2,777 matches
-
gențile diplomat. Bau știa că ei posedă fiole cu depresive și seringile aferente, garoul, în caz de injectare în venă, fiind cravatele lor roșii ca sângele nevinovaților, trimiși fără remușcări, să bea infinitul... D oamne, cum să Te ajut? întrebă Mioara pe Iisus îmbrăcat precum Pitagora, când își scria pe nisip formula începând cu prima literă a numelui Său și a cărei ultimă cifră-literă Îi strălucea pe frunte. Nu știu, Mioara! oftă El adânc în limba matematicii universale. Dacă aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să bea infinitul... D oamne, cum să Te ajut? întrebă Mioara pe Iisus îmbrăcat precum Pitagora, când își scria pe nisip formula începând cu prima literă a numelui Său și a cărei ultimă cifră-literă Îi strălucea pe frunte. Nu știu, Mioara! oftă El adânc în limba matematicii universale. Dacă aș fi în locul Tău, le-aș crea un altfel de Iad, pentru că ei au întrecut în șiretenie și pe Diavol. Ce fel de Iad, Mioara? Să se fure între ei, Doamne, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cifră-literă Îi strălucea pe frunte. Nu știu, Mioara! oftă El adânc în limba matematicii universale. Dacă aș fi în locul Tău, le-aș crea un altfel de Iad, pentru că ei au întrecut în șiretenie și pe Diavol. Ce fel de Iad, Mioara? Să se fure între ei, Doamne, să nu se înțeleagă nici la preț, nici la valoare, distrugându-se reciproc. Am să mă gândesc, Mioara, și am să supun la vot cu Bau, Ghiborț, Cargobot și Leana. Dar Leana! zise Mioara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
altfel de Iad, pentru că ei au întrecut în șiretenie și pe Diavol. Ce fel de Iad, Mioara? Să se fure între ei, Doamne, să nu se înțeleagă nici la preț, nici la valoare, distrugându-se reciproc. Am să mă gândesc, Mioara, și am să supun la vot cu Bau, Ghiborț, Cargobot și Leana. Dar Leana! zise Mioara. Întrebarea i se opri pe buze, pentru că Leana se plimba îmbrăcată hibrid ca în viață, femeiește-bărbătește pe linia ferată, adunând păcatele căzute din trenuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Mioara? Să se fure între ei, Doamne, să nu se înțeleagă nici la preț, nici la valoare, distrugându-se reciproc. Am să mă gândesc, Mioara, și am să supun la vot cu Bau, Ghiborț, Cargobot și Leana. Dar Leana! zise Mioara. Întrebarea i se opri pe buze, pentru că Leana se plimba îmbrăcată hibrid ca în viață, femeiește-bărbătește pe linia ferată, adunând păcatele căzute din trenuri într-o sticlă pe care o dădea pe gât după ce-i făcea plinul. Vie, dar altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
bea până la sfârșitul morții... Era mai bogată decât Dumnezeu pentru că nu-i lipsea nimic, în schimb Iisus nu avea puterea de a-și păstra bogăția divină, risipind-o fără discernământ peste tot. Adevărat. Ești cel mai sărac OM, DOAMNE! Lipit, Mioara! Și toată Ființa Sa lucea de sărăcie, captată de stele sub hota nopții. La ușa unei farmacii un câine aștepta să-și cumpere medicamente pentru diabet. Cățeaua lui bolnavă de SIDA, levita deja spre canisa morții. Mioara se întoarse acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
OM, DOAMNE! Lipit, Mioara! Și toată Ființa Sa lucea de sărăcie, captată de stele sub hota nopții. La ușa unei farmacii un câine aștepta să-și cumpere medicamente pentru diabet. Cățeaua lui bolnavă de SIDA, levita deja spre canisa morții. Mioara se întoarse acasă. În corpul ei locuia altcineva. Cine ești tu? întrebă Mioara. Eu sunt, Mioara. Nu îi răspunse personajul nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
stele sub hota nopții. La ușa unei farmacii un câine aștepta să-și cumpere medicamente pentru diabet. Cățeaua lui bolnavă de SIDA, levita deja spre canisa morții. Mioara se întoarse acasă. În corpul ei locuia altcineva. Cine ești tu? întrebă Mioara. Eu sunt, Mioara. Nu îi răspunse personajul nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur și simplu, am găsit adăpostul gol și m-am instalat. Îmi place aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nopții. La ușa unei farmacii un câine aștepta să-și cumpere medicamente pentru diabet. Cățeaua lui bolnavă de SIDA, levita deja spre canisa morții. Mioara se întoarse acasă. În corpul ei locuia altcineva. Cine ești