3,341 matches
-
impas. ― Nu pot decât să vă sugerez o verificare la detector a afirmațiilor mele. Dar detectorul răspunse: ― Nu, dumneavoastră nu sunteți Gilbert Gosseyn și n-ați locuit niciodată în Cress Village. Dumneavoastră sunteți... Aparatul se opri. Zecile de leduri electronice clipiră, nesigure. ― Da, da? insistă omulețul rotofei. Cine este el? Urmă o lungă pauză, apoi: Mintea lui nu conține nici o informație, articulă detectorul. Este înconjurată de un câmp de forță de o natură nemaiîntîlnită. Nici el însuși nu pare să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
afla difuzorul stilizat. confecționat de asemenea din plastic transparent. De acolo răsuna vocea Mașinii, care acum îi repeta: ― Numele dumneavoastră? și, vă rog, strângeți în mâini electrozii. ― Gilbert Gosseyn ― șopti Gosseyn. Se făcu tăcere, câteva tuburi de culoare roșie intensă clipiră, apoi: ― Pentru moment ― zise Mașina cu un ton neutru ― accept acest nume. Gosseyn se așeză mai confortabil în fotoliu. Privirea îi ardea sub influenta nerăbdării. Se simți în pragul revelației și zise: ― Îmi cunoașteți numele adevărat? Urmă o nouă tăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
normală și iluminarea normală a unei camere, erau probabil ascunse în micile lor teci protectoare și numai o infinitezimală porțiune a corpului lor cu netezimi de sticlă era în legătură cu exteriorul. Ochii începură să-l doară, după ce le fixă o vreme. Clipea continuu și lacrimile îi încețoșau privirea. Forțân-du-se Gosseyn reuși să privească și altceva decât masa și aparatele. Dar mișcarea fusese probabil prea rapidă pentru nervii lui crispați. Ceva îi răsună în cutia craniană, declanșând o violentă migrenă. Cu o tresărire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
sa masă. Dacă era adevărat, cum spunea legenda, că ea se putea apăra singură ― pe sine și domeniul său ― de astă dată se pare că nu a găsit că este cazul s-o facă. Nici măcar un singur led nu a clipit demonstrând că ea ar avea cunoștință de crima pe cale să se producă în chiar prezența sa. Gosseyn se târa frenetic pe gazon când îl atinse primul glonț. Fu lovit în umăr și impactul îl rostogoli pe traiectoria unei raze de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
închise ușa. Îl scruta numai din ochi, cu o mină meditativă. ― Am vrut numai să te văd... ― zise el. Să te privesc, nimic altceva. Ridică din umeri: ― Asta-i tot. Se întoarse și ieși. Ușa se trânti în urma lui. Gosseyn clipi. Se așteptase la un duel verbal și acum se simțea deprimat. Începu să se dezbrace, tulburat încă de felul în care se comportase Thorson. Dar renunță să se mai gândească la asta, văzând cât este ceasul; Crang trebuia să apară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
nervii săi, incapabili să integreze aceste reacții neobișnuite, acuzară violența șocului. Dar, cu rapiditate, corpul său își reveni la normal. Simți din nou podeaua de sub picioare, aerul pe care-l respira, rece și uscat, înecăcios, în gură, în plămâni ― pleoapele clipiră des; treptat, din nou sigur că trăiește, dar încă amețit, își lăsă conștiința să ia contact cu forma inertă, fără viață. Și fără să-și dea seama că se mișcă, se apropie de platou, întinse mâna, apucă cearșaful cu vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
fi amețitu' ista că nu le prea are nici po-russki și nici pe românește. O fi având mamă, ori l-o fi făcut o cățea? Aista îl împușcă una-două pe tată-su! Cât despre cumnat, îi zboară creierii cât ai clipi, dacă s-ar încumeta să smintească fie și cu ceva neînsemnat rânduiala proletară, își șopteau în surdină oamenii cuprinși de spaimă... Întreaga comedie s-ar fi derulat în aceeași notă încă mult și bine, dacă tovarășul nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
mai întâi serviciul și răsplata apoi. Și s-a pus pe muncă Ghițescu al nostru câteva zile în șir, ca să constate într-un final că lucrările erau fără cusur, motiv pentru care un beculeț de culoare roșie a început să clipească intermitent în subconștientul lui: îl verifică dacă ar fi în măsură să ducă trei norme la locul de muncă, și-a zis, dacă are pregătirea necesară și forța să cumuleze trei posturi : raționalizarea, restructurarea, încărcătura optimă, eficientizarea, tovarăși! Și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
