8,252 matches
-
ca, dintr-odată, să se sfărâme totul, și realitatea, care mi se părea nu demult foarte mică și plicticoasă, să se întindă cât cuprinde, ca un lințoliu greu, peste tot ce izvodea mintea mea? Bobo s-a întors cu o cană fierbinte de ceai cu lămâie și m-a obligat să sorb măcar câteva înghițituri. A îngenuncheat din nou și iar mi a șters cu vată julitura de la genunchi. îmi tampona rana, aplecat, și în timpul ăsta îmi povestea despre accidentul lui
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Ar trebui să se Întoarcă În câteva minute, dacă vreți să discutați cu el. — Dar scafandri? — Au stat sub apă mai bine o oră. Dar n-au adus la suprafață nimic care ar putea fi o armă. Gunoaiele obișnuite: sticle, căni, chiar și un frigider și-o șurubelniță, dar nu e nimic măcar apropiat de-un cuțit. — Dar Bonsuan? A vorbit cineva cu el despre maree? — Nu, domnule. Nu Încă. N-am primit Încă estimarea momentului morții. — În jur de miezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
pe care să le ia cu ei. Tot ce putea acesta să Încropească erau sanvișuri cu prosciutto și brânză. Ambrogiani clătină din cap, Îi spuse să facă patru și să pună lângă ele o sticlă de vin roșu și două căni de plastic. Cu acestea În mână, se Întoarseră la mașina lui Ambrogiani și coborâră dealul, Înapoi către Pordenone. Cam la doi kilometri de Barcis, văzură un spațiu larg de parcare pe partea dreaptă și intrară acolo. Ambrogiani Întoarse mașina, așa Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
știre altor oameni că, dacă noi ne apropiem destul de mult, ar putea exista vreo șansă pentru ei. Ucigându-l, au transmis limpede mesajul: facem o treabă serioasă și, dacă nu plătiți, ucidem. Ambrogiani destupă sticla de vin și turnă În cănile de plastic. Mâncă fiecare câte un sandviș, apoi, fiindcă nu aveau ce altceva să facă, mai mâncară unul. În tot acest timp, Brunetti se abținuse să nu se uite la ceas, știind că era cu atât mai târziu cu cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
de toate relele. Era mândru, puternic și dorea din tot sufletul să se arate lumii. În ziua de Paște a stat la masa mare din curte, cu toți servitorii. A mâncat friptură de miel și ouă roșii, a băut o cană de vin și a cântat în rând cu toată lumea Dă-ne, Doamne, viață multă/ Și să-avem ce pune-n burtă. Vătaful a venit la el și i-a privit de aproape bubele de pe gât. Apoi l-a îmbrățișat și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de mic prin mănăstiri și care trecea pe lângă oameni cu gândul legat încă de plăcinta mâncată ieri și de salteaua cu lână a starețului. De aceea, nu băga de seamă că n-a pus zăvorul ori că a lăsat o cană într-un echilibru vag. În urma lui se nășteau dezastre, dar, cum se întâmplă adeseori, nimeni nu observase în mod clar de unde vin acestea. La câteva luni după sosirea lui în mănăstire, călugărimea s-a trezit în miez de noapte din cauza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
un subînțeles străveziu. Dar aceștia ascultau cu multă atenție ce le povestea un al cincilea, în costumaș și bonețică albe, proaspăt sosit. Prima cucoană ieși din nou de la PRIMIRI, de data asta cu o farfurioară pe care se afla o cană frumoasă, din porțelan, din care se ridica aroma unei cafele bune. Se scurse așa cam un sfert de oră, într-o liniște care nu era tulburată decât de chicotelile grupului și de târșâitul papucilor doamnei celei corpolente. Până la urmă, tipul
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
dă paparați. Sanchi! Cred că mai repede o urmărea ăia dă la hotel că fugise cu prosoapele și veioza. Umblă vorba prin târg că șade barmanii și bodigarjii cu ochii pă ea că pă nu știu ce, fi'ncă ciordește scrumierele și cănile dân localuri. Cică are colecție acasă, vai dă capu' ei dă cleptomancă!" "Mai termină-te, mă, odată! Tu chiar nu înțelegi în ce belea am intrat? Cin'zej' dă mii dă euroi erau a lu' un mahăr mare dă tot
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
