2,830 matches
-
Culorile erau atât de proaspete, carnea rumenită atât de apetisantă, Încât mulți din cei prezenți pe terasa Corso Înghițiră În sec. Salivau nu numai mesenii, ci și ospătarii care, orânduiți frumos În fața intrării, priveau Înmărmuriți spectacolul. Între timp, mirosul de grătar invadă toată strada Lăpușneanu. Mulțimea saliva. O doamnă ce se oprise lângă galerii fu nevoită să se sprijine cu mâna de vitrină ca să nu leșine. „Iată ce ușor se poate propaga reflexul lui Pavlov În masă”, gândi Noimann, simțind cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
atât de Încordată de așteptare, Încât aveai impresia că În curând clienții, laolaltă cu ospătarii, dar și cu mulțimea de pe stradă, se vor repezi asupra grămezii de carne ce se Înmulțea continuu. Și-ntr-adevăr, În timp ce trupul inginerului se Împuțina, fleicile de pe grătar se Înmulțeau ca pîinile și peștii lui Iisus. „Eu sunt carnea vieții; cine va gusta din mine”, se auzi la difuzor glasul grav al inginerului Edward, „se va simți Întotdeauna sătul... Veniți și ospătați-vă...” „Dar, chiar, ce-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cine va gusta din mine”, se auzi la difuzor glasul grav al inginerului Edward, „se va simți Întotdeauna sătul... Veniți și ospătați-vă...” „Dar, chiar, ce-ar fi s-o Încercăm”, spuse Oliver, care, simțind din Piața Unirii mirosul de grătar, se Îndreptă cu pași mari spre Corso. „Știam că sunteți vegetarian”, i se adresă pe un ton protocolar stomatologul Paul. „Ei și?” făcu Oliver. „Vreau să mă conving că ceea ce voi mânca e carne, nu altceva...” Mirosul apetisant care venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Acum, cică, ar fi vrut să-i probeze instinctele. Circula și versiunea că doamna n-ar fi rezistat ispitei și ar fi venit În fața grămăjoarei de carne Înarmată cu un tacâm și-o furculiță și că ar fi ales de pe „grătar” o bucățică de Satanovski bine rumenită, numai că, atunci când și-ar fi Înfipt dinții falși În ea, ar fi rămas În gură cu o bucată de asfalt. Mai exista și o altă variantă, În care toată demonstrația fusese făcută cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
își vede "colegul" pășind în vârful degetelor și uitându-se speriat la animale. Privirile celor două femei se întâlnesc în același moment și izbucnesc în râs. Ies voioase în curtea grajdului și se îndreaptă spre clădirea de unde vine miros de grătar. Pe vremuri aici era un conac boieresc, spune femeia din dreapta ei. Înconjurat de un parc de toată frumusețea. Grajduri, clădirile servitorilor. Noi vom mânca în una din clădirile servitorilor. Se spune că boierul s-a îndrăgostit de una din țigăncile
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
o facă prietenă. Masa e plină de fripturi, brânzeturi, unt de casă, miere de albine, ouă preparate în câteva feluri, ceai, lapte, cacao. Așa mâncați voi de obicei?" întreabă Zinzin. Nu, oamenii noștri preferă pita cu slănină ori câte un grătar, dar nu ciugulesc ca dumneavoastră. Am prevăzut asta și de aceea v-am compus un mic dejun mai complex, ca să aveți din ce alege". "Mulțumesc, sunt măgulită". În ochii lui Aide se citește o sclipire de bucurie, dar pe fața
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
și haite de câini de vânătoare. Padocurile pentru cai dispăruseră în perioada când impetuozitatea brutală a transformării socialiste a agriculturii le aneantizase pentru a face loc tractoarelor cu șenile, iar cuștile de ogari și cele pentru dulăii-barzoi fuseseră dezmembrate în grătare și grilaje pentru creșterea porcilor din rasa Marele alb. Din fumurile senioriale ale cocoanei fostului proprietar, coborâtor în linie dreaptă al fanarioților, și din belșugul vechiului conac în stil neoclasic, nu rămăseseră decât pisicile, care trăiau hrănindu-se cu șobolani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
se mișcau agil, sub strălucirea candelabrelor, în pocnete răsunătoare de șampanie franțuzească. Afară, în curtea de unde zăpada fusese înlăturată de un utilaj adus din Franța, un chasse-neige, cu lamă de oțel și cu năprasnică suflantă, ardeau ruguri de lemne, între grătare special făcute pentru a-i întreține pe cei ce aveau să asiste, în exterior, sub cerul liber și înghețat de iarnă, la dezlănțuirea focurilor bengale. Haida, măi, bandă de codoși și de poponari, ceată de poștărițe! Ciocniți paharele în cinstea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Adică nu m-apuc să bat cuie sau să dau drumul la televizor mai tare... respectă ora de somn... Eu, cel puțin, mă scol devreme de tot, că nu pot dormi. Visez? Să zicem: că eram la pădure, făceam un grătar și așa mai departe. Chestii din astea. Dar mai mult stau așa. Stau pur și simplu. Dacă am o țigară, îmi aprind o țigară. Văd zorii prin gratii. Prea multe nu se văd. Pentru că te uiți și rămâi cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
