copacilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
care, ori de câte ori își aduce aminte de viața "de dincolo de zid", zice invariabil că a trăit sub microscop ca un microb... Mi s-a întâmplat, la Moscova, să mă simt și eu, din nou, ca un microb sub microscop. Purtată de valurile unui mai vechi vis, m-am dus cu șevaletul, deși unii mă avertizaseră să n-o fac, vis-à-vis de Liublianka. Am stat acolo, în fața șevaletului, câteva ore, și mi s-a părut că n-am captat în întreaga mea viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
de Cronos unei nopți obișnuite... Se făcea, zicea o ninetistă, că fiica mea se afla într-o barcă și, deodată, aceasta s-a răsturnat peste ea. Fusese dezechilibrată de o ancoră enormă agățată intenționat de cineva. În dreapta fetei aruncată în valuri era faleza, în stânga zărea chipul lui taică-su, decedatul... Vai, săraca de tine, prin ce-ai trecut, se auzea prima cugetătoare specialistă în deslușirea viselor. Dar nu te speria. Asta înseamnă că-ți iubești mult copilul și, cu siguranță, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
de tine, prin ce-ai trecut, se auzea prima cugetătoare specialistă în deslușirea viselor. Dar nu te speria. Asta înseamnă că-ți iubești mult copilul și, cu siguranță, dacă nu te-ai fi trezit din cauza spaimei, ai fi sărit în valuri, după ea. Grija pe care o porți scumpei tale te-a aruncat în acest coșmar... Dar fata, aud altă voce, era la cârma bărcii sau aceasta plutea după pofta valurilor? Dacă nu era la cârmă, atunci înseamnă că avem o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
te-ai fi trezit din cauza spaimei, ai fi sărit în valuri, după ea. Grija pe care o porți scumpei tale te-a aruncat în acest coșmar... Dar fata, aud altă voce, era la cârma bărcii sau aceasta plutea după pofta valurilor? Dacă nu era la cârmă, atunci înseamnă că avem o problemă: nu este stăpână pe viața ei, nu a preluat frâiele destinului nărăvaș, pentru că, dacă-l lași fără zăbală, destinul își poate face rău de cap. Vorbește cu fata și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
pe care fata se aștepta să vadă pe cineva viu, ca s-o ajute, e pustie. Ea vede, în cealaltă parte, doar chipul tatălui ei, dar un mort n-o poate ajuta. Visul nu zice că fata a pierit în valuri, așa că ea mai poate fi ajutată. Colacul de salvare este la mamă. Aceasta trebuie să discute cu ea, cât mai urgent... Un oftat prelung de eliberare din prizonieratul spaimei a fost slobozit din toate piepturile ninetistelor. Obosită de-atâta concentrare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
diferit? Diferiți, dar egali, așa învățasem noi la școală. Noi o iubeam pe doamna de franceză și pentru că ne stimula să spunem glume, ca să vadă dacă avem "spirit". Câteodată traduceam glumele în limba franceză, dar, de cele mai multe ori, luați de valul râsului, suna de ieșire și ne amuzam numai în neaoșa noastră limbă dulce ca... Hai, zi și tu o glumă, tăcutule! Măcar în limba română deschide gura, mă îndemna doamna... Ce mai la deal la vale: doamna știa să încurajeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
m-a făcut să cunosc vântul, să-l înțeleg. Am în cap și proiectul acesta: vreau să pictez vântul prieten, tămăduitor, nevăzutul vânt, adierea de aer, nu tornadele. Aivazovski a intrat în istorie ca pictor al apelor, al mării. Privesc valurile Caraibelor și-mi vine să cred de multe ori că plăsmuirile lui Aivazovski sunt mai seducătoare decât cele ale realului. Mă voi apropia și eu, cu aceeași dragoste și iscusință de aventurile lui Eol? Sau poate că dorința mea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
familia lui Antu, vântul, marea, sfinții din capelă... Într-o seară stăteam pe țărm. Îl lăsasem pe El-Zorab să zburde în voie, ceva mai departe de mine. Era o încântare să-l vezi cum se juca, aidoma unui copil, cu valurile care ajungeau la țărm. Deodată El-Zorab a ajuns lângă mine, a început să mă împingă cu botul, de parcă voia să mă ridic, să plecăm pentru a evita o primejdie. M-am amuzat, dar peste câteva momente am plecat. N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
prinde mai bine un somn. — Dar nu pot. Dumneata unde o să dormi? — Voi găsi eu un loc. Trenul nu e plin. Pentru a doua oară, ea simți o impersonală tandrețe, dar nu mai era speriată, ca Întâia oară. Era un val de căldură În care se lăsă să se scufunde, nu prea mult, ca picioarele să-i atingă nisipul În caz că urma s-o cuprindă teama, ci doar atât cât să plutească fără efort În direcția În care voia să meargă - spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
fețe, o zeitate care-i consola pe cei săraci În supărarea lor când Își ridicau ochii spre pogorârea lui printre coloane și o zeitate care-i convinsese, În numele unui viitor nesigur, să-și Îndure durerile stând cu capul plecat, În timp ce valul coriștilor și al preoților, cu tot cu cântece, trecea pe lângă ei. Stinsese lumânarea aceea cu propria lui suflare, spunându-și că Dumnezeu nu era decât o ficțiune inventată de cei bogați pentru a-i ține fericiți pe cei săraci. O stinsese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Dar frustrarea sa nu dură mult. Mai existau secrete pe care le putea descoperi pentru soția lui dacă-și ținea ochii și urechile deschise. Așteptă o vreme Înainte de a duce ultima ladă În Încăperea maiorului. De-acum șampania curgea În valuri. Toți trei bărbații vorbeau concomitent, iar paharele maiorului Petkovici Îi cam căzuseră În poală. — Ce pepenași! spunea căpitanul Alexici. Ce coapse! I-am spus excelenței sale că dacă aș fi În locul dumneavoastră... Maiorul Petkovici trasa linii pe fața de masă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]