6,028 matches
-
Seara asta însă a mai aflat și cine nu și-a ținut gura... Dacă fata aceea de la pîine a însemnat ceva pentru tine, găsește-i un loc la noi în combinat, altfel e vai de ea. Cumnată-miu... Cumnată-tu! exclam eu furios. Un rahat care nici măcar nu mai poate să pută de vechi ce-i. Da, dar te-ai împiedicat de el azi n-ai primit locuință. Și parcă văd că te poartă pe la tribunal și pe la partid. Spune-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
încep să-mi alinte obrazul. Ochii ei verzi mă învăluie ca un lan de grîu primăvara, iar buzele răsfrînte, frumos conturate surîd molcom. Te rog! îmi șoptește. Scuză-mă! Ceea ce mi-ai spus m-a luat lovit în plin... Oh! exclamă Fulvia, ridicîndu-se, credeam că faci și tu o criză de nervi... Ce naiba! Ești bărbat... O să iasă cam slabă cafeaua, că nu mai am cafea. Nu vrei să pun și nes? Nu, mulțumesc!... Nu te mai deranja... Nu mai am chef
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Închide ochii și scutură încet din cap, în timp ce pe buzele ei, întredeschise, înflorește surîsul. Cînd deschide ochii, observ că privirea ei albastră se scaldă într-o pînză fină de umezeală. Ce viu și ce cald e ramul acela de magnolie! exclamă ea, ridicîndu-se, întorcînd capul spre glastra de sub fotografia mamei, într-un gest brusc, să nu-i observ ochii umezi. Stă așa, nemișcată, cu fața spre masa mea de scris, cu mîinile rezemate de spătarul fotoliului și cu privirea ridicată spre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
am venit aici de teamă... Auzisem în stația de autobuz, la plecare, că tu îți pornești instalația. Am vrut să fiu indiferentă, ba m-am gîndit o clipă că aș dori să sari în aer. "Să-l ia dracul!", am exclamat de cîteva ori. Cînd am văzut că nu vii m-a apucat teama; o teamă cumplită că ți s-ar fi putut întîmpla ceva... Nu-mi puteam ierta că te-am blestemat. E încurcată și-și rotește privirea prin încăpere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
cu decorul sau, cel puțin, așa cred, e soare, frumos, cald, sfârșit de săptămână, văd că se pregătește și un fel de turnir aici, clinchet de săbii lovite în joacă, pentru ca turistele sensibile să ducă mâna la piepturi și să exclame aaaaaa, au venit și cu mârțoage, dar par bidivii focoși cu harnașamentul pe ele, ceea ce înseamnă, din punctul meu de vedere, strict personal, că autoritățile locale reușesc să atragă turiștii curioși prin tot felul de activități și spectacole, foarte frumos
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
și domnul Scarlat, și Bobo. Domnul Scarlat mi-a deschis ușa și pentru o clipă mi s-a părut că zăresc o lumină vagă în ochii lui obosiți, as cunși de ramele groase și negre ale ochelarilor. — Clara Martin! a exclamat el. Robert, a venit Clara Martin! — Ce face Eduard? l-am întrebat, destul de nepoliticoasă, înainte chiar de a intra. Mi-a răspuns calm, încercând să mă liniștească. M-a bătut pe umăr și mi-a spus că a trecut ce-
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pe străzi, nu se mai uita în sus. Nu mai departe decât în acea zi, la prânz, Bobo îi ieșise în cale la ieșirea din școală și Clara îl măsurase cu un zâmbet surprins. — Ia te uită pe cine văd! exclamase ea. Ce faci, Bobo? Chiar voiam să te sun. I-ai spus lui Eduard ce te-am rugat? Se apropie 1 Mai! Bobo își lăsase capul în jos și o privise printre pleoapele lui pe jumătate căzute. — Nnu te ssu-pă-ra
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
că nu vrei să-l cunoști și nu vrei să locuiești cu noi..., adăugase doamna Martin, oftând și dând geamantanul jos de pe pat. Are o casă frumoasă în centru, pe o străduță liniștită. — Urăsc casele din centru, de pe străduțe liniștite! exclamase Clara, înverșunată. Nu-mi place nici apartamentul ăsta, m-am săturat de el până peste cap! îmi pare bine că o să mă mut cu tata în altă parte! Doamna Martin oftase din nou și întinsese mâna, mângâind-o pe obraz
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
prefer să fac tămbălău rusește sau să mă Îmbogățesc la ruletă. Nu vreau să fiu Hoppe et Comp. peste cinci generații. Banii Îmi trebuie pentru mine Însumi, nu mă consider drept ceva necesar și accesoriu pe lîngă capital“. „Banii Înseamnă totul !“ exclamă el În alt loc, „totul“ fiind un sinonim al schimbării statutului său față de Polina : „avînd bani, aș deveni și pentru dumneata alt om, nu un sclav“ ; „nu am nici o speranță și sînt un zero În ochii dumitale“. Ne amintim că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2030_a_3355]
