4,917 matches
-
6 ani tocmai pentru această presupusă și nedovedită faptă. Oare magistrații de atunci n-au ținut deloc cont de constatările Securității și au luat de bune numai declarațiile milițianului?! t. Soția preotului - o piedică În cale ascultării Proaspăt ieșit din pușcăria de la Iași, Sofianu a avut parte În continuare de atenția excesivă a „cuvioșilor” spărgători de capete și smardoi cu acte de absolvire a școlii profesionale de cafteală de la Băneasa, dacă-mi este permisă folosirea unor cuvinte neconvenționale. Locotenent colonelul Ioan
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
urmăririi informative, de „atenția” a numeroși ofițeri cu grade mari. În 1971, Îi venise rândul căpitanului Dumitru Nechita de a scrie rapoarte peste rapoarte În care evidențiase comportamentul clar anti-sistem al celui pe care Securitatea avea să-l bage În pușcărie ca cel mai josnic borfaș. Cine a citit materialele anterioare știe că totul n-a fost decât o lucrătură dibace În care, pe lângă „anonima” executată În unul din birourile din edificiul de pe strada Mihail Kogălniceanu din Vaslui, a fost „pus
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
să taie piroane mai ales gândindu-se că eu nu voi avea niciodată ocazia să văd ce-a scris el! Iată că ocazia s-a ivit prin strădania gigantică a celui ce a fost Constantin „Ticu” Dumitrescu, un martir al pușcăriilor comuniste, care a convins fragila majoritate a anilor 1996-2000 de importanța demascării foștilor securiști dar și a uneltelor lor de bază: turnătorii-informatori. Ne mai suportând supliciul așa-zisului secret impus de ofițer, m-am dus la director de i-am
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
rămas pentru nevoiașii selecți (falimentarii industriei grele și de apărare), feudalismul s-a creat în virtutea repartiției după nevoi pentru cei „aleși”. O parte a celor „aleși”, mai vârstnici și pensionabili au fost „sacrificați” la revoluție: doi împușcați, mai nimeni în pușcărie, mulți la pensie. Cealaltă parte, mai tânără, mai școlită a demarat în trombă, ocupând partidele și posturile de redistribuire. În definitiv, ei voiau să treacă la următoarea etapă: repartiția după nevoi personale. Deceniul tranziției în zona gri, etapa no man
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
la "Memorialul durerii", nu bănuiam adâncimea dramei prin care trecuse. Tudor Greceanu (Dido, pentru prieteni și camarazii din aviație), unul dintre cei mai buni piloți români de vânătoare, "răsplătit" de regimul comunist cu o condamnare la moarte, 16 ani de pușcărie executați efectiv, torturi, umilințe și o viață frântă, a apucat să trăiască, după 1989, exact atâția ani cât să guste marea dezamăgire a revoluției furate și a teribilei inerții a comunismului, metamorfozat iute în regim "democratic" și "capitalist" cu aceiași
Aviatori de altădată by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/895_a_2403]
-
victimă directă a regimului comunist vor obiecta unii. Fie-mi îngăduit să-i pomenesc totuși numele și să mă rog pentru sufletul lui). Dar generalilor Nicolae Macici și Radu Korne, străluciți comandanți pe frontul de Est, omorâți în bătaie în pușcăriile noii "democrații populare"? Cât cântărește sângele lor? Oare odraslele de activiști, azi politicieni onorabili, simt mirosul urât din îndepărtatul și rafinatul Occident, de acolo de unde își fac doctoratele? Sunt sigur că nu. În momentul în care domnii care conduc trusturi
Aviatori de altădată by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/895_a_2403]
-
aranjeze un "culcuș modest", unii demnitari județeni de mâna a doua, oricum nu toți foarte curați, chiar și un "om de afaceri" ne -a pricopsit cu un kitch-monstru de un bicolor violent, care mai apoi a locuit mai mult în pușcărie decât în opera lui sinistră, acum vândută, probabil, unei persoane distinse și destul de sărmane. O prezență benefică a fost și sperăm să fie, în continuare, a unor persoane de bună condiție, cu sentimente nobile, care s-au implicat în preocupările
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1498_a_2796]
-
mișcare, sănătate fizică. Nu-i apropiat de biserică, nu are nevoie de ea, o simte departe de interesele reale, concrete ale oamenilor. Este și contra tuturor românilor care sunt în Spania și nu lucrează sau fură. Spune că sunt pline pușcăriile cu astfel de persoane. Mi-e rușine de ce spune despre conaționalii mei și nu încerc să-l contrazic, mai ales referitor la țigani, dar îi spun totuși că din ceea ce cunosc, majoritatea românilor de aici sunt persoane oneste și muncitoare
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
