4,744 matches
-
aparține expunerii elementului inițial, suprima autonomia acestuia, condiția lui de reprezentare susceptibila de a fi subordonată unui anumit concept: zăpadă nu mai înseamnă, în acest caz, "zăpadă", precipitația atmosferică solidă sub formă de fulgi albi (după cum ne explică dicționarul). Autorul schițează, astfel, în condițiile de dificil început ale esteticii, o idee de circulație în teoria actuala: că semnul artistic nu e limitat că cel lingvistic, izolat în funcția lui de semnificare a unui sens unic, ci deschis și integrativ 180. Cînd
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
definiție a poeziei descoperă câteva momente relativ individualizate, prin raportarea la istoria însăși a mișcării românești de avangardă. La 75 H.P., foarte tânărul poet aflat în faza primelor, entuziasmante revelații ale ideilor înnoitoare, se aliniază, încă impersonal, la programul constructivist schițat de Contimporanul, nu fără a reține însă elemente ale energetismului futurist și ale radicalismului, în negație, dadaist. Participarea la revistele Punct și Integral aduce, inevitabil, amprenta mai puternică și mai limpede conturată a doctrinei constructiviste, scoțând în relief ceea ce s-
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
pe care o regăsim și în Gramatica lui Voronca: „Nu licență, ci liberă înșiruire a cuvintelor” (s.n.). Ea are însă la el mai mult înțelesul de eliberare din ordinea convențională a discursului conceptual-abstract, căci, altminteri, în același text programatic se schițează proiectul unei „poetici” corespondente doctrinei constructiviste, cu exigențele sale de „ordine”, rigoare și stringență a structurării textului, eliberat de ingerințele turbulente ale eului, vizând o anume „obiectivitate” asigurată de supravegherea unei conștiințe lucide: constructivismul e definit ca „armonie abstractă cu
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
fragmente din lucrări și autori care reprezintă o autoritate În domeniu). Și dacă la informațiile și ideile pe care le transmitem vom asocia și propriile noastre gânduri, judecăți și atitudini, dacă vom arăta pasiune, entuziasm și convingere sau, dimpotrivă, vom schița Îndoieli, incertitudini, dezaprobare etc., atunci vom reuși să Îmbogățim și mai mult motivația interioară a receptării, să trezim un și mai mare interes față de ideile pentru care milităm, să influențăm pozitiv formarea unor convingeri științifice, să cultivăm și să Întărim
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
Y este supărată” etc. Cu alte cuvinte este o afirmație că lucrurile se reprezintă așa și așa (Flonta, 1994, p. 28). Descrierea lasă, prin urmare, cadrului didactic posibilitatea să redea verbal imaginea unui obiect, unui fapt, caracteristicile unui personaj; să schițeze cadrul natural și uman În care se desfășoară un eveniment; să Înfățișeze direct aspectele realității Înconjurătoare; să prezinte felul de viață și de muncă al omului din anumite regiuni etc. Utilizarea acesteia dezvoltă spiritul de observație al elevilor și capacitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
intervențiile sale judicioase, cadrul didactic poate juca un rol integrator, orientând cu subtilitate contribuțiile participanților spre o dezbatere constructivă. Într-o formă succintă, el introduce și limitează subiectul de discutat, creează o bază de deschidere, adeseori prin prezentarea unei situații-problemă, schițează o scurtă conversație cu elevii, apoi lasă pe seama acestora preluarea discuției. Intervențiile lui ulterioare vor fi cât mai rare și nu atât de ordin informațional, ci cu intenția de a impulsiona dezbaterea, de a sugera noi ipoteze, de a coordona
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
dezbătute. Pregătirea profesorului pentru conducerea discuției se bazează cu necesitate pe o bună cunoaștere a dinamicii grupului cu care lucrează și se concretizează În elaborarea unui plan de desfășurare a acesteia Întocmit În prealabil. Acesta are un caracter funcțional, orientativ, schițează doar problemele-cheie ce urmează să fie discutate, eventualele Întrebări care s-ar impune să fie adresate În anumite momente hotărâtoare pentru impulsionarea discuțiilor, anumite concluzii la care este necesar să se ajungă. În cuprinsul planului se evidențiază, de asemenea, o
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
cuprinse Într-o fișă de observare. O fișă de lucru sau de observare reprezintă o foaie de hârtie care cuprinde Întrebări sau formulări dedesubtul cărora elevii vor Însemna propriile observații. Fișa poate cere acestora: să afle singuri informațiile necesare; să schițeze sau să deseneze obiectele relevante pentru studiul pe care-l efectuează; să evalueze informațiile notate și să formuleze propriile concluzii. De exemplu, o fișă poate să cuprindă Însemnări despre unelte sau arme utilizate de oameni Într-o anumită epocă (de
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