tu? întrebă Mioara. Eu sunt, Mioara. Nu îi răspunse personajul nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur și simplu, am găsit adăpostul gol și m-am instalat. Îmi place aici și nu plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să-și cumpere medicamente pentru diabet. Cățeaua lui bolnavă de SIDA, levita deja spre canisa morții. Mioara se întoarse acasă. În corpul ei locuia altcineva. Cine ești tu? întrebă Mioara. Eu sunt, Mioara. Nu îi răspunse personajul nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur și simplu, am găsit adăpostul gol și m-am instalat. Îmi place aici și nu plec pentru nimic în lume. Mioara noastră ieși fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
canisa morții. Mioara se întoarse acasă. În corpul ei locuia altcineva. Cine ești tu? întrebă Mioara. Eu sunt, Mioara. Nu îi răspunse personajul nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur și simplu, am găsit adăpostul gol și m-am instalat. Îmi place aici și nu plec pentru nimic în lume. Mioara noastră ieși fără să o vadă Mama, preocupată de a-și verifica agenda întâlnirilor cu amanții, calculându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nostru. Eu sunt Mioara! Și Alimentară. Și pe mine tot așa mă cheamă. Dar cum? întrebă descurajată Mioara. Așa, pur și simplu, am găsit adăpostul gol și m-am instalat. Îmi place aici și nu plec pentru nimic în lume. Mioara noastră ieși fără să o vadă Mama, preocupată de a-și verifica agenda întâlnirilor cu amanții, calculându-și posibilitățile, excluzându-și inechitățile, abordând formalismul, pentru a anihila agnosticismul și eluda dadaismul. Editorul ei nu era de găsit, probabil era după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
adăuga, elimina, sublima, sintetiza totul într-un colaj ca să-i dea aspect de lucrare proprie. Se preocupă prea mult de sine și pe mine mă ocupă străinii. Se împiedică de Bau. Și el era pe ducă în momentul în care Mioara îl zgâlțâi, stârnind din tufe fluturii nopții. Ghiborț, după cum știau și ei, se afla în fața Farmaciei Iris de pe Calea Călărași vorbind cu câinii bolnavi de diabet, așteptând ora deschiderii. A doua zi, Mioara constată ceva ciudat. Bau vorbea în neologisme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
era pe ducă în momentul în care Mioara îl zgâlțâi, stârnind din tufe fluturii nopții. Ghiborț, după cum știau și ei, se afla în fața Farmaciei Iris de pe Calea Călărași vorbind cu câinii bolnavi de diabet, așteptând ora deschiderii. A doua zi, Mioara constată ceva ciudat. Bau vorbea în neologisme și Ghiborț, treaz de-a binelea, scria pe asfalt cu un dermatograf găsit în piață, ecuații diferențiale. Ce faceți? Îl așteptăm pe Mongol! adăugă Bau. Într-adevăr Cargobot avea față de mongol. De ce îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cu un dermatograf găsit în piață, ecuații diferențiale. Ce faceți? Îl așteptăm pe Mongol! adăugă Bau. Într-adevăr Cargobot avea față de mongol. De ce îl așteptați? Are un plan șopti misterios Ghiborț. Pentru Brăila spuse el tare, pentru a-i risipi Mioarei nedumerirea. Da, am! se auzi vocea tabagică a Mongolului care se înfiripă bucată cu bucată, în fața celor trei. Da' cu tine, ce-i fato? întrebă el. Nu ești într-ale tale. Nu sunt! mi-a ocupat locul altcineva. Tot o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
auzi vocea tabagică a Mongolului care se înfiripă bucată cu bucată, în fața celor trei. Da' cu tine, ce-i fato? întrebă el. Nu ești într-ale tale. Nu sunt! mi-a ocupat locul altcineva. Tot o femeie? Zice că e Mioara Alimentară, dar eu nu o cred. Vreau să mă ajutați să scap de ea. Prostii, spuse Cargobot și scoase o sticlă din buzunar din care băură toți trei, în timp ce Mioara mângâia pe rând câinii care îl însoțiseră pe Ghiborț. Au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
a ocupat locul altcineva. Tot o femeie? Zice că e Mioara Alimentară, dar eu nu o cred. Vreau să mă ajutați să scap de ea. Prostii, spuse Cargobot și scoase o sticlă din buzunar din care băură toți trei, în timp ce Mioara mângâia pe rând câinii care îl însoțiseră pe Ghiborț. Au diabet! spuse el. Au băut spumă de drojdie de la fabrica de bere și s-au îmbolnăvit. Poate să spună ăla cu trei picioare. Câinele confirma prin lătrături, scriind în aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
