5,057 matches
-
Jalla. Acesta refuză cu Încăpățânare - dar, conștientizând totodată că era prea slab pentru a se opune pe față răzvrătiților, reuși să fugă (așa cum am menționat ceva mai devreme), Însoțit fiind de Mean Son Singh, de panditul Jalla și de munteni, partizanii lor, Îndreptându-se cu toții spre râul Ravi. Dar sikhșii nu Îi Împărtășeau interesele și chiar prietenii săi cei mai apropiați porniseră În urmărirea lui alături de trupele armate; când i-au ajuns din urmă, nici unul dintre oamenii lui Hira Singh nu
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
și un alt spital pentru deținuți. Rajahul Lal Singh, care Înaintase de la rangul de catârgiu la cel de ministru de stat, nu se bucură prea mult timp de titlul său de vizir. Era un brahman viclean, cu mare influență printre partizanii săi, care strânsese o mulțime de bogății de pe vremea când era trezorierul lui Ranjit Singh (Lal Singh nu a dat niciodată socoteală pentru fondurile pe care le avea În păstrare). Lal Singh este mutat de către englezi la Agra și pensionat
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
de acest tip era generată, printre altele, și de unele informații venite din Moldova. Se anunța o revitalizare a mișcării separatiste, ilustrată și prin apariția unei broșuri ce pretindea că Unirea și principele străin nu se bucurau de prea mulți partizani printre moldoveni 526. Cunoscând doleanțele acestui curent, dar și din dorința de a atrage de partea lui pe deputații moldoveni, I.C. Brătianu încerca pe 13 noiembrie 1866, în timpul audienței oferite de Carol I, să-l convingă pe acesta de necesitatea
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
care se schimbă ceva în percepția omului asupra sa însuși și asupra lumii înconjurătoare. Înțelesul termenului "moment" ne duce cu gândul, în mod greșit, că ar fi vorba despre un termen foarte scurt în care se întâmplă aceasta. Nu suntem partizanii ideii că ar fi vorba despre o "luminare" bruscă, ca și cum cineva ar aprinde brusc lumina într-o cameră și omul ar începe tot așa, brusc, să distingă obiectele în jurul său. Acest proces de iluminare este unul istoric și obiectiv 109
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
lui Nae Ionescu. Prin legea de organizare a Bisericii Ortodoxe Române din 1925, Ecclesia a fost scoasă de sub autoritatea statului, devenind autonomă. Din nefericire, unii dintre ierarhii Bisericii au probat că nu știu cum să utilizeze această autonomie: "dacă suntem, prin urmare, partizani ai completei autonomii ecleziatice, cerem, în același timp, o cât mai mare grijă în exercitarea acestei autonomii; și anume, tocmai în scopul garantării posibilităților de viață independentă a Bisericii"20. În ipostaza sa esențială de instituție divino-umană, Biserica este legată
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
protestantă), protestantul afirmă o autonomie împinsă uneori până aproape de anarhie. În locul imperialismului papal, cu centrul la Roma, el este individualist și particularist. Posesorul legitim al Bibliei se poate considera pe sine ca unitate de măsură a întregului creștinism, după ideile partizanilor Reformei. Antiteza e una evidentă: pe când catolicismul e politic, în sensul cel mai larg al cuvântului, protestantismul este a-politic și pune libertatea de conștiință a individului mai presus de orice interes al comunității, ergo și al statului. Rezultatul a
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
nu atât la relațiile dintre țări, cât la relațiile dintre sisteme. Chiar în situații de criză a vreunei țări, Occidentul nu se presupunea că va interveni pentru a o susține împotriva Uniunii Sovietice. Experiența RDG-ului (1948), a luptelor de partizani din România care au durat aproximativ până în 1964, a Ungariei (1956), Cehoslovaciei (1968), Poloniei (1980) susținea solid o asemenea așteptare negativă. Schimbările erau întrevăzute a fi posibile mai degrabă printr-o desprindere treptată de sistemul sovietic, în cadrul unui proces de
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
resuscitarea cardiorespiratorie cu examinarea ecocardiografică țintită apaține lui Breitkreutz și colab. abordarea purtând o denumire sugestivă - FEER (Focused Echocardiographic Examination in ResuscitationĂ 2. Ecocardiografia în urgență, bazată pe noile aparate portabile (hand-heldă, poate fi utilizată, sub forma unei abordări calitative. Partizanii FEER susțin faptul că în aceste situații pe muchie de cuțit cu etiologii potențial reversibile “FEER este mai rapidă și mai sensibilă decât orice observație clinică”(Breitkreutz R și colab., 2007Ă2. În timp ce intensiviștii sunt încă reticenți în ceea ce privește această abordare, medicii
CONFERINTE ÎN MEDICINA DE URGENTA by Antoniu Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/736_a_1114]
-
