5,342 matches
-
originea literaturii. Doar epopeea mai are acest privilegiu. Și este important că arhaismul este imemorial. Caracterul sacru, divin al fabulei, este strîns legat de acest arhaism imemorial". Istoria fabulei, așa cum apare în "Prefața" din 1668, plasează acest gen la originea mitică a omenirii, după modurile epopeii (darurile Caliopei, muza poeziei epice) și ale fabulei (minciunile lui Esop). De unde și legătura cu natura divină a fabulei: E ceva atît de divin, încît multe personaje ale Antichității i-au atribuit lui Socrate cea
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
de ceea ce este "epocal". Emergența unei alte epoci, în care căutarea morală a mântuirii, sub forma ei contabilă și cantitativă, începe să cedeze locul unui raport calitativ cu viața, în care cheltuirea își are locul ei. Revenire ciudată la originile mitice. Atitudine al cărei resort secret, și bineînțeles inconștient, ca orice fenomen important, poate fi văzut ca acea "grijă a ființei", pentru a folosi termeni heideggerieni. Să precizăm că nu este vorba de căutarea unei substanțe anume: Dumnezeu, statul, instituția, ci
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
să îl întruchipeze. O știm, fiecare va avea "sfertul lui de oră" de glorie (Andy Warhol). Pentru a o spune în termeni împrumutați din psihologia abisală jungiană, aceste figuri cu care suntem în comuniune sunt tot atâtea "condensări" de motive mitice tipice, în spatele cărora conștiințele individuale se evaporă literalmente 31. De aici necesitatea de a pune în aplicare o abordare capabilă să repereze sensul intern, profund, al fericirilor și al nefericirilor vieții contemporane, al distracțiilor ca și al obsesiilor ei. Riscând
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
dei, se spune de asemenea capabilă de rațiune. Poate că ar trebui să atragem atenția asupra faptului că este capax mortis în egală măsură. Tocmai această capacitate este cea pe care o regăsim, ca pe un fir roșu, în figurile mitice despre care vorbeam. Tot pe ea o regăsim și în extazele postmoderne. Iată marca esențială a formelor excesului tribal. Comuniunile fuzionale sunt formele paroxistice ale sentimentului tragic al existenței cotidiene. Ele se structurează în jurul figurilor de groază (filme, spectacole de
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
-i da atenție cu adevărat. Importanța pe care o capătă din nou în prezent memoria socială este un indiciu în acest sens. Rolul pe care îl joacă arhetipurile în publicitate, entuziasmul suscitat de povești, de legende, succesul reconstituirilor istorice sau mitice sunt de același tip. Tot ceea ce face ca moravurile sociale să se sprijine pe prestructuri, pe ceva preexistent simplei rațiuni și avatarului ei: contractul social. Astfel, în limbajul obișnuit, cutare mamă vorbind despre reușita fiului ei sau vrând, pur și
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
gotică". Candomblé, umbanda braziliene sunt un bun exemplu al unei astfel de conjugări. Și este instructiv să observăm cât de numeroase sunt orașele franceze în care regăsim astfel de culturi de posedare sau alte ma-nifestări ale acestor sincretisme complexe. "Răsă-riturile mitice" (G. Durand) pe care toate acestea le exprimă sunt poate fără valoare, totuși ele subliniază, dintr-un punct de vedere fenomenologic, reîntoarcerea la un alt nivel ("reluare-distorsiune") al unul paganism nativ care tinde să izbucnească în prezent. Detraz de la cruz
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
mânia cerului și a naturii dezlănțuite: "Râuri ieșite din matcă, s-aruncă pe câmpuri întinse Și laolaltă duc holde și arbori, și vite și oameni Case și temple cu sfinte valoare" (Metamorfoze, I, p.287) Se succed apoi legendele pedepselor mitice, eroii evocați de fantezia colectivă a lumii antice, care sunt preschimbați în pietre, plante și animale, unde Daphne devine copac, Narcis floare, Echo ecou, Acteon cerb etc. În tot tragismul acestor fenomene cosmice și naturale Ovidiu a înserat câte un
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
peroane mici, pline de cei ce Își căutau rudele, care de obicei nu erau găsite. La fel și În acea seară, tanti Eva, tanti Rebeca, unchiul Lazăr nu au fost găsiți de ai mei, dar au devenit cu timpul nume mitice, legate de o lume specială, de o țară numită - oare de ce? - Eretz. Și, brusc, o altă amintire Îndepărtată se desprinde: un bătrân evreu cerșetor pe strada Lipscani Îmi urează: „Să ajungi general În Eretz!”. Drumul spre Eretz nu era ușor
[Corola-publishinghouse/Science/1969_a_3294]
-
bunăstării sociale a omului. Arta este înțeleasă ca un nou mod de a expune creativitatea umană în obiecte ce servesc ambianței și confortului. Dar prin deconstructivism se ating aspecte ontologice noi, în special prin descrierea anumitor funcții artistice precum: cea mitică, estetică, magică etc. Arta devine spațiul în care se încearcă noi posibilități ale ființei, ale devenirii și ale înțelegerii lumii. Operele de artă dobândesc o existență fie dependentă de discurs, fie devin stări ale unor evenimente și nu prezintă nici un
