4,431 matches
-
de nu știu unde și sfârșește nu știu cum. Amorul moare mai curând de indigestie decât de foame. Egoism în doi; afacere care se sfârșește cu faliment. Boală care începe cu fiori și se sfârșește cu căsătorie. Doi care fac unul. În amor, femeia onestă zice: nu; cea pasionată: da; cea capricioasă: da și nu; cea cochetă: nici da, nici nu. Amorul: cal de bătaie al artiștilor. Boire sans soif et faire l'amour en tout temps c'est ce qui distingue l'homme des
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
integru. Mila și caritatea să-i fie efective. Sărmanii n-au nevoie de tirade lirice, ci de pâine. Se poate oare înțelege altfel adevăratul patriotism? Această tagmă, la noi necunoscută și bârfită, râvnește așadar să fie o alianță de oameni onești, sincer devotați binelui obștesc. Prin realizarea unui grup de voinți puternice și a unei practici efective a faptei bune, se poate exercita o înrâurire binefăcătoare asupra mediului decăzut în care trăim. În acest sens, în timpul nostru mărginit, pretindem să ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
primitiv, de tenace, formele negative, antiumane ale societății și ale omului, ne apără tocmai prin aceasta și acestea de orice „tentație” de complicitate à fond, de colaborare profundă și totală cu forțele ei ce se opun radical pornirilor noastre curate, oneste; ca și tradiției, În care am fost crescuți, În care am crezut? Pentru acest grav motiv și „paradox” mi-am permis de a „psihanaliza” și de a discuta, cu prudența și respectul necesar, două profiluri de oameni publici ai societății
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
tinerețe, după care suspină atâția nostalgici și poeți de-a doua mână. Sigur, la o anume uzură a corpului, dar și la o anume, puțin discutată, oboseală a psihicului, apar motive de „nemulțumire”, de vaiete mai mult sau mai puțin oneste, unele chiar motivate, dar... nu cumva și celalalte vârste și-au avut impedimentele lor, grave sau mai puțin grave, de care am uitat?; de ce?, nu cumva pentru că ni se părea că moartea este infinit depărtată și, mai știi, poate nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
animalele adulte” mi-au otrăvit și Înfricoșat nu puține ore, seri, nopți sau dimineți. Sau vise! Și azi, aflat În al optulea deceniu de existență, la patruzeci de ani de la plecarea dintre cei vii, figura Tatălui meu - un bun și onest tată de familie, un vrednic cetățean! - Îmi apare În vise, cu o ciudată insistență și regularitate, Încruntat, aproape dușmănos, de parcă nu mi s-a sfârșit copilăria, dependența de teribila sa autoritate, incapacitatea mea de a fi stăpân pe actele și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
e de fapt, În adânc, sensibilitatea creatoare, dinamică. Nemulțumirea față de „ceea ce este”, uimirea activă a adultului care, după ce În marile și multiplele etape ale copilăriei „a creat și Înzestrat lumea cu mister”, se pomenește Într-o lume cuminte și previzibilă, „onestă” până la sațietate, mediocră până la plictiseala ce poate duce la sinucidere! Sensibilitatea - calitatea unui „defect”: de a nu avea, brusc, straturi protectoare, „piele”, „un écorché vif cum zic Francezii. De a fi „slab”, de a te „retrage” pentru a „Înțelege”, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ciocnit de ele: oameni integri, cu calități remarcabile, și secături cu năravuri dezgustătoare; talentați și veleitari; consecvenți și marionete; moderați și abuzivi; loiali și ipocriți; zeloși și rezervați; sinceri și vicleni; îndrăzneți și fricoși; calmi și anxioși; robaci și superficiali; onești și „învîrtiți”, generoși și egoiști etc. Am asistat la „evenimente”, dar și la mulțime de incidente, la etalări de marote, la contraziceri pătimașe, la răbufniri de orgolii, la meschinării, la atacuri perverse, la treceri de la acolade amicale la dezavuări și
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
apucat dintr-odată obișnuitul sughiț nervos) i-a expus astfel intențiile avute: a urmărit „limita pînă la care se poate glumi”(1) și a arătat că „nu se poate glumi cu lucrurile serioase” (2). Rezumatul temei mi s-a părut onest, deși nu decelez aci nici o urmă de „militantism” în sensul propriu al cuvîntului. Ceea ce mi s-a părut și mai greu de crezut a fost afirmația (era musai să fie făcută?) că romanul „contribuie la înțelegerea realităților societății noastre contemporane
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
