7,087 matches
-
de către Bacon atunci când vorbește despre filosofia scolastică și despre Aristotel, numindu-le "moduri himerice" de gândire: Căci în adevăr unii filosofi au pretins că există în realitate forme separate de materie (...). Altminteri, nu este absurd să se pretindă că existențe imaginare ar constitui existențe reale?"30. El precizează că: "(...) Modurile himerice pe care scolasticii le numesc forme par a exista mai real decât materia și însăși acțiunea"31. Deci forma nu este o reprezentare a principiului divin, un transcendent; ea este
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
anumite principii politice, economice, morale, restituind complexitatea existenței sociale (ceea ce exclude vârsta de aur și Arcadia), fie ea prezentată ca ideal de realizat (utopie constructivă) sau ca previziune a unui infern (antiutopia modernă), fie ea situată într-un spațiu real, imaginar sau în timp, fie ea, în fine descrisă la capătul unei călătorii imaginare sau nu."115 Definiția dată, lângă defectul de a fi o definiție negativă, are calitatea de a arăta care sunt genurile apropiate utopiei. Genurile care descriu insulele
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
aur și Arcadia), fie ea prezentată ca ideal de realizat (utopie constructivă) sau ca previziune a unui infern (antiutopia modernă), fie ea situată într-un spațiu real, imaginar sau în timp, fie ea, în fine descrisă la capătul unei călătorii imaginare sau nu."115 Definiția dată, lângă defectul de a fi o definiție negativă, are calitatea de a arăta care sunt genurile apropiate utopiei. Genurile care descriu insulele fericiților și vârstele de aur, dublate de genul care descriu paradisul, sau chiar
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cum să pună bazele unei house of philosophy. Atunci el alege să o descrie în cartea sa Nova Atlantis. La prima vedere, Noua Atlantida este o utopie asemănătoare celei scrise de Morus, dar, spre deosebire de Utopia acestuia, care descrie o societate imaginară perfectă, societatea noii Atlantide este una științifică, văzută de Bacon ca realizabilă. Dacă demersul lui Morus este unul poetic, cel baconian este unul profetic. Cartea sa poartă ca subtitlu "operă neterminată" care arată în primul rând că a fost trimisă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
toate consecințele realizărilor carteziene. Meditațiile schimbă modul în care este văzut universul, metafizica lui Descartes fiind o cosmogonie și o gnoseogonie totodată. Lumea născută în urma meditațiilor este o lume a cogito-ului, dar cu toate acestea ea nu este o lume imaginară, ci dimpotrivă, una reală. Lumea născută prin ego este o lume a adevărului și a certitudinii. În meditații se împletesc perfect cele două universuri: cel gnoseologic și cel ontologic fiind de multe ori imposibilă separarea lor. Tot ce se află
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
perioade în care imaginarul pulsional domină. După o astfel de perioadă este necesară o nouă cenzură astfel încât să se realizeze o reîntoarcere spre simplitatea imaginii și a potențialității maxime. În această lucrare am încercat să surprindem un astfel de ciclu imaginar, început odată cu decăderea Imperiului Roman, descriind în detaliu perioada de cenzură a vechiului imaginar, cel renascentist și construcția de după aceasta, la începutul modernității. În perioada de început a secolului al XVII-lea imaginarul științific care se dezvoltă este doar în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
perfectă cu cel de fantezie și a însemnat capacitatea de a crea, de a dezvolta idei noi fără o legătură necesară cu i-mediatul, sau ceea ce există. 3 Și în cazul altor dicționare în limbi de circulație internațională sensul cuvântului imaginar este legat doar de termenul imaginație, fiind considerat un termen de o sinonimie aproape perfectă cu fantastic (conf. Paul Robert, Dictionaire alphabetique et analogique de la langue francaise, Sociètè du Nouveau Litrè, 1957; The Oxford English Dictionary, Oxford University Press, 1961
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
1994, p.25. 6 Felix Gaffiot, Dictionaireilustrélatinfrancais, L'Hachette, Paris, 1934. 7 Ibidem. 8 Ibidem. 9 René Descartes Meditationes de prima philosophia, în ediția italiană Opere 1637-1649, Bompiani, 2009, p. 716; "Si quid me esse imaginarer, quia nihil aliud est imaginari quam rei corporeae figuram, seu imaginem, contemplari". 10 René Descartes Meditationes de prima philosophia, traducere de C. Noica, Editura Humanitas, București, 1992, p. 255. 11 Mircea Eliade, Imagini și simboluri, Editura Humanitas, București, 1994, p.15. 12 Ibidem, p. 19
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
End of History and the Last Man, Free Press, New York, 1992) ideea unui sfârșit al modernității și a unei lumi post hegeliene. 9 Jean-Francois Lyotard, Inumanul. Conversații despre timp, Editura Idea Design & Print, Cluj-Napoca, 2002, p. 8. 10 Sensul cuvântului imaginar este dat de imaginea despre lume. Termenul nu limitat la "fantastic", ci cuprinde în sine toate elementele specifice imaginii sau modalităților de influențare ale acesteia. 11 Angela Botez, "Postmodernismul și valorile postepistemice", în Revista de Filosofie, nr. 4 (iulie-august) 1993
