2,528 matches
-
tuturor interdicțiilor deontologice specifice; ipoteza potrivit c]reia raționamentele normative sunt elaborate în funcție de ceea ce este greșit sau corect) nu este satisf]c]toare. Apelurile la „înțelegerea moral] obișnuit]”, la „morală comun]” sau la „bunul-simț etic” nu pot constitui dovezi teoretice plauzibile în favoarea unei doctrine etice, chiar dac] aceasta se bucur] de o origine distins] și îndelungat]. Intelectualitatea contemporan] respinge imaginea și mișc]rile universului așa cum sunt prezentate acestea în înv]ț]turile P]rinților Bisericii. Sunt, de asemenea, respinse și ideile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
poate acționa în calitate de ființ] rațional]. Atunci când, potrivit principiilor deontologice, alegem moartea a cinci persoane pentru una singur], nu ne facem oare vinovați de lipsă de respect pentru cele cinci? În sfârșit, chiar dac] ar fi posibil] g]sirea unor argumente plauzibile în ap]rărea caracterului restrâns și limitat al formul]rilor deontologice sau a unei explicații pentru limitarea respectului, o întrebare r]mane inc] f]r] r]spuns: de ce trebuie considerat respectul ca fiind ceva ce dep]șește condiția sporirii bun
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tip de societate, în orice perioad] istoric]. Motivul pentru care toate virtuțile trebuie s] împ]rt]șeasc] o calitate comun], iar pe de alt] parte motivul pentru care toate lucrurile bune trebuie s] dețin] o anumit] calitate, sunt ambele la fel de plauzibile. Virtuțile sunt abilit]ți excepționale pe care le poate cultiva orice individ. Ideea necesit]ții unui nucleu al virtuților reprezint] de fapt ipoteza subtil] potrivit c]reia exist] un singur mod cinstit de viat] sau o singur] cale corect] în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sau dintre eutanasie activ] și cea pasiv], relevant] din punct de vedere moral? Este mai r]u s] omorî pe cineva său s] îl lași s] moar]? Diferite argumente au fost formulate pentru a demonstra acestea. Unul dintre cele mai plauzibile este faptul c] un agent care omoar] provoac] moartea, în timp ce un agent care las] pe cineva s] moar] permite naturii s] își urmeze cursul firesc. S-a afirmat c] aceast] distincție între „a acționa” și „a l]să s] acționeze
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rasial, din moment ce ei nu au putut demonstra c] membrilor raselor „inferioare” le lipsesc caracteristici ce pot fi considerate în mod rațional ca fiind relevante pentru statutul moral. În al doilea rând, o teorie a statutului moral trebuie s] ofere argumente plauzibile nu doar pentru ființe umane, ci și pentru animale, plante, computere, posibile forme extraterestre de viat] și orice altceva ce ar putea ap]rea pe parcurs. Voi argumenta c] viața, senzitivitatea și personalitatea sunt toate relevante pentru statutul moral, deși
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
statutului moral. Senzitivitatea este capacitatea de a avea experiențe, spre exemplu, vizuale, auditive, olfactive sau alte experiențe perceptuale. Dar capacitatea de a avea experiențe pl]cute sau dureroase pare s] aib] o relevant] deosebit] asupra statutului moral. Este un postulat plauzibil al eticii utilitariste acela c] pl]cerea reprezint] un bine intrinsec, iar durerea un r]u intrinsec. Este adev]rât, capacitatea de a simți durere este adesea folositoare pentru un organism, permițându-i s] evite pericolele și distrugerea. În mod
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tratamentul preferențial prin prisma compens]rii oferite pentru traumele suferite în trecut. În aceast] secțiune voi descrie succint argumentele amintite și principiul egalitarist pe care ele se bazeaz]. Voi începe cu argumentul care face referire la trecut. Versiunea cea mai plauzibil] a argumentului menționat anterior se bazeaz] pe principiul egalit]ții de șanse. Ideea de bâz] a acestui principiu este aceea c] pozițiile într-o societate ar trebui s] fie distribuite pe baza unei competiții corecte între indivizi. Trebuie analizate dou
