3,193 matches
-
Brătianu, șeful partidului radical, al "roșilor", care nu se găsea în cele mai bune relații cu Bălăceanu. Era la curent cu demersurile acestuia, îi cere știri de ultimă oră, fără să obțină prea mult de la emisarul care nu vrea să divulge secretul misiunii sale, ce ar fi dat apă la moară gălăgioasei prese liberale. Brătianu, la rândul său, întreprinde și el o vizită la Düsseldorf ca să-i "forțeze mâna" prințului Carol, dar fără prea mare succes, notează memorialistul. Și povestirea devine
Un memorialist necunoscut: Ion Bălăceanu by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Memoirs/13712_a_15037]
-
a soldat cu un insucces“. „Cu o asemenea situație ne-am confruntat în urmă cu câțiva ani, atunci când, deși Crucea Roșie Daneză identificase persoana căutată într-unul din așa-numitele lagăre de refugiați, Societatea Națională din regatul Danemarcei nu a divulgat - la cererea respectivului - informațiile solicitate de către cel ce apelase serviciul de căutare“. Colaborarea româno-germană Activitatea cea mai laborioasă în domeniu, cel puțin din punct de vedere al amplorii acesteia, s-a derulat în urmă cu aproape trei decenii, mai precis
Agenda2004-40-04-senzational1 () [Corola-journal/Journalistic/282950_a_284279]
-
casă și vorbesc la telefon cu dl. Vasile Fetescu de la care aflu noi vești privind sănătatea consăteanului meu I. N. Oprea, precum și faptul că a distribuit o parte din volumele lăsate la Iași - unor instituții de stat și personalități culturale, divulgându-mi și o plăcută surpriză că îmi va aduce în copie o apreciere scrisă despre cartea mea din partea unei personalități avizate. Înainte de a-mi aduce pachetele cu cărți la Bârlad am convenit cu dl. Fetescu să păstreze 25 de volume
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
speranța că, dacă Cel de Sus mă va mai ține în viață, la vară, când vei veni să mă vezi cu familia pe Aurel Vlaicu 14, îți voi oferi și volumul al III-lea. E un secret pe care îl divulg acum, deoarece eu aș fi vrut să nu spun încă, dar pixul mi-a luat-o înainte trădându-mă și obligându-mă să traduc gândul în faptă, numai dacă Dumnezeu îmi va da puterea să fac efortul necesar. Deși am
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
de informații acum. — Oh. Atunci știi și cine e? A șovăit. N-ar trebui... Oh, haide, m-am rugat de el. Ce rost are să vii din lumea de dincolo dacă nu-mi vinzi măcar un pont? — Nu pot să-ți divulg identitatea lui... —Răule! — Dar pot să-ți spun că-l cunoști deja. M-a sărutat pe buze, mi-a pus mâna pe creștet, ca o binecuvântare, și a dispărut. Apoi m-am trezit și trecerea de la somn la starea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
oare planta cu virtuți afrodiziace pe care tocmai ați descoperit-o? Moff a râs și i-a răspuns că nu există nici o dovadă științifică cum că planta ar avea efecte asupra libidoului, performanței sau rezistenței. Dar, Îmboldit de Letterman, a divulgat faptul că mai mulți oameni, dovedind mult curaj, s-au supus, În numele științei, unor experimente, timp de două luni. „Constatările empirice“ erau mai degrabă anecdotice, nici pe departe științifice; totuși, s-a sugerat - nu s-a dovedit - cum că cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
își pun imaginația în lucrare pentru a legitima anumite pretenții, anumite atitudini sau anumite poze... Unii, în fine (sinceri aceștia), sunt stăpâniți de o stranie dorință a de a se acuza, de a retrăi suferințele vechi, de a se umili, divulgându-și viciile, descoperindu-și turpitudinile, recunoscându-și erorile, exagerându-le chiar, adesea"... În celebrele Confesiuni ale sfântului Augustin, l-a impresionat "povestirea anilor de pasiune și libertinaj petrecuți la Cartagina". A zăbovit pe mărturisirile de mare sinceritate ale lui Rousseau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
cu totul de altă consistență decât simplele amintiri decolorate de care am dispus. Viața mea e un așa de puțin lucru; și în modul în care s-a desfășurat, mi-ar fi oferit așa de puțină justificare, pentru a o divulga, a o descrie, a o explica! Dar vorbind de Iași, a trebuit să vorbesc și de mine. A trebuit neapărat să fac acest lucru, din cauză că, în perioada pe care am îmbrățișat-o, existențele noastre se amestecă și se împletesc laolaltă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