-
galante. Achile o văzuse prima oară la o expoziție de automobile, unde stătea de vorbă cu un confrate de la Universul. Și, cum se lipise în coasta lui, omul îl prezentase în treacăt, dumnealui e Achile Vintilescu de la Adevărul. Iar Elvira exclamase zâmbind: A, domnul Achile! Care scrie ce se mai întâmplă prin târg! Nici nu știți cât sunt de măgulit că mă citesc niște ochi atât de frumoși, spusese Achile și tot continuase să vorbească, se mira și el că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
un Patapievici, un Tismăneanu... Îți dai seama!?" Îmi dau lacrimile, nu alta! Nu te-ai prins? Mai scot și ei d-o ciorbă, d-o măslină, acolo." "Ăștia-s cu toții niște boieri, mă, băiatule. Boierii minții, dac-oi fi auzit!", exclamă cu emfază. Apoi, brusc contrariată: "Crezi că au ei nevoie de-o ciorbă, de-o măslină de la noi?", întreabă surprinsă femeia, uitând rapid de exercițiul de admirație anterior. "Păi, pă cinstite, tu ce crezi? Altfel nu văd de ce s-ar
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
O să mai fie alt gândac Dorinel?" "Nu prea știu ce vrei matale, Șefu', să spui prin "gândește-te", da' ai dreptate cu treaba ailaltă, n-o să mai fie niciun alt gândac Dorinel." A rămas câteva clipe pe gânduri, apoi a exclamat cel puțin mulțumit, dacă nu chiar mândru: Da' asta chiar că-i mișto!" De sub niște foi din apropiere se iți un alt gândac. Spuse cu o voce mai subțiratică și oarecum miorlăită: "Șefu', Șefu', da' vreau și eu să mă
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
și-au făcut efectul, iar gândacii au izbucnit sincer în urale, poate nu tocmai variate, ci de o simplitate de genul: "Bravo, Șefu'! Mișto, Șefu'! Ești super-OK, Șefu'!" și cam atât. Însă Dorinel s-a întrecut pe sine și a exclamat: "Să trăiască Șefu', care e el Șefu', da!". M-a emoționat această afirmație de o mare profunzime ontologică. Sigur, nu chiar până la lacrimi. După acest moment de vie adeziune, am început să-i instruiesc, cu tact și răbdare, prin pilde
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
s-a copt la cap, măcar că și-a luat doctoratu' fără o pilă, fără nimic. Și nici nu e vreo strâmbă, vreo d-aia de să-ți faci pomană cu ea, să i-o pui din milă." "Măi, Anicuțo, măi!", exclamă Corneluș, roșindu-se în obraji, evident stânjenit de limbajul cam slobod al colegei de universitate. Pe mine deja începuse să mă enerveze rău de tot, baba dracului! Da' asta e, domnule dragă, ce să ne mai dăm pe după cireș. Ce
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
se umplu de un parfum greu respirabil. "Nu trebuia să te descalți, dom'ne. Nevastă-mea mâine face curat", spuse distrat nea Vasile. Abia atunci îl văzu mai bine Virgil pe amicul său și nu se putu abține să nu exclame surprins: "Văleu, nene! Da' ce-ai pățit, bre?" Gazda zâmbi cu un aer obosit: "Băi, Vergile, dacă ți-aș zicea că toată beleaua asta mi să trage dă la o ușă, m-ai crede?" Partenerul se uită la el cu
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ce părere își face despre el. Cu atât mai mult cu cât l-am auzit de câteva ori întrebându-se ce anume prevalează în deciziile noastre, în viața noastră, în general..." "I-auzi ce teme filozofice îl frământă pe dumnealui!", exclamă Săvuleasca sincer amuzată. "Și ce credea el că ar fi mai principal în viață?" Fata dădu din umeri: Nu ajunsese la o concluzie, dar alternativele lui erau chimismul sau atitudinea". "Chimismu' sau atitudinea!? Hai că m-ați spart!", râse cu
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
am dat ordin băieților mei să acționeze, intrând în dispozitivul gândit de mine anterior, cu tot cu releele necesare. Urmarea a fost că, în câteva clipe, peretele din fața ei se umplu de gândaci disciplinați. Săvuleasca încremeni, ducându-și mâna la gură, în timp ce exclama stins: "Văleu!". Am zâmbit. Ăsta era abia începutul! Un ordin scurt și pe perete apăru, scris frumos, cu majuscule, următorul îndemn: "BABO, IEȘI LA PENSIE!". Până și virgula o făcuseră vitejii mei! Madam se holbă de am crezut că să
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
