30,395 matches
-
oară cât de plină de personalitate era camera. Nu l-ar fi asociat pe Jack cu pereți roșii și picturi vii în ulei, dar Jack se dovedise plin de surprize în mai multe privințe. — Unde te duci? Tonul lui circumspect sugera că nu știai niciodată la ce să te aștepți de la Fran. Putea foarte bine să fie pe punctul de-a trece la dansul celor șapte văluri sau de-a chema un taxi. — Să caut baia. — A doua ușă pe dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
scoată la lumină lucruri pe care el nici nu știa că le închide în sine. Adevărul era că plecarea ei lăsase un gol în viața lui, pe care-i venea foarte greu să-l umple. De ce n-o suni? îi sugeră Camilla. Să-i spui că ți-a plăcut articolul? Laurence nu era un om înclinat spre gesturi emoționale mărețe, însă, în această dimineață, spre surprinderea lui, ideea îl atrase. Poate că se grăbise. Fusese din cauza întrebării ei despre copii. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
fi fost la îndemână oamenilor să treacă pe-acolo cu comenzile. Chiar și așa, în această epocă a tehnologiei, aveau să aibă nevoie de un departament televânzări. Dar unde naiba aveau să-l pună? — De ce nu aici? E destul loc, sugeră Stevie răutăcios, arătând cu cana spre biroul special proiectat pentru redactorul-șef care îi aparținuse odată lui Ralph. Fusese singurul lui act de bravadă. Zugrăvit în verde închis, cu pereții acoperiți de rafturi și diplome, era destul de mare ca să găzduiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
cele mai folositoare lucruri pe care le-am învățat. — Fiica mea, Francesca, anunță Ralph cu neașteptată solemnitate când conversația începu să lâncezească, o să se căsătorească în curând și m-a rugat s-o conduc la altar. — Felicitări. Tonul lui Carrie sugera că nebunia era de bună seamă ereditară. Cine e norocosul? — Se numește ă Cu un aer derutat, de panică subită, Ralph îi ceru din priviri ajutorul lui Fran. — Franny dragă, îmi pare foarte rău. Am uitat cum îl cheamă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
doi ani) Standish.“ Fran fu copleșită. — Francesca, draga mea, ce s-a întâmplat? Simți brațele lui Laurence încolăcindu-se în jurul ei și închise ochii, dorindu-și să nu mai trebuiască să-i deschidă vreodată. — Sunt doar emoțiile de dinainte de nuntă, sugeră Camilla, strecurându-se în spatele lui Laurence. Eu am fost cât pe-aci să anulez nunta doar cu o săptămână înainte. O bătu pe Fran pe umăr cu neașteptată blândețe. — Mi-am făcut griji că te-ai suprasolicitat, lansând ziarul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
faptul că aștepta cu groază această seară. Carrie avea să-și pună la bătaie probabil tot numărul à la Martha Stewart. Uite, nu-i așa că suntem o familie fericită, avea să exclame friptura apetisantă etalată pe platou. Cum poți să sugerezi c-ar fi ceva care nu merge aici? Ce înseamnă șapte ani de ură și ranchiună între soți? La urma urmei, e o sunt poveste uitată, o greșeală copilărească. De ce nu poți să ștergi totul cu buretele și s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
afla aproape totul chiar înainte să afle ea? Întinse mâna spre telefon. — Neh, clătină Stevie din cap. N-or să-ți dea rezultatele la telefon. Au specificat foarte clar lucrul ăsta. Trebuie să te duci să le ridici personal. Am sugerat că mâine ar fi o zi potrivită, după ce intră ziarul la tipar, și au zis că e în regulă. — Oh, Doamne, Stevie. Lui Fran îi venea să se ia cu mâinile de cap sau să urle. — Nici măcar nu sunt sigură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
oarecum neliniștitor. De data asta nu-i putu opune rezistență. — Fran? Era vocea lui Jack. Poate că aflase de la Carrie ce se întâmplase. Așteptă plină de speranță în timp ce stropi de apă se scurgeau pe covor. Dar tensiunea din vocea lui sugeră că era altceva la mijloc. Mă tem că e vorba de tatăl tău. A dispărut. Ben are grijă de el de obicei, dar el a umblat aiurea în după-amiaza asta și a uitat complet de Ralph. Iar el probabil că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
întindă fără probleme preț de încă - să zicem - zece titluri. Dincolo de subiectivitatea inerentă și de arbitrar (până la urmă, am selectat povestirea Hoțul, și nu excelenta schiță Străjerul, Cozma Răcoare sau Județ al sărmanilor, de pildă), am urmărit ca textele să sugereze, chiar să facă vizibile elementele esențiale ale scrisului sadovenian, recurența temelor, precum și transformările, evoluția stilului narativ și a concepției artistice. Nu am exemplificat cu titluri interpretările din cuvântul înainte - un demers firesc, de altfel, și foarte simplu - tocmai pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
