7,741 matches
-
pentru acțiune este dacă noi ne putem dori să acționăm din acel impuls ca la o lege. Deci testul este unul de aprobare 158. Capitolul III Conceptele de vinovăție și pedeapsă din perspectivă etică și juridică 3.1. Vinovăția delimitare conceptuală Vinovăția este o noțiune complexă care poate fi abordată din mai multe perspective: este o noțiune morală legată indisolubil de blamul pe care îl provoacă vina culpabilului, o noțiune psihologică, culpabilul resimțind în propria conștiință o tulburare intelectuală ce-i
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
din ritmică: care pun accent pe ritm, gest și mișcare; Eric Winter clasifică și el metodele de relaxare după două criterii: 1. după criteriul rațional avem: * metode de relaxare raționale, medicale, științifice; * metode de relaxare extramedicale, empirice; 2. după criteriul conceptual: * metode de relaxare analitice (Jacobson); * metode de relaxare sintetice (Schultz); * metode de relaxare eclectice, care îmbină elemente ale mai multor sisteme (aici autorul include tehnicile lui Jarau și Klotz, cât și antrenamentul psihoton, ca tehnică de pregătire psihosomatică a sportivilor
Refacerea: sursa performanței by Silviu Șlagău; Mariana Costache () [Corola-publishinghouse/Science/91782_a_92326]
-
experienței”. În discuție ar fi, așadar, inteligibilitatea principiilor metafizicii naturii corporale, și nu justificarea adevărului lor. Caracterizată în acest fel, relația dintre metafizica generală și cea specială ne apare „destul de slabă”. Tabela categoriilor oferă doar un „ghid” pentru cercetarea fundamentelor conceptuale ale științei naturii 25. Ceea ce Kant și-ar fi propus în Pmsn ar fi fost evidențierea structurii conceptuale de bază a științei naturii din epoca sa, și nu probarea validității principiilor ei. Buchdahl admite, totodată, că ceea ce Kant a prezentat
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
acest fel, relația dintre metafizica generală și cea specială ne apare „destul de slabă”. Tabela categoriilor oferă doar un „ghid” pentru cercetarea fundamentelor conceptuale ale științei naturii 25. Ceea ce Kant și-ar fi propus în Pmsn ar fi fost evidențierea structurii conceptuale de bază a științei naturii din epoca sa, și nu probarea validității principiilor ei. Buchdahl admite, totodată, că ceea ce Kant a prezentat drept principii ale fizicii pure nu sunt enunțuri compatibile cu orice dezvoltare ulterioară a științei. Ele nu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
mod direct cu rezultate relativ disparate ale observației și experimentului. În acest sens, ele sunt totuși principii de natură metafizică și, prin urmare, relativ a priori. Buchdahl sugerează că întreprinderea lui Kant din Pmsn seamănă cu acele cercetări ale cadrului conceptual al științei pe care le propun astăzi filosofii de orientare analitică. Aceasta este o sugestie care va fi primită cu rezerve de către toți cercetătorii preocupați să integreze cât mai strâns opera lui Kant în contextul gândirii epocii sale. Buchdahl califică
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
fizice după Kant drept o infirmare a filosofiei sale transcendentale. Alternativa pe care o propune este exprimată printr-o formulare destul de prudentă și de vagă anume că, odată ce s-au produs asemenea mutații, aplicarea principiilor filosofiei transcendentale la analiza fundamentelor conceptuale ale fizicii nu va mai putea avea loc „în modul preconizat de Kant”26. În susținerea tezei unei legături slabe sau relativ imprecise între metafizica generală și metafizica specială un loc deosebit îl ocupă distincția propusă de Buchdahl între trei
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
atunci același lucru se va putea spune, cel puțin indirect, despre „Analitică”. Cu alte cuvinte, proiectul kantian al elaborării acelor condiții care fac posibilă experiența a fost gândit și realizat într-un orizont ale cărui coordonate sunt fixate de cadrul conceptual al științei exacte a epocii. Ceea ce, susține Friedman, reiese deosebit de clar din analiza relațiilor dintre principiile „Analiticii” și principiile metafizice ale științei naturii. Orice încercare de a desprinde „Analitica” din acest cadru istoric, de a o înfățișa ca o filosofie
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
Critica rațiunii pure, ed. cit. pp. 124-125. 43. Immanuel Kant, Metaphysische Anfangsgründe, p. 5. 44. Ibidem, p. 6. 45. Ibidem, pp. 15-16. 46. G. Buchdahl, (Zum Verhältnis..., p. 142) apreciază drept plauzibilă ipoteza lui H. Cohen că tocmai un schelet conceptual ca acela care a primit o elaborare sistematică în Pmsn a constituit temelia ordinii arhitectonice a categoriilor prezentată în CRP. Într-o altă lucrare, el formulează următoarea conjectură mai generală: „Tot așa cum Kant încearcă să realizeze o coerență a principiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