deschis revista și a citit textul cu (inutil să mai precizez) obișnuitele lui sughițuri. Ajuns repede la sfîrșit, l-a definit scurt: „o porcărie!” „Ce înseamnă aia «personajele se pulverizează»? D. Micu, care a spus ceva similar, a fost mai onest («onest» acum, dar «un prost», imediat după ce și-a publicat cronica - n.m.), întrucît a încercat s-o și demonstreze!” Cu revista deschisă încă la nota lui Negoițescu, mi-a relatat că s-a întîlnit cu acesta la premierea de la Uniunea
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
revista și a citit textul cu (inutil să mai precizez) obișnuitele lui sughițuri. Ajuns repede la sfîrșit, l-a definit scurt: „o porcărie!” „Ce înseamnă aia «personajele se pulverizează»? D. Micu, care a spus ceva similar, a fost mai onest («onest» acum, dar «un prost», imediat după ce și-a publicat cronica - n.m.), întrucît a încercat s-o și demonstreze!” Cu revista deschisă încă la nota lui Negoițescu, mi-a relatat că s-a întîlnit cu acesta la premierea de la Uniunea Scriitorilor
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
independent, impecabil prin echilibrul atitudinii. Este consecvent de stînga, dar nu încrîncenat. În el, dezbaterile de idei, chiar și „campaniile”, par firești, impuse de logica normalității. „Le Monde” nu ridică tonul ca să convingă, o face cu mijloace intelectuale fine și oneste. După ce l-am comparat cu „Le Figaro”, celălalt cotidian de referință, risc să spun că e cel mai francez dintre ziarele franțuzești. *Recunosc, nu prea am ținut seama de maxima lui Quintilianus Non multa, sed multum. Din contra, am poftit
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
citesc vreo „Viață” a lui Iisus sau a unor mari revoluționari. Cert, nu m-aș fi amestecat cu acuzatorii și n-aș fi făcut parte din „mulțime”. *Mă simt adesea scindat: o parte din mine face eforturi de a fi onestă, de a gîndi ireproșabil, de a alunga viziunile absurde, de a reprima pornirile spre vulgaritate, de a strivi suficiența, iar cealaltă parte îmi maimuțărește strădaniile, le ridiculizează, se înfruptă din pubela vorbelor porcoase, tulbură clipele cele mai idilice cu imagini
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
asociații și cu femeile de serviciu. În relatări, asta se cheamă „lărgire și aprofundare a democrației”. *Scenă neverosimilă: Eugen Simion și Nicolae Manolescu îmbrățișîndu-se amical cu Petru Anghel, „(con)fratele inamic” de la Consiliul Culturii, care, ce-i drept, e mai onest decît alții din acea instituție. Și tot în categoria neverosimilului aș plasa elogiul fabulos, rapsodic, ținut de Eugen Simion la adresa primarului Vasile Săndulache. Ce efecte curioase au uneori o masă îmbelșugată și un vin ales! Plus unele facilități la aprovizionare
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
răspunde neconvențional la o asemenea întrebare. * Uneori sînt tentat să gîndesc și așa: „Dezvăluie-ți inima în viața de zi cu zi, acoperă ți inima în scris!” La fel ca un personaj de-al lui Camil, „eu nu pot vorbi onest decît la persoana întîi”. Nu mi se pare „ridicolă”, cum credea Rebreanu. În schimb, pluralul noi îmi sună pedant, afectat și-mi lasă, aproape de fiecare dată, impresia că acela care-l folosește se consideră „buricul pămîntului”. * Deși e septembrie, subiectul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de servicii, fie că vrei să atragi atenția asupra nesincerității gestului tău. El folosește vorbele citate ca pe un paspartu: un text în care „se trag limbi” e „un text fără probleme” pentru lectorii de dinaintea apariției lui, excepție vreun redactor onest. Uneori, totuși și acesta îi dă drumul, pentru că știe că undeva asemenea refuzuri sînt contabilizate. Vorba „limbiotul” o aveam pregătită de dimineață, după lectura, în „Steagul roșu”, a poemului „Fiica visului de aur”: „Fiică a pămîntului nostru bun / Fiică a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pentru mine, autorul fără de care n-aș putea trăi. Am răspuns că Eminescu. Astăzi n-aș mai răspunde la fel. Aș spune că autorul la care revin cel mai des e Sadoveanu”. În această declarație, simt că e pe deplin onest. Eram trei de față: eu, el și Sporici. Discutam despre corectitudine (sintatică, lexicală). El a dat un exemplu negativ dintr-o carte cumpărată recent de la anticariat, unde Al. George afirmă că: „Viața și opera lui Mateiu I. Caragiale sînt legate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
totul anormală. „Ăștia nu se otrăvesc”, a remarcat Cojocaru. Și a adăugat: „Mă otrăvesc eu, care sînt malnutrit și obosit, și atîția alții ca mine!” Amărăciunea sa nu poate fi înțeleasă, dacă nu precizez că prietenul meu e un universitar onest și că aproape toți „latifundiarii” care treceau pe lîngă noi sînt „adunătură”! Prin geamul întredeschis ajunge pînă la mine cearta a doi copii. Unul, enervat și, probabil, umilit, îi strigă celuilalt: „Boul dracului!” în apostrofarea sa e, fără îndoială, o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