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
coloană de fracționare permite contactul efectiv dintre lichid și vapori, stabilindu-se echilibrul de distribuție pe fiecare taler. Acest dispozitiv stă la originea termenului de taler teoretic, transferat în cazul coloanelor umplute unde nu există taler fizic, cu un taler imaginar căruia îi corespunde o etapă de echilibrare interfazică. Legea Raoult pentru soluții ideale Atunci când un sistem binar de lichide A și B respectă legea Raoult la orice concentrație a amestecului, se numește sistem ideal. În acest caz, presiunea vaporilor și
ANALIZA MEDICAMENTELOR VOLUMUL 1 by MIHAI IOAN LAZ?R, DOINA LAZ?R, ANDREIA CORCIOV? () [Corola-publishinghouse/Science/84343_a_85668]
-
Dar psihologul este un participant la construcția de sens colectivă și el reproduce, adesea, structurile sociale și dimensiunile ideologice În care s-a format ca personalitate și ca profesionist, Învățând ordinea socială și tipul de putere, referințele, ancorările, negațiile, vibrațiile imaginare. Este participant la construcția colectivă a imaginarului. Imaginarul social - iată grila de lectură și de reglare cu care participăm la viața socială și punem ordine În faptele și evenimentele de care ne lovim. O producție mintală: analizăm și construim o
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
activă”, Îl citez din nou pe Castoriadis, o reorganizare dinamică a realului, o nouă re prezentare de sine. Poate mai mult decât „savantul-amator”, cum Îl numește Moscovici pe omul obișnuit care privește și analizează, psiho(socio)logul propune o viziune imaginară construită nu doar din reflecții și experiențe personale, ci - mai ales - prin implicare, prin participare. El vine cu un discurs elaborat cu instrumentele profesionistului, ale analistului și ale diagnosticianului deprins să identifice complexitatea fenomenelor și defectele de proiectare ale construcției
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
nu e nou, au mai apărut jurnale intitulate „roman” sau romane care au virtuțile unor studii de sociologie clinică, cum e cartea lui Florin Constantin Pavlovici, Tortura pe Înțelesul tuturor, un reportaj-roman despre Închisorile comuniste. Poetul turtureanu descrie unui prieten imaginar, În treisprezece scrisori, viața sa Într-o instituție controlată situațional de un anumit sistem, Într o anumită epocă, pe care am cunoscut-o bine eu Însumi. Și nu numai eu. Desigur, poet fiind, recurge la artificii artistice, complică, Încurcă identitățile
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
uneori eterică, mângâietoare, alteori devoratoare, distrugătoare. Iar practica delațiunii se conjugă cu voluptatea purtării fantomei personale, semn al constrângerii și siguranței. Viața aceasta ascunsă semnifică nevoia intimității cu cei puternici, exprimă dorința construirii unui spațiu antideșertic, e autoprotejare și fructul imaginar al expansiunii, al nevoii de perfecționare, al inițierii, al autodepășirii, al purității. Delațiunea ca aspirație de purificare, ce ironie a sorții! Toți ascund câte ceva, mizând pe incapacitatea celorlalți de a descoperi secretul. Superficialitate, derizoriu și trăiri adânci, dar secrete - aici
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
de presă că „poporul meu” este capabil de orice sacrificii, mai ales să-și reducă consumul pentru a plăti datoria externă. Istoria aceasta nu e fără urmări. Se simt și astăzi mulți chemați să gândească și să simtă pentru un imaginar popor al lor. Avem desigur o identitate comună dacă ne gândim la același spațiu geografic și istoric, la unele trăsături morfologice. Dar identitatea psihosocială este produsul unui proces interactiv dintre individ și câmpul social, are regimul nodului central al personalității
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
mea fundamentală: nu mă pot menține treaz și totodată în vis, în joc. Îndată ce "fac literatură" regăsesc un alt univers; îl numesc oniric pentru că are o altă structură temporală și, mai ales, pentru că raporturile mele cu personajele sunt de natură imaginară, nu critică" (mărturisirea există, aproape în aceeași formă, în Încercarea labirintului 20, precum și într-un interviu dat în Express, din 25 august 1979, unde adăuga celor afirmate deja: "Imaginația științifică nu e prea departe de cea artistică. Aproape toate lucrările
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
este cea care i-a dat înclinația spre melancolie, spre poezie și metafizică, spre "noapte": "îndată ce scriu un roman, intru într-o lume care își are propria sa structură temporală și în care raporturile mele cu personajele sunt de natură imaginară și nu mai sunt de natură critică". În interviul cu Claude Henri-Rocquet, dicotomia regim diurn/vs/ regim nocturn al spiritului, este aplicată nu numai științei (de partea zilei) /vs/ poeziei (de partea nopții), ci și "omului diurn" sau desacralizat și