cunoștințelor și al capacităților Învățate; - introducerea unor noi acțiuni să fie precedată de demonstrația corectă, cu precizie și claritate a modelului (acțiunii) de imitat, urmată de o serie de exerciții corespunzătoare; scopul explicației și al demonstrației este acela de a schița În plan mintal componența și succesiunea operațiilor, pregătind astfel premisele psihologice ale exercițiului. Cercetările Întreprinse arată că „...rapiditatea Învățării crește cu cca 44%, dacă demonstrarea este Însoțită de explicații complete, comparativ cu simpla demonstrare” (L.M. Thompson). Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
pre cum romanele menționate mai sus), ci, mai degrabă, o incursiune biografică (ușor romanțată), tomul redactat de prozator, așa cum mărturisește, într-un interval de criză intimă reia, pe de o parte, tema liantului cultural între lumi, iar, pe de alta, schițează liniile de esență ale unui timp sacru pentru Pamuk. Nostalgia textului trece dincolo de regretul strict personal, devenind un suspin sublimat după Turcia Mare, după Marele Imperiu, a cărui cenușă mocnește încă stins în semnele paginii de carte. Bibliografie Orhan Pamuk
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
tributară culturii, întrucât răspunde nevoilor ei spirituale. Odată ieșiți din totalitarism, intelectualii perpetuează spiritul în numele căruia pleacă. Ei își pot nega identitatea, dar nu se pot desprinde de ea. Renunțarea la propria ființă are implicații psihice. Pornind de la această idee, am schițat maladiile spiritului contemporan formulate de Constantin Noica și le-am descoperit la exilați. Maladiile spiritului nu țin de biologic, ci de ființă, de identitatea fiecăruia. Exilul presupune schimbări de ordin moral, sufletesc, presupune denaturarea ființei, deci, la extrem, îmbolnăvirea ei
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
creațiile lor, profunzimea acestor creații, obligă la mai mult decât la o tehnicistă analiză a "actului lecturii", ori a "scriiturii". NICOLAE STEINHARDT Notă autobiografică Din porunca Î.P.S. Arhiepiscopului Teofil Herineanu și după îndemnul Părintelui Arhimandrit Serafim Man, duhovnicul meu, schițez această scurtă autobiografie spre a fi păstrată în arhiva Mănăstirii Rohia. Sunt născut în 1912 într-o margine de București, unde tatăl meu inginer, conducea o fabrică de mobile și cherestea (comuna suburbană Pantelimon). Din copilărie m-au atras clopotele
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
operei sale științifice. Însă lui Steinhardt nu i-a scăpat din vedere nici activitatea de literat a lui Mircea Eliade. După ce în 1934 la debutul său în literatură cu lucrarea În genul ... Tinerilor, Steinhardt l-a atacat pe Eliade: "... am schițat în 1934 e ceva vreme de atunci, nu? o imitație malițioasă și destul de obraznică, ..., despre Eliade"21, în cele din urmă va deveni un mare admirator al operei literare eliadiene, fiind impresionat în mod deosebit de nuvela O fotografie mai veche
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
mai mare, iar la pleoape de jumătate de mm. La nivelul genunchilor și coatelor, tegumentul este ridat pentru a permite îndoirea. Pielea palmelor este striata (de linii și șănțulețe) și rezistența pentru a permite apucarea, fiecare persoană având amprente unice schițate înainte de naștere. De la suprafața pielii se desprind continuu și cad fragmente minuscule care la bătrâni dau modificări apreciabile. Pielea și fanerele (părul și unghiile) reflectă înaintea altor organe vârstă individului. Pielea este învelișul exterior care căptușește sub formă de mucoase
Bolile pe înțelesul tuturor by Maria Onica () [Corola-publishinghouse/Science/456_a_764]
-
la Studioul Cinematografic București și la Casa de Filme 1 (1970-1987). După stabilirea în Israel, în 1988, este bibliotecar la Tel Aviv și redactor la ziarele de limba română „Viața noastră” și „Ultima oră”. D. debutează în „Gazeta literară” cu schița Un sentiment, în 1964, iar în volum, în 1967, cu Povestiri din provincie, culegere de schițe și nuvele axate pe reconstituirea, din trăiri mai mult decât din evenimente, a lumii copilăriei, tentativă susținută de capacitatea autorului de a fixa prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286889_a_288218]
-
de preocupări ale criticului la unii dintre cei mai importanți clasici români (V. Alecsandri, Al. Macedonski, G. Bacovia), păstrând însă viu interesul pentru literele contemporane (în studii dedicate lui Ștefan Aug. Doinaș, Ion Caraion, Mircea Dinescu). În același timp, cartea schițează evoluția viitoare a scrisului lui D.: astfel, istoria receptării operei lui Bacovia reprezintă preludiul celor mai însemnate contribuții critice ale autorului ieșean - Bacovia (1981) și Bacovia după Bacovia (1998) -, iar un alt articol anunță volumul Grădinile suspendate. Poezia lui Alexandru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286782_a_288111]
-
dezvoltare conceptuală este făcută prin multiplicarea nivelurilor de analiză a securității. O a treia secțiune este dedicată dezvoltărilor teoretice din domeniu, urmată fiind de definirea unei categorii speciale de amenințări, specifice procesului de globalizare. În ultima parte a capitolului sunt schițate câteva concluzii asupra modului în care studiile în domeniu și-au redefinit obiectul investigației prin lărgirea sferei noțiunii de „securitate”. Analiza sectorială prin obiectele de referință ale securității Abordarea academică tradițională a politicului face o distincție netă între spațiul intern
