3,124 matches
-
de pene - gâscă. Cu aerul ei ușor de tâmpenie, gâscă păcălește pe mulți. Dar în aripa fiecărei gâște zace pana înaripată a unui nou Voltaire. Stă în puterea noastră a o descoperi și a o smulge de-acolo. Episodul 108 PAN BIJINSKI Dacă, din întâmplare, unul sau altul din cei prezenți în ospitalierul han al lui Macek ar fi ieșit puțin afară, ca tot omul, pe trepte, și și-ar fi aruncat privirea pe Ulița Tomașevschi ce împarte înfloritorul Przemysl în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
albastru al tatălui asalta mereu întunecatele globule roșii ale mamei, localizate în partea superioară a corpului și din a căror ancestrală alcătuire tânărul nobil moștenise pasiunea, secretă, firește, de a face inele, cercei, mici ciubere și căldări din cositor. Era pan Bijinski, temutul intendent al hatmanului Potoțki, omul despre care se spunea - și faptul era perfect adevărat - că... dar să nu anticipăm. Episodul 109 MAI BINE S-O LĂSĂM BALTĂ Se povestea despre pan Bijinski faptul că, nici mai mult nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mici ciubere și căldări din cositor. Era pan Bijinski, temutul intendent al hatmanului Potoțki, omul despre care se spunea - și faptul era perfect adevărat - că... dar să nu anticipăm. Episodul 109 MAI BINE S-O LĂSĂM BALTĂ Se povestea despre pan Bijinski faptul că, nici mai mult nici mai puțin, în anii... dar, iată, șovăim. Șovăim și pe bună dreptate: avem noi oare dreptul să facem publice niște lucruri, niște fapte care privesc felul de a fi al unui om din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și cu negrul pe alb că nu vom declanșa prin dezvăluirile noastre implicații greu de controlat în tumultoasa și imprevizibila lor desfășurare? Nu cumva vom păta irecuperabil memoria și așa destul de maculată a lui Bijinski? Ni se va răspunde că pan Bijinski e, totuși, doar un personaj. Așa este, într-adevăr. Dar la fel cum orice om normal are o familie, rude, fii, nepoți și strănepoți ce primesc prin ramurile tot mai subțiri ale arborelui genealogic nu numai seva unui nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mai subțiri ale arborelui genealogic nu numai seva unui nume, ci și încărcătura socială a lui, la fel personajul își are rudele, moștenitorii săi care s-ar simți ofensați dacă acum după ce-a trecut atâta amar de vreme de când pan Bijinski ș-a făcut oale și ulcele, am dezgropa lucruri nu tocmai plăcute și nu ușor de justificat. Nu e totuna dacă ești strănepotul lui Radu cel Frumos sau al lui Mihnea Turcitu, iar în domeniul ficțiunii e mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
tocmai plăcute și nu ușor de justificat. Nu e totuna dacă ești strănepotul lui Radu cel Frumos sau al lui Mihnea Turcitu, iar în domeniul ficțiunii e mai bine să te înrudești cu bunul Bezuhov decât cu, să zicem, Iago. Pan Bijinski n-a fost, să ne înțelegem, un înger. Dar nici nu i se pot pune în cârcă sumedenia de grozăvii care circulau pe seama lui, parte născocitoare, parte parțial credibile, vehiculate toate prin acele canale incontrolabile care sunt creațiile anonime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
vor avea curajul și înzestrarea necesară de a prezenta viața lui Bijinski, așa cum a fost. Noi mai bine s-o lăsăm baltă și să ne continuăm povestea. Episodul 110 îNTR-UN FEL, ARE ȘI EL DREPTATE... Ajuns în fața intrării hanului, pan Bijinski își privi calul și spuse: — Ești bun să oprești puțin?... Calul încetini și opri. Pan Bijinski își ridică unul din picioarele lui mici, dar vânjoase, trecându-l peste șa, oftă și lunecă jos. își netezi surtucul, își îndreptă peruca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mai bine s-o lăsăm baltă și să ne continuăm povestea. Episodul 110 îNTR-UN FEL, ARE ȘI EL DREPTATE... Ajuns în fața intrării hanului, pan Bijinski își privi calul și spuse: — Ești bun să oprești puțin?... Calul încetini și opri. Pan Bijinski își ridică unul din picioarele lui mici, dar vânjoase, trecându-l peste șa, oftă și lunecă jos. își netezi surtucul, își îndreptă peruca și sui bătrânește treptele hanului. — ... îmi venea zăpada în ochi, de la copitele calului, dar tot m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și când i-am scos mațele, din ele s-a rostogolit în zăpadă ordinul „Sf. Gheorghe” cu eșarfă și vreo trei nasturi. Lupul dracului, de flămând ce era, îl mâncase pe bietul Korolev cu uniformă cu tot! — Bună ziua! - spuse atunci pan Bijinski, ce intrase neobservat de nimeni. Jupânul Macek e acasă? — Pan Bijinski! - bâigui speriat Macek, sculându-se repede de la masa cazacilor. Ce onoare! Poftiți, poftiți, vă rog! Vai de mine, cum m-ați găsit... e atâta deranj... poftiți, luați loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