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
eu" (subiectul redat prin sintagmele "mitologie și creație literară", "cercetare savantă și imaginație literară", "unitatea profundă a scrierilor mele, atât literare cât și istorico-filozofice", revine de mai multe ori în Jurnal 26): "opera literară constituie un instrument de cunoaștere. Universurile imaginare create de romane, povestiri, nuvele revelează valori și semnificații ale condiției umane necunoscute sau imperfect înțelese până atunci." Contestând "moartea romanului", Eliade susține că literatura epică (romanul, nuvela, povestirea) nu poate dispărea "pentru simplul motiv că imaginația literară prelungește creativitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
strada Mântuleasa, cea mai bogată proză în mitologie românească - a și fost numită "o mitologie a mitului însuși"375, "un concentrat de mitologie națională romantică"376 "O mie și una de nopți în lumea stalinistă"377, "cea mai împlinită călătorie imaginară pe care o întreprinde Eliade în universul comunist (...) poveste în care memoria mitică proliferează în mod natural în vecinătatea zdrobitoare a Rațiunii istorice"378 și, pe care am putea să o subintitulăm folosind cuvintele unui personaj al ei, "o nouă
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
acțiunii. În Ivan, absența numelui soldatului necunoscut îl determină pe elevul TR, Darie să-l asemene cu Spiritul Suprem din miturile gnostice, Spirit care-și ignoră propria identitate. Nuvela ilustrează mai bine decât alte scrieri ale lui Eliade problema universurilor imaginare pe care le fundează fantasticul lui Eliade, "universuri paralele lumii de toate zilele" și care se disting în primul rând "printr-o alta experiență a timpului și a spațiului"835. Ceea ce fundează lumile paralele în Ivan, nu este breșa temporală
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Izvorul și chiparosul, drumul din dreapta, ca și "setea ucigătoare" au paralele în numeroase mitologii și geografii funerare, fiind vorba, după cum spune Eliade "de o moștenire comună imemorială, rezultat al speculațiilor milenare asupra extazurilor, viziunilor și răpirilor, aventurilor onirice și călătoriilor imaginare; moștenire, diferit valorizată, desigur, de diversele tradiții. Arborele lângă un izvor sau lângă o fântână este o imagine exemplară a "Paradisului"; în Mesopotamia, replica acestei imagini este grădina cu un arbore sacru și un izvor păzite de Regele-Grădinar, reprezentându-l
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
nouă -, literatura fantastică dezvăluie, sau mai degrabă creează universuri paralele. Nu este vorba de o evaziune, cum o cred unii filozofi istoriciști; deoarece creația - pe toate planurile și în toate sensurile cuvântului - este trăsătura specifică a condiției umane"6. Lumile imaginare care definesc specificul fantasticului eliadesc se disting "printr-o altă experiență a timpului și a spațiului", sunt o "nouă specie de realitate", "lumi paralele Universului cotidian în care ne mișcăm" (în acest sens, "La țigănci, ca și un mit polinezian
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
p. 97. 731 Matei Călinescu, op. cit., p. 156. 732 Mircea Eliade, op. cit., p. 106. 733 Ioan Petru Culianu, op. cit., p. 281. Cu referire la termenul weberian Entzauberung utilizat de Culianu și care desemnează "în-vrăjirea" lumii, acoperirea "sensului profan cu conținuturi imaginare fascinante, arborescente", v. Ștefan Borbély, op. cit., p. 184. 734 Mircea Eliade, Istoria credințelor și ideilor religioase, III, De la Mahomed la epoca Reformelor, Editura Științifică, București, 1991, p. 106. 735 Corpus hermeticum, IV, 3-6, traducere J. Festugière, vol. I, p. 50
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Românească, București, 1981, Cuvânt înainte de Mircea Eliade, Paris, 23 septembrie 1980, pp. 9-10: Despre ceea ce "aș îndrăzni să numesc concepția mea despre literatura fantastică", Eliade face niște scurte precizări, considerând-o "solidară de concepția mea despre gândirea mistică și universurile imaginare pe care le fundează, universuri paralele lumii de toate zilele și care se disting în primul rând printr-o altă experiență a timpului și a spațiului". Fără să le lege de semnificația documentelor mitologice, aceste universuri paralele sunt socotite rodul
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
pe măgar alergând, atunci când Isus intră în Ierusalim? Mersul său grav, aproape distrat, cu care măgarul înaintează solemn și îl poartă pe Cristos, este ca și cum ar respecta și onora demnitatea sa regală. O pastorală grăbită s-ar semăna unei curse imaginare, care nu onorează demnitatea mesianică a lui Isus Cristos, dar care răvășește oameni și lucruri. 3. Pasul măgarului și intrarea regală a lui Cristos în Cetatea sfântă. Măgarul de la Paști, cu încetineala și constanța pasului său, cere preotului (și nu
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]