este cea mai dulce povară a omului, dar cu consecințe dintre cele mai amare, acela n-a greșIt prea mult. Dulce pentru că se termină în mare grabă, așa cum, de altfel, a și început... Că iubita-amanta trebuie să înlăture cât ai clipi orice urmă cauzatoare de suspiciune, să dea, după caz, cu flit ori cu parfum și să-și întâmpine partenerul legitim cu zâmbetul pe buze, bucuroasă că acesta n-a venit cu un ceas mai devreme. La rândul lui, amantul trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
țigănească? - Nu, nu am avut ocazia, dar am auzit că e un adevărat spectacol, că știți să vă bucurați de viață și faceți din petreceri nemaipomenite sărbători! - Ați auzit bine, domnule, dar n-ați văzut. Uite, nu ne cunoaștem încă, clipi el șiret din ochii negri de viezure, dar stând de vorbă, poate ne-om potrivi în cuvinte. Se vede că sunteți un om cu multă școală... dacă n-o să aveți nimic împotrivă, vă rog să fiți oaspetele nostru cel mai
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
trebuie să intrăm în tipar. E absolut fără cusur. Asta o să vândă revista ca pâinea caldă. Apoi redactorul-șef se întoarce către Cavanosa și-i spune bătrâne lup de mare. Cred că glu mești. Asta-i chiar nevastă-ta? Cavanosa clipește și redactorul-șef piere ca un fum. Redactorul-șef piere în fumul propriului său trabuc, iar Cavanosa zâmbește cu ochi tulburi și spune Adolfo e un snob. Apoi face o pauză și adaugă așa crede el. Vrea să pară snob
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
părul ei miroase a flori de câmp și rezist cu stoicism tentației de a o atinge și-apoi mă îndepărtez un metru și-apoi mai fac un pas în spate și-apoi bat tare din palme, iar cei doi oameni clipesc scurt, se văd și se privesc din nou. O pauză. Dacă te-a consultat azi Casares, înseamnă că o să găsească el o soluție. Casares e cel mai bun, spune Sophia cu o voce pe care nu i-am mai auzit
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
din lună i-a promis că o să sune. Acum nebuna simte că trebuie să facă pipi. Merge în baie și se așază pe closet. Telefonul e lângă ea. Pe jos. Pe gresie. Cuminte și tăcut. Și ledul ăla mic, care clipește intermitent, o anunță pe nebună că tele fonul e funcțional. Că așteaptă să preia semnale din satelit. Că e un prieten devotat. Că vrea să-i fie de folos. Trec niște ore mute, care târăsc după ele o căruță plină
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
și real 139 e cel care îi spune că omul ăsta mic și neajutorat și fără cap și fără minte în cap trebuie să moară, trebuie să fie pedepsit. Cavanosa își simte pleoapele gigantice care îi adăpostesc ochii. Pleoapele lui clipesc în ralanti și decorul se schimbă. E noapte și doar lucirea lunii luminează un oraș pustiu, postapocaliptic. Cavanosa își sprijină degetele enorme de acoperișurile unor clădiri înalte, părăsite. Se uită la străzile murdare ale orașului în ruine. Des coperă o
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
copil. Aștept. Mă uit la ceas. Șase și cinci. Mă aplec spre ea și o mângâi ușor pe față. Deschide ochii mari și se uită la mine. E timpul. Mă privește și îmi dau seama că înțelege ce îi spun. Clipește scurt și se încruntă puțin. Doar puțin. Știu privirea asta. E ca și cum ar spune hai te rog mai lasă-mă să lenevesc doar cinci minute. Nu pot să-i rezist. Îi fac semn să închidă ochii și o mângâi ușor
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
care, nu faceți decât să falsificați sensul unei conversații, o preveni Adrian. Părțile anoste, cele ezitante, repetițiile, tăcerile. Până-n prezent n-am avut parte de tăceri. — Va veni și vremea lor, spuse Adrian, privind-o lung în ochi, fără să clipească. — Treacă de la mine, zise Fanny după o jumătate de minut de tăcere. Aici recunosc c-aveți dreptate. Interviul nu reprezintă o consemnare exactă a realității, ci o selecție. O interpretare. — E un joc, aruncă Adrian. — Un joc? Un joc în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
falezei. Cei doi rămaseră locului, încremeniți ca totul în jurul lor. Părea a fi clipa dinaintea Facerii. Păreau a se îndoi că miracolul diurn se va produce și acum, ca în fiecare zi, mereu același și totuși altfel mereu. Ochiul Soarelui clipi, zbucnind din ape. Linia orizontului se demarcă abia acum, despărțind marea și cerul dintr-o masă, până atunci amorfă. La ce te gândești? îl întrebă Carol, așezându se alături de Filip pe un bolovan, scoțându-și bocancii și storcându-și ciorapii