-i întoarcerea. Un scaun de lemn pătat de vopsea, cu șezătoarea roasă de nenumărate șederi, era aruncat lângă o masă de joc rabatabilă, acoperită cu o mușama deșirată și pătată. Samovarul de pe ea părea cuprins de o dezamăgire îndoliată, iar cănile ciobite erau împrăștiate împrejur fără scop. Fierăstrăul era aruncat pe podea, lângă o grămadă de cărămizi și bușteni, iar fundul unui butoi era sprijint de unul din pereții magaziei. Viața se maă făcea simțită numai în pânzele de păianjen care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
că aici trebuie să-și ducă zilnic activitatea niște oameni. O masă cu colțurile roase demult, un registru soios cu colțurile îndoite, două telefoane cu coarbă, poate de pe timpul războiului mondial, o găleată de zinc, lângă care se odihnea o cană smălțuită și o bancă grea de stejar lustruită de atâția oameni care s-au odihnit pe ea, acesta era tot mobilierul din camera ceea. La capătul băncii, un om îmbrăcat nepotrivit cu anotimpul, jegos și neras părea că dormitează cu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
adânc și liniștit, iar cum noaptea fusese geroasă de al- binelea, era acoperit de vreo doi centimetri de brumă. Credeți c-a pățit ceva? Ei, aș! S-a ridicat frumușel și bătut la poartă ca să i se mai dea o cană de vin, așa ca la prima oră a dimineții. După ce mai îmbătrânise și el, cred că de acum avea vreo cincizeci de ani, descoperise o metodă eficace de a avea peste iarnă casa și masa asigurată. Știa precis ce pedeapsă
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
gât la o singură masă. Margarina o mâncăm cu multă cumpătare dimineața, pâinea tot așa, cu înghițituri mici la prânz, iar sarea o păstrăm cu grijă la rece și o savurăm seara, înainte de culcare, dizolvată în porții mici într-o cană cu apă. În nici un caz, cartofii nu trebuie mâncați prăjiți, Doamne ferește, pentru că după câte am constatat, sunt o adevărată bombă calorică. Pentru a deveni acceptabili pentru dieta noastră, propun să fie fierți și mâncați câte unul de căciulă sau basma
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
să mănânce bine și numai "bunătățuri", ritualul din timpul mesei le lua nepermis de mult. Luana nu avea vreme să aștepte. Ea înfuleca în timp ce se îmbrăca sau din mers, strigând la bunica dacă, eventual, mai dorea o felie de pâine. Cana ei cu ceai rămânea, mereu, plină pe jumătate. Nu avea timp de pierdut cu lucruri mărunte, lipsite de importanță. Nu reușea să înțeleagă cum puteau să stea verii ei la masă cu șervetele pe genunchi, ținând coatele regulamentar pe lângă corp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
în șir la tot felul de cozi. La una interminabilă, ca să primească și apoi să predea bulina roșie numită fisă fără de care nu puteai intra în posesia tacâmurilor și încă la una, mult mai cumplită, pentru a intra în posesia cănilor de tablă pline, pe jumătate, cu așa-zisa mâncare. Cine găsea un cartof ori un morcov în ciorbă putea să se considere fericitul câștigător al zilei. Felul doi era, invariabil, garnisit cu pește. Nu mai mâncase niciodată piure cu pește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Cum ai putut să apari în public în halul ăsta, în văzul tuturor? Nu-ți vine să intri-n pământ pentru dezonoarea cu care întinezi numele tău și pe cel al familiei tale, petrecându-ți nopțile în taverne, printre prostituate, căni de vin și zaruri? Aflându-mă prea aproape de el, m-a împins cât colo, trântindu-mă pe jos și strigând: - Tocmai tu, care la douăzeci și șase de ani ești un angajat al acestui palat! Am încercat să-i sărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
în eșec, din blasfemie în blasfemie, m-am stricat la suflet. Ziua continuam să fac pe evlaviosul, dar la asfințitul soarelui tenebrele puneau stăpânire și pe sufletul meu. Pentru a mă simți puternic, aveam mai întâi nevoie să beau câteva căni de vin și să-mi răcoresc mintea cu secrețiile unei femei. După care izbuteam să mă strecor în ungherele întunecate ale unor inimi orfane. Deveneam stăpân peste suflete slăbite de viciu, vulnerabile din pricina pierderii locului lor printre oameni. Mă simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Ariald, râzând afabil. Rotari s-a făcut roșu de furie. I-am luat apărarea nu fiindcă m-aș fi simțit îndatorat și nici din pricina limbii pe care n-am izbutit niciodată s-o țin în frâu sau a prea multor căni de bere. Pur și