Horațiu etc. -, tradiția ale cărei mari figuri sunt puse laolaltă pentru prima dată în prezenta lucrare; de cealaltă parte, chiar contemporanii lor: Pitagora, Parmenide, Cleanthes, Chrysippos, Platon, Marcus Aurelius, Seneca. Atomiști, moniști, abderitani, materialiști, hedoniști, contraidealiști, dualiști, eleați, spiritualiști și partizani ai liniei ascetice. Filosofia, în perioada ei grecească, dar și mai târziu, n-a încetat să prezinte un dublu chip, din care nu este arătată, privilegiată, decât o singură față. Căci, câștigând confruntarea, Platon, stoicii și creștinismul își impun logicile
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
problemele administrației, dar și a face copii constituie tot atâtea activități care conduc implacabil la neplăcere, la necazuri, la tulburări. Înțeleptul se va dispensa de toate aceste mofturi sociale și își va găsi în sine însuși rațiunea de a fi. Partizan al unei sincere și răspicate metafizici a sterilității, Democrit îndeamnă la abținerea de la a procrea: educarea copiilor este imposibilă. Este o sarcină peste puterile oricui. Nimeni nu se poate achita corect de ea. Or, o educație ratată, mai ales când
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
Socrate, adus pe scenă de Platon, caricaturizează opțiunea hedonistă, pentru a se mulțumi, într-un mod foarte așteptat și obișnuit la antihedoniști, să recurgă la animale, figuri emblematice ale plăcerii fără conștiință, brută și brutală, bestială, instinctivă, inumană? De îndată ce un partizan al idealului ascetic vrea să vorbească despre plăcere, el recurge la dobitoacele din curte, la boi și la cai, așa cum ne îndeamnă sfârșitul dialogului... Cine, dintre filosofii hedoniști ai Antichității, contemporani cu Platon sau anteriori lui, a susținut această teză
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
el, lui Socrate îi rămâne să-i lase alternativa interlocutorului său fantoșă și să se ferească de capcana întinsă de dânsul: astfel, el optează pentru o a treia viață, care ar putea la fel de bine să fie cea a hedoniștilor. Ce partizan al filosofiei plăcerii are într-adevăr interesul să lase să se creadă că nu cunoaște decât acest unic magistru și ignoră rațiunea, măsura, calculul, echilibrul? O viață de plăceri fără memorie și inteligență, fără reflecția și analiza care să o
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
demonstrații ample sau profunde, nu înlănțuiri metodice, logice, nu deducții, ci o opoziție între două teze ușor de configurat. Viața de abandon în fața facilității plăcerilor contra unei vieți închinate făuririi unui destin. Prodicos nu-și exprimă preferința, nu se arată partizanul unei teze sau al celeilalte. El expune, opune, povestește. Reținem însă, în ce-l privește, o postură prescriptivă, ca și cum sofiștii ar excela în morala moralizatoare! Ca și cum s-ar fi făcut cunoscuți, ca Platon, propunând niște catehisme, niște evanghelii, niște corpusuri
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
vizează monopolul sectar asupra filosofiei și văd cu ochi foarte răi numărul important de noi elevi ai lui Epicur și al școlilor sale, unde oamenii se îmbulzesc pentru a se angaja într-o secesiune în raport cu lumea politică în care oficiază partizanii Academiei și ai Porticului. Cu atât mai mult cu cât succesul de care filosoful s-a bucurat în timpul vieții va dura multă vreme și după moartea lui: există încă practici epicuriene în secolul al II-lea după Iisus Hristos în
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
încrederii reciproce - convingerea că fiecare dintre participanții la proces acționează în sensul atingerii obiectivelor propuse. 84. Principiul echidistanței - se poziționează la egală distanță între părțile aflate în dispută sau conflict iar prin atitudine și fapte să arate că nu este partizanul nici unei părți prin încercarea sa de ajungere la medierea părților. 85. Principiul acurateței informațiilor colectate - colectarea dovezilor de audit se realizează cu grijă și atenție sporită preluând toate datele necesare cu reflectarea fidelă a realității. 86. Principiul loialității - îndeplinirea fidelă
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
în prezent în poziția opusă celei din vremea când 99 Wilhelm Schlegel susținea cu stranie convingere că toate apocrifele ar fi autentice și i-ar aparține lui Shakespeare. *27 În trecutul apropiat, J. M. Robertson a fost cel mai înfocat partizan al "dezintegrării lui Shakespeare", adică al unei teorii care nu-i recunoaște M Shakespeare decât paternitatea câtorva scene din piesele sale cele mai binecunoscute. Potrivit acestei păreri, până și Iuliu Cezar și Neguțătorul din Veneția n-ar fi altceva decât
[Corola-publishinghouse/Science/85057_a_85844]
-
la rangul de religie, în cazul lui ELB, iubirea pentru prieteni adusă la rangul de curaj de a înfrunta moartea, în cazul lui Steinhardt. Sunt doar două exemple selectate aici. Istoria recentă însă a dat nenumărate alte exemple. Rugul aprins, partizanii din munți, Aiudul, Piteștiul, Gherla sunt toposuri care demonstrează dramatic puterea de a rezista opresiunii cu prețul vieții. Totuși, România comunistă nu a născut doar naturi oportuniste, sau doar naturi martirice. Oamenii obișnuiți au fost și ei. Romanul lui Dan
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