lor din toate ramurile de producție, prin ținerea lor într-o stare de inferioritate. Unite, alături de femeile din lumea întreagă, să ne strângem rândurile în apărarea vieții alor noștri și a noastră și să luptăm pentru salvarea acelora care umplu pușcăriile din toată lumea fiindcă încearcă să stăvilească valul reacționar al fascismului și războiului. Formați comitete de femei pentru lupta împotriva fascismului și războiului! Formați comitete de femei pentru liberarea tuturor deținuților politici din lumea întreagă în frunte cu Thälmann, gloriosul conducător
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
creștere; amenință să șteargă în trecerea lui, orice urmă de libertăți cetățenești. Țările cu regim complet fascist sunt imaginea stării ce se pregătește peste tot, unde fascismul dă asalt puterii. Învingător, roadele lui vor fi aceleași pretutindeni: anihilarea conștiinței sau pușcăria, când fenomenul anihilării nu se îndeplinește; încătușarea drepturilor și libertăților cele mai elementare ale păturii producătoare; înfometarea maselor, în beneficiul capitalului și războiul ca încheiere a regimului fascist falimentar. Fascismul, ultima lovitură a capitalului monopolist, deturnează atenția mulțimilor de la problemele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
colectivă. Prin anii ’80, interpreții de muzică populară cântau mândria oamenilor muncii de la sate că trăiesc întro țară ca o floare. În tot acest timp, țăranii de la începutul secolului douăzeci își duceau viața în mizerie, cei din anii ’50 înfundau pușcăriile pentru că se opuneau colectivizării, iar cei din anii ’80 erau excedați de cotele de lapte pe care le dădeau statului sau de drumurile pe care le făceau la oraș ca să cumpere o pâine. Tot așa și acum. În timp ce domnu’ reporter
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
în care mă aflam, duceam un fel de luptă de gherilă subterană cu inamicul invizibil care mă încercuia. Eram, în această privință, asemenea atâtor altor persoane din acea epocă sinistră, în care România era prinsă în ochiurile unei rețele de pușcării, de penitenciare, de lagăre de muncă și de alte locuri de detenție precum spitalele psihiatrice. Acestei faze de determinare și de luptă secretă i-a urmat energia desfășurată în momentul plecării propriu-zise. Vlad a ieșit din închisoare aproape patru ani
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
sfârșit printr-un intermediar, avocatul londonez Jacober, stipula cumpărarea de către o firmă străină a unei cantități de cereale plus cumpărarea unei familii de trei persoane. Pe moment, am crezut într-un fel de miracol: nu numai că Vlad ieșea din pușcărie, dar mai eram și invitați să ne facem formalitățile de plecare! Plecarea era un lucru excepțional la începutul anilor ’60, când România prezenta imaginea unei lumi concentraționare, a unei țări complet ferecate. Singurii care plecau în vremea aceea erau persoanele
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
urmară, această Virginica avea să devină una din persoanele stranii pe care le frecventam; îmi telefona din când în când și îmi dădea întâlnire în stradă pentru câteva minute, pentru a-mi aduce - cică - vești despre Vlad (care dispăruse în pușcărie, imediat după proces), căci pretindea că are relații la nivelurile superioare ale Miliției. Minciunile pe care mi le servea de fiecare dată („e bine, sănătos... e bine tratat... poți conta pe mine... a fost mutat undeva unde regimul e mai
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
decât un aperitiv, o intrare în subiect. Vlad a fost cel care a încasat adevărata închisoare, la sfârșitul procesului. Am fost judecați și condamnați pentru acest delict nou, inventat de regim, delict care, vreme de patruzeci de ani, a populat pușcăriile cu toți cei ce se aventurau în direcția frontierei spre Ungaria sau Iugoslavia și erau prinși: intenția și pregătirea trecerii clandestine a frontierei. Eu am primit un an de închisoare cu suspendarea pedepsei (Legea Bérenger despre care am auzit vorbindu
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
numit, rămas în memoria colectivă ca epocă a marii întorsături, când totul s-a prăbușit în era totalitară care a dus cu ea definitiv o anumită imagine a României. Am reușit să depășim urmările nenorocitei noastre aventuri, arestarea, procesul și pușcăria. Sigur că am fost traumatizați, dar cred că am suportat evenimentele cu destulă filozofie. De îndată ce Vlad s-a întors de la Poarta Albă, am hotărât să întoarcem pagina și să nu ne mai gândim la dorințele noastre de plecare. Aveam să
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
ordine socială. Împrejurul nostru, nu se auzea vorbindu-se decât de arestări, de dispariții și de condamnări. Fiecare dintre noi cunoștea pe cineva care știa ceva... Orice persoană de mai mult de șaisprezece ani, în acea vreme, risca să cunoască pușcăria, direct (ca liceenii întemnițați și condamnați la mulți ani de pușcărie pentru că au împărțit manifeste regaliste) sau indirect, prin rude sau prieteni. Știam, datorită lui Vlad, că mii de deținuți munceau la canalul Dunăre-Marea Neagră și în alte lagăre. Numărul
