3,534 matches
-
și amenințări fusese adusă o "autoritate" română care nu era altul decât domnul cu țăcălie și mustață de la Poșta din Arbore care vorbea bine rusește și a reușit să-l elibereze. Gustul gurii năclăite de sânge... Dinții pe care îi scuipa cu durere și dezgust... Nu vrea să se gândească prea mult la suferințele care au urmat acelei întâlniri cu "marii prieteni" care l-au văduvit de auz pentru toată viața. Despre Teodora și fetița domnului Simion nu a mai avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
lansase ideea că era pe cale să divorțeze, că îi și văzuse citația de divorț pe care o purta în buzunarul interior al hainei, împăturită corect. Nu credeam că ai să stai cu noi la cules până la urmă, îi mai zise. Scuipă mucul țigării, îl strivi conștiincios rotind vârful pantofului până-l afundă în țărână. Cum ți s-a părut campania? Se urcă pe o balercă răsturnată și o invită pe Carmina să se urce lângă el. Părea nedormit, pungile de sub ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
uite! spuse ea, desfăcând punga. În pungă erau niște ciorchini mari de struguri. Îți plac strugurii? Bineînțeles că-mi plac. Mi-a dat ciorchinele de deasupra. — Poți să mănânci liniștit. Sunt spălați. Ne-am văzut de plimbare, mâncând struguri și scuipând cojile și semințele pe jos. Erau proaspeți și gustoși. — Eu îl învăț pe fiul lor să cânte la pian și ei îmi dau câte ceva, din când în când. Vinul pe care l-am băut era de la ei. Uneori îi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
din salon. Neavând ce face, îmi plimbam privirile prin încăpere și apoi urm\ream firele de telegraf. Din când în când zăream și rândunele poposind câteva clipe. Midori îi vorbea tatălui ei, îi ștergea sudoarea de pe frunte, îl punea să scuipe în șervețele, mai arunca o vorbă soției vecinului făcând mici aluzii și la prezența mea acolo, verifica perfuzia. Doctorul a venit să-și vadă pacienții la ora unsprezece și jumătate, așa că eu și Midori am așteptat pe culoar. Când a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ai dreptate, dar știi ce să faci? Știi să ai grijă de el? — Am văzut ce ai făcut tu și am cam înțeles. Verific dacă merge bine perfuzia, îi dau să bea apă, îi șterg sudoarea și îl ajut să scuipe. Plosca e sub pat, iar dacă i se face foame, îi dau mâncarea care a rămas. Dacă nu știu ceva, o întreb pe asistentă. Cred că o să te descurci, spuse Midori, zâmbind. Ar fi o singură problemă. Din când în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și prea frumoase ca să le pot considera adevărate. Trupul lui Naoko și lumina lunii... Tatăl lui Midori s-a trezit [i a început s\ tu[easc\, ceea ce m-a readus cu picioarele pe pământ. I-am ținut un șervețel ca să scuipe în el și i-am șters sudoarea de pe frunte cu un prosop. Vreți puțină apă? l-am întrebat. A plecat capul cam patru milimetri, în semn că vrea. I-am ținut sticluța cu apă puțin înclinată, ca să poată lua câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
medic... Hei, uită-te aici! Înveselindu-se, Anton luă sticla de pe masă de parcă i-ar fi aparținut. Când l-am Întrebat a treia sau a patra oară dacă a găsit ce căuta, a scos dopul cu dinții și și-a scuipat În palme. Mândru de el, arătă cu sticla spre geanta sa. — Ba bine că nu! E totul acolo. Luând o dușcă sau două, Își uscă buzele, apoi privi În jur. Ah, doamna Pandora. Se duse la bibliotecă. Mi-ar prinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
postă În fața unei chiuvete răblăgite, cu genunchii Îndoiți și bărbia Întinsă - de parcă s-ar fi uitat Înspre o realitate foarte Îndepărtată. În fața lui atârna o oglindă mică În care, din perspectiva mea ignorantă, se vedea o bucată de cer senin. Scuipându-și În palme cu delicatețe, Își trecu degetele prin păr, se scărpină pe spate și căscă din nou. — Și unde zici că mi-e haina, Sascha? În timp ce Îl așteptam pe Anton să se spele pe dinți, i-am povestit despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
