4,340 matches
-
poate părea inform sau diform, dar care se leagă exact acolo unde trebuie. Acolo unde doare. Iar filmul acesta țipă ! Despre Rodica Tapalagă nu se poate vorbi decât în extaz. Mamaia olteancă dă filmului nu doar tonul răstit, ascuțit și complice , ci mai ales vocea (inconfundabilă). Dacă Rodica Tapalagă este de nerecunoscut (marea actriță dispărând efectiv în spatele personajului său), Mama RomâNica este imediat recognoscibilă, cu toate ticurile, țâfnele și înduioșările sale. Este România orală și viscerală, canibalizată de politica la televizor
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
Reconstituirea este minciună revelată, simulacru deconstruit : nu doar că oamenii puși în fața camerei de filmat își pierd spontaneitatea, produc o realitate imperfectă etc., dar simplul fapt de a-i împinge într-un act de manipulare, de real regizat, dezvăluie resorturile complice ale imaginii cu cel care o pune pe peliculă. Imaginea este un fapt de putere, iar pentru ca aceasta să fie etic-corectă, trebuie ca mâna care înregistrează realul să fie pură, pe cât posibil curățată de ideologii. Reconstituirea semnează actul de moarte
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
elevată în leziunile distale de articulația pumnului, iar în leziunile situate proximal de aceasta, prin garou hemostatic (notând exact ora montării) și chiar clamparea vaselor, la nevoie, deși manevra induce o pierdere de lungime arterială și/sau venoasă care pote complica tentativa de reconstrucție vasculară în cazul replantării sau revascularizării (grefoane vasculare în loc de anastomoze directe). 14.6.2.3. Atitudinea față de segmentul amputat Găsirea și conservarea segmentului amputat sunt obligatorii pentru cei aflați în imediata apropiere a accidentatului și care ține
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Conf. Dr. Teodor Stamate () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1210]
-
ingrată poziție a fost și acela de a conduce o revistă literară care să ducă o bătălie decisivă contra dogmatismului stalinist, cu rădăcini influente, încă, în acei ani, în Bucureștiul literar și cultural. Și, cum o mai spuneam, lupta se complica deoarece ea se ducea nu numai cu cadrele și forurile de partid, centrale sau municipale, dar, uneori mai crâncen, cu mulți dintre „colegii noștri”, scriitori de mâna a doua sau a treia care au profitat enorm și nerușinat de marginalizarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
stilul și chiar obsesiile ce urmau apoi să-mi fundamenteze creația - sau teoretizam inabil și cu false argumente în jurul unora dintre ele, cum era cea a „relației dialectice, stranii, paradoxale, între călău și victimă”, o relație pe care eu o „complicam” infinit, nu cunoșteam încă Fenomenologia spiritului a lui Hegel și altele și, pentru a da un scurt și intuitiv exemplu, voi cita anecdotica iritare a lui Bogza contra mea, iritare care a durat ani buni, enervat doar de faptul că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
și complice” spuneam!... Un bun, un onest, un „curajos” martor, dar și complice! Nu, nu cu sine, cu imaginea pe care vrea s-o „producă” despre sine, chiar și dacă acest „proces” e mai mult sau mai puțin involuntar; ci complice cu colectivitatea în care a trăit, complice cu istoria, cea reală, cea care se creează astfel și prin propria, cinstita sa mărturie. Rolul nostru, al scriitorilor, al artiștilor, cei care ne servim vocația cu abnegație și credință, este și acesta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
un „curajos” martor, dar și complice! Nu, nu cu sine, cu imaginea pe care vrea s-o „producă” despre sine, chiar și dacă acest „proces” e mai mult sau mai puțin involuntar; ci complice cu colectivitatea în care a trăit, complice cu istoria, cea reală, cea care se creează astfel și prin propria, cinstita sa mărturie. Rolul nostru, al scriitorilor, al artiștilor, cei care ne servim vocația cu abnegație și credință, este și acesta: de a mărturisi în sensul creării istoriei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
timpului pe care l-am trăit, deoarece masa mare de indivizi care ne înconjoară nu „dispun” de acest „instrument” care face gloria, dar și servitutea noastră: scrisul, litera, cuvântul scris ce, cum o spuneam, „fixează”, unește și legitimează o națiune. „Complice” cu propria-ți națiune aflată o jumătate de secol în barbarie civică înseamnă „a nu minți”! A nu minți în operă, când vă aflați împreună sub teroare, a îndrăzni a scrie texte în limitele nu numai ale verosimilității, dar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
