7,127 matches
-
rasă, formă În natură există unități de viețuitoare cu descendență comună, având particularități morfologice, fiziologice, biochimice, ecologice, cu o stabilitate relativ ridicată și mai slab variabile în decursul unui șir de generații. Asemenea unități naturale au fost numite specii. În biologie specia este unitatea de bază a biodiversității. Bazele teoriei moderne a speciilor (numele binar, ca și majoritatea altor aspecte formale ale nomenclaturii biologice), au fost elaborate, în anii 1700 de către Carl Linné, care a generalizat nomenclatura binară, (numită și "sistemul
Specie (biologie) () [Corola-website/Science/302649_a_303978]
-
(n. 1902 Plainfaing Vosges, Franța - d. 1987 Nancy, Meurthe-et-Moselle Franța a fost un filozof francez. Autor a numeroase cărți s-a ocupat de probleme foarte diverse printre care filozofia biologiei, originea informației, filozofia valorii și altele. A scris și lucrări de popularizare a viziunii sale filozofice, dintre care cea mai cunoscută este "Gnoza de la Princeton" în care își prezintă punctul de vedere ca fiind cel al unui grup fictiv din
Raymond Ruyer () [Corola-website/Science/312707_a_314036]
-
Se angajează ca profesor de liceu, apoi își trece doctorarul în filozofie cu o teză despre "Fenomenologia cunoașterii". În 1937 publică prima sa lucrare "La conscience et le corps" ("Corpul și conștiința"), care cuprinde unele din ideile de filozofie a biologiei pe care le-a dezvoltat ulterior. În perioada celui de al doilea război mondial, Ruyer a fost prizonier în Germania din 1940 până în 1944. După eliberare, își începe cariera de profesor la Universitatea din Nancy unde, pe lângă activitatea didactică, se
Raymond Ruyer () [Corola-website/Science/312707_a_314036]
-
mondial, Ruyer a fost prizonier în Germania din 1940 până în 1944. După eliberare, își începe cariera de profesor la Universitatea din Nancy unde, pe lângă activitatea didactică, se ocupă de analiza implicațiilor filozofice ale diferitor domenii ale științei, în particular embriologia, biologia și informatica. În același timp continuă cercetările în domeniul filozofiei valorii pe care le începuse încă dinainte de război. În anii 1970 este ales membru corespondent al Institulului Franței (Institut de France). I se propune o catedră la Sorbona, avansare pe
Raymond Ruyer () [Corola-website/Science/312707_a_314036]
-
afinitate cu acest precursor, Ruyer a urmat obiceiul acestuia de a analiza diferitele structuri ale Iliadei și Odiseii. Ca și Butler, el era de părere că autorul celor două epopei era o femeie. Ruyer a elaborat o filozofie generală a biologiei. Studiul modului de dezvoltare a formelor de viață l-a condus spre crearea unei teorii a cauzalității biologice, care era în contradicție cu teoriile genetice. O concepție similară fusese susținută și de naturalistul Jean-Baptiste de Lamarck, care explica adaptarea organismelor
Raymond Ruyer () [Corola-website/Science/312707_a_314036]
-
o conștiință orientată spre interior, în cel de al doilea este o conștiință dirijată în afara organismului. Ruyer ajunge la concluzia că viața este definită printr-o finalitate, care se explică prin conștiința ființei vii. În paralel cu studiile din domeniul biologiei, Raymond Ruyer a căutat să tragă concluziile teoretice care rezultă din descoperirile revoluționare ale fizicii secolului al XX-lea, în special din mecanica cuantică. căutâtând să pună în evidență o finalitate filozofică a acestor cercetări Gândirea sa ulterioară include o
Raymond Ruyer () [Corola-website/Science/312707_a_314036]
-
cu acești paraziți, " A. cerana" s-a expus cu mai mare precauție decât "A. mellifera", și și-a dezvoltat un mecanism eficient de apărare împotriva "Varroa", împiedicând acarianul să devasteze coloniile. În afara acestui comportament de apărare împotriva Varroa, comportamentul și biologia acestei specii de albine (cel puțin în sălbăticie) sunt similare cu cele ale albinei melifere, "Apis mellifera". (clasificare după Engel, 1999).