Alții își pun imaginația în lucrare pentru a legitima anumite pretenții, anumite atitudini sau anumite poze... Unii, în fine (sinceri aceștia), sunt stăpâniți de o stranie dorință de a se acuza, de a retrăi suferințe vechi, de a se umili, divulgându-și vițiile, descoperindu-și turpitudinile, recunoscându-și erorile, exagerându-le chiar, adesea... Ipoteza din urmă, cea mai puțin obicinuită desigur, îmi pare cea mai interesantă. Ea formează cazul lui Jean Jacques din "Confessions". În ea ar intra cazurile câtorva contimporani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
legătură numai cu moravurile timpului, cu neînțelegerile și rivalitățile personale, cu permanentele frământări care agitau acele eterogene, ciudate, uneori monstruoase, formațiuni care sunt partidele noastre politice. Raportat, mai ales, la frământările sociale care prevesteau marile evenimente de mai târziu, el divulgă începutul de descompunere în care oligarhia noastră politică intrase încă de pe atunci. Evenimentele se cunosc. La 19 Ianuarie, Take Ionescu adresează țării manifestul care a precedat nașterea partidului "conservator-democrat", a cărui existență o justifică astfel: "Nu amorul meu propriu rănit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
Opinia publică într-o chestiune ca aceasta, nu înseamnă o consacrare. Opinia publică nu putea fi decât favorabilă. Trebuie totuși să fi existat oameni care s-au îndoit de politica adoptată și de urmările ei, deși documentele timpului nu-i divulgă. Căci nu cred să fi fost eu singurul care am simțit îndoiala și apăsarea aceasta. Pe atunci dădeam și politicei o parte din timpul și energia mea. Lucrul acesta îl făceam fără multă convingere deși cu destulă sinceritate și bună
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
regăseam: șorț, blugi delavați și adidași, circulând printre tarte și ibricele cu spumă de lapte. Nu se lucra cu „Lavazza“ sau „Illy“ (mărci pe care naivii le considerau de bonton), patronul aducea o cafea specială din Florența, căreia nu-i divulga în ruptul capului numele sau rețeta de fabricație. De la ușă îi simțeai aroma; mirosea a trabuc scufundat într-un sac cu scorțișoară. Dacă Ion Barbu și Camil Petrescu ar mai fi trăit, ar fi lăsat baltă „Capșa“ ca să se-așeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cât duceam la capăt gândul ăsta? Poate nici măcar nu mai apucam să-l formulez în întregime, și, între o smucitură a tramvaiului 38 și-o clipire din pleoape, jocul se desfășura cu mutări ample, neașteptate, al căror rezultat nu trebuia divulgat până la sfârșit. Unde să-i fi căutat sfârșitul? Cum arăta finalul unei competiții fără reguli, granițe și participanți? Am încercat să-mi aduc aminte de discuția cu Mihnea de la hotel. Bănuia că umblam după o hartă invizibilă, mereu actualizată, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
său. Acesta află lucrul și într-o zi, fiind pe băncile ministeriale, [î ]l zărește în buzunarul vestmântului lui, [î ]l trage din buzunar pe nesimțite și-l aruncă în Cameră pe jos; se găsește de un deputat și se divulgă, de aci o ceartă între d. Cogălniceanu și d. Boerescu, adevărat ceartă de lachei. Partidul d-lui Brătianu fu atunci așa de discreditat în țară, dezordinea ajunsese la un astfel de grad încît miniștrii ajunseseră a fi efemeri. Se dizolvă
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
păr și expertize medicale, dar eram sub ochiul necruțător al camerelor de luat vederi. Bașca faptul că la începutul lucrului am semnat (noi, doi studenți amărâți), un contract de "confidențialitate" în care ne angajam ferm să nu citim sau să "divulgăm" date din dosare. Ne găsim la nivelul -2, undeva sub un pavaj scăldat de soare al burgului lui Calvin. Clădirea are șapte etaje la suprafață și trei sub pământ, dacă ar fi să cred butoanele de la ascensorul numai nichel și
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Și aflați că am câștigat! Da, am câștigat cu vârf și îndesat... Spune-le, Nelule, ce s-a întâmplat, mai departe... Maestrul se uita când la noi, când la ea. Și părea jenat, încurcat. Rușinat. Se înțelegea că doamna a divulgat o anumită chestiune intimă. S-a foit puțin în fotoliul pe care stătea. A zâmbit unui gând tainic, ascuns. A scos din geanta pe care o avea lângă scaun, o sticluță bondoacă de Teacher's. Și, cerându-ne câteva păhărele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
