5,206 matches
-
fiecare grupă de produse are o divizie proprie. Funcțiile de cercetare-dezvoltare, producție, marketing, contabilitate etc. sunt operate în cadrul fiecărei divizii de produs în parte, din cauza specificității produselor (de exemplu, marketingul pentru televizoare este diferit de marketingul pentru automobile, dar sunt corporații care realizează ambele produse). În structura bazată pe arii geografice, fiecare arie are o divizie proprie, iar funcțiile specifice sunt operate în cadrul fiecărei divizii geografice în parte. Există, totodată, structuri mixte (hibride - îmbină diviziile de produse cu cele geografice și
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
produse cu cele geografice și chiar cu organizarea funcțională) sau structuri de tip rețea - care comunică între țări, dar intracorporație, și diviziile și departamentele funcționale. Un aspect strâns legat de structura de conducere este mecanismul (sistemul) de control intern al corporației. Au fost identificate (Cullen, Parboteeah, 2005) trei categorii mari de sisteme de control intern, și anume: - Controlul rezultatelor. Analiza performanțelor filialei se face pe baza rezultatelor acesteia, nu a proceselor prin care s-a ajuns la acele rezultate. De obicei
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
și anume: - Controlul rezultatelor. Analiza performanțelor filialei se face pe baza rezultatelor acesteia, nu a proceselor prin care s-a ajuns la acele rezultate. De obicei, sunt negociate și stabilite ținte anuale pentru fiecare filială care trebuie să sprijine strategia corporației pe ansamblu. În acest tip de control este frecventă responsabilitatea pentru profit. Filialele care au această responsabilitate, așa-numitele „centre de profit”, au o largă independență de acțiune, dar sunt evaluate la sfârșitul exercițiului financiar în funcție de rezultatele financiare obținute. Țintele
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
doar al relației dintre filiale și compania-mamă, ci și al relației între filiale și țările-gazdă sau între compania-mamă și țara de origine. Un grad ridicat de integrare a filialei duce și la posibilitatea participării respectivei filiale la strategia globală a corporației. Situațiile descrise în secțiunea anterioară - implementator (intrări tehnologice mari), filială verticală (intrări productive mari), actor redistributiv (ieșiri mari de capital), fără a mai menționa filialele complet integrate - se pretează cu precădere la aplicarea unei practici specifice corporației transnaționale, cunoscută sub
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
strategia globală a corporației. Situațiile descrise în secțiunea anterioară - implementator (intrări tehnologice mari), filială verticală (intrări productive mari), actor redistributiv (ieșiri mari de capital), fără a mai menționa filialele complet integrate - se pretează cu precădere la aplicarea unei practici specifice corporației transnaționale, cunoscută sub numele de „preț de transfer”. Prețurile la care se efectuează tranzacțiile de pe piață se împart în două mari categorii: prețurile pieței 4, care rezultă din exprimarea neperturbată a cererii și ofertei, respectiv prețurile de transfer, categorie în
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
de prețuri intracompanie, incluzând transferul proprietății intelectuale, transferul bunurilor tangibile, servicii prestate intracompanie sau împrumuturi intrafirmă. Prețurile de transfer sunt cel mai des asimilate cu relocalizarea profiturilor către cele mai indicate filiale, pentru a reduce povara fiscală la nivelul întregii corporații. Pentru a realiza acest obiectiv, CTN vinde produse sau servicii, prin intermediul filialei dintr-o țară cu impozite pe profit mai mici, la un preț mai mare decât prețul pieței, către filiala dintr-o țară cu impozit pe profit mai mare
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
lor din interiorul sistemului duce la o adâncire a gradului de integrare (dependență) a filialei, creând premisele folosirii și pe viitor a prețului de transfer. Prețul de transfer poate fi însă și mai mic decât prețul pieței (Ripoll, 1981). O corporație poate solicita unei filiale prețuri sub nivelul pieței, pentru a sprijini creșterea competitivității filialei respective pe piața locală. Se creează astfel un avantaj competitiv temporar la nivelul filialei, dăunător atât pentru concurenții săi locali, cât și pentru filiala însăși, întrucât
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
piața locală. Se creează astfel un avantaj competitiv temporar la nivelul filialei, dăunător atât pentru concurenții săi locali, cât și pentru filiala însăși, întrucât se poate crea iluzia că prețul de transfer ține loc de competitivitate. În momentul schimbării strategiei corporației, o astfel de iluzie se dovedește păgubitoare. În plus, ea sporește dependența filialei de corporație, întrucât sursa avantajului său competitiv temporar se găsește în interiorul sistemului corporației, dar în afara propriilor capacități. Modalitățile efective de aplicare a prețurilor de transfer sunt dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
