2,841 matches
-
la o oaie care nu părea rănită și, când m-am uitat din nou, după cinci minute, nu mai mișcaă. Cei trei băieți din compartimentul vecin, care până atunci ascultaseră manele, au deschis geamul să se uite afară. „Bă, ce pute!!“, a fost prima reacție. Pe urmă și ei, și alți călători au coborât să constate sinistrul. Le-am surprins privirile oripilate, cumva plăcut oripilate, nu știu cum să explic. Îi vedeam trecând prin fața geamului și întorcându-se, măturând ce era dedesubtul vagonului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Îi scoate de pe unde s-au vârât și-i silește să se apropie; și să-i Îngroape. Mai mult de mila mamei oamenii dau fuga: Îi răstoarnă, fuga-fuga, În gropi și vâslesc fuga-fuga din lopeți; să-i astupe; să nu pută. După aceea se răspândesc care Încotro, unii Își clătesc gâtul cu apă, alții cu rachiu. De fiecare dată când trece pe-acasă, Între o căutare și alta, ca să se spele, să se schimbe (și să deie cu parfum; apoi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
la Încălzit... - Da ce: io fac focu’? Era adevărat: nu ea făcea focul - chiar când erau la gura sobei lemne, surcele, hârtie, sticla cu gaz, de aprins... Zicea că ea se arde; și că ea se nămânjește; și că fotoghinu’ pute... - Nu-i nimic, focul Îl fac eu, ca și până acum, nu-i mare scofală, dar ziceam că lemnele costă, eu, cu un singur salar, cu un copil mic, ziceam că poate... - Copilu nu io țî l-am făcut! Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
acul de cusut - ce-i mai curat, pe lumea asta, ca un ac? Dar mama că nu, că-i su-per-sti-ție și că ea se duce după doctor, la Vatici. În așteptare, mi-a dat cu alifia-de-toate; cea care rău-nu-poate-face - Însă pute a pucioasă, de-ai zice că ești În iadul dracilor, nu la noi, pe calidor. Azi n-au căzut - parașute. Și eu mă gândesc la descântecul-de-râie al Mătușii Domnica - doar cu untură și cu ac. O fi su-per-sti-ție, cum silabisește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
la noi, pe calidor. Azi n-au căzut - parașute. Și eu mă gândesc la descântecul-de-râie al Mătușii Domnica - doar cu untură și cu ac. O fi su-per-sti-ție, cum silabisește mama, dar, ca și alifia nu-face-rău, unde mai pui că nu pute! Ieri mi l-a făcut. Azi ar fi a doua - pân-la nouă, așa se face, ca să se vindece. Mama zice: sigur că-i nevoie de nouă zile - atâta durează vindecarea științifică! Da, dar științifica dùhne a pucioasă, pe când superstiția pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
l-a făcut. Azi ar fi a doua - pân-la nouă, așa se face, ca să se vindece. Mama zice: sigur că-i nevoie de nouă zile - atâta durează vindecarea științifică! Da, dar științifica dùhne a pucioasă, pe când superstiția pe lângă că nu pute, sună bine - am fost foarte-foarte atent la ce spune Mătușa Domnica și cum ea e descântătoare-În-mahală (adică: de-duminică) rostește descântecul destul de clar - și cum Îl zice de nouă ori... Stau În calidor, aștept parașutele de azi, o aștept pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Înștiințam eu, pe dată: «Eu sunt băiatul directorului pe care l-au ridicat Rușii, săracul...» - și eram săraci amândoi, și tata și eu, mai cu seamă eu... Vine și mama de la Vatici - fără doctor, Însă cu noi alifii (care nu put) și prafuri pentru gionate. Deși nu mai am nevoie de ’dicamente, cum le zice Mătușa Domnica; nici de descântecele ei, frumoase, tainice - de aceea, umbroase; m-am ridicat pe cele două picioare, precum Lazăr din Scriptură (nu degeaba o iubesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Pauză. L-am făcut praf. L-am lichidat. Cam prea ușor. Ce bun aș fi fost eu, În arhanghel apărător al românimii-românești - Împotriva străinismului Înstrăinant, alogenic și antidacoromân. Dar Grecoteiul nu se lasă, nu se lasă: - De unde știi că ne puțeau picioarele? Ți-a spus bunicu-tău, Popescu? Care știa de pe când ne pupa cizmele? Ce spuneam! Ne-românul, străinul-hainul vine pe capul nostru, românesc, desculț și cu traista-n băț (dacă-l avea și pe acela), iar după câțiva ani, uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