credeau și mulți dintre oamenii politici și jurnaliștii din Franța și Germania, care voiau să mă convingă în acest sens, părând a-l cunoaște mai bine pe șeful statului nostru sau, mai știi, fiind pur și simplu interesați de relațiile complicate cu acesta -, ci că „omul nostru” plecase într-adevăr pe un drum fără întoarcere. Un drum mai periculos decât comunismul însuși, aflat în acei ani într-o fază generală de cvasi-destindere, dovadă încă o dată țările vecine din nord care, sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
din plin de avantajele acestei mai mult sau mai puțin mutuale complicități și, printre primii, trebuie să dau exemplul lui Zaharia Stancu, căruia încă și azi unii îi poartă o bună amintire. El a fost nu numai „martor”, dar și „complice” șefilor barbari, inculți (cu excepția cinicului Leonte Răutuă, ai culturii staniliste, când ocupa posturi înalte și veștejea în fraze dure, deloc echivoce, nu numai pe „slugile culturii occidentale”, dar și pe Maiorescu, Lovinescu, Blaga, ca și pe alți stâlpi ai modernității
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
foarte puțin preț pe libertate. Întâi, pentru că, asemenea sănătății, libertatea nu devine o preocupare decât dacă n-o ai. Apoi, pentru că libertatea e ceva greu de priceput. Poți defini repejor „egalitatea“, „fraternitatea“, „dreptul la proprietate“. Cu „libertatea“ însă lucrurile se complică. Nu ai oricând la îndemână o definiție. Și atunci cum să fii liber? Cum să te bucuri de ceva obscur, nelă murit, de ceva care, uneori, exercitat de alții, te irită? Libertatea ta - se subînțelege! Dar libertatea celuilalt te calcă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
ziua, chiar dacă, în subterana civilizației noastre, pregătirea pentru un eventual conflict este constantă. Există, totuși, chipuri contemporane ale violenței, pe care Evul Mediu nu le putea anticipa și care, din perspectivă medievală, sunt de o perversitate spectaculoasă, de natură să complice până la inexplicabil definiția termenului „progres“. Asasinatul în masă de la 11 septembrie 2001, omu ciderea multiplă organizată de norvegianul Breivik în 2011 și isprava sângeroasă a cecenilor de la Boston nu intră în „canoanele“ violenței me dievale. Moravurile cavalerești presupuneau, măcar, „virtu
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
cei doi părinți - o șansă acordată libertății personale a nou-născutului, un drept la autodeterminare într-o lume cu tot mai multe constrângeri. Cum trebuiau totuși să-i dea un nume, i-au spus Storm, adică Furtună. Gramatical vorbind, lucrurile se complică. În românește e un nume feminin, dar, de pildă, în germană, ar fi un nume de băiat. Engleza însă e mai flexibilă. Copilul va decide singur dacă vrea să i se spună Furtunel sau Furtunica. Și dacă ceea ce are în
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
să renunți la carne. Deși regimul vegetarian a fost dovedit ca incomplet din punct de vedere nutritiv și născător de pernicioase „compensări“ onirice (vise abundente cu fleici, cârnăciori și cotleteă). Ce ne mai rămâne? Băutura! Dar și aici lucrurile se complică. Eu, vechi diabetic, grăsun și cardiac, am voie bere? În nici un caz! - strigă într-un glas medicii. Dar tot unii medici au descoperit de curând, firește „pe baze experimentale“, că berea conține colesterol bun și viguroși antioxidanți (nu mai vorbim
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
fiecare regizor de teatru sau film, fiecare condeier, profesionist sau de ocazie, îl dublează pe scriitorul Caragiale cu un Caragiale privat, reamenajat după gustul, obsesiile, idiosin craziile și „creativitatea“ proprie. Toți se simt în posesia „adevăratului“ Caragiale: mai subtil, mai complic at, mai „original“, mai spectaculos, mai fistichiu, mai „actual“ decât cel pe care îl știe lumea. De acord: avem de-a face cu unul din inevitabilele efecte colaterale ale lecturii: orice cititor își face - și are dreptul să-și facă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
început nu a vrut să declare nimic. A spus apoi la insistențele directorului școlii că el ar fi fost în septembrie la ea, deci... El simte că e victima unor minciuni. Sau, poate, pur și simplu, pentru a nu se complica și a mă pierde pe mine, ceea ce nu-mi convine nu vrea să recunoască. Am simțit că este de datoria mea săi spun că e necesar să sistăm întâlnirile până ce adevărul nu iese la iveală pentru că nu vreau să cred
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