destui și, copii fiind, ne jucam unii cu ceilalți, și ceva mai știu ungurește, și i-am spus că noi aici am fost Închise. „Cum? Nici n-am știut că a fost Închisoare politică.” Au fost foarte secretoși, n-au divulgat. Doamna Meri Constantinescu, soția lui Constantinescu, care scoate Puncte cardinale la Sibiu, a tratat cu edilii orașului și a obținut locul pentru cruce. Mi-a povestit că s-a purtat bine cu ea. Privind În urmă, acum aveți regrete? Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
care-l știu”. Și zice: „No, domnu’ Maier, să știi că pleci acasă... Tovarășii așa au hotărât. Te rog să vezi ce vorbești! Aici nu te-ai Întâlnit cu nimeni, n-ai văzut pe nimeni, că, În caz contrar, dacă divulgi... nu știu ce vei suferi”. Era o hârtie bătută la mașină, și zice: „Asta tre’ s-o semnezi și dacă greșești, atuncea”... „Bine, domne.” Am semnat-o, mi-a dat un bilet, m-a dus jos, acolo mi-au dat buletinu’ și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
luni... Și văd că vine unu’ și stă față În față cu mine. Da’ când am pornit din Gherla mi-o spus: „Fiți atenți, că avem În gări puși să vă tragă de limbă”. Și-am semnat că, dacă voi divulga prin ce-am trecut, să mă lovească legile aspre ale Republicii. Și zice ăla către mine: „Da’ de unde vii?”. „Da’ pe dumneata ce te interesează, eu te-am Întrebat pe dumneata de unde vii?” „Hai, domne, dă-o Încolo, de la Goiciu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
om de rând, marele păcătos și poet Lao Ti-kao. Miracolul poeziei chineze și japoneze constă în faptul că vocea pură a unui poet este exact aceeași ca și a altuia și, în același timp, total distinctă și diferită. Tang-li ne divulgă, când la nouăzeci și trei de ani e lăudat în față pentru înțelepciunea și caritatea lui, că hemoroizii îl dau gata. Un alt și ultim exemplu, Ko-huang observă, cu lacrimi șiroindu-i pe obraji, că răposatul lui maestru era complet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
suflet viu care n-a murit, preferabil lent, cel puțin de două ori în timpul vieții. Favoritele mele, dacă există așa ceva și bineînțeles că există, sunt cele două poeme finale din colecție. Cred că nu calc pe nimeni pe bătătură dacă divulg, simplu, ce anume tratează. Penultimul poem înfățișează o tânără soție și mamă care are ceea ce se definește în vechiul meu manual de căsătorie drept o legătură extraconjugală. Seymour nu o descrie pe tânără, dar aceasta apare în poem chiar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
petrecut aproape șapte ani răspunzând la întrebări în cadrul unei emisiuni-concurs radiofonice, și de atunci, de când ne-am retras din eter, nu mai suport oamenii care-mi pun întrebări, nici măcar când mă întreabă cât e ceasul. În plus, țineam să mai divulg că, după doisprezece ani petrecuți ca profesor într-un colegiu, acum, în 1959, sunt supus unor frecvente crize de ceea ce colegii mei de catedră numesc, în chip măgulitor, maladia Glass - sau, în limbaj profan, un spasm patologic al regiunii lombare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
am adus whisky; îi dădeam să bea, cu țîrîita, și-l excitam povestindu-i. Noroc, tăticu', noroc! ciocnește Lazăr paharele, în care a mai turnat un deget de whisky. Abătut, deși amețit de băutură, conștient că a făcut o gafă divulgînd cine l-a turnat pe Lazăr, profesorul, rămas numai în chiloții tip sport, soarbe paharul fără nici o tragere de inimă, mai mult din dorința de-a se încălzi, că frigul de la geam îl face să tremure tot mai tare. Îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
acum de vârsta lui Adam. În mintea ei încolțise o fantezie că George o să-l ucidă pe Zet. Și pe urmă o să-l ucidă pe Adam. Brian nu știa ce se petrece în mintea ei (pentru că, de sigur, nu-i divulga asemenea gânduri smintite), dar știa cam ce ar fi în stare să gândească. O bătu ușor peste mâna udă de lacrimi. Haide, haide! Nu-i din cauza lui Rufus, să știi. George a fost un mic monstru încă din copilărie. Bănuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
propriei experiențe intelectuale într-o frumoasă carte de convorbiri. Faptul că o viață precum aceea de față poate face obiectul unor examinări atât de variate nu ține de „întinderea“ ei, ci de densitate, adică de complexitatea experiențelor pe care le divulgă, a căror înmănunchere lasă să se întrevadă un sens sau o tendință. Or, cred că tocmai din acest unghi este biografia d-lui Zub grăitoare: prin capacitatea ei de se preta unei hermeneutici edificatoare. Am în vedere, desigur, biografia intelectuală
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]