temelor, precum și transformările, evoluția stilului narativ și a concepției artistice. Nu am exemplificat cu titluri interpretările din cuvântul înainte - un demers firesc, de altfel, și foarte simplu - tocmai pentru a lăsa cititorilor plăcerea recunoașterii și a identificării. Însă, pentru a sugera cât de cât traseul receptării critice, întotdeauna semnificativ, a nuvelisticii sadoveniene, am reprodus câteva (prea puține) citate în notele care însoțesc, la final, fiecare narațiune. La fel, indicația anului apariției și a titlului volumelor din care au fost selectate povestirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
este, de fapt, o narațiune de sine stătătoare din ciclul Cocostârcul albastru, publicat integral prima dată în Viața românească, nr. 4-5 din aprilie-mai 1916, și purtând subtitlul Povestiri de primăvară. La publicarea în volum, cinci ani mai târziu, scriitorul a sugerat o anume unitate a povestirilor. „În Ochii ei arzători... factura narațiunii apare cu totul alta șdecât în O istorie de demultț, mai puțin dramatică. Povestitoarea e o «babă cu clonț și cu ochii verzi și vicleni», ca în Halima. Lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
la pagina unde făcuse mai devreme ștersătura. ― Acum? Chiar acum? ― De ce nu, scumpe domnule Daniel? zise Arhivarul. Mai târziu vă luați cu treburile, nu mai aveți vreme de mine... Apropo, ați văzut Stâncile de marmură? ― Nu încă. ― După ce terminăm, vă sugerez să faceți o plimbare până acolo. Vă garantez că n-ați mai întîlnit așa ceva. Era atât de smerit că nu-l puteam refuza. Și, ca să fiu sincer, vroiam să scap cât mai repede de corvoada pe care o presupunea operația
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Și ce credeți, domnule sculptor, că ne-a răspuns? Ne-a zis: "Dacă deschideam, ar fi omorât cîinele". Ei, ați mai pomenit vreun hingher care să se îndrăgostească de un cîine? (Și Mopsul făcu un semn prin care să-mi sugereze că Hingherul nu era tocmai zdravăn la minte. ) Deși mai bănuiesc ceva. Cred că Hingherul și-a recitit povestea lui și a găsit acolo ceva care l-a tulburat foarte tare, pentru că de-atunci a devenit și mai ciudat și
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
întrebîndu-mă dacă nu cumva o visam și pe ea. Dimineața l-am căutat pe Dinu și i-am povestit tot, mărturisindu-i că de mai multă vreme aveam coșmare noaptea. El m-a ascultat cu atenție. La sfârșit, mi-a sugerat să-mi notez un timp visele într-un caiet, explicîndu-mi că studiul lor permite diagnosticarea timpurie a unor boli pe care, cu mijloacele obișnuite, le putem descoperi abia mai târziu. ― Adică să-mi fac o carte de vise proprie? am
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
chiar în timpul ceremoniei. Mai bine amânăm puțin. Am auzit că în Danemarca la înmormîntarea regelui au fost mobilizați toți polițiștii din țară și tot n-au ajuns, s-au adus și polițiști din import. Dar nu sânt dispus să le sugerez eu autorităților soluția. Să-și spargă singure capul. Eu mi-am făcut datoria acceptând laurii. Să-și facă și ele datoria asigurând să nu fiu călcat în picioare cu acest prilej triumfal. Așa că rămân mai departe în acest fotoliu vișiniu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
împotriva cuceritorilor, scria poetul vasluian Ion Enache, pe aceste frământate dealuri de pâine, în locuri limpezite de frunze, se încingeau horele, cămări și beciuri cu gusturi de mulțumire adresate Soarelui care are bunul simț de a răsări în fiecare zi, sugerându-ne să avem și noi bunul simț de a perpetua această istorie românească a gesticii Dansul”. 4 Un trandafir de esență atât de rară nu s-a ivit pe un teren arid, necultivat, ci el este rodul milenar al unei
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_494]
-
populare cu zmei și zâne, cu Ilene Cosânzene și Feți-Frumoși. Ele rimează cu perfecta și armonioasa așezare a comunității libere care a știut să străbată toate intemperiile istoriei prin neîntrecutul său sistem de autoghidare și adaptare ( Mircea Malița ). 9 Ornamentele sugerează armonia și seninătatea, precum și buna dispoziție proprie moldovenilor, dorința de puritate, culoarea 10 predominantă fiind albul. Ele sunt purtătoarele unui mesaj absolut în timp și spațiu, acela că : Folclorul nu este o artă individuală, ci este arta unui popor.Nu
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_494]
-