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
arestări, de dispariții și de condamnări. Fiecare dintre noi cunoștea pe cineva care știa ceva... Orice persoană de mai mult de șaisprezece ani, în acea vreme, risca să cunoască pușcăria, direct (ca liceenii întemnițați și condamnați la mulți ani de pușcărie pentru că au împărțit manifeste regaliste) sau indirect, prin rude sau prieteni. Știam, datorită lui Vlad, că mii de deținuți munceau la canalul Dunăre-Marea Neagră și în alte lagăre. Numărul de persoane închise între anii 1948 și 1962 este estimat astăzi
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
fi vreun șantaj de genul „lucrați pentru noi“, sortit să ne intimideze), așa cum avea să se întâmple mai târziu. În anii ’50, regimul aplica metode brutale pentru a-și întări autoritatea, neîncercând să-i atragă pe cei nedoriți și folosind pușcăriile pentru a lichida diferitele categorii de dușmani ai poporului. Sub Ceaușescu, Securitatea avea să infiltreze societatea, distilând teroarea într-o formă mult mai subtilă, conform mărturiilor ultimelor valuri de exilați români, dinainte de 1989. A fi cedat o clipă ispitei de
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
a demarat și s-a depărtat în noapte. Și uite-așa a dispărut Damian Marinescu pentru a doua oară... Douăzeci de ani mai târziu, un tânăr rus din generația disidenților, Vladimir Bukovski, avea să scrie una dintre primele mărturii din pușcărie, recomandând exemplul său victimelor arestărilor: „Refuzați să vă lăsați ridicați! Protestați! Faceți zgomot, nu vă lăsați!“ Relua astfel cuvintele lui Soljenițîn: „Dacă oamenii arestați în miez de noapte, pe vremea lui Stalin, ar fi strigat măcar! Ar fi făcut zgomot
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
întoarceți-vă acasă!“ Așa că mi-am luat valiza și m-am întors acasă. Știam că s-a terminat cu angajările mele ca interpretă. Doar nu era să se acorde un asemenea privilegiu cuiva în situația mea, cu un bărbat în pușcărie! Și, mai ales, nu era să fiu lăsată să am contacte cu străinii, că doar ăsta era primul lucru interzis în acea epocă de întărire a puterii politice. Nu am fost surprinsă, dar nu știu de ce această sancțiune mi-a
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Mă aplecam pentru a încerca să văd ceva mai mult decât acoperișul închisorii și vârfurile plopilor. Mă gândeam la cei ce se aflau acolo, în celulele rezervate perioadei de anchetă, perioada cea mai grea. (Când Vlad avea să iasă din pușcărie, aveam s-o aflu de la el.) Calculam instinctiv înălțimea zidurilor, controlându-mi, în același timp, expresia feței, care rămânea impasibilă. La stația următoare, coboram și luam tramvaiul 14, care luneca de-a lungul cursului Dâmboviței. Aproape de podul Cotroceni, se afla
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
pământul acestei țări. Cu ocazia drumului de neuitat, alături de polițist, prin orașul familiar, am venit prima dată în contact cu o realitate pe care nu mi-o închipuisem niciodată, o realitate de negândit altădată, în România: eu, în drum spre pușcărie! Faptul că percepeam latura de necrezut și, la limită, burlescă a arestării mele a precedat ceea ce avea să urmeze. Încă liberă în mine însămi, refuzam să admit că intrasem cu adevărat în altă realitate, în închisoarea ce devenise România pentru
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
la putere. Teroarea trebuia să înlocuiască trupele sovietice... Eram încă liber în momentul apariției noului Cod penal, care cuprindea pedepse cumplite pentru așa-zisele crime politice. S-au introdus noi articole, cum ar fi cel care prevedea zece ani de pușcărie pentru faptul de a fi criticat regimul, și nici măcar în public, ci doar între prieteni. M-am întrebat întotdeauna de ce trupele sovietice au părăsit România în vara anului 1958. Ceva mai înainte, renunțaseră și la faimoasele sovromuri - societăți mixte româno-sovietice
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
dădeau brice vechi și tocite, pentru ca deținuții să se bărbierească între ei. Mă aflam deci în fața acestui om cu barba roșcată și chip de negustor armean. M-a întâmpinat cu multă căldură. Era de mai multă vreme decât mine în pușcărie și cunoștea toate dedesubturile anchetelor. Era locotenent-colonelul de artilerie Orezeanu, nepot al generalului Orezeanu, care fusese director al Căilor Ferate Române. Acest ofițer al statuluimajor fusese și el arestat odată cu valul de teroare, încă din 14 iulie. Îmi amintesc de această dată
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]