ontologie a naturii corporale supraordonată noii științe matematice a naturii 25, în opoziție cu noua conștiință de sine a fizicii matematice, sau, dimpotrivă, expresia unei străduințe, care merită să fie salutată, de a discerne elemente raționale, a priori, în infrastructura conceptuală care susține edificiul acestei științe. Că orientarea gândirii lui Kant se distinge de orientarea mai „empiristă” a unor cercetători reprezentativi pentru noua tradiție științifică reiese deosebit de clar tocmai din afirmarea insistentă a caracterului a priori și, prin urmare, a certitudinii
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
calificat fie drept nedemne de acest nume, fie drept simple surogate ale cunoașterii autentice 5. În sfârșit, în varianta cea mai atenuată a unui concept al cunoașterii orientat spre conținut sunt recunoscute două modalități de cunoaștere - cea intuitivă și cea conceptuală, discursivă -, dar se subliniază că ultima, spre deosebire de prima, ne va oferi doar în mod nesatisfăcător ceea ce așteptăm să ne ofere cunoașterea: o relație cât mai strânsă cu obiectul, prinderea lui nemijlocită de către subiect. Moritz Schlick, unul dintre puținii empiriști moderni
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
că fac posibilă experiența; valabilitatea obiectivă este conferită conceptelor de capacitatea lor de a corela, de a structura intuițiile sensibile; orice cunoaștere prin experiență reprezintă o întrepătrundere indisociabilă a intuițiilor și conceptelor; nu există conținuturi sensibile despărțite de orice formă conceptuală, adică intuiții, ca materia nuda, nestructurate de nici o formă. Contribuții semnificative la elaborarea unui concept al cunoașterii orientat spre formă, care pot fi găsite în reflecții epistemologice ocazionale ale unor cercetători ai naturii de cel mai înalt rang, precum și în
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
experiențe senzoriale, care iau naștere prin acțiunea stimulilor asupra organelor noastre de simț, și concepte, care sunt create pentru a coordona și a sistematiza aceste experiențe. Tocmai necesitățile unei coordonări și sistematizări tot mai eficiente a datelor senzoriale orientează imaginația conceptuală precum și selecția produselor acesteia. Schimbările care au loc în fundamentele unei discipline științifice sunt, în primul rând, consecința invenției și selecției conceptelor. Relația dintre conținuturi senzoriale date și concepte create va fi caracterizată drept o relație dintre ceea ce este desemnat
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
este. Relația dintre cele două se limitează la faptul că același obiect, care acționează în aceleași împrejurări, cere același semn și că deci semne diferite corespund întotdeauna unei acțiuni diferite.” 16 Coordonarea univocă epuizează relația dintre datele senzoriale și construcțiile conceptuale. Relația nu este una de reflectare, de oglindire, și nici una de natură genetică. Ca și conceptul kantian al cunoașterii, acest concept metodologic al cunoașterii orientate spre formă a fost elaborat printr-o distanțare clară de ideea empiristă tradițională a derivării
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
din datele primare furnizate de organele de simț. Tema a căpătat un profil deosebit de pregnant în reflecțiile metodologice ale lui Albert Einstein. Einstein a formulat un punct de vedere clar articulat asupra relației dintre lumea impresiilor senzoriale și lumea construcțiilor conceptuale. Prima afirmație a lui Einstein a fost aceea că noțiunile fizicii teoretice, ca de altfel toate conceptele noastre, nu pot fi derivate din experiențele senzoriale, așa cum au crezut unii gânditori empiriști din trecut. Între experiențele senzoriale și concepte există „o
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
primare, formând împreună cu acestea un sistem. Regularitățile empirice ale gândirii comune precum și legile științei sunt enunțuri care, în virtutea relației dintre conceptele ce intervin în formularea lor și noțiunile primare, ne spun ceva cu privire la ordinea și succesiunea experiențelor noastre senzoriale. Gândirea conceptuală în general, știința teoretică în particular, constau în stabilirea de corelații, de raporturi. Dezvoltarea cunoașterii științifice pun în evidență mai clar că orice cunoaștere despre realitate are o natură strict relațională. Obiectul ei îl constituie nu realități substanțiale, ci relații
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
discuției și examenului critic. Unii dintre actorii principali ai revoluției care a avut loc în fizică în prima jumătate a secolului XX au atras atenția asupra statutului aparte a acestor concepte și principii și asupra implicațiilor oricărei reconsiderări a structurii conceptuale a gândirii fizice. Pe baza experienței elaborării noii mecanici cuantice, operă în care a fost profund implicat, cercetătorul german Werner Heisenberg a prezentat evoluția istorică a fizicii moderne drept o succesiune de „teorii închise”. Acestea sunt teorii fundamentale, care realizează
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
Heisenberg, de marile dificultăți de a și le însuși și de a le accepta pe care le vor întâmpina toți aceia care s-au format ca cercetători și au desfășurat o activitate de cercetare încununată de succes în cadrul unei structuri conceptuale esențial diferite. „Aici chiar fizicieni remarcabili - observă Heisenberg - întâmpină dificultăți mari. Deoarece exigența schimbării structurii gândirii poate naște sentimentul prăbușirii terenului de sub picioare. Un savant care a obținut ani de-a rândul mari succese cu structura gândirii la care s-