pe geanta de voiaj. Da’ fără papuci. Cred că și i-a pus în geantă, ca să nu-i fure cât doarme, mai știi? Să-l trezesc să-l iau la palme? Lasă-l dracului, e prima mea zi de muncă... Pute în jurul lui a un fel de brânză. O fi de la ciorapi? Ia uite-i și pe ăștia doi. Unul mic-blond și altul înalt-brunet. Când am ieșit din metrou erau într-un chioșc și se uitau la un televizoraș în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
pe geanta de voiaj. Da’ fără papuci. Cred că și i-a pus în geantă, ca să nu-i fure cât doarme, mai știi? Să-l trezesc să-l iau la palme? Lasă-l dracului, e prima mea zi de muncă... Pute în jurul lui a un fel de brânză. O fi de la ciorapi? Ia uite-i și pe ăștia doi. Unul mic-blond și altul înalt-brunet. Când am ieșit din metrou erau într-un chioșc și se uitau la un televizoraș în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
zis că sînt pompele de benzină de la stație. Strecurîndu-mă printre mesele lungi și Înguste așezate În cinci rînduri paralele, m-am oprit În fața automatului din extrema dreaptă care era, Întîmplător, liber. Ce miros oribil! După ora zece seara tot orașul pute Îngrozitor... de la canalizare. Am introdus o monedă de zece yeni În orificiul de alamă de sub săgeata roșie de la aparatul din dreapta. La fiecare monedă se auzea un acord de pian și la a opta s-a aprins un beculeț roșu. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
încă o dovadă de bunătatea piesei și de talentul actorilor“ - constata Kogălniceanu - iar asta pentru că „publicul laudă pentru că este mulțămit să aibă și atâta, fără ca cea mai mare parte din el să se întrebe dacă teatrul nostru nu s-ar pute îmbunătăți și mai mult“. Urmau constatări acide, cu atât mai insuportabile cu cât erau rostite într-o epocă în care simțul critic abia se forma. Kogălniceanu nu se ferea însă a spune cu franchețe că „piesele sunt rău alese, sfâșiete
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
și sunt convinși că administrația asta e... că funcționarii ăștia fură și iau mită ca și cum ei ar trăi în Helveția, în cantonul Uri și doar administrația ar fi românească. Aceasta nu poate fi altfel decât este întreaga țară. Dacă Valahia pute a rahat, cum ar putea administrația românească să miroasă a parfum Cristian Di(h)or? (o altă glumiță tâmpă românească). Codruț 20 decembrie 2005 Am să dedic această cartolină unui fapt care deopotrivă mă amuză și mă enervează. Mama a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
zi a săptămânii care preceda începerea cursului se dă un simplu telefon în care se comunică sec, cu părere de rău, că postul a fost oferit unui vechi colaborator care dorea să se mute tocmai în acel județ prăfuit și puțind a gaze și batale de petrol. Cred că niciodată nu am asistat la o dovadă mai cruntă de cinism, la o bătaie de joc la nivel mărunt (și când mă gândesc că este doar unul dintre miile de detalii abjecte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
cozoroc, surâzător, nemișcat, zeu minuscul al pustietății feroviare, pe mecanicul locomotivei, pe fochist, pe conductorul blegit de inactivitate... așa... pe toți călătorii și călătoarele înciorchinate la geamuri... Dar cu cel mai strașnic năduf înjurau o fântână seacă, înfundată cu mortăciuni, puțind feeric vara, adăpostind cuiburi de rândunici - țâșneau pe neașteptate în stoluri ciripitoare și cotropeau „zonele“, locurile acelea de-a dreapta și de-a stânga haltei, doldora de buruiene mâncate de noi, copii lacomi... Curios, tata nu înjura, asta fiind, bănuiam eu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
Poate îi respingea doar din lașitate, poate îi era de fapt prea greu să se înalțe pe aceeași treaptă cu ei. Tăcea. Nu știa cum să procedeze ca să poată pleca, să se îndepărteze cât mai rapid de acel loc care puțea la propriu și la figurat. La rândul lui, bărbatul se simțea vexat de muțenia fetei. Ce naiba, și asta face tot la fel ca... Fusese o vreme când crezuse că toate persoanele întâlnite în casa profesorilor Alexe, toate, dar absolut toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
cedat. Zâmbind cu complicitate, bucătarul trase ușa dinspre curte, se aplecă și o ridică pe fetiță, așezând-o În poale. Apoi, plimbându-și degetul mare cărnos pe partea inferioară a corpului ei, mormăi tot felul de cuvinte agitate. Observând că pute, Dora era pe punctul de a-i cere ciocolata, când cineva a bătut la fereastră. Fața plată a Adelei se lipise de suprafața pătată a geamului iar În spatele ei se deslușeau obrajii Îmbujorați ai fratelui Dorei. Bucătarul sări În sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