Apis cerana () [Corola-website/Science/308779_a_310108]
-
Apicultura (din lat. "apis" care înseamnă albină) este o ramură a zootehniei care studiază biologia și tehnologia creșterii și exploatării albinelor, în scopul obținerii de producții apicole ridicate și a sporirii producției de semințe la plantele agricole entomofile. Datorită particularităților biologice specifice, albinele furnizează omului importante produse, iar prin acțiunea de polenizare încrucișată a plantelor
Apicultură () [Corola-website/Science/303685_a_305014]
-
schimbări. Stupii erau orizontali, alungiți și aproximativ cilindrici. Erau făcuți din lut, lemn, nuiele și arbore de plută. Aristotel (384 -322 î. Hr.), unul din cei mai importanți filosofi ai Greciei Antice, nu s-a preocupat foarte mult de de studiul biologiei: el nu știa cum luau ființă ouăle într-o familie de albine, și deși era conștient că trebuie să existe un conducător, credea că există mai multe albine care depun ouă: El afirma că o familie are probleme, dacă există
Apicultură () [Corola-website/Science/303685_a_305014]
-
culesului albinele erau dirijate înspre un alt stup în care colectau mierea. În perioada anilor 1600 - 1700 științele au cunoscut o dezvoltare considerabilă, iar în domeniul apiculturii progresele au fost făcute între anii 1568 și 1792, în special în domeniul biologiei. În 1800 se cunoșteau deja realități de bază despre comportamenul, anatomia și fiziologia albinei europene, Apis mellifera. Substanțele produse de albine erau diferențiate de cele colectate de ele: puietul și ceara erau produse în stup; nectarul, polenul și propolisul erau
Apicultură () [Corola-website/Science/303685_a_305014]
-
și ale soției sale Eva (n. Oberth). După bacalaureat (1963) a studiat la Facultatea de Fizică a Universității din București, obținând în 1968 licența în fizică, specialitatea biofizică. În perioada 1968-1972 a lucrat ca biofizician la Centrul de Radiobiologie și Biologie Moleculară și apoi ca asistent stagiar la Institutul de Petrol, Gaze și Geologie din București. În 1972 s-a expatriat, stabilindu-se în Germania. Și-a pregătit doctoratul în biofizică (1972-1976) la "Scuola Normale Superiore" din Pisa, efectuând partea experimentală
Ruxandra Sireteanu-Constantinescu () [Corola-website/Science/316421_a_317750]
-
jumătate a anilor '80, Wells s-a pregătit ca profesor de științe, unul dintre profesorii săi fiind T. H. Huxley, un avocat important și faimos al darwinismului. Ulterior, el a predat științe, iar prima sa care a fost una de biologie. În 1894, s-a alăturat colectivului revistei științifice "Nature". Mare parte a operei sale se remarcă prin faptul că transformă ideile contemporane din domeniul științei și tehnologiei în concepte inteligibile publicului larg. Elementele fascinante din domeniul științific sunt aduse la
Războiul lumilor () [Corola-website/Science/323090_a_324419]
-
sau clasele mai potrivite să aibă succes reușeau acest lucru; cu alte cuvinte, era vorba despre abilitatea unui grup etnic de a domina alte grupuri etnice, șansa de a reuși și de a ajunge în vârful societății fiind determinată de biologie, nu de efortul indivizilor, progeniturile grupurilor dominante fiind destinate să învingă deoarece erau mai evoluate. În zilele noastre, această teorie este considerată dubioasă și neștiințifică, considerându-se că folosește ideile lui Darwin pentru a justifica poziția celor bogați și puternici
Războiul lumilor () [Corola-website/Science/323090_a_324419]
-
undelor. Mecanica cuantică este esențială în înțelegerea forțelor fundamentale din natură cu excepția gravitației. Mecanica cuantică stă la baza mai multor discipline înrudite, incluzând fizica materiei condensate, electromagnetism, fizica particulelor sau parțial al cosmologiei și este instrumentul principal de investigare în biologia structurală. Tot ea stă la baza explicării proprietăților chimice ale atomilor. În cadrul ștințelor inginerești, mecanica cuantică joacă un rol foarte important în dezvoltarea nanotehnologiei si electronicii. Bazele mecanicii cuantice au fost puse la începutul secolului 20 de ideile inovatoare ale
Introducere în mecanica cuantică () [Corola-website/Science/314087_a_315416]
-
urmărește evoluția studiului lumii vii din cele mai vechi timpuri și până în zilele noastre. Deși conceptul de biologie, care să definească o știință de sine-stătătoare, a apărut abia în secolul al XIX-lea, științele biologice au apărut din medicina tradițională și din științele naturii, pornind de la medicina Egiptului antic, lucrările lui Aristotel și Galenus din antichitate. Au evoluat
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
anii 1930 prin asimilarea rezultatelor din genetica populațiilor și a teoriei selecției naturale, reconsolidând teoria evoluționistă. Se dezvoltă rapid noi discipline biologice, mai ales după ce James D. Watson și Francis Crick propun structura ADN-ului. După elaborarea teoriei fundamentale a biologiei moleculare și descoperirea codului genetic, biologia se ramifică în două mari direcții, una referitoare la studiul organismelor și a grupurilor de organisme și o alta referitoare la domeniile celular și molecular. Pe la sfârșitul secolului al XX-lea, apar noi ramuri
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