concurenții săi locali, cât și pentru filiala însăși, întrucât se poate crea iluzia că prețul de transfer ține loc de competitivitate. În momentul schimbării strategiei corporației, o astfel de iluzie se dovedește păgubitoare. În plus, ea sporește dependența filialei de corporație, întrucât sursa avantajului său competitiv temporar se găsește în interiorul sistemului corporației, dar în afara propriilor capacități. Modalitățile efective de aplicare a prețurilor de transfer sunt dintre cele mai diverse. Între situațiile care pot indica prețul de transfer se găsesc (Murray, 1981
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
crea iluzia că prețul de transfer ține loc de competitivitate. În momentul schimbării strategiei corporației, o astfel de iluzie se dovedește păgubitoare. În plus, ea sporește dependența filialei de corporație, întrucât sursa avantajului său competitiv temporar se găsește în interiorul sistemului corporației, dar în afara propriilor capacități. Modalitățile efective de aplicare a prețurilor de transfer sunt dintre cele mai diverse. Între situațiile care pot indica prețul de transfer se găsesc (Murray, 1981): filiale localizate în paradisuri fiscale și folosirea duală a acestora (atât
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
găsesc (Murray, 1981): filiale localizate în paradisuri fiscale și folosirea duală a acestora (atât la cumpărare, cât și la vânzare de bunuri și servicii); rezultate financiare consolidate pentru CTN substanțial mai bune decât pentru o anumită filială; existența, în structura corporației, a unor filiale cărora nu li se poate atribui o funcție validă (alta decât facilitarea evaziunii fiscale); tranzacțiile între companii aflate sub control comun, dar care nu aparțin oficial aceluiași grup; filiale care înregistrează constant pierderi; repatrierea profiturilor sub formă
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
pierderi. În al doilea rând, întrucât filialele din țările în curs de dezvoltare nu sunt luate de obicei în calcul la planificarea cheltuielilor de cercetare-dezvoltare, orice redevență obținută din vânzarea rezultatelor acestei activități către filialele respective reprezintă profit curat pentru corporație, fără a fi însă înregistrat ca atare. Mai trebuie menționat faptul că profiturile obținute din comercializarea patentelor sunt profituri de monopol, și deci nu poate fi stabilit un preț al pieței, ca termen de comparație pentru identificarea prețului de transfer
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
impozabil din Franța, unde taxele erau mai mari decât în Nassau. Deși vechi (1976), cazul este real, fiind un exemplu clasic al folosirii prețului de transfer în sectorul bancar. Prețurile de transfer reprezintă așadar o practică evazionistă deosebit de eficientă a corporațiilor, care poate fi aplicată tocmai datorită existenței unui sistem intern și integrat de relații, în cadrul corporației. Capitolul 4tc " Capitolul 4" Structura competiției între corporațiile transnaționaletc "Structura competi]iei între corpora]iile transna]ionale" Modelul clasic al organizării industriale, cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
real, fiind un exemplu clasic al folosirii prețului de transfer în sectorul bancar. Prețurile de transfer reprezintă așadar o practică evazionistă deosebit de eficientă a corporațiilor, care poate fi aplicată tocmai datorită existenței unui sistem intern și integrat de relații, în cadrul corporației. Capitolul 4tc " Capitolul 4" Structura competiției între corporațiile transnaționaletc "Structura competi]iei între corpora]iile transna]ionale" Modelul clasic al organizării industriale, cu toate modificările suferite pe parcurs, pune accentul pe relația dintre structura pieței, comportamentul firmelor de pe piață și
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
de transfer în sectorul bancar. Prețurile de transfer reprezintă așadar o practică evazionistă deosebit de eficientă a corporațiilor, care poate fi aplicată tocmai datorită existenței unui sistem intern și integrat de relații, în cadrul corporației. Capitolul 4tc " Capitolul 4" Structura competiției între corporațiile transnaționaletc "Structura competi]iei între corpora]iile transna]ionale" Modelul clasic al organizării industriale, cu toate modificările suferite pe parcurs, pune accentul pe relația dintre structura pieței, comportamentul firmelor de pe piață și performanța acestora. Structura pieței și comportamentul firmelor (elemente
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
nu mi se pare însă potrivită, decât, poate, pentru a face deosebire între fuziuni și achiziții dintre firme cu adevărat locale (spre exemplu, legislația maghiară nu se referea, până în 1997, decât la fuziuni între firmele maghiare) și cele realizate între corporații transnaționale, indiferent de țara lor de origine. În plus, cum pot să etichetez o fuziune între o transnațională din Germania și una din Franța ca fiind între firme din țări diferite, când ambele fac parte din Uniunea Europeană și se supun
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
în motivarea fuziunii sau achiziției sub imperiul necesității de confort strategic, reprezentând mai degrabă o protecție contra unei eventuale încercări de preluare ostilă decât o acțiune justificată economic. 4.3. Practici restrictivetc "4.3. Practici restrictive" Admițând imperfecțiunile pieței, relațiile corporației cu mediul său extern pot căpăta forme care restricționează libera concurență. Aceste restricții se pot clasifica în două mari categorii. Prima categorie o reprezintă restricțiile pe orizontală, așa-numitele aranjamente de piață sau comportamentul colusiv 11. Comportamentul colusiv se referă