Dragul nostru Alecu, Ținem să-ți mulțumim pentru urările de anul nou 2000 și de Sărbătorile Nașterii lui Iisus, cu aceleași sentimente îți urăm și noi să fii sănătos și la Mulți ani ! Cu deplasarea la noi treburile se tot complică. Noi nu ne putem duce în oraș oricând. Aceasta datorită vremii, zăpadă, ploaie, îngheț sau polei, atunci e destul de rău. Chiar acum, este un ghețuș de nici din casă nu se poate ieși. Noi am fost în stațiune în perioada
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
exprimat în cuvinte la scara unu la unu. Pentru a descrie acel lucru,trebuie să-l ajustezi la cuvinte și să-l reinventezi pe deplin, de la cap la coadă. Să-l mărești, să-l micșorezi, să-l simplifici, să-l complici, să-l menționezi, să-l treci cu vederea - o tactică ce-și are calea sa proprie și ia cele trăite ca simplu pretext. Cu scrisul cari după tine cele trăite într-o altă profesiune. Probezi ce-i în stare să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
se răstoarnă în opusul lor. Dar obiectele o fac tot mereu. Smulgând celor întâmplate pe-atunci când un ridicol fioros, când o melancolie grotescă. Înfășurând post festum întâmplările într-o altă piele și îngăduindu-ți să le povestești cu o clipire complice din ochi, fără să bagatelizezi totuși nimic. Dar mai înainte să ajung, în sfârșit, la manechinul Inge Wenzel din raioanele de confecții pentru femei și la fratele ei Jakob din raioanele pentru bărbați, v-aș mai întreba o dată: o cunoașteți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
în anul 1298, Nogai l-a învins pe Toctai, fără a-l urmări și a-l scoate din drepturile și stăpânirile sale de mare han. Această șovăire a lui Nogai avea să-i fie fatală. Evenimentele, care au urmat, au complicat în așa măsură lucrurile, încât în culmea gloriei, capul lui Nogai avea să se prăbușească și să cunoască umilirea. După obținerea victoriei de pe Don, Nogai și-a trimis pe unul din nepoții săi la Caffa, în Crimeea, să ridice haraciul
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
anul 1337 rămâne atât pentru turci, cât și pentru români, momentul istoric de început al relațiilor ce vor urma în secolele ulterioare. Evenimentul nu a fost dorit și nici plăcut pentru români. El a fost hărăzit de către destinul istoric ca să complice și mai mult urzeala ițelor politice ale acelor vremuri turburi și să-i anunțe pe români că dominația mongolă va apune în curând, pentru a face loc aceleia a turcilor, în ciuda eforturilor lor de a ieși de sub suzeranitatea străină. Nimeni
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
decembrie 1440, au ajuns să ardă orașele de reședință domnească, Vasluiul și Bârladul. Un șir de incursiuni au fost organizate de către aceleași hoarde în Podolia în 1447, care angaja prezența voievodului Moldovei cu oastea sa la hotare. Situația a fost complicată între timp de fuga lui Mihail, fiul lui Sigismund, de la Curtea din Cracovia, în 1448, la Suceava, unde domnea Petru, cumnatul lui Iancu de la Hunedoara. Solii lui Cazimir, Ion Cziozov, Petru Odrowasz, Ion de Koniczpolski și Ion de Pleza au
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
de ambiguu prin care preotul căzut în păcat să dispară sub apă aproximativ involuntar, după principiul „mai nu vrea, mai se lasă”. La Mircea Cărtărescu sinuciderea ia forma jocului „ruleta rusească”. Personajul, dotat cu noroc proverbial, scapă de fiecare dată. Complică jocul și ridică miza pornind de la două-trei gloanțe ale pistolului. Apoi trece la patru-cinci. La apogeu, el scapă miraculos și cu șase gloanțe din cele șase posibile. Dar chiar așa, povestirea nu poate apărea în volum decât după 1989. În
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
se știe, ideograme (smiles) care printr-un simplu copy-paste aduc pe bara de comunicare o stare. De fiecare dată un „smile” este o figură umană cu o mimică facială specifică, uneori animată: surâs, râs cu spasme, rânjet, îmbujorare timidă, clipire complice din ochi, înroșire de furie cu fum ieșind pe urechi, buze rotunjite a sărut etc. Pe messenger, europenii vor ajunge la concurență cu orientalii în ceea ce privește utilizarea ideogramelor, mai ales că anumite situri propun seturi de 5000 de ideograme diferite. Ce
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
-mi Regele cu Calul. Regele meu era într-o poziție vulnerabilă. Urma să mă facă șah mat din trei mișcări. — Nimănui nu-i este ușor să se despartă de umbră, continuă bătrânul. Poate că lucrurile nu sunt chiar atât de complicate în cazul unui copil mic, care n-a apucat să se atașeze de ea. Eu aveam șaizeci și cinci de ani când m-au despărțit de umbră. Apucasem să trăim multă vreme împreună. — Cam cât mai trăiesc Umbrele după ce au fost luate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]