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
motor generator al păcii universale este în mod constant atribuită filozofului german Immanuel Kant care, în celebrul său eseu din 1795, Zum ewige Frieden (Despre pacea perpetuă), scris în perioada transformării radicale a Europei sub efectele Revoluției franceze din 1789, schițează o teorie a păcii între ceea ce el numește „republici”. Pentru Kant, rațiunea morală practică impune un veto absolut la adresa folosirii războiului ca instrument al politicii externe între statele republicane construite pe baza principiilor legitimității consensuale. Kant nutrea convingerea că ideea
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
tragedia greacă și ecourile teoriei nietzscheene la diferiți exegeți), lucrarea lui G. e cu deosebire interesantă și prin ultimele capitole, unde se face referire la contemporaneitate și la teatrul modern, într-o viziune cu largă deschidere filosofica și antropologica. Eseistul schițează o paralelă între condiția omului în Antichitatea greacă și condiția omului modern, susținându-și demonstrația prin referiri detaliate la actualitatea reprezentărilor teatrale din România epocii în care apare cartea (moment de efervescenta creatoare în materie de înnoire a artei spectacolului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287338_a_288667]
-
pedeapsa capitală și cea mai mare suferință"94. Aceste lucrări arată influență Vechiului Testament și a dreptului român, dar autorii lor nu au trăit exclusiv în sfera teoriei teologice și juridice. Ei recunoșteau că nu toți blasfematorii puteau fi executați, schițând așadar multe distincții în definițiile blasfemiei. Teologii scolastici divizau blasfemia în atributiva, derogativă și uzurpativă. Alessandro Tartagni (m. 1477) distingea între blasfemia simplă și cea repetată, care trebuia să fie comisă de mai mult de trei ori și demonstrată de
by William J. Connell, Giles Constable [Corola-publishinghouse/Science/1047_a_2555]
-
fiind tocmai rezultatul căderii în formule exterioare, în ortopraxii în care celălalt este expediat ca străin, păgîn sau chiar dușman. Or, "Dumnezeu nu poate fi îngrădit în ritualuri, nu are forme cultice, etnice sau naționale." Tiberiu Brăilean nu ezită să schițeze propria sa soluție pentru evitarea totalitarismu-lui religios: "[...] religiile naturale (în care includ și religiile Greciei antice, ale Indiei, Chinei ș.a.) și religiile abrahamice, sau "religiile Cărții", au vaste zone de suprapunere pe care spiritul uman le poate valorifica. [...] În cadrul acestor
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
înfățișează astfel drept un continuum. Nu există în realitate granițe clare și nete pe care clasificările nu ar face decât să le exprime, să le reflecte. Adaptarea unei viziuni populaționale schimbă în mod radical orientarea cercetării lumii vii. Este viziunea schițată pentru prima dată și apărată cu insistență în Originea speciilor, ca punct de sprijin fundamental al „teoriei descendenței cu modificări“ pe care o propune cartea. Logica atitudinii lui Darwin nu este greu de întrevăzut. Materialul asupra căruia operează selecția sunt
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
se păstrează, l-am numit selecție naturală pentru a sublinia legătura lui cu puterea de selecționare a omului. Dar expresia pe care o folosește adesea Herbert Spencer, anume supraviețuirea celui mai apt, este mai proprie și uneori la fel de convenabilă.“ Perspectiva schițată în aceste rânduri aduce în prim-planul atenției fapte care fuseseră până atunci adesea trecute cu vederea de către naturaliști deoarece ele îl contrariază pe orice observator al naturii a cărui gândire are o orientare deterministă strictă sau finalistă. Este vorba
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
expresie mai clară a ideii că evoluția speciilor are loc în mod treptat în timp biologic și brusc în timp geologic. Nu aceasta a fost și părerea celor care au propus și susținut noua interpretare. Gould a apreciat că alternativa schițată de Eldrige și de el la „gradualismul filogenetic“ a constituit punctul de plecare al unor reelaborări și dezvoltări substanțiale ale abordării darwiniene a evoluției speciilor. Acestea au fost prezentate pe larg și sistematic în ultima sa carte, The Structure of
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
darwinian în competiție cu alte programe, ca cel lamarckian sau saltaționist. În cazul competiției dintre orientările în cercetarea evoluției vieții promovate astăzi de cei care urmează liniile directoare trasate de teoria sintetică a evoluției, respectiv de acei cercetători care au schițat contururile unei teorii mai cuprinzătoare a evoluției, pare să fie prea devreme pentru a anticipa în ce direcție va înclina balanța. Programele rivale trebuie evaluate în funcție de roadele lor. Alegeri și decizii cu mari consecințe pentru orientarea cu succes a cercetării
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]