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin intermediul imaginației. În toate formele artei, în special în literatură, pictură, sculptură și muzică, simbolul face trecerea de la realitate la lumea magică. De exemplu, în cadrul idolatriei, un simbol este identificat cu un zeu sau descris în asociere cu un personaj mitic. În cadrul dramei, actorii intră în rolul personajelor pe care le interpretează prin intermediul semnelor și al simbolurilor. Pictura sau sculptura oferă imagini mitologice sau supranaturale. Astfel, elementul comun în toate cazurile este utilizarea (aparentă) a simbolului. Din punct de vedere ontologic
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin intermediul imaginației imposibilului. Fantasticul prezent în literatură are înțeles ca orice prezență supranaturală în realitate, fiind definit de prezențe ambigue ale unor forțe supranaturale. Acest lucru a dus la identificarea unor noi elemente în cadrul textului literar: fantome, personaje și spații mitice, vrăjitoare, vampiri, elfi sau orci. De aceea Tzvetan Todorov interpretează fantasticul ca o inacțiune imaginară față de ceea ce este real. Prin ideea de fantastic literatura este definită de o prezență stranie unde orice fenomen supranatural capătă o explicație logică, sau o
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
Platon - ca într-un vis, prin vălul diafan ce lasă să se străvadă peisajul inaparentului: "Paseri, mari paseri stymphaliene/ Ce bat din aripe de vis,/ Paseri mari cu himerice pene/ Nălucind un divin Paradis,/ Oh, àripile lor, ah, arìpile!". Păsările mitice 35, al căror zbor se profilează pe ecranul luminos al cerului edenic, nu sunt decât imaginile-còpii ale formelor pe care le "nălucesc". Totuși, imagini înaripate, străbătând câmpul posibilei lor nașteri în adevărul existenței, pure ființări ce rătăcesc în spațiul transparent
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
sapiențial gîndul Ecleziastului despre deșertăciune, panorama imaginară acoperă mai multe spații fondatoare văzute în grandoarea și ruina lor: Mesopotamia, invocată prin "Babilon, cetate mîndră cît o țară"; Palestina, cu asceza pustiului în care s-au încercat evreii: "Sion, templul Iehovei"; "miticul" spațiu al Ierusalimului și regii Iudeii: David, "în lacrimi rupînd haina lui bogată", și Solomon, "poetul-rege"; Grecia, "măreață", cu miracolele și miturile sale; Roma, unde " Gînduri mari ca sori-n caos e puternica-i gîndire". Pentru ca, după ce expune o cale
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
de un citat edificator din Hermann von Helmholtz: "De altfel, realitatea științei, care cercetează fidelă legilor ei, a continuat să se vădească până acum mai măreață și mai bogată decât s-au priceput s-o înfățișeze, cu maxime eforturi, fantezia mitică și speculația metafizică." Subliniind că "o întreagă lume desparte imaginea romantică asupra cercetării naturii a idealismului german de acea conștiință de sine a științei exacte" ce se va manifesta o dată cu Helmholtz, Mircea Flonta precizează că pentru acesta din urmă prioritatea
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
această șansă avansând câte un mythos sau câte o theoria despre paideia, physiopoiesis și chiar despre enkyklios paideia. În prezent, aceste reprezentări geniale se află într-o spectaculoasă resurecție, fiind reluate în termenii noi, științifici, ai curriculumului integrat. O viziune mitică fabuloasă care promitea eudemia și athanasia prin paideia - adică prin lifelong education - începe să devină realitate. Teoria curriculumului n-a îndrăznit încă să se prezinte ca „știință și artă a autopredestinării raționale”. A evoluat lent, dar progresează din ce în ce mai rapid în
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
o lume fără zei, în care Ananke a murit, iar responsabilitatea predestinării nu mai poate fi atribuită unei divinități abstracte. Cercetătorii, designerii și managerii curriculari trebuie să-și ia, ei înșiși, această responsabilitate cumplită. Aceasta este deosebirea teribilă dintre lumea mitică și lumea reală. Cercetătorii, designerii și managerii curriculari joacă roluri de zei, deși sunt doar oameni; acești indivizi trebuie să fie însă cel puțin excepționali pedagogi și oameni de cultură dacă vor să proiecteze destine. Oricine își asumă aceste roluri
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
utile pentru înțelegerea clară a demersurilor următoare. Definiții și înțelesuri anticetc " Definiții și înțelesuri antice" Desigur acestea sunt tacite sau explicate în limbaj alegoric și simbolic. Odată decriptate, pot fi „traduse” în limbajul științei moderne, aproximativ în felul următor. Înțelesul mitic și homeric. Curriculum înseamnă soarta predestinată să se autodesăvârșească eroic a omului în cursa sa de la naștere și până la moarte în conformitate cu Necesitatea inflexibilă (Ananke)28. Înțelesul pitagoreic. Curriculum este eleutheros paideia, educația liberă secretă, menită a-i apropia de oameni