persoanele citate. N-aș putea vorbi de „suflet liniștit” dacă n-aș fi rămas autentic, adevărat atît în conținut, cît și în expresie. „Sufletul liniștit”, lin joacă rolul unei instanțe de validare: îmi certifică (sau nu) faptul că am fost onest scriind ce (și cum) am scris. Oricît de modeste literar, sub ochiul „sufletului liniștit”, fragmentele parvin la calitatea de mărturii și semne. S-a văzut: nu evocă lucruri extraordinare, ci incidentele unei vieți mediocre, viața mea într o perioadă care
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
dată de numărul de cuvinte cunoscute și vorbite de fiecare papagal 100 de cuvinte, 200 etc. Cumpărătorul, lămurit, decide îl iau pe cel roșu, de 2000 de lei, care cred că vorbește 2000 de cuvinte, la care vânzătorul îi precizează onest: " Domnule, papagalul cel roșu nu vorbește nici un cuvânt, dar are prețul cel mai mare fiindcă e șeful celorlalți!") Îmi aduc aminte și acum de felul în care ne boscorodeam și trimiteam "la origini" respectivii "papagali roșii", fie ei șefi de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Am trimis câteva diapozitive la București, sugerând posibilitatea organizării unei expoziții, dar adevărații comuniști de acolo au înmormântat propunerea mea. Păcat! Cam așa s-a întâmplat în mii de cazuri, tăindu-se posibilitățile de dialog cu mulți români valoroși și onești din emigrație! Între o săptămână de vizite și discuții la diverse autorități sau la colegii din corpul diplomatic și o alta de pregătire a unor acțiuni culturale, se înscriau participările la diverse "acte solemne" și sărbători naționale, sosirea curierilor, redactarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și auzul întregii societăți franceze, se bălăcea, trăia în mlaștina lui împreună cu prietenul său Théodore Leclerc; un om care îndura, cu fruntea plecată, disprețul public; și care pe de altă parte era, fără să se poată răs cumpăra, leal, generos, onest, caritabil, elocvent, spiritual, aproape filozof - distins, aproape poet. Acest amestec de elemente complicate și contradictorii, contopite într-un singur ins, este frecvent astăzi. Dar pe cineva care să-i semene lui Custine n-am văzut niciodată. Curiozitatea mea de nestăpânit
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
pronunță sarcastic cuvântul „sublim”, Lefter Popescu nu este departe de o expresie a propriei stări apo- getice, de maximă surescitare. După ce a făcut o sumară radiografie a unui regim corupt care nu permite cele mai radicale măsuri în slujba cetățeanului onest care se con- sideră, fără îndoială, Lefter Popescu, acesta se adresează printr-un efect retoric bulversant Secolului căruia îi este contemporan. Sublimul constituie expresia înălțătoare a unei invective generalizate lansate grandilocvent de către un mic funcționar epocii lui, epocă ce urmează
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
supus propriei deformări invectivale : „Vă-nvăț eu minte pe d-voastră să umblați d-acu-ncolo cu infamii, și să vă bateți joc de oameni, fiindcă este o exploatare și nu vă mai săturați ca vampirii, pierzând toată sudoarea fie- care om onest, deoarece se-ncrede orbește-n mofturile d-voastră și cu tripotajuri ovreiești de bursă, care suntem noi proști și nu ne-nvățăm odată minte ca să venim, mă-nțe- legi, și să ne revoltăm... da ! să ne revoltăm !”. Discursul mustește de violență
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
de carnaval se asociază singurului chip care nu este mască, chipul Mântuitorului. Este departe de mine intenția de a confunda pe acest cetățean cu figura cristică, ci doar de a sublinia același mecanism de telescopare a diferenței, a singurei figuri oneste sau altfel spus dezinte- resate în mijlocul maloneștilor concetățeni. Nu este vorba la Caragiale de ceea ce Richard Shusterman numește „nos- talgie tolstoïenne pour l’ordinaire, le simple, l’humble.” cu care Wittgenstein dorea să reconcilieze rafinata sa sen- sibilitate estetică, ci
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
televiziunilor din toate țările demne de a se considera state suverane și independente, maestrul Dr. h. C. Samuel Kohn a ținut o adevărată lecție de drept internațional, arătând cât de "inechitabile și dictatoriale" sunt toate cauzele în care un cetățean onest trebuie să se judece cu statul său, "cu patria sa", iar statul său, "patria sa", să impună regulile jocului, adică statul să fie parte în proces, tot el să impună regulile și în numele statului să fie dată soluția! În asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]