care zac În așteptare la aproape fiecare colț de stradă, și gropile imense și hidoase de pe șantierele de construcții cărora le vor lua curând locul clădiri moderne, țipătoare, și pescărușii...Cu toții ne ieșim din fire când cerurile se deschid și scuipă peste capetele noastre. Dar apoi, În clipa În care ultimii stropi ating pământul, iar alții atârnă nesiguri de frunzele acumfără fir de praf, În acel moment lipsit de apărare, când nu ești Întru totul sigur că ploaia a Încetat, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
data asta glasul ei era Înecat de Înfrângere. Eu o să ies, doamnelor. Puteți mânca ce vreți. Am Întârziat deja la ora de balet! Nimeni n-a observat că trântise cuvântul balet ca pe o flegmă pe care trebuia s-o scuipe afară, fiind În același timp dezgustată de faptul că nu era În stare să-și stăpânească nevoia de a face asta. CAPITOLUL CINCI Vanilie Café Kundera era o cafenea micuță, situată pe o stradă Îngustă și sinuoasă din partea europeană a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
des acolo. Programul de lucru era lung, iar salariul nu prea grozav. Totuși, până atunci nu demisionase nici unul; În schimb erau dați afară. Așa era la Café Kundera; odată ce puneai piciorul Înăuntru, rămâneai legat de ea până când locul Însuși te scuipa afară. În următoarea jumătate de oră câțiva dintre cei de la masa Asyei Kazanci au comandat cafea, iar restul bere. La rândul al doilea, cei dintâi au băut bere, iar cei din urmă cafea. Și tot așa. Numai caricaturistul a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
presupun, a ridicat Asya din umeri, Îndepărtându-se de el. Când ea s-a retras, el s-a apropiat. — Dar când ne mai Întâlnim aici, la mine acasă? — Vrei să spui când ne mai Întâlnim aici, la bordelul meu? a scuipat Asya, renunțând să mai lupte cu impulsul de a se lua de el. Pentru că, după cum știm bine amândoi, asta nu e casa ta! Casa ta e acolo unde locuiești cu soția ta de atâția ani, pe când locul ăsta e ascunzătoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mie. Nimeni nu-mi spune nimic. Sunt o paria În casa aia, veșnic exclusă de la secretele Înspăimântătoare ale familiei. Încercând să mă protejeze, m-au izolat de ei. Asya a băgat În gură o sămânță de floarea soarelui și a scuipat coaja afară. — Și după un timp chestia asta s-a transformat Într-un joc reciproc - ele se izolează de mine, eu mă izolez de ele. Chiar În clipa aia au Încetinit amândouă. Acolo, la jumătate de milă de ele, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
am Întrebat de tatăl Asyei. O, Doamne, cât Îmi doresc să n-o fi făcut. La ce e bună știința dacă tot nu poți să schimbi nimic? E un venin care te lasă infirm pentru totdeauna. Nu poți să-l scuipi afară și nu poți să mori. Nu vreau să mi se-ntâmple iarăși asta... În plus, ce știi tu? Nu reușea să Înțeleagă cum de-i scăpase ultima Întrebare. Fiindcă știa prea bine că, dacă voia să afle ceva despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
iarăși și iarăși și se gândea la infractorul (trebuia să fie un infractoră care pusese cablul acolo și Îi ucisese soțul. Visa că aștepta la porțile Închisorii. Restul scenariului se schimba de fiecare dată. Uneori se afla acolo ca să-l scuipe În față pe ucigaș de Îndată ce era eliberat din Închisoare, uneori Îl privea de la distanță, iar alteori Îl Împușca atunci când pășea În lumina soarelui. După ce-și pierduse soțul, mătușa Cevriye Își vânduse casa și se alăturase celorlalte fiice care ajunseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Zeliha și Aram sunt Împreună de Allah știe când. Îmi e ca un fel de tată vitreg, cred, sau poate ar trebui să-i spun unchi vitreg, de dragul consecvenței... Mă rog. De ce nu se căsătoresc? — Să se căsătorească? Asya a scuipat cuvântul de parcă ar fi fost un rest de mâncare rămas printre dinți. Acum treceau pe lângă colectorii de cutii de conserve și, după o cercetare mai atentă a modelelor sale, Asya și-a dat seama că nu erau băieți, ci fete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
fiecare din noi este singur. Având trei piese scoase pe tușă și doar două intrări În casa adversă, Asya trebuia să dea fie „cinci cinci“, fie „trei trei“. Nici un alt zar n-ar fi putut-o salva de la Înfrângere. A scuipat În palme ca să aibă noroc și a Înălțat o rugăciune către djinnul jocului de tavla, pe care și-l Închipuise Întotdeauna ca pe un căpcăun pe jumătate negru, pe jumătate alb ce avea În loc de ochi două zaruri rotitoare. Apoi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