și ne reprezintă pe noi românii. (Ioan Mugeanu ) 13 VI. DANSURILE POPULARE Dansurile populare, piese de rezistență ale Ansamblului Folcloric Trandafir de la Moldova, se pot împărți și ele în două mari categorii: horele, care sunt lente, interpretate în cerc și sugerează prin mișcarea dansatorilor rotația Soarelui, a Lunii și a Stelelor de pe cer; a doua categorie cuprinde aspecte mai variate , respectiv sârba și jocuri de pereche. 14 Dansurile sunt acompaniate de orchestra în componența specifică zonei noastre, având un număr nu
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_494]
-
avea orgoliul sau ambiția unei structurări sistematice, traduc cu relativă fidelitate intențiile auctoriale. Un ultim cuvânt despre organizarea propriu-zisă a medalioanelor: ele au fost grupate după criterii tematice, intenționat lipsite de orice rigiditate academică formală. Epigrafele sunt prezente pentru a sugera, în clasica manieră oblică niponă, tema exploatată ulterior. Concret, prima secțiune, Sabia, este orientată asupra greu definibilei coordonate etice, adică asupra raporturilor complexe care se pot stabili între legea formală și ipostaza interioară, individualizată a acesteia (morala personalizată). Dimensiunea comportamentală
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
acest inconvenient? Să mute Japonia în Olanda? Oricum, ironia ar fi căzut pe lângă, cum se întâmplă întotdeauna cu un nipon. Vai, ne pare atât de rău pentru domnul Sugiyama, mâncarea noastră este puțin ciudată, poate, pentru palatul japonez, i-ați sugerat să încerce să găsească un restaurant care să corespundă gusturilor domniei sale? Eventual, nipon? Peste câteva zile, statul revine cu alt telefon. Soluția a eșuat; domnul Sugiyama este, în continuare, nefericit și nu se poate concentra, din cauza nemulțumirilor stomacale, asupra responsabilităților
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
o cazarmă din Tokyo, efigie duală a gloriosului trecut militarist, pe de o parte, și a impotentului prezent pacifist, pe de altă parte. Întreaga acțiune fusese pregătită cu minuțiozitate: protagoniștii nu uitaseră să compună tradiționalele jisei (poeme scrise înaintea morții, sugerând impermanența vieții; foarte populare în cultura niponă). Romancierul credea cu tărie în adevărul Bushido (etos pus la punct între secolele al XI-lea și al XIV-lea), unicul ghid al luptătorilor medievali, care, din fidelitate și onoare, preferau cel mai
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
îi admiră în același timp pe cuceritorii inscrutabili, de a căror superioritate ca rasă este obligat să se convingă cu prilejul fiecărei confruntări. Iată ce gândește, la un moment dat, Childan (al cărui nume, pus în relație cu englezescul child, sugerează infantilitatea social-culturală): "Așa conduceau japonezii, nu brutal, ci cu subtilitate, cu nevinovăție, cu abilitate încântătoare. Dumnezeule! Suntem niște barbari în comparație cu ei, își dădu seama Childan. Nu suntem decât niște prostănaci în fața unei asemenea rațiuni neîndurătoare. Paul [tânărul om de afaceri
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
fi el întârziat, repetă lectorul contemporan, dar mai mult ca sigur că face față vechii proze a doamnei de curte. Oare așa să stea lucrurile? De vreme ce noi, balcanicii, suntem, cu toții, rude mai îndepărtate sau mai apropiate ale lui Stan Pățitul, vă sugerez să nu pornim de la idei preconcepute și, în sublima expresie a lui Chicoș Rostoganul, să intrăm în makerie... Subiectul romanului japonez pe care îmi propun să-l discut în continuare în oglinda celui românesc este mai puțin familiar cititorului de la
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
despre felul în care femeile au fost transformate în copile neajutorate, stilizate până la cel mai mic amănunt în același mod, uniform: de la vocea subțire cu inflexiuni necoapte, la picioarele mici, obligate să se miște într-un ritm anume pentru a sugera ideea de fragilitate și nesiguranță, totul concură pentru a-i crea impresia bărbatului că nu se află în nici un pericol. În fața femeii europene, care scapă de sub carcanele acestui arhetip, japonezul este complet neajutorat. Este șocant să vezi că și astăzi
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ar fi fost prin preajmă, n-ar mai fi avut nevoie de trucaje pentru The Birds. Inconștientul, atent la auspicii și avid de comunicare cu transcendentul, îmi șoptește că tocmai am fost martorul privilegiat al unui semn divin, care îmi sugerează să mă căiesc și să renunț, o dată pentru totdeauna, la junk food. Un alt glas însă, pe care nu l-am identificat cu precizie, dar care se manifestă mai ales când produc texte științifice, îmi spune să mă liniștesc, să
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]