dar văd că-i promenadă, nu glumă, Milionarule! Da, altcineva ne-a ocupat mormântul. La toți? La toți pe care-i vezi. Bine, dar sunt 8472, numără Ghiborț din ochi. Mda, alți 8472 stau în locul nostru. Adevărat, Domnule Mort! sări Mioara. Și noi suntem ocupați. Nu ni s-a întâmplat aceasta niciodată, am vorbit cu alți confrați din alte colțuri de moarte. Numai la noi în Brăila e ca la nimeni. Ăsta-i furt de personalitate, ocuparea abuzivă a spațiului privat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
rătăcit, că doar nu cere de mâncare. Așa îi zise Milionarul și trase și el o dușcă la invitația politicoasă a Mongolului: Ia, mă, și bea! Eu nu accept ca cineva să mă dea afară din mine și cred că... Mioara nu apucă să-și termine revolta pentru că din ochii Milionarului țâșniră două lacrimi care se transformară în cărăbuși, mișcându-și printre tufe, elitrele. Sunt cărăbuși din copilărie spuse trist Milionarul nici lor nu le place ca altcineva să le ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
jumătate cer, jumătate Dumnezeu. Greierii tinereții din tufele parcului, ieșeau de sub hainele Milionarului, din urechi i se scurgeau larve care până la picioarele mortului deveneau fluturi, fluturii iubirii mele pierdute, frumoasă dar încarcerată în concepte și prejudecăți, așa ca mine, zise Mioara. Fluturii aceștia frumoși, fiecare însemnând o zi din timpul iubirii nefericite, câteva mii, numără Ghiborț, care nu știa că nici el nu mai aparține acestei lumi, au fost clipele în care ne gândeam unul la celălalt, când ne vedea cerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cu toții însă așteptam momentul crucial, prinderea Regelui încât, fără să vrem, ajunserăm în visurile materiei. T oată lumea e călare pe toată lumea îi zise Cargobot strângându-i mâna cu căldură. Pe unde mi-ai fost, Autorule, îl luă la rost Mioara. M-am rătăcit între cuvinte, le-am căutat, le-am pipăit, le-am dezbrăcat, am făcut dragoste cu ele până la epuizare, nesătule de a fi care mai de care principese, toate vreți să fiți regine? Nicio femeie simplă de la țară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fuseseră inventați, pentru că forma orașului era desprinsă parcă din filmele lui Tarkovsky, tremurând în aburii de alcool ridicați din hăurile stomacale ale Brăilei și topindu-se într-o masă vâscoasă ca melasa Fabricii de bere. Am luat-o vânjos pe Mioara de mână și am fugit spre locul nostru lăsând în urmă pe vizionarii Bau, Ghiborț și Cargobot. Încă puțin mi-am zis și totul se va acoperi de uitare. Viitorul e la fel de nesigur și prevăd un drum îngust printre flăcări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
mi-am zis și totul se va acoperi de uitare. Viitorul e la fel de nesigur și prevăd un drum îngust printre flăcări vrăjmașe sau prin mlaștini în care câini din Baskerville ne pândesc. Cineva, sigur a asmuțit pe urma noastră Vocile Mioarei ieșite dintre file, mai era și o Mamă care o căuta, ba chiar mi s-a părut că-i văd furioși și pe cei trei țârcovnici ai Paradisului, Bau, Ghiborț și Cargobot. Eu speram, dar mă mințeam pe mine însumi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
era și o Mamă care o căuta, ba chiar mi s-a părut că-i văd furioși și pe cei trei țârcovnici ai Paradisului, Bau, Ghiborț și Cargobot. Eu speram, dar mă mințeam pe mine însumi, ca să o apăr pe Mioara, cu toate că nu merita atâta protecție. Am iertat-o, deși nu uitasem că mă învăluise ca pe un vierme de mătase într-un cocon din care nu puteam nici să văd, nici să mai aud. Gogoașa mă făcuse prizonierul propriilor mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nu puteam nici să văd, nici să mai aud. Gogoașa mă făcuse prizonierul propriilor mele controverse. Un hățiș țesut încet și sistematic destinat mătăsii celei mai fine, dar fără să-mi dau seama că țesătorul eram eu. De ce mă cauți Mioara? Îmi caut sufletul, nu e la tine? Era iarnă și gerul pictase gratii de gheață pe geamuri. De ce te întorci, iarnă? am întrebat-o. Mi-e dor de Brăila! Oriunde m-aș duce, mă cheamă. Ție ți-e dor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]