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
și concilianți la provocarea schimbării structurii de gândire se poate, dimpotrivă, doar mira că asemenea revoluții sunt în general posibile în știință.”25 Numeroase mărturii ale cercetătorilor implicați precum și studii istorice de caz consacrate unor episoade de reconsiderare a fundamentelor conceptuale în știință indică necesitatea de a distinge între diferite straturi și nivele ale eșafodajului conceptual al științei, din punctul de vedere al relației lor cu datele observației și experimentului. Dacă o mare varietate de enunțuri formulate în termenii unor concepte
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
revoluții sunt în general posibile în știință.”25 Numeroase mărturii ale cercetătorilor implicați precum și studii istorice de caz consacrate unor episoade de reconsiderare a fundamentelor conceptuale în știință indică necesitatea de a distinge între diferite straturi și nivele ale eșafodajului conceptual al științei, din punctul de vedere al relației lor cu datele observației și experimentului. Dacă o mare varietate de enunțuri formulate în termenii unor concepte de un nivel scăzut de generalitate vor trebui să fie revizuite în lumina unor noi
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
vedere al relației lor cu datele observației și experimentului. Dacă o mare varietate de enunțuri formulate în termenii unor concepte de un nivel scăzut de generalitate vor trebui să fie revizuite în lumina unor noi rezultate ale cercetării empirice, cadrele conceptuale ale unor mari tradiții de cercetare vor fi supuse controlului faptelor doar în mod indirect, adică sub aspectul fertilității lor, al capacității de a conduce la formularea și rezolvarea cu succes a unei mari varietăți de probleme științifice. Este ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
pe deplin îndreptățită. S-a atras atenția, în acest sens, asupra faptului că un filosof empirist ca Rudolf Carnap, care s-a distanțat în mod clar de conceptul kantian al sinteticului a priori, a evidențiat, totodată, statutul distinct al structurii conceptuale fundamentale în știința teoretică a naturii prin afirmarea unei distincții nete între cadrul conceptual sau lingvistic al cercetării teoretice și investigațiile empirice propriu-zise care au loc în acest cadru, între schimbări ale cadrului însuși, care sunt evenimente cu totul excepționale
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
filosof empirist ca Rudolf Carnap, care s-a distanțat în mod clar de conceptul kantian al sinteticului a priori, a evidențiat, totodată, statutul distinct al structurii conceptuale fundamentale în știința teoretică a naturii prin afirmarea unei distincții nete între cadrul conceptual sau lingvistic al cercetării teoretice și investigațiile empirice propriu-zise care au loc în acest cadru, între schimbări ale cadrului însuși, care sunt evenimente cu totul excepționale, și schimbări care au loc în mod continuu într-un cadru dat26. Contestând existența
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
al cercetării teoretice și investigațiile empirice propriu-zise care au loc în acest cadru, între schimbări ale cadrului însuși, care sunt evenimente cu totul excepționale, și schimbări care au loc în mod continuu într-un cadru dat26. Contestând existența unui cadru conceptual dat o dată pentru totdeauna prin însăși structura capacităților noastre de cunoaștere, cum este cel reprezentat de conceptele pure ale intelectului la Kant, Carnap va sublinia totodată acele caracteristici distinctive ale cadrului conceptual al cercetării științifice care îi conferă statutul unui
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
într-un cadru dat26. Contestând existența unui cadru conceptual dat o dată pentru totdeauna prin însăși structura capacităților noastre de cunoaștere, cum este cel reprezentat de conceptele pure ale intelectului la Kant, Carnap va sublinia totodată acele caracteristici distinctive ale cadrului conceptual al cercetării științifice care îi conferă statutul unui a priori relativ și dinamic 27. Distincția dintre schimbări științifice în cadre date și schimbarea cadrelor conceptuale ale cercetării, o distincție care aruncă o lumină nouă asupra temei kantiene a cunoașterii a
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
conceptele pure ale intelectului la Kant, Carnap va sublinia totodată acele caracteristici distinctive ale cadrului conceptual al cercetării științifice care îi conferă statutul unui a priori relativ și dinamic 27. Distincția dintre schimbări științifice în cadre date și schimbarea cadrelor conceptuale ale cercetării, o distincție care aruncă o lumină nouă asupra temei kantiene a cunoașterii a priori, a fost consacrată prin opera lui Thomas Kuhn, recunoscut, astăzi, drept cel mai influent istoric și filosof al științei din a doua jumătate a
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]