3,994 matches
-
aprinsese lumânări la biserica ortodoxă pentru logodnicul ei, iar Milton privise la fotografiile ei, prinse cu pioneze de salteaua patului de deasupra. Îi plăcea s-o surprindă pe Tessie În ipostaze asemănătoare celor din revistele de cinema: din profil, pe tocuri, cu un picior ridicat pe o treaptă, dezvelind privirii gamba În ciorapi negri de mătase. În acele vechi instantanee mama mea arată surprinzător de maleabilă, de parcă nimic nu i-ar fi făcut mai mare plăcere decât să se lase aranjată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
dispăreau niciodată. ...Între timp, Lucille Kafkalis stătea exact așa cum i se spusese, jumătate În lumină, jumătate În umbră, purtând o pălărie albă Împodobită cu cireșe de sticlă, un șal peste umerii goi, o rochie verde aprins, decoltată, și pantofi cu toc, din cauza cărora nu se mișca, de frică să nu cadă. Mama ei grasă intră cu mers legănat, rânjind și țipând: ― Uite-l că vine! Nici un minut n-a putut să stea cu Victoria!... ...Deja simțea mirosul de oțet. Lefty tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
la braț spre o șalupă care așteaptă. Printre puștile Încrucișate ale infanteriștilor, Lefty vede pudra proaspătă de pe obrajii femeilor, trabucurile aprinse În gurile bărbaților. Una dintre femei ține sub braț un pudel mic. O alta se Împiedică și Își rupe tocul, fiind consolată de soțul ei. După plecarea șalupei, un funcționar consular se Întoarce spre mulțime. ― Numai cetățenii francezi vor fi evacuați. O să Începem imediat să eliberăm vizele. Auzind bătăile În ușă, băieții sar În picioare. Stepan se duce la fereastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
apăsă butonul de contact. Capota de tablă a mașinii se trezi la viață și Începu să tremure. Scaunele de piele se porniră să vibreze și Desdemona Își apucă soțul de braț. În față, Sourmelina Își scoase pantofii de satin cu toc, ca să conducă desculță. Băgă mașina În viteză și, fără să se asigure, o luă pe Michigan Avenue Înspre Piața Cadillac. Ochii bunicilor mei rămăseseră fixați pe forfota din jur: tramvaiele huruiau, clopotele zăngăneau, iar traficul monocrom curgea Într-o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
gâtul delicat - rămâneau, ca de obicei, ale unei fete. ― Stau cu ochii pe friptură, Îi explică ea. ― Unde-i mama? ― A ieșit. ― A ieșit? Ea nu iese niciodată. ― Azi a ieșit. ― Unde-i soră-mea? ― 4-H. Tessie se uită la tocul negru din mâna lui. ― Ăla-i clarinetul tău? ― Îhâm. ― Cântă-mi ceva. Milton puse cutia instrumentului pe canapea. În timp ce o deschidea și scotea din ea clarinetul, rămase conștient de goliciunea picioarelor lui Tessie. Puse muștiucul și Își Îndoi degetele, plimbându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe marginea străzii stau fete În fuste mini, ciorapi cu portjartier și bluze cu spatele gol. (Algele marine pe care le spală Milton cu furtunul de pe trotuar În fiecare dimineață includ și meduzele moarte ale prezervativelor și, ici-colo, câte-un toc pierdut, zăcând ca un ghioc părăsit.) Fetele stau lângă bordură, iar mașinile trec pe alături. Cadillacuri verzui, Tornadouri roșii ca focul, Lincolnuri care Înaintează cu gurile deschise, toate impecabile. Cromul scânteiază. Capotele lucesc. Nici o pată de rugină pe nicăieri. (Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-și dea seama, Desdemona apăsase un buton de pe perete. ― Ce fel de ușă e asta? strigă ea și toți ne repezirăm Într-acolo În fugă. Se mișcă singură! ― Uau, mișto! spuse Capitolul Unsprezece. Callie, ia Încearc-o. Pune-ți capul În dreptul tocului. Îhî, așa... ― Nu vă prostiți cu ușa aia, copii. ― Doar Îi testez presiunea. ― Au! ― Ce ți-am spus eu? Găgăuță. Acum scoate-o pe soră-ta din ușă. ― Încerc. Dar nu merge butonul. Cum adică nu merge? ― Vai, e minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pergament Înainte să Îl pună În frigider - părul meu Își croia drum până și În acele deserturi asigurate profilactic! Fire de păr negru ca tăciunele se Înfășurau În jurul săpunurilor. Stăteau presate ca tulpinile de flori Între paginile cărților. Răsăreau din tocuri de ochelari, din felicitări onomastice și o dată - jur! - dinăuntrul unui ou pe care Tessie tocmai Îl crăpase. Pisica vecinului de alături dădu Într-o zi afară un ghem de păr și părul nu era al pisicii. ― E așa de scârbos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
