3,441 matches
-
păr (blond și puțin bronzat) al Adelei. După un ceas de izolare cu Ea în albastru (simt bine că lucrurile au ajuns la majusculă, ca la optsprezece ani!), ne-am luat adio cu ezitări și cu păreri de rău de la priveliștile care ne dăduse puțin senzația și a eternității, și a vremelniciei. Pe aceeași cărare, mai repede decât la urcuș, ne-am coborât la trăsură. Dar n-aveam nici un zor să reintegrăm prozaicii noștri penați. Și, de comun acord, ne oprirăm
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
parcă, voită, se întorcea înapoi, mergând drept în ochii obosiți ai doamnei M... și în ochii așa de albaștri ai Adelei. În cele din urmă a trebuit să renunț la fumat. Trăsura veche zdrăngănea din toate fiarele ei. Obiectele din priveliște alergau în urma noastră, cele de aproape mai repede, cele de departe tot mai încet, până la dealuri, care stăteau pe loc, dar după o bucată de vreme rămâneau și ele în urmă. Când birjarul opri să dreagă un ștreang, se opri
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Am primit cu cinism admonestarea. Nu-i puteam spune că mă despăgubesc de jertfa făcută ochilor ei frumoși, nici renunța la voluptatea nicotinei. Când am plecat, realitatea și-a luat revanșa cu zgomotele trăsurii hârbuite și cu iureșul universal al priveliștii. La crâșma din Oșlobeni n-am găsit decât una din cele două evreice tinere. Dar mai gravă decât lipsa unei jumătăți a obiectului excursiei noastre a fost surpriza de a descoperi că acum două săptămâni facultatea mea de iluzionare fiind
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Boiștei, trăgănat, acoperit până aproape de vârf cu lanuri înguste ca niște velințe multicolore, și în față, departe, peste Moldova invizibilă, dunga sinilie a dealului Pașcanilor, după care începe proza întinderilor arse și a așezărilor omenești sărace și murdare. În dreapta, peste priveliștile strălucitoare, codrul albastru al Grumăzeștilor. Și spre miazăzi, triști în singurătatea înălțimilor, munții mari ai Horaiței. Stăteam jos pe o pelerină întinsă, cu care biruisem iarba înaltă și dârză. Nu se auzeau decât greierii și cosașii, țârâind a secetă, cei
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
și un stereoscop mic și alb cu pâlnia mâinilor ei. Dar în curând, ridicat în picioare, nu mai contemplam varietatea de culori. Nu mai vedeam, nu mai puteam privi decât pe Adela, care încă nu consimțea să se sature de priveliștea neverosimilă. În rochia roz, cu capul gol, cu o mână pe sân, cu linia corpului ondulând și accentuând depresiunea taliei, cu poala rochiei în evantai, era acolo jos, pe fondul negru al pelerinei, un bloc de frumuseți vii și calde
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
în afară de noi, decât viața obscură a pământului, a pietrei, a vegetației mărunte și câțiva fluturi care se urmăreau, se întîlneau o clipă cu intenții de hârjoană, se îndepărtau, disproporționat de mici, în măreția gravă. Printr-o deschizătură a copacilor scânteiau priveliștile din vale, mărginite departe tare de dealurile albastre, șterse ca niște nouri gata să dispară sub orizont, care despart valea Moldovei de a îndepărtatului Siret. În varietatea haotică de păduri, de dealuri și de văi, identificarăm Bălțăteștii noștri, care, abia
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
până la halucinație. Persistența imaginii ei în conștiință, luminată de albastrul ochilor - când citesc, 1 Bucătăreasa pricepută (fr.). când vorbesc cu cineva, când gândesc altceva -, ca o formă a priori a cugetării, aruncând un văl de azur peste paginile cărților, peste priveliști, așa cum proiectezi, oriunde ți-ai întoarce privirile, rotundul soarelui apunând, rămas câtva timp în ochi. Strângerea treptată a confienței de altădată, a prieteniei afectuoase pentru ea. Dorința arzătoare de a-i sacrifica totul și mai ales libertatea mea. Sentimentul de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
a rezista. Poate mi-i recunoscătoare... Poate o ofensez... Voința mea e posibilă numai pentru că prezența ei mă ține cu ea și îmi paralizează imaginația despre ea, care se aprinde în absența ei, și mai ales aici acasă, unde nici o priveliște nu-mi solicită atenția. La douăzeci de ani, când iubești amorul în femeia iubită, imaginația ornează poetic împrejurările și pe femeie. La patruzeci, când nu mai iubești amorul, ci numai femeia, imaginația se concentrează asupra ei indiscret, realist și precis
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