în zăpadă ordinul „Sf. Gheorghe” cu eșarfă și vreo trei nasturi. Lupul dracului, de flămând ce era, îl mâncase pe bietul Korolev cu uniformă cu tot! — Bună ziua! - spuse atunci pan Bijinski, ce intrase neobservat de nimeni. Jupânul Macek e acasă? — Pan Bijinski! - bâigui speriat Macek, sculându-se repede de la masa cazacilor. Ce onoare! Poftiți, poftiți, vă rog! Vai de mine, cum m-ați găsit... e atâta deranj... poftiți, luați loc... — Nu mulțumesc - spuse pan Bijinski. Stau în picioare. — Mă rog, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
neobservat de nimeni. Jupânul Macek e acasă? — Pan Bijinski! - bâigui speriat Macek, sculându-se repede de la masa cazacilor. Ce onoare! Poftiți, poftiți, vă rog! Vai de mine, cum m-ați găsit... e atâta deranj... poftiți, luați loc... — Nu mulțumesc - spuse pan Bijinski. Stau în picioare. — Mă rog, cum doriți... - se plecă Macek de spate. Cu ce vă pot fi de folos? — Din câte am fost informat, tu ai avut o fată, Malgorzata. — Cum adică... am avut?!... făcu hangiul. Eu cred c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ce vă pot fi de folos? — Din câte am fost informat, tu ai avut o fată, Malgorzata. — Cum adică... am avut?!... făcu hangiul. Eu cred c-o mai am, că doară... — Eu cred că n-o mai ai - spuse rece pan Bijinski. De vreme ce ți-a fost luată, n-o mai ai. Ea aparține acum lui Zbignew, fiul stăpânului meu. Sper că nu te îndoiești de onorabilitatea familiei Potoțki, în care, de altfel, fata ta a intrat de bunăvoie. Nu mă îndoiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Sper că nu te îndoiești de onorabilitatea familiei Potoțki, în care, de altfel, fata ta a intrat de bunăvoie. Nu mă îndoiesc, numai că normal trebuia să mă-ntrebe... — Normalitatea unui fapt împlinit n-o stabilești tu - îi taie vorba pan Bijinski. Nu tot ce-i anormal e imoral, și invers. Dar problema e alta. — Ce problemă?! - făcu hangiul. — Fetei îi lipsesc doi dinți - răspunse pan Bijinski. în calitate de tată trebuie să te îngrijești să aibă de toate. Din 1317, de când e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
trebuia să mă-ntrebe... — Normalitatea unui fapt împlinit n-o stabilești tu - îi taie vorba pan Bijinski. Nu tot ce-i anormal e imoral, și invers. Dar problema e alta. — Ce problemă?! - făcu hangiul. — Fetei îi lipsesc doi dinți - răspunse pan Bijinski. în calitate de tată trebuie să te îngrijești să aibă de toate. Din 1317, de când e atestată familia Potoțki, toți membrii ei au avut dantura completă. De altfel, măseaua de minte e pe stema familiei. — Și eu ce pot să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
aur. în plus, a treia măsea din dreapta sus e găurită. Va fi umplută, tot pe cheltuiala ta. Se pleacă la Cracovia poimâine, cu rădvanul. Mâine la prânz trec să iau banii. Vă salut. Și ieși. Episodul 111 METODIU DIXIT După ce pan Bijinski ieși din han, se lăsă o tăcere de început de leat. Toți erau stânjeniți, și călugării, și cazacii, făcându-și de lucru cu mătăniile, cu săbiile, cu paharele. Un nefericit bondar bâzâi cât bâzâi prin fața lui Vasea, apoi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu ochiul, două glezne întrezărite fugar sub poala unui munte, două buze care se tot împreună și astfel ne vorbesc și câte și mai câte!... O forță uriașă ne împinge spre căsătorie și ne lasă acolo. Episodul 121 DIN NOU PAN BIJINSKI — Ceea ce-ați spus dumneavoastră e frumos, nimic de zis - grăi deodată o voce care venea de nicăieri și cei doi călugări văzură cu uimire cum în patul doamnei Potoțki se deschide o trapă din care ieși capul, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
dumneavoastră e frumos, nimic de zis - grăi deodată o voce care venea de nicăieri și cei doi călugări văzură cu uimire cum în patul doamnei Potoțki se deschide o trapă din care ieși capul, apoi trupul îndesat al intendentului castelului, pan Bijinski - dar pot să spun că ați vorbit in abstracto. Căsătoria este, finalmente, oricât am coti-o, un lucru concret, nu o lamentatio mentis - mai spuse pan Bijinski, scuturându-se de colb. — Vai, cum m-ai speriat! - bătu din palme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