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
Witterick, 1997). Legea privind competiția - în fapt, principala măsură de promovare a competiției pe care o poate lua un stat (cu condiția să fie și aplicată) - nu discriminează, teoretic, între firmele naționale și cele străine. Ea monitorizează comportamentul concurențial al corporației, urmărind ca aceasta să nu abuzeze de poziția dominantă pe piață 15 (trăsătură circumstanțială), dar protejând-o, în același timp, de practicile neloiale ale firmelor naționale sau ale filialelor altor corporații. Existența legislației de concurență nu înseamnă automat că aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
naționale și cele străine. Ea monitorizează comportamentul concurențial al corporației, urmărind ca aceasta să nu abuzeze de poziția dominantă pe piață 15 (trăsătură circumstanțială), dar protejând-o, în același timp, de practicile neloiale ale firmelor naționale sau ale filialelor altor corporații. Existența legislației de concurență nu înseamnă automat că aceasta este și implementată. Instituțiile slabe, experiența redusă de monitorizare și control și gradul ridicat de corupție explică de multe ori eșecul implementării legilor privind concurența în economii emergente, inclusiv în România
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
firmele de contabilitate care dispun de resurse substanțiale, de expertiză foarte specializată, pe o arie deosebit de întinsă și care se bucură de o puternică reputație pe piețele financiare internaționale pot oferi servicii contabile de natura și calitatea celor solicitate de corporațiile transnaționale. Pe de altă parte, piața nu este unitară, orizontul ei geografic fiind de fiecare dată național, din cauza diferențelor existente între reglementările naționale din fiecare țară. Analizând fiecare piață națională a statelor membre, Comisia a constatat că pe nici una dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
ei în privința prețului pe piață, având îndeplinite și alte condiții cum ar fi bariere ridicate la intrare, legături structurale între furnizori, produse omogene, transparența pieței. Comisia a identificat prezența unora dintre aspectele menționate și pe piața serviciilor de contabilitate adresate corporațiilor transnaționale, precum: întrucât companiile au nevoie de o evidență contabilă bine făcută, elasticitatea prețului este mică; întrucât rareori sunt posibile inginerii financiare, omogenitatea produsului este foarte mare; prețurile acestor servicii sunt făcute publice în bilanțurile anuale ale beneficiarilor lor, deci
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
ele nu a fost respinsă. În perioada 1990-2006 (semestrul I), dintr-un număr total de 3.171 de notificări, doar 131 au ajuns în faza a doua de investigații, iar dintre acestea, 23 au fost respinse. Capitolul 5tc "Capitolul 5" Corporația și statul: cine e șoarecele, cine e pisica?tc "Corpora]ia [i statul\: cine e [oarecele, cine e pisica?" 5.1. Conflict și complementaritatetc "5.1. Conflict și complementaritate" Relația dintre corporația transnațională și statul de origine, respectiv statul-gazdă, a
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
23 au fost respinse. Capitolul 5tc "Capitolul 5" Corporația și statul: cine e șoarecele, cine e pisica?tc "Corpora]ia [i statul\: cine e [oarecele, cine e pisica?" 5.1. Conflict și complementaritatetc "5.1. Conflict și complementaritate" Relația dintre corporația transnațională și statul de origine, respectiv statul-gazdă, a fost întotdeauna controversată în literatura de specialitate. Viziunea conform căreia o corporație americană, de exemplu, exprimă necesar interesele politicii americane și este necesar în conflict cu statul în care are o filială
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
i statul\: cine e [oarecele, cine e pisica?" 5.1. Conflict și complementaritatetc "5.1. Conflict și complementaritate" Relația dintre corporația transnațională și statul de origine, respectiv statul-gazdă, a fost întotdeauna controversată în literatura de specialitate. Viziunea conform căreia o corporație americană, de exemplu, exprimă necesar interesele politicii americane și este necesar în conflict cu statul în care are o filială este mult prea simplistă. Rugman și Verbeke (2003) fac o sinteză a teoriilor privind relația dintre corporația transnațională și statul
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
conform căreia o corporație americană, de exemplu, exprimă necesar interesele politicii americane și este necesar în conflict cu statul în care are o filială este mult prea simplistă. Rugman și Verbeke (2003) fac o sinteză a teoriilor privind relația dintre corporația transnațională și statul de origine, respectiv statul-gazdă, într-o interpretare bidimensională a acestei relații: conflict și complementaritate. Hymer (1976), viziunea marxistă asupra forțelor de producție și, mai ales, teza celebră a lui Vernon (1971) descriu o relație antagonistă între corporații
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]