la dreapta, pe un canal mai lat, în care, pe o parte era o puzderie de nuferi, care mai de care mai mari și mai frumoși. Era un peisaj de vis. Am rămas cu ochii țintiți la ei, fermecat de priveliște. M-am aplecat să rup unul. - Nuferii mor foarte repede dacă-i rupi, m-a avertizat băiatul cel prizărit. Ei nu sunt ca alte flori, nu se simt bine decât în elementul lor, apa. Atunci mi-am retras mâna care
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
aceasta, i-am arătat tot ce mă înconjura, ba chiar și o libelulă ce se lăsase pe vârful unei lansete și-și etala în soare nuanțele sidefii în ape de argint, aur și rubin și i-am răspuns. - Vezi tu priveliștea asta? Vezi pelicanii de colo? Vezi egreta aceea mare care se înalță deasupra stufărișului? Dar ia uite ce frumos sare știuca aceea, o fi flămândă, ce zici? Vezi roiul de țânțari care zumzăie deasupra noastră și face eforturi disperate să
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
gravase din țurțurii de gheață de pe ramuri autoportretul pe omăt, era azi înfofolit în puf. Spre cer urcau drumuri podite cu diamante. Omul legii și-aduse aminte de copilărie. Ca ș- atunci, el se lipi de fereastră să absoarbă mirifica priveliște. Dintr-o dată vântul stătu pe sloată. Nemișcată, pluti o clipă de tăcere iar ninsoarea căzu. Pe gârlă, în perdeaua ei de plopi, apăru o moară. Hâțânându-se pe furci, moara uruia, zvârlind pe sub streșini suluri de fum. De după trunchiurile
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
am oricând acces direct și nemijlocit la acel cotlon al minții, închipuindu-mi că e doar o ușiță pe care pot s-o deschid oricând de pe coridorul cel mare și agitat, ca să privesc liniștirea aceea bruscă a apei, a cărei priveliște schimbase fiecare atom din mine cea veche. Era oare asta posibil ? Sau fusese o scânteie dintr-un ordin misterios al existenței, ajunsă nu se știe prin ce accident la mine ? Încercând să reproduc experiența fluidizării cu metode de laborator, m-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
restul e doar un somn adânc. După o zi de muncă în grădină și în curte, o excursie la cimitir e un adevărat răsfăț, pe care ți-l poți permite numai în ceasul apusului, după ce vin vacile de la ciurdă. O priveliște nemaipomenită se desfășoară la picioarele tale după ce termini cu smulsul buruienilor rebele care năpădesc florile de pe morminte, cu pusul lumânărilor, cu lacrimile și cu rugăciunea. Acolo sus, pe deal, culcat în iarbă, totul e numai cer, greieri și miros de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
canarul ar zbura cât l-ar ține aripile sau ar prefera să cânte în continuare în necunoscut ? Mi-am petrecut cele două zile de dinaintea începerii semestrului de iarnă cu ochii pe geam. Nu locuisem niciodată într-un loc cu o priveliște atât de largă. De la fereastra camerei vedeam trei sferturi cer și un sfert pământ. Pământul era valea în care se răsfira orășelul universitar, pe malul râului care dădea numele orășelului. La orizont se înșira un șirag vesel de munți, în
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de la iubire, cea mai fluidă stare a sufletului, până la înțelegerea structurii solide - prin decriptarea jocului pornind de la descifrarea personajelor acestuia, nu am ales nici una. Ele își vor continua misterioasa, imprevizibila trecere dintr- una în alta, la fel ca natura însăși. Priveliștea camerei mele mă fascina mai ales pentru că nu mai văzusem niciodată atâta zăpadă la un loc. Până și clădirile din vale păreau niște puncte negre, pierdute în imensitatea albă. Radioul mergea în surdină, răspândind în cameră căldura șansonetelor franțuzești cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mușcă !“, ne-a asigurat Sailasi. Drept să spun, chiar dacă ar fi mușcat, n-aș mai fi simțit probabil nimic, după sperietura strașnică pe care o trăsesem. Ușurați, eu și Ivan ne-am aprins câte o țigară în așteptarea celorlalți, contemplând priveliștea dezolantă pe care ne-o oferea satul. Arăta ca o adunătură de barăci din prefabricate construite pe piloni - citisem undeva că nu se pot face fundații din cauza permafrostului care se află la câteva palme dedesubt. Acestea erau locuințele guvernamentale pentru
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