genetica populațiilor și a teoriei selecției naturale, reconsolidând teoria evoluționistă. Se dezvoltă rapid noi discipline biologice, mai ales după ce James D. Watson și Francis Crick propun structura ADN-ului. După elaborarea teoriei fundamentale a biologiei moleculare și descoperirea codului genetic, biologia se ramifică în două mari direcții, una referitoare la studiul organismelor și a grupurilor de organisme și o alta referitoare la domeniile celular și molecular. Pe la sfârșitul secolului al XX-lea, apar noi ramuri ca genomica (studiul genomurilor organismelor) și
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
grupurilor de organisme și o alta referitoare la domeniile celular și molecular. Pe la sfârșitul secolului al XX-lea, apar noi ramuri ca genomica (studiul genomurilor organismelor) și proteomica (studiul structurii și funcțiilor proteinelor pe care le conține un organism). Termenul "biologie" provine din combinarea cuvintelor grecești "βίος" (bios, "viață") și "λεγειν" (legein, "a aduna", "a strânge", cf. λόγος, logos, "cuvânt"). Acest termen, în accepțiunea sa modernă, a fost introdus independent de către Karl Friedrich Burdach (în 1800), Gottfried Reinhold Treviranus ("Biologie oder
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
Termenul "biologie" provine din combinarea cuvintelor grecești "βίος" (bios, "viață") și "λεγειν" (legein, "a aduna", "a strânge", cf. λόγος, logos, "cuvânt"). Acest termen, în accepțiunea sa modernă, a fost introdus independent de către Karl Friedrich Burdach (în 1800), Gottfried Reinhold Treviranus ("Biologie oder Philosophie der lebenden Natur", 1802) și Jean-Baptiste Lamarck ("Hydrogéologie", 1802). Înainte de crearea acestui cuvânt, pentru descrierea animalelor și plantelor erau utilizati alți termeni. Astfel, prin "istorie naturală" se făcea referință la aspectul descriptiv al biologiei și se includeau și
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
1800), Gottfried Reinhold Treviranus ("Biologie oder Philosophie der lebenden Natur", 1802) și Jean-Baptiste Lamarck ("Hydrogéologie", 1802). Înainte de crearea acestui cuvânt, pentru descrierea animalelor și plantelor erau utilizati alți termeni. Astfel, prin "istorie naturală" se făcea referință la aspectul descriptiv al biologiei și se includeau și aspecte legate de alte științe, ca de pildă mineralogia, care astăzi nu aparțin domeniului biologiei. Din evul mediu până la Renaștere, toate domeniile istoriei naturale se contopeau, fiind desemnate sub termenul "scala naturae" sau "Marele lanț al
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
cuvânt, pentru descrierea animalelor și plantelor erau utilizati alți termeni. Astfel, prin "istorie naturală" se făcea referință la aspectul descriptiv al biologiei și se includeau și aspecte legate de alte științe, ca de pildă mineralogia, care astăzi nu aparțin domeniului biologiei. Din evul mediu până la Renaștere, toate domeniile istoriei naturale se contopeau, fiind desemnate sub termenul "scala naturae" sau "Marele lanț al vieții". "Filozofia naturii" și "teologia naturală" includeau bazele conceptuale ale vieții și încercau să răspundă chestiunilor legate de existența
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
să evite (sau să utilizeze) plantele și animalele veninoase sau cum să captureze și să imobilizeze animalele aparținând diferitelor specii. Așadar, putem spune că primele cunoștințe biologice sunt anterioare apariției scrisului în istoria omenirii. Primul mare salt în evoluția cunoașterii biologiei s-a înregistrat o dată cu așa-numita "revoluție neolitică". Atunci comunitățile umane au trecut de la modul de viață nomad, bazat pe cules, vânătoare și pescuit, la cel sedentar, bazat pe agricultură. Perioada este plasată cu peste zece milenii în urmă, în
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
de animale erau folosite pentru predicții (obicei transmis și în lumea greco-romană), iar în Egipt actul medical presupunea și elemente mistice și de ritual. Mitul creației, frecvent în religiile acestor popoare, cuprindea aspecte privind originea sau apariția vieții. Totuși, rădăcinile biologiei moderne pot fi găsite în cadrul culturii și civilizației Greciei antice. Filozofii presocratici și-au pus multe întrebări privind viața, dar nu au găsit răspunsuri satisfăcătoare deoarece nivelul cunoștințelor acelei perioade era scăzut. Teoriile medicale ale lui Hippocrate și ale urmașilor
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
ales de cea islamică. În epoca de aur a islamului, perioada cuprinsă între secolele al VIII-lea și al XIII-lea, savanți, medici și filozofi islamici au adus o contribuție însemnată la tezaurul cunoștințelor despre lume, în particular în domeniul biologiei. Astfel, Al-Jahiz (781 - 869) este unul dintre primii care prezintă concepte evoluționiste, ca "lupta pentru existență". De asemenea, introduce ideea de lanț trofic și este susținătorul ideii de determinism geografic și de mediu, concepte avansate pentru acea epocă. Biologul kurd
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]
-
Sistematica naturii"), devenită lucrare de referință, deoarece o mare parte a conținutului acesteia este și astăzi acceptat. În această lucrare, Linné așază omul în ordinul primatelor și îl denumește "Homo sapiens". Progresul general al cunoașterii a condus și la dezvoltarea biologiei. Aceasta se ramifică în mai multe domenii care treptat vor evolua de sine-stătător. Călătoriile efectuate de naturaliști au furnizat o multitudine de informații privind diversitatea și distribuția lumii vii. De o deosebită valoare sunt contribuțiile lui Alexander von Humboldt, care
Istoria biologiei () [Corola-website/Science/314484_a_315813]