simplu am profitat de ocazie ca să-l aduc și mai mult de partea mea pe Rotari. Am zis: - Stăpâne, văd că aici este destul spațiu ca să-ți demonstrez că nu sunt așa cum crezi. Toți s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ta. Nu a reușit să-și ascundă surprinderea. Am adăugat: - Aici n-o să ai parte de agonia pe care-o dorești, ci de prietenie. I-am făcut un semn servitorului să pună lângă el haina, pâinea, ceva carne și o cană de vin. Drept care și-a smuls mânios sforile de pe el și a început să mă blesteme și să mă insulte. La fiecare injurie a lui, îi răspundeam cu fraze de genul: - Fratele meu, nu vrei pâine? Fratele meu, nu vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a asigurat pe cârciumar să nu-și facă probleme în privința plății, după care i-a spus să plece. Ne-am așezat sub o boltă de viță, și a intrat direct în miezul problemei, nu înainte de a da peste cap trei căni de vin, care l-au făcut mai vioi. - Eu mă bucur de o oarecare poziție și n-am de gând să fac vreun rău fiilor mei. Cât timp veți fi oaspeții mei, oricare ar fi motivul călătoriei voastre, vă cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
veți fi bineveniți. I-am dat cuvântul nostru. - Ei bine, a încheiat, mâine, dacă o să fiți întrebați la cine mergeți, să spuneți că negustorul Mattia o să fie gazda voastră. S-a ridicat de la masă, a dat peste cap încă două căni de vin, fixându-mă: - Ești leit taică-tu, și a plecat. Poposeam la Mattia doar cu scopul de a ne recăpăta puterile. Funcționarul care a venit să ne întrebe ce era cu noi s-a mulțumit cu minciuna că suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
am prefăcut surprins și am întrebat: - Ce-a fost asta? Soldatul a mormăit nepăsător: - Grohăieli de porci longobarzi. Gundo s-a stăpânit cu greu, albindu-se la față. Am mâncat azimă cu șuncă sărată. Am băut și o jumătate de cană de vin, ca să-i asigurăm că era bun și curat. După care ne-am tolănit pe jos ca să ne culcăm, având bâtele lângă noi. Veteranul s-a retras într-o chilie, cinci soldați s-au postat în camera unde erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de fructe. Ceai obișnuit, tare, cu lapte și, uneori, una-două lingurițe de zahăr. Pe colegii și prietenii săi îi oripila, dar ei nu-i păsa. Niciodată nu i se părea că începuse ziua cum se cuvine dacă nu își băuse cana de ceai. Deschise de tot storurile, așteptând să fiarbă apa. Albastrul cerului începea deja să se lumineze, iar iedera de la geam se legăna ușor în adierea blândă. Peste drum, Sienna Mendez își băga în marșarier Lexus-ul nou-nouț și îl conducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-și în sfârșit ceaiul. Atât de important pentru ea. Atât de important pentru toată lumea. Alte două mașini trecură prin fața casei. Amândouă fiind ultimul model de merțan. Toată lumea din Pueblo Bravo avea ultimul model din câte ceva. Își termină ceaiul și puse cana în mașina de spălat vase. Apoi ieși din casă și se sui în mașină, îndreptându-se spre turnul de sticlă unde lucra. Departamentul de reclamații al firmei, care se asigura că toți dealerii respectau niște limite și nu făceau cine știe ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
vanilie. Turnă băutura astfel obținută în ceștile late pe care le prefera Minette. Presără niște scorțișoară pe deasupra, apoi puse ceștile pe o tavă și le duse în sufragerie. Poftim, spuse, luați și beți. Amelie și Tish luară fiecare câte o cană. —Grozav, zise Tish. Bea și tu, maman. Minette clătină din cap. Haide, mamă, stărui Darcey ferm. M-am întors tocmai din Spania ca să te văd. Ți-am făcut ciocolată caldă. Măcar atâta lucru fă și tu pentru mine. Minette tresări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
nu spui asta. —Bine, bine. Se ridică din poala lui. — Dar un ceai ar fi bine-venit. Îi făcu ceai și puse în el zahăr cu duiumul ca să îi treacă starea de șoc. Încă era alb la față când îi întinse cana. —Sunt așa un idiot, mărturisi el. Și un adevărat fătălău. Tu în schimb erai atât de puternică și de hotărâtă, și nu aveai pe tine decât un halat de baie! Sunt impresionat. Darcey se înroși, sărutându-l pe obraz. —Mersi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]