contemporaneitate pe care domnul respectiv să o fi întâlnit pe acest pământ și în această viață, ci însăși împărăteasa Alexandra. Care împărăteasă Alexandra? Alix von Hesse-Darmstadt, după numele ei de fată asta pentru pretențioșii pe care-i și aud că exclamă: "Aaa! Alix aia, dom'ne?" -, soția lui Nicolae al II-lea, cel ce avea să fie ultimul țar al Rusiei. Bun. Acum cred că și ultimul pedant e lămurit! Afirmația "Franța este o țară superbă, păcat că e locuită de
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
băga cumva pe sub el. Abia atunci mi-am văzut mâinile. Erau mâinile mele! Chiar în momentul în care mi le priveam extaziat, tanti Cateluța pătrunse în apartament și îngheță, de parcă ar fi dat nas în nas cu o fantomă: "Aoleo!", exclamă dumneaei. Încercă un surâs, deși cred că bucuria revederii nu era chiar atât de puternică: "Vai, dom' profesor! Ăăă... nu mă așteptam să vă găsesc". Viața e plină de surprize, tanti Cateluța. Oricum, văd că v-ați hotărât la niscaiva
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
îi închină un omagiu. Pasul doi: îngroapă o anchetă despre securism, despre turnători, despre Petru Romoșanu, amicul său. După atentatele de la 11 septembrie 2001, Cornel Nistorescu scria Cântarea Americii, un text închinat libertății. Mișcat profund de exemplara mobilizare civică, a exclamat: „Numai libertatea poate face asemenea minuni!“ La opt ani de atunci, Nistorescu e ca mulți alții: strigă după libertate călcându-le altora libertatea în picioare. Libertatea lui se traduce azi prin libertatea lui Sorin Ovidiu Vântu, puțin diferită de a
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
La ce întrebări doriți ca invesitgarea judiciară să răspundă? întrebă deodată doctorul Pervoiedov. Liputin slobozi un suspin de înfrângere. ă Ce mă interesează pe mine să știu cel mai mult, spuse Porfiri, este cauza morții în fiecare caz. ă Incredibil! exclamă prokuror-ul. Doctorul aprobă scurt și își scoase haina, pe care i-o înmână consilierului de stat. Acesta o primi cu repulsie mută și o trânti pe podea, fără ca doctrorul Pervoiedov să observe însă gestul, fiind deja aplecat peste cufărul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
slobozi un mic râgâit de satisfacție. ă Dar cine sunteți? îl întrebă pe Porfiri, întărit cu siguranță de mâncare. ă Doar ți-am spus. Eu sunt Porfiri Petrovici. Vorbeam despre cărți. Porfiri arătă înspre grămada de pe pat. ă Cărțile mele! exclamă studentul, cu bucurie. ă Sunt ale tale? ă Da. Dar cum au ajuns la dumneavoastră? ă Ți-am spus deja. Nu-ți amintești? Virginski se încruntă. ă Acum cred că îmi amintesc. Dar nu face sens. Virginski se ridică din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
găsit în Parcul Petrovski, faptul îl va ajuta la descriere bagajului celui dispărut. ă Ai sărit din nou coarda, Porfiri Petrovici. ă Dar n-am urmărit decât un fir. ă Cine este acest Rataziaiev? ă Un actor. ă Un actor! exclamă Liputin disprețuitor. ă Un prieten foarte bun al Prințului Bikov, care este el însuși acceptat în cele mai înalte eșaloane ale societății noastre. Nu are decât cuvinte de laudă pentru familia Stroganov-Golițin. ă Piticul a fost omorât de administrator. Administratorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
dar pentru nimic În lume n‑ar fi acceptat să cumpere papioane gata făcute. Și nu Învățase niciodată să lege un nod de papion - „papillon” (cum Îi spunea el). - Degetele mele sunt prea nesigure, Îmi riposta. - Ia te uită! a exclamat când, În cele din urmă, a văzut pata de pe reverul hainei Lanvin. Iar am cacarisit‑o! Nu am râs la remarca lui. La acest punct trebuia luată o decizie. Faptul că vărsase cafeaua era amuzant, taman după chipul și asemănarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
dimineața când Ravelstein și cu mine am nimerit peste arbuștii Împănați cu papagali care se Îndopau cu boabe roșii și vânturau zăpada, patul de spital cu triunghiul de oțel a fost demontat și mutat din dormitorul pacientului. - Slavă Cuiva, a exclamat el când patul Încărcat În lift a dispărut din raza vizuală. Nu vreau să mai văd mașinăria aia În viața mea. Mergea singur - nu chiar echilibrat, dar era o Întruchipare a lui Lazăr, dacă a existat vreodată una. Te‑ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]