se și întâmplă ceea ce Tomoe n-ar fi vrut să se întâmple. Gaston privea în jur, emoționat. Totul îl impresiona: luminițele barurilor ce se întindeau de-a lungul străzii, aliniate ca niște cutii de chibrituri, mirosul ispititor de pui la grătar, vocea celor care-și făceau reclamă în ușile prăvăliilor, invitând cumpărătorii să intre, țăcănitul bilelor din salonul de pachinko. — Takamori-san, ce surpriză! — Știam eu c-o să-ți placă. Ascultă, vrei să bem ceva? Auzind invitația, Tomoe l-a tras de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
duminică dimineață. Pe floarea albă de magnolie din grădină s-a mai oprit un greieraș, vrând parcă să anunțe, prin zbaterea aripilor gingașe și a trilurilor lui, căldura insuportabilă a după-amiezei. Takamori stătea ghemuit în așternut, ca un pui la grătar. Visa nori de vată pe cerul albastru și aer proaspăt de munte. I se păreau atât de aproape, încât avea senzația că dacă întinde mâna ajunge la ei. Pe munte urca anevoie Gaston. Se ținea de stânci și de copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
jumătate de cap, pe partea cealaltă avea un soi de creastă, avea un scripete și s-a agățat de tavan cu capul în jos, asta ca s-arate că nu mai e libertate în lume, a stat așa, în fața unui grătar de friptură care era într-un cerc de sticle cu șomoioage de paie... și-a dat foc la paie, pe rând, dup-aia a început să scoată din sân ziare și să le aprindă... Ca fond muzical a fost imnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Meritai? - Ar fi suflat în jar, ar fi făcut vânt credincioșii cu cetina de brad? Ar fi dănțuit de bucurie cumetrele că aia care sigur are ochi rău e pusă la frigare? Oare de-aia nu-mi place purcelul la grătar? Și miros a fum? - Mai știi, fată dragă? Și, tălmăcirea de azi? Ai pus umărul, decisiv, la ce-o fi fost acolo? - Ufff... un balamuc întreg, fiecare plecase de undeva, se stabilise altundeva, făcea afaceri în altă parte, dar o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
început, o făcea pe-a naivul, apoi, după ce-i scana bine, le demantela fiecăruia în parte biografia. Dumnezeii mamei voastre de derbedei! Ați futut lumea cu pula îndoită, ați supt la o mie de țâțe, i-ați mâncat sufletul pe grătar, i-ați călcat inima în picioare, ați tocat nervii pământului, ați spurcat fântânile, ați pârjolit cimitirele și, deodată, vi s-a făcut de pocăință, așa cum ți se face de o futută dimineața pe nepișate! Bă, cu mine nu vă merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
tataia dezlega limbile cât să intuiască prioritățile, mântuirea era mai accesibilă cu paharul plin. Rânduiala schitului era după canoanele Sfântului Vasile cel Mare: uleiul burdușea candelele, pâinea dormea în spic, vinul hodinea în butoaie, coliva îndulcea nevoințele. Sub cerdacul stăreției, grătarul încins. În trapeză, duminica, vinul încălzea sufletul; whisky-ul, coniacul, votca, palinca, șampania și alte rețete pentru amăgit întunericul își expuneau preaplinul în vitrinele odăii de protocol; licorile multicolore reliefau ipostazele fericiri. În chilie, peste trei scânduri, o pătură roasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
stației adusese cafea. Era fierbinte și tare și aveam nevoie de ea ca să îndepărtez gustul de moarte care îmi acoperea limba. Illmann rulă două țigări de foi și îmi întinse și mie una. Tutunul savuros avea gust de nectar la grătar. — Cum se potrivește cehul tău nebun în toată povestea asta? mă întrebă el. Ăla care se crede ofițer de cavalerie? — Se pare că este într-adevăr ofițer de cavalerie, i-am răspuns. S-a ales cu un mic șoc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
nu căzu, intră într-o altă umbră. Am lăsat clanța, dar am rămas pe loc. Fruntea-i înaltă apăru din nou în lumină și o dată cu ea senzația că nu pe ea o pândeam, ci pe mine însumi. În timp ce înainta în grătarul acela de lumini și umbre, intram din nou, fotogramă după fotogramă, în stăpânirea timpului obscen pe care îl petrecusem cu ea. Alunecasem pe scaun, transpiram nemișcat într-o apnee sexuală. Pentru că brusc îmi aduceam aminte... corpul ei stins, asemeni șemineului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