trebuie să ne vedem, da? Astfel că, cu puțin după miezul nopții, am putut să plec din casa În care am stat În ultimii trei ani, fără a fi observat de polițiști. Îmbrăcat În impermeabilul lui Ivan Britz, murdar și puțind a pește, cu cele două perne cu care venise legate În jurul mijlocului, pentru a umple Învelișul cauciucat. În cap Îmi Îndesasem o pălărie de paie pentru pescari, coborâtă până la nivelul sprâncenelor. Pentru a părea cât mai plin de importanță, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
manti făcut În casă și - mătușa Varsenig s-a luminat la față de mândrie - ia ghici? Am primit bastirma din Erevan! — Doamne, nu mănânc manti și categoric n-am de gând să mănânc bastirma. Armanoush s-a Încruntat. Nu pot să put a usturoi În seara asta. — Nici o problemă. Dacă te speli pe dinți și mesteci o gumă de mentă n-o să se mai simtă nici un miros. Vorbise mătușa Zarouhi care venea cu o farfurie de musaqqa frumos garnisită cu pătrunjel și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
zi, Încărcat Într-un dric pentru a fi dus direct Înapoi la casa familiei Kazanci. Nu puteți să-l luați acasă! a exclamat bărbatul uscățiv care spăla morții, blocând ieșirea din curtea moscheii și Încruntîndu-se la toți cei implicați. O să pută, pentru numele lui Allah! Îl puneți Într-o situație jenantă. Undeva Între „Îl“ și „jenantă“ a Început să plouă; stropi rari, șovăielnici, de parcă ploaia ar fi vrut și ea să joace un rol În toate astea, Însă nu se hotărâse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
îmi doresc să văd acest film“. Dan Brădișteanu: „«La o țară cu multe subiecte cum e România, numărul ădocumentariștilorț e foarte mic?». Corect! Într-o țară bolnavă precum România, și numărul medicilor e mic, și numărul policienilor care să nu pută a maculatură e mic... De ce ar sta documentarul mai bine? Documentarul (cel «tehnic», dacă-i pot zice așa) e un gen prizat de multă vreme la noi (nu degeaba «Teleenciclopedia» intră în Cartea neaoșă a recordurilor televizuale). Însă documentarul «de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
lesne-ncrederea noastră. ÎNȘ|L|CIUNE: Monetă care umblă cu agio. CABAL|: vezi intrigă. O damă curtezană foarte mult ocupată (întrebuințată). CRITICA: Este una din vacile cele macre a lui Faraon, care mănâncă pre cele grase, fără însă a se pute îngrășe. CREDINȚ|: O străină în multe inimi femeiești. Trestie în pustie, ce se clatină de vânt. XANTIPA: Modelul tuturor femeilor celor bune. C|S|TORIE: Un fel de loterie, însă numărul gâcitor este rar. CREDITOR: (Se întrebuințează mai mult în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
Pampa În cârcă. Bine că candidu vâna mâțe și n-a trebuit să vadă ceva așa oribil. Seara, a venit cu juma de duzină de cozi. Miss Bilham a adăugat: — A trebuit să le arunc În latrină, de urât ce puțeau. Și a pronunțat vorbele cu un glas aproape voluptuos. V În acea dimineață de septembrie, pe Anglada Îl lovise inspirația. Mintea-i lucidă intuia trecutul și viitorul; istoria futurismului și chipul În care unii hommes de lettres Îl săpau pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dân minți și știe cum s-o ia. Limardo trecuse dân debaraua mare la cotețile dă 0,60; nu plătea peșin În lovele, și d-aia Îl punea să țină registrele. Lu mandea, care am somnu ușor, afacerea mi-a puțit a gambitu lu fonfu, ca să se bage În aministrație și dă acolo să bage geana statistic la tot ce mișca acilea. Cică dân vina la registre, rusticanu Își trecea toată ziulica Împlementat În birou; io, care n-am obligații fixe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mai cu moț dacă Îl omorau noaptea, când hanu să umple ochi cu puhoi dă fețe neștiute, că io nici nu le zic clenți, pencă plătesc patu și p-ormă valea, nici usturoi n-a halitără, nici gura nu le puțește. Dăcât Fainberg și-o slugă, În han iera aproape toți când s-a comis măcelu. Apoi s-a dovedit că nici Zarlenga nu venise la Întâlnirea dă onoare, că să Încăierase În Saavedra, unde tomna pusese În luptă cocoșu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]