luându-le. Purta o uniformă adevărată de servitoare, neagră cu șorț alb. Ochelarii erau o reminiscență din cealaltă viață a ei, mai stilată. Cu un scris auriu, pe lentila stângă se zăreau ghirlandele numelui ei. Veni doamna Obiect, clămpănind pe tocuri subțiri. ― Bună dimineața, Beulah. Am plecat la veterinar. Trebuie să-i scoată un dinte lui Sheba. O s-o aduc Înapoi acasă, apoi plec să iau prânzul. Au spus c-o să fie amețită. Ah, și tot astăzi vin oamenii cu draperiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
groază de ce puteau să dezvăluie aceste despărțiri. În această stare, În această vizuină emoțională, am Început să mă duc din nou la biserică. Într-o duminică, la Începutul lui iulie, mama și cu mine ne-am Îmbrăcat bine (Tessie cu tocuri, eu nu) și ne-am dus cu mașina la biserica Adormirii Maicii Domnului. Și Tessie avea frământări. Trecuseră șase luni de când Capitolul Unsprezece demarase În trombă de pe Middlesex pe motocicleta lui și de atunci nu mai venise. Mai rău, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Întunecată. Se gândea. Dar apoi Rex apăru din nou În ușă. ― Poftiți, spuse el. Să vedeți cum e. Și deja era prea târziu. Obiectul Îmi dădu drumul. Aruncându-și eșarfa roșie de păr peste umăr, se aplecă și pătrunse, prin tocul scund, În baraca de vânătoare. Înăuntru erau două paturi de campanie cu pături groase de lână pe ele. Erau așezate fiecare Într-un capăt al spațiului Îngust, separate de o bucătărie rudimentară, cu un aragaz de campanie. Pervazul era plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
m-am văzut în fața unei case care exista de mult în mintea mea, aureolată de suferință și nebunie. Casa în formă de "U", cu leandru mirosind extatic, cu galerie la etaj, acum părăsită, aproape o ruină, cu geamuri sparte, cu tocurile ușilor smulse... Intrând în curte, m-am lăsat în voia memoriei corpului, care m-a purtat sus, în aripa stingă, pe scara complet putredă, m-a-ndreptat spre al doilea holișor cu tapetul de hârtie 39 mucegăit și m-a oprit în fața
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de oră cu o pungă cu gheață pe frunte. Trebuie neapărat să prindem avionul. — Poate că ar trebui să mergem pe jos, Îndrăzni Kitty să Îngaime. Desert Rose Îi aruncă o privire criminală: — Nu pot să merg cinci kilometri pe tocuri. Nu avem nici măcar hartă. — Hai să Întrebăm pe cineva. Nu vedeau decât șiruri de mașini care se târau pe autostradă. Nici urmă de trotuar. Desert Rose nici nu voia să-și imagineze că s-ar putea să nu se Întâlnească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
trei zile sau trei ani, toate erau la fel, la trecut. Însă În prezent nu sunt toate la fel, cu siguranță nu toți pasagerii erau la fel: majoritatea aveau cizme de iarnă, ea era singura În papuci de plajă cu toc. Pe măsură ce avionul se apropia de pista de aterizare, realitatea zăpezii iminente i se furișa În minte. Se uită În portofel: nu mai avea decât 25 de dolari, iar o cursă cu taxiul era 50. Kitty ieși din aeroport cu gentuța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
copilărie în adolescență, dar nu bănuia nimic despre succesul la gagici al lui Dan Anghel de la scara C care purta exact pantofi ca ăia și nici nu-și imagina ce însemnau ciocații pentru Nicoleta. Erau impecabili, cu vârful ascuțit, cu toc gros și foarte înalt, cu o baretă transversală prelingându-se dintr-o parte în alta. Ce e drept, nu s-au dovedit prea comozi, parcă umblam pe picioroange, bocăneau cam tare și alunecau la multe din driblinguri sau din cursele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
tuturor să mă lase-n pace și mi-a propus să ne bușim ochelarii de tablă; i-am scos limba; nu i-am arătat cotul, fiindcă ar fi fost prea complicat să-mi suflec una dintre mâneci. EPISODUL 4: culmea, tocul ciocatului stâng n-a cedat nici la fotbal, nici la vreo alergare, atunci probabil doar a obosit, iar de rupt s-a rupt la o simplă coborâre de pe trotuar, la traversarea aleii Parva într-o după-amiază de mai cu pufi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ridicat un zăgaz, începuse să curgă un pârâu tumultuos de elevi, un pârâu care după aceea își mai pierdea din puteri și se rupea în pârâiașe funcție de geografia cartierului și de locurile de vărsare ale fiecărei particule, prin urmare, căderea tocului s-a bucurat de-o asistență numeroasă, pestriță și gălăgioasă, iar eu n-am avut inspirația să mă descalț și să umblu-n ciorapi (unii gri, renunțasem definitiv la șosetele flaușate portocalii), am cercetat talpa pantofului stâng din care ieșeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