când văzu că pentru prima dată, tatăl ei, meșter în vorbe, marele guru, judecătorul și juriul extraordinar, rămase fără grai. Odată ce i-ai pus, sunt naturali În timp ce restul Americii petrecea un weekend de sărbătoare privind focurile de artificii și făcând grătare lângă piscină, Emmy ateriza împreună cu prietenele ei pe aeroportul din Curaçao și încerca să înțeleagă cum de vacanța lor o luase atât de anapoda. Nici nu și-a dat seama când i-au fost furați ochelarii de pe cap. Hoții — doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
niciodată, îmbrăcat cu tricoul Cornell pe care Emmy i-l cumpărase la întâlnirea de cinci ani de la terminarea facultății. Clic. Îmbrăcați frumos pentru o cină romantică pe nisip, la lumina lumânărilor, unde se pare că se ospătaseră cu pește la grătar, multe legume proaspete și vin alb. Clic. Clic. Clic. Emmy termină să se uite prin tot albumul, își analiză rapid nivelul de amețeli și se pregăti să o ia de la început. Avea să fie o noapte foarte lungă. Prietenoasă înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
sunt mai ațoși, ca Costel ăla de la Craiova și justiția are dinții moi. Gigi e fraged, bag de seamă. Da’ Gigi, om cu frica lu’ Dumnezeu În sân și cu ochiul dracului În portofel, s-a scos. A sărit de pe grătarul justiției. Măcar de Înviere... Se-aude Ploieșteanu, cântând despre trenul care trece printre munți, ca un șarpe lung, cu țigări Naționale, sus la deținuți... La care Sandu Șpriț ciocnește paharul de sticla cu vin: Becali a ieșit! Gore și Gicu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
prin curtea bisericii, asculta rap spiritual și ciupea pițioancele de fund... Se duce lumea la biserica așa, ca să nu zică nimeni că n a fost. Se-nchină cu gândul la friptură și la țuică, de-abia așteaptă să facă un grătar și s-o pună de-o manea cu Guță și ăla, Don Genove. Hristos a Înviat, să fie sănătos, acu’ putem să bem și noi c-am scăpat de grija lui! Bă, nici lumânările nu mai ard cum ardeau o dată
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Sandule, parcă mergi la Cântarea României, ai scos salopeta de la naftalină? Te pregătești și de defilare? Sandu nu stă pe gânduri. Bă, de când ați devenit capitaliști făcuți la apelul de seară ați uitat sărbătorile de altădată. Ieșeam la pădure, cu grătarul după mine, puneam berea la rece, mă tăvăleam cu jumătatea prin iarbă și toată ziua mulțumeam partidului fiindcă Îmi permitea să gust din liniștea naturii socialiste multilateral dezvoltate. Îmi cânta Dolănescu din radiocasetofon m-am născut lângă Carpați, la poale
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Sandule, tu le știi pe toate ca un om mare, nu pot pentru ca să te contrazic. Da’ dacă era așa de bine atunci, de ce schimbarăm placa În optzecișinouă? Nu era mai bine să stăm dracului potoliți și să ne vedem de grătarele noastre cu mici? Aplecându-se să-și lege șiretul desfăcut de la adidașii Veer, achiziționați din piață, Sandu Șpriț ridică ochii și surâde. Bă, și dacă nu vroiam noi să schimbăm placa o schimbau alții și ne dădeau cu ea În
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Sandule, că tu ești analistul cârciumii, onoare mai mare ca asta n-ai avut de când te-a făcut mama ta, e comandă politică de la Băsescu al tău sau nu e? Văd că be unu face ravagii, l-ar frige pe grătar pe Senzaționescu. Și be unu e cu portocala cotrocenistă, asta chiar și eu o știu. Da, intervine Gore, Cristoiu a luat foc, combustie spontană, s-a umflat tărâța și-n el, Îl pupă pe Băsescu În fund, a zis că
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
știți că m-am documentat. După cum se știe, cârciuma a fost și rămâne locul unde oamenii dezbat cu poftă și sete felurite subiecte interesante, răsucindu-le cu migală, Întorcându-le pe toate fețele, ca pe niște mici ce sfârâie pe grătarul așezat Într-o margine a terasei. În ultimele zile, posturile de radio și televiziune au fost bombardate cu știri despre iminentul sfârșit al lumii, motiv pentru care cei trei cheflii au ajuns la o concluzie firească, exprimată tranșant de către Sandu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]