opri. În vise se vedea prins asupra faptului de către părinții lui. Aceștia izbeau În ușă, o deschideau cu forța și Îl prindeau cu mâța-n sac. Printre țipete și plânsete, mama Îl săruta și Îl mângâia pe spate, În timp ce tatăl scuipa pe el și Îi trăgea o bătaie bună. Acolo unde tatăl lăsa vânătăi, mama Îl freca cu o fărâmă de ashure, ca și când desertul ar fi fost un fel de alifie. De fiecare dată se trezea dezgustat și tremurând, cu fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
dispărea niciodată de tot. Mama asta căreia Îi spunea mătușă va rămâne Întotdeauna la o distanță de netrecut. Compasiune maternă, iubire filială, camaraderie familială, cu siguranță n-avea nevoie de nimic din tot... Asya s-a oprit și apoi a scuipat parcă cuvântul afară: — Rahat. Articolul Doisprezece: nu Încerca să-ți schimbi mama sau, mai exact, nu Încerca să schimbi relația pe care o ai cu mama ta, fiindcă asta nu Îți va aduce decât frustrare. Pur și simplu acceptă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
spuse Harry cu un căscat. Probabil că oricum n-ar fi dus la nici un rezultat. Nu vrei să discutăm mai târziu? — Ba da. Harry se Întoarse pe o parte și adormi. Ted se afla Încă În sala dușurilor, tușind și scuipând. Norman se Întoarse În Cilindrul C, la consola Tinei. — Te-a găsit Harry? Întrebă el. Știu că voia să-ți vorbească. — Da, domnule. Și am acum informația pe care mi-a cerut-o. De ce? Vreți și dumneavoastră să vă faceți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
scoși din orbite, cu pumnul strâns, Vadim a împroșcat în obrazul liberal-democraților: „Este o lege criminală, cu consecințe foarte grave. O parte a Ardealului este maghiarizată, peste tot vezi steagul Ungariei... Dați-vă jos denumirea de partide naționale, o să vă scuipe lumea dacă votați această lege! Treziți-vă!“ Odată ce ecoul s-a împrăștiat, a înălțat glasul însuși părintele pesedist al Constituției. „Acest capitol pregătește federalizarea României“, a tunat Antonie Iorgovan. Legea a căzut cu zgomot. Udemeriștii au părăsit sala în semn
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
s-o convingem să te părăsească. O s-o hipnotizăm seara pe plajă cu toții, o să o facem așa de nefericită încât va trebui să plece până la urmă. O să te spălăm pe urmă cu primul val de după răsăritul soarelui, te ungem cu scuipat de albatroși, o să te hrănim cu icre de sirenă și o să te răstignim exact trei secunde pe două raze perpendiculare de soare și gata, o să fii ca nou. Ce zici? Maria.“ Aș vrea ca Maria să existe cu adevărat. Aș
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
mică oglinjoară, dar în momentul în care ar fi trebui să treacă la act fu cuprinsă de panică și își abandonă arsenalul cosmetic înapoi în poșetă. obrajii i se aprinseră brusc de parcă ar fi fost surprinsă spălîndu-se pe dinți și scuipînd într-o chiuvetă apa plină de spumă. 23. Prima mea noapte de dragoste cu Domnișoara ri s-a derulat pe o mică planetă din Constelația ri o planetă care astăzi nu mai există ea s-a topit chiar în acea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
corporal. „Clovnul lui mama” îmi spunea ea ori de cîte ori făceam un pas greșit, mă arătam stîngaci, spărgeam ceva sau răsturnam farfuria cu supă. „Vai, cît o mai faci pe mama să rîdă” mai auzeam ori de cîte ori scuipam, scoteam limba, sau comiteam cîte o expulzare mai zgomotoasă de excremente. în mod natural, am dedus de la o vîrstă fragedă că absolut tot ce fac are un efect pozitiv și puternic asupra mamei. Și cum nicio mamă din cele pe
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
început să tragă cu nesaț cîte un gît, continuînd să conducă mașina cu mîna stîngă. Ceea ce avea el în gît sau în piept sau în plămîni părea însă imposibil de oprit sau de calmat, omul continuă să tușească și să scuipe într-o batistă de hîrtie întinsă de prietenul meu. Pe podul austerlitz accesul de tuse deveni atît de teribil încît insul a frînat, a deschis portiera, a ieșit din mașină și a început să vomite. Cinci minute mai tîrziu, cînd
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]