am avut inspirația să mă descalț și să umblu-n ciorapi (unii gri, renunțasem definitiv la șosetele flaușate portocalii), am cercetat talpa pantofului stâng din care ieșeau patru cuie zdravene (piroane, ce mai) și am mers șontâcăind mai departe, cu tocul în mână, la vedere, cu o senzație ciudată că nu ating pământul cu piciorul stâng și că pășesc în gol, cuiele rămase-n pingea scârțâiau când loveau asfaltul, se îndoiseră care-ncotro, am avut parte până peste cap de hohote
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
pe păr, a înțeles deodată ce era cu djinii și mi-a zis că e cutremur. Era cutremur, știți, un mare cutremur și, când am aflat asta, m-am liniștit. Tata se trezise de-a binelea, ne-a tras sub tocul unei uși (tata se pricepea foarte bine la ce trebuie făcut când e câte-un cutremur), ne sprijinea cu brațele și am stat acolo lipiți unul de altul, mult, mult de tot, până când obiectele s-au potolit, trosniturile, tropăiala, clănțănitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
stătea răsfrântă într-o parte și-n alta, eu stăteam în picioare lângă catedră și urmăream cum profesoara de spaniolă îmi corecta cu cerneală roșie o compunere, pulpa stângă a profesoarei de spaniolă era dezgolită, ziua era însorită, pantoful cu toc al profesoarei de spaniolă se bâțâia ușor, pe compunerea mea cu cerneală albastră pulsau tot felul de semne roșii, pulpa stângă a profesoarei de spaniolă se colora în cafeniu când vreun norișor aducea un pic de umbră, aș fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
și s-a interesat unde e profesoara de fizică, ea era chiar acolo, în cancelarie, a ieșit curând cu părul ei șaten și ondulat, cu un taior bej și o fustă plisată verde (ca piatra de la inel), cu pantofi cu toc cui pe mozaicul plin de ecouri și de sunete vii, cu mâna dreaptă ridicată, nu ca să lovească din nou, ci într-o plutire blândă și leneșă. Îmi imaginam c-o să văd și o să aud multe, dar ce-am văzut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
să i le restitui, mi le-a dat pur și simplu, cu mărinimie (fiindcă până la urmă pacea are un preț), iar eu le-am luat, am suit iute la etajul patru și m-am apucat să lovesc cu putere în toc, acolo unde bănuiam că trebuie să fie limba de la broască. Eram concentrat, înfipsesem dalta în lemn și izbeam cu ciocanul, zgomotul era asurzitor, casa scării vuia ca o hală industrială, când, deodată, în plină străduință a mea de-a vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Dedesubtul marchizei, de fiecare parte a unui ghișeu de bilete din sticlă, se aflau fotografiile alb-negru În mărime naturală a ceea ce, de atunci, am ajuns să identific drept femei frumoase. Nu purtau nici un fel de haine, ci doar pantofi cu toc Înalt și diademe de diamant În păr, iar zona sînilor și cea de deasupra coapselor le erau acoperite de niște benzi negre și lungi. Una dintre femei avea părul blond, iar cealaltă era brunetă. Ambele aveau cîte un picior ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Pe lîngă noi, fără să ne vadă, a trecut o femeie urmată Îndeaproape de un bărbat. Au dat colțul grăbiți și au dispărut pe o ușă deasupra căreia scria CAMERE DE ÎNCHIRIAT. N-am să uit niciodată zgomotul făcut de tocurile femeii pe trotuar. Ne-am ghemuit Într-un burlan pînă cînd au intrat Înăuntru și ușa s-a Închis În urma lor. Apoi, luînd-o după mama, am străbătut În fugă suprafața uriașă a pieții, mai exact cît de repede putea alerga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
picior, de parcă voia să numere de cîte ori poate spune „nenorocit” la rînd. Bărbatul se clătina și tot Încerca s-o prindă de umeri, Însă ea nu-l lăsa. După cum se legăna, părea cherchelit bine. Ea avea pantofi argintii cu tocuri foarte Înalte, care Îmi aminteau de Frumoasele mele și mă făceau să-mi pară rău de ea. Mental, eram de partea ei, chiar dacă asta nu Însemna mare lucru. De fapt, nu Însemna absolut nimic - la ce i-ar folosi unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]