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
înfipt în țărână și un singur ochi sticlos în mijlocul feței pătrate, care privea fix și lipsit de expresie. Tulburat de actul magic la care lua parte, precupețul trebuia să stea nemișcat câteva minute, fără să respire, să înghită sau să clipească din ochi, după care, palid și istovit, sughițând de încordare, se ridică buimac cu scaun cu tot, prins cu zgarda de gât. "FRAȚII MORITZ Pictori și fotografi ambulanți" cum sta scris pe rulota cu cai cu care peregrinau dintr-un
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
chipul frumos care semăna puțin cu Mișu și puțin cu Horațiu. - Și Sorinel... - Omul ăsta e beat, își reveni Mișu din spaimă. Oricine știe că ăsta e Corneliu Zelea Codreanu, nu Sorinel. Motoarele de căutare ale F.B.I.-ului îl aprobară, clipind verde. - Spune mai departe, nea Ovidiu, îl încurajă Horațiu. - Deci cu halterele a fost că Sorinel a venit înapoi să le ia și io i-am zis lu Mișu și Mișu a zis să vedem cum le-o lua Sorinel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
jumătate din față și uneori mă speriam de genele ce băteau din spatele sticlei. Nu puteam înțelege cum de vede tot, de fapt, nu mă chinuiam prea mult să înțeleg, doar mă holbam la sticlele acelea groase, de după care doamna Olga clipea. Privirea ei mă făcea să mă simt de parcă aș fi avut treizeci de ani. Între ramele groase și negre de plastic, prinse în colțul din stânga sus cu un plasture roz, m-am maturizat, iar doamna Olga veghea asupra mea. Eu
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
privi. Pleoapele lor se vor închide rar, doar pentru câteva fracțiuni de secundă, ca apoi să se deschidă la loc, lăsând albul ochilor să lucească. Fiind obișnuit cu întunericul din față, el nu se va aștepta să vadă lumina ce clipește în spatele său. Ochii lui vor întâlni atunci ochii celorlalți și se va obișnui încet încet să nu se mai ferească de strălucirea lor. Nu va vedea nici un chip, nici un corp, doar iriși umeziți de pleoape. Iar pleoapele se vor închide
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
ferească de strălucirea lor. Nu va vedea nici un chip, nici un corp, doar iriși umeziți de pleoape. Iar pleoapele se vor închide o dată dacă îl înțelegeau și de două ori dacă nu. Va rămâne acolo și va învăța și el să clipească, ca să fie sigur că făcuse o faptă bună pentru cei care nu pot decât să asculte. SOARELE RĂSARE DIN TELEVIZOR Mai întâi intră plutonul de execuție și Sebi înlemni: o bucată de zid dată cu var la repezeală peste stropii
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
se prelingă. Te-ai aplecat încet și privirea ta a mângâiat betonul ca pe un obraz. Degetele tale au îndepărtat frunzele din părul ei și i-au șters fruntea de ploaie. Palmele tale i au cuprins chipul, iar pleoapele ei clipeau de acolo, din asfalt, spre tine. BIOGRAFIE Orlando Zara se apropia de treizeci și cinci de ani când începu să studieze opera și viața prozatorului Leo Raman. În urmă cu câțiva ani scrisese un eseu despre unul din romanele acestuia, dar nu
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
se duse după o pijama curată și alte cearșafuri, dar se întoarse repede fără nimic. — Până nu moare, nu pot. Așteptarea se prelungea. Arătam și mai triști. Unchiul Traian deschise ochii și privi în gol, ignorându-ne. Ochii lui nu clipeau, doar se umezeau în lumină. În aerul închis transpiram ca și el, iar ochii noștri se umezeau la fel ca și ai lui. Se apropia ora zece și nu știam ce să facem. La bucătărie, mătușa Aura spăla ceștile de
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
ceasul de la mâna tatălui nu apărea niciodată în prag. El bătea acolo, la încheietură, iar Levi nu-l putea auzi. Degeaba își ținea urechea lipită de gaura cheii, dincolo nu erau decât niște voci. Apoi, cu ochiul îndesat în ușă, clipea cu greu peste metalul clanței în dreptul căreia din când în când zăbovea șoldul mamei sau mâna tatei în buzunarul pantalonului. În camera lui Levi se strânseră cele mai multe jucării. Levi le iubea pe toate și le întindea pe covor la distanțe
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]