deschide o trapă din care ieși capul, apoi trupul îndesat al intendentului castelului, pan Bijinski - dar pot să spun că ați vorbit in abstracto. Căsătoria este, finalmente, oricât am coti-o, un lucru concret, nu o lamentatio mentis - mai spuse pan Bijinski, scuturându-se de colb. — Vai, cum m-ai speriat! - bătu din palme doamna Potoțki și sări să acopere cu pătura gaura mare, neagră ce se căscase în pat. Așa e pan Bijinski - zise ea în chip de scuză către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
lucru concret, nu o lamentatio mentis - mai spuse pan Bijinski, scuturându-se de colb. — Vai, cum m-ai speriat! - bătu din palme doamna Potoțki și sări să acopere cu pătura gaura mare, neagră ce se căscase în pat. Așa e pan Bijinski - zise ea în chip de scuză către călugări. Nu suportă să apară pe ușă. Odată, pe când trăia Potoțki, a ieșit din sobă. — Alte vremuri - zise pan Bijinski. E mare mizerie în pivniță - completă el, arătând spre pat. Piotr ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
acopere cu pătura gaura mare, neagră ce se căscase în pat. Așa e pan Bijinski - zise ea în chip de scuză către călugări. Nu suportă să apară pe ușă. Odată, pe când trăia Potoțki, a ieșit din sobă. — Alte vremuri - zise pan Bijinski. E mare mizerie în pivniță - completă el, arătând spre pat. Piotr ăsta nu mai face nimic. — Pe anumite porțiuni - spuse Metodiu, după ce tuși ușor - sunt de acord cu dumneavoastră: căsătoria este o teorie care tânjește după practică, o forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
creșterea corespunzătoare a părții superioare pe seama viitorului. Și de corp este acela care până la brâu aparține prezentului, iar de la brâu în sus viitorului? — Dar lui Zbignew îi place și așa - observă, nu fără maliție, Metodiu. — Zbignew este spirit analitic - spuse pan Bijinski. Fiind tânăr, el nu realizează sinteza. Or, în căsătorie analiza este la fel de păgubitoare ca sinteza în istorie: niciodată nu poți ști ce-ai lăsat pe dinafară. — în aceste condiții... începu Metodiu. — în aceste condiții, propun să mai așteptăm - îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Fiind tânăr, el nu realizează sinteza. Or, în căsătorie analiza este la fel de păgubitoare ca sinteza în istorie: niciodată nu poți ști ce-ai lăsat pe dinafară. — în aceste condiții... începu Metodiu. — în aceste condiții, propun să mai așteptăm - îl întrerupse pan Bijinski. în scurt timp, fata va primi o educație aleasă, o lenjerie curată, săpun, două mici haltere, un ponei, mă rog, tot ce trebuie. Am adus și dinții - zise Metodiu, scoțând săculețul. — Excelent! - făcu Bijinski. Mi-am dat seama imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
luciditate? — Cu mari sacrificii - suspină doamna Potoțki, ștergându-și o lacrimă. Cu foarte mari sacrificii, tinere prelat. Viață ca a mea la nimenea! Datoria de femeie îmi cerea una, firea mea neastâmpărată - tot aia! Un adevărat chin! — Pe deasupra - interveni grav pan Bijinski - în vremea aceea era criză mare de gherghefuri. — Nici porumb nu prea era - adăugă Metodiu. Da, așa era, încă nu se adusese! - întări doamna Potoțki. — Țin minte - spuse pan Bijinski - că răposatul hatman s-a dus după un gherghef
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mea neastâmpărată - tot aia! Un adevărat chin! — Pe deasupra - interveni grav pan Bijinski - în vremea aceea era criză mare de gherghefuri. — Nici porumb nu prea era - adăugă Metodiu. Da, așa era, încă nu se adusese! - întări doamna Potoțki. — Țin minte - spuse pan Bijinski - că răposatul hatman s-a dus după un gherghef până la Kiev. Ce mai, era jale! - continuă doamna Potoțki. Bărbații la război, gherghefuri ioc, descurcă-te, femeie, cum îi ști! Și cum v-ați descurcat? - îndrăzni Iovănuț. — Stai să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
fire de fân mărturiseau belșugul acelor ținuturi. Ivirea lor tinerească din cadrul ușii, ca doi copii neastâmpărați care veneau de la o neastâmpărată, îndelungată hârjoană, fu atât de fermecătoare, încât doamna Potoțki bătu veselă din palme: — Dragii mei copii! zise ea încântată. Pan Bijinski tuși discret, atrăgându-i atenția că nu e cazul. — Ne-am jucat puțin pe-afară, mamă! - zise volubil Zbignew, înaintând un pas, doi, trei. I-am arătat unde o să facem noile pătule. — Foarte bine, dragul mamii - spuse zâmbind doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]