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
definirea exhaustivă și aprecierea pe măsură. Spațiul nu ne permite, aici, decât schițe istorice și viitorologice. Ele vor fi însă suficiente pentru a dezvălui importanța crucială a artei și științei care și-au asumat sarcina copleșitoare pe care, în vremuri mitice, o îndeplinea Ananke, zeița inflexibilă care diriguia până și soarta zeilor: prescrierea destinelor individuale și chiar predestinarea societăților! Note și referințe bibliograficetc " Note și referințe bibliografice" 1. Grafia corectă, respectând normele limbii latine, ar fi aceea de curriculi; acest genitiv
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
16. O susținere asemănătoare poate fi găsită la Dumitriu, op. cit., p. 565. 17. Hesiod, Theogonia, vv. 212 și 904-905. Inconsecvența lui Hesiod este doar aparentă. Moirele țeseau „trama vieții” învăluind-o în misterul Nopții, în conformitate cu Justiția Oarbă și Imperturbabilă. Alegoriile mitice nu se supun, desigur, exigențelor de coerență logică, esențială fiind simbolistica pe care o ilustrează. 18. Dumitriu, op. cit., p. 566. 19. Homer, Odiseea, cântul I, v. 27, în traducerea lui G. Murnu (EPL, București, 1956) (vv. 16-18 în ediția originală
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
un management specializat. Directorul se numea ummia („părintele școlii”) și era un preot care se evidențiase anterior ca scrib palatin la curtea lugalului (regelui). Cunoaștem destul de bine întregul curriculum al e-dubbei în urma descoperirii ruinelor orașului mesopotamian Suruppak (locul natal al miticului Utnapiștin din Epopeea lui Ghilgameș). Au fost date la iveală, între altele, documente privind organizarea, desfășurarea, conținutul, metodologia de instruire și sistemele de admitere și absolvire, vechi de cel puțin șase mii de ani. Un text pedagogic celebru și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
civilizații - de la egiptenii și babilonienii antici până la școlile medievale și ordinele religioase ale creștinismului. Grecii nu au făcut nici ei excepție. Atare școli și confrerii oculte își asumau misiuni și curricula învăluite de mister. Chiar și întemeierea lor era prezentată mitic. 2.5.1. Misterele de la Eleusistc "2.5.1. Misterele de la Eleusis" În secolul al VII-lea î.Hr., Eleusis, demă atică, a fost cucerită de Atena. La acea dată era deja instituit cultul zeiței Demetra, la care se adăugau Core
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
chinuiau pe omul elin și care, mai apoi, vor sfâșia sufletul celui creștin. (Similitudinea dintre mitul prehomeric al androginului fulgerat de Zeus și mitul veterotestamentar al Adamului izgonit de Dumnezeul mozaic din Grădina Edenului este totală; înainte de a căuta filonul mitic comun al celor două fabuloase povești, apare evidența că ambele furnizează o explicație cauzală comună aceleiași chinuitoare probleme: moartea 41.) Pitagoreicii erau așadar fericiți știindu-se, de fapt, nemuritori 42. Problema lor fundamentală nu era găsirea unei soluții, ci dezvăluirea
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
oamenii mari” se străduiesc de-a lungul întregii vieți să-și cultive sufletul pentru a-și asigura athanasia și veșnica fericire elizeică. Doar ultimii urmează riguros îndemnul meléte thanatou, care este imperativul categoric al paideia-ei platonice. Pe această viziune pedagogică, mitică și tulburătoare prin alegoria sa și-a proiectat Platon modelul curricular bazat pe cicluri de câte 3 ani. Îl redăm sintetic. 4.3. Curriculumul platonictc "4.3. Curriculumul platonic" „Vârstele platonice” erau cele tradiționale. Vârsta I (3-6 ani), a copilului
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
că Homer este „cel mai înțelept dintre poeți”, prezentându-l liceenilor și studenților ca pe un preaînțelept romantic care disimula, sub vălul miturilor, marile valori etice. Așa a luat naștere hermeneutica alegorică - subtilă metodă de decriptare a sensurilor și semnificațiilor mitice (pe care exegeții creștini o vor împrumuta, mai târziu, pentru a dezvălui sensurile ascunse în textul Sfintei Scripturi). Învățăceii eleniști învățau, de exemplu, că Ulise este un simbol de înțelepciune, că Penelopa este un simbol de fidelitate, că Odiseea este
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
chiar ne simțim obligați să ne închinăm în fața lor cu evlavie ori de câte ori îi întâlnim printre trecători care nu-i observă în graba lor stupidă către moarte. Note și referințe bibliograficetc " Note și referințe bibliografice" 1. Pentru explorarea hermeneutică a genezei mitice a conceptului de paideia la greci (atribuită centaurului Chiron, primul educator al omenirii, care i-a crescut și educat pe Asklepios, Ahile și Iason), vezi I. Negreț-Dobridor, Mitul lui Chiron. Explorări hermeneutice asupra destinului paideutic al omenirii, Aramis, București, 2001
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]