și inițiativă (fără a o confunda cu utilizarea procedeelor necinstite); comunicativitate (capacitatea de a stabili rapid contactele verbale); inteligență (care nu trebuie să însemne slăbiciune și sentimentalism); entuziasm. Apoi, discursul potrivit căruia trăsăturile liderului ar fi înnăscute s‑a atenuat. Partizanii teoriei trăsăturilor consideră astăzi că, deși există un potențial înnăscut, acesta poate fi cultivat și dezvoltat. Chiar titlurile unor lucrări sunt semnificative din acest punct de vedere. John C. Maxwell își intitulează cărțile astfel: Dezvoltă liderul din tine (1993); Dezvoltă
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
definitiv, o eficacitate cât mai percutantă (Le Saget, 1992/1993, p. 307). # De asemenea, ea nu se centrează exclusiv pe rolul liderului ca persoană, ci se referă și la impactul acestuia asupra celorlalți, îndeosebi asupra echipei sale. Managerul intuitiv, „frecvent partizan al muncii în echipă”, scoate la lumină potențialitățile și calitățile colaboratorilor săi pe care aceștia nu și le cunosc. Concluzia finală a autoarei condensează în ea mai toate rolurile noului tip de manager: # Managerul intuitiv încearcă și suscită în jurul lui
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
E. Thorsrud o lucrare dedicată formelor și conținuturilor democrației industriale, prilej cu care intră într-o problemă controversată. Inspectând sistemul de codeterminare german, Emery arăta că acesta, ca reprezentant al intereselor acționarilor, nu ar trebui să fie deranjat de interesele partizanilor în numele angajaților sau clienților. Ca urmare, el propune ca participarea să fie limitată doar la baza piramidei organizaționale, la nivelurile inferioare unde ar fi cea mai mare nevoie de ea și unde ea ar fi cea mai eficientă. Deși opinia
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
conducere, în exercitarea controlului gestiunii organizației, fie prin participare directă, fie prin reprezentanți sau delegați); caracter economic (presupune participarea la repartizarea rezultatelor obținute). Această dimensiune a participării ridică cel puțin două probleme în fața celor chemați să investigheze participarea. Cercetătorii sunt partizanii unor puncte de vedere, a unor concepții și teorii. Unii dintre ei împărtășesc, să spunem, punctul de vedere sociologic lansat de Jean Woodward, potrivit căruia esențiale în buna funcționare a unei organizații sunt structurile organizatorice, în care se regăsesc integrate
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
și teorii. Unii dintre ei împărtășesc, să spunem, punctul de vedere sociologic lansat de Jean Woodward, potrivit căruia esențiale în buna funcționare a unei organizații sunt structurile organizatorice, în care se regăsesc integrate comportamentele individuale și de grup. Alții sunt partizanii teoriei „relațiilor umane” sau a „resurselor umane”, potrivit cărora esențiale sunt contactele interpersonale dintre oameni, moralul oamenilor, climatul psihosocial al grupurilor. În teoriile de mai sus își găsesc expresia caracterul psihosociologic și cel sociologic și juridic al participării. În aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
d. Modelele participării. În 1959, Yves Delamotte s-a referit pentru prima dată la două modele ale participării: modelul participării idilice sau participarea provocată: este vorba despre participarea dorită de angajați sau despre cea provocată de specialiștii în științele socioumane partizani ai teoriei relațiilor umane; modelul participării conflictuale, rezultat din exercitarea puterii sindicale. În primul caz, conflictele de interese sunt ignorate sau puse între paranteze, iar participarea este calificată ca fiind idilică, deoarece se speră ca interesele comune să devină preocuparea
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
drastică a sistemului. Escaladarea conflictului este un moment decisiv în evoluția acestuia. Acum are loc creșterea sancțiunilor reciproce, apariția polarizărilor care constă în formarea unor blocuri de conflicte de o parte și de alta, având loc totodată transformarea neutrilor în partizani și ruperea echilibrului care ar putea opri lupta. Termenul de escaladare are două înțelesuri. # El se poate referi la faptul că unul dintre participanții la conflict folosește tactici mai dure decât înainte, face presiuni asupra celuilalt participant. Sau se poate
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
presupune implicarea foarte mare a partenerilor în oferirea de idei, sugestii, opinii, etc. fapt care conduce la apariția unui efect aproape incredibil: „cu cât cineva dă mai mult, cu atât obține mai mult” (efect de neimaginat și de neconceput pentru partizanii negocierii câștig-pierdere). Filosofia de la care pornește negocierea de tip câștig-câștig este mult mai complexă și mai realistă, fiind o filosofie profund umanistă și optimistă, de inspirație hedonică. Oamenii caută fericirea și satisfacția − or, nu poți obține nici una, nici alta fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]