prestidigitațiile unui cartofor. Lefty Începu să se simtă bine și, după ce câștigă un pot mare, strigă: ― Ouzo pentru toată lumea! Dar cum nu se Întâmplă nimic, privi În jur și văzu din nou cât de părăsit era de fapt cazinoul, iar priveliștea Îi aminti cât de mare era miza pentru care jucau. Viața. Jucau pentru viețile lor și acum, privindu-și partenerii de joc, văzând broboanele de sudoare care le atârnau de sprâncene și simțindu-le respirația grea, Lefty Stephanides, dând dovadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
deasupra orașului, mergând la vale. Curând, cele cinci mașini trec prin zonele părăsite, În care casele au fost abandonate sau unde se ascund familii. Anita Philobosian se uită pe furiș la superbele mașini acoperite de frunze care se apropie, iar priveliștea e atât de impresionantă, Încât Începe să desfacă obloanele Înainte ca mama ei să o tragă de acolo... și mai sunt și alte chipuri lipite de stinghii, ochi de armeni, de bulgari și de greci pândind din ascunzători și din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
atâta drum, tocmai din Bithynios, Desdemona fusese obligată să le arunce pe Insula Ellis. Ouăle de viermi de mătase apăreau pe o listă de paraziți. Lefty rămase lipit de geam. Tot drumul de la Hoboken Încolo se uitase lung la minunata priveliște: tramvaie electrice urcând rozalii pe dealurile din Albany, fabrici incandescente, radiind ca niște vulcani, În noaptea din Buffalo. O dată, trezindu-se În zorii zilei, chiar când trenul trecea printr-un oraș, Lefty confundă clădirea cu coloane a unei bănci cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
râse Lina. Nici nu mă ascultă. Sourmelina insistă să cheme un hamal care să le care bagajele la mașină: un Packard negru-maroniu. Îi dădu un bacșiș și se urcă la volan, atrăgând privirile. În 1922 șoferițele Încă mai erau o priveliște scandaloasă. După ce Își puse portțigaretul pe bord, trase șocul, așteptă cele cinci secunde necesare și apăsă butonul de contact. Capota de tablă a mașinii se trezi la viață și Începu să tremure. Scaunele de piele se porniră să vibreze și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ceva mai din Lumea Veche, domnule Stephanides. Din când În când se mai ivesc ocazii. Trebuie doar să aveți răbdare. Am numărul dumneavoastră de telefon. O să vă anunț dacă apare ceva pe piață. Milton nu o aude. L-a furat priveliștea. Casa are o terasă pe acoperiș, plus o curte interioară În spate. Și, dincolo de ea, mai sunt alte două corpuri de clădire mai mici. ― Mai spuneți-mi de individul ăsta, Hudson Clark, zise el acum. ― Clark? Păi, să fiu sinceră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Îl găsisem pe noptiera mamei mele.) Acum am ridicat privirea. Pe o cărare maronie și prăfuită, printre acele de pin, Jenny Simonson se apropia, Într-un costum de baie roșu cu alb și albastru. Toată natura a amuțit În fața acestei priveliști. Păsările au tăcut. Lebedele de pe lac și-au Întins gâturile nemaipomenite ca să arunce o privire. Chiar și o drujbă din depărtare s-a oprit. Am admirat măreția lui Jenny S. Lumina aurie, de amiază târzie, se intensifica În jurul ei. Costumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
dealul către școala mea, care nu mai e atât de nouă. Mașina e plină de fete. Doamna Drexel Își aprinde Încă o țigară. Trage lângă bordură și se pregătește să arunce un blestem asupra noastră. Clătinând din cap la vederea priveliștii - campusul verde, deluros, lacul din depărtare -, ne spune: ― Fetelor, ați face bine să vă bucurați cât mai puteți. Partea cea mai bună din viață e când ești tânăr. (La doisprezece ani am urât-o când a spus asta. Nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
dus cu mașina, cu tatăl Obiectului, la casa lor de vacanță de lângă Petoskey. Era o casă victoriană mare, ca de turtă dulce, cu tot felul de ornamente și vopsită În culoarea fisticului. Când am ajuns la ea, m-a uluit priveliștea. Casa cocoțată pe un delușor deasupra golfului Little Traverse, Înconjurată de pini Înalți și cu toate geamurile strălucind. Mă pricepeam la părinți. Părinții erau specialitatea mea. În mașină, pe drum, Încolo, purtasem o discuție Însuflețită, pe teme diverse, cu tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
atâta cât crezi. ― Mie așa mi s-a părut. ― Cel puțin nu-i fratele tău. Se ridică În picioare, fioroasă. Părea gata să izbucnească În plâns. Nu se ștersese la gură. Era plină de gem și de firimituri. Mă amuțise priveliștea acestui chip mult iubit, care ajungea Încetul cu Încetul la o expresie ce părea a fi ură. Probabil că și fața mea reacționa cumva. Simțeam cum ochii Îmi devin mai mari și mai Înfricoșați. Obiectul aștepta ca eu să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]