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c] cet]tenii de rand nu au niciodat] dreptul s] fac] uz de violent], nici chiar de violență letal], pentru a-și proteja drepturile, avem de-a face cu o chestiune cât se poate de îndoielnic]. Una dintre cele mai plauzibile c]i spre legitimarea aplic]rii violenței de c]tre stat este cea a „analogiei domestice” a dreptului individului la legitim] ap]rare. Dar concluzia ar putea fi mai slab]; cu sigurant], agenții statali au dreptul s] foloseasc] său s
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mai complicate. Realistul moral trebuie s] admit] faptul c] acest caracter practic al judec]ții morale este problematic, din punctul lui de vedere. Dar problema lui nu ia sfârșit aici. Problema lui este aceea c] el nu are o concepție plauzibil] despre natura faptei morale, din cauz] c] nu poate explica caracterul practic al judec]ții morale. Același lucru este valabil și în ceea ce privește reflecția și discuția moral]. Pentru a putea înțelege acestea, aduceți-v] aminte despre ce am discutat la început
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
s] spunem, cele care ofer] o satisfacție mai puțin echitabil] a intereselor diferiților oameni - tind înspre instabilitate social]. Astfel, cel mai bine este s] presupunem c] acestea reprezint] dou] concepții concurente ale unei fapte morale. Care concepție pare cea mai plauzibil]? Pe de o parte, avem situația unei fapte morale la baza c]reia stau motivele de a o realiza sau nu. Pe de alt] parte, o avem pe aceea a unei fapte morale care face referire la ceea ce tinde înspre
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de o credinț] fals] în Dumnezeu (tradiția iudeo-creștin]). R]mane de v]zut dac] discuția moral] susținut] poate genera convergență necesar] a credințelor noastre morale și a dorințelor corespunz]toare, pentru a face ca ideea unei fapte morale s] par] plauzibil]. Tipul de realism moral descris aici întreține speranța c] acest lucru se va întâmpla. Numai timpul va decide. Bibliografie suplimentar] Ayer, A.J.: 'Critique of ethics and theology', în his Language, Truth and Logic (London, 1936); (London: Gollancz, 1970). Harman
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
iar vechile b]ț]lii au trebuit reluate în termeni mai moderni. Atunci când, în partea a patra, volumul trece de la trecut la prezent, ni se ofer] numeroase teorii despre cum ar trebui s] tr]im și despre natura eticii, toate plauzibile, dar fiecare fiind în contradicție cu toate celelalte abord]ri. Din moment ce concluzion]m cu un set de provoc]ri la adresa întregului demers al eticii, vom încheia desigur cartea într-o lamentabil] stare de confuzie, neștiind ce s] credem despre nici o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
asemenea condiții, am ajunge la aceleași condiții. Jonathan Dancy, scriind despre intuiționism, o alt] viziune realist] său obiectiv] a eticii, neag] faptul c] intuiția ofer] un mijloc de a percepe fapte morale. În loc, Dancy hoț]r]ște c] cea mai plauzibil] versiune a intuiționismului este una care privește „faptele” morale ca motive recunoscute în exercițiul judec]ții noastre practice. James Rachels abordeaz] aceste întreb]ri din direcția opus]. El începe cu o descriere subiectivist] a eticii care consider] sentimentele de aprobare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
la urma urmei ale potențialului uman, cît în direcția retardatelor și falselor convulsii naționalist-religioase. Provocatoare de tulburări ce sfîrșesc uneori în ostilități armate. Pe tapet, deocamdată: Iugoslavia, Cecenia. Dacă tot e să considerăm nu avem cum altfel civilizația nord-americană model plauzibil și deci de urmat, de ce să nu observăm că nu componentele confesionale și naționaliste sînt cele ce rezolvă, acolo, imensul angrenaj statal, ci conjugarea magistrală a strategiilor economice, în stare să ofere, doar ele, bunăstare și stabilitate. Existînd, se înțelege
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
spune: domnilor, aveți aici 10 000 dolari. Stil Picasso. Cochetăriile domnului Paleologu. Recunoscîndu-i-se, cu oarecare jovială maliție, preferința de a-și etala elegantu-i baston atunci cînd e filmat, estetul caută imediat, nu fără acceptabila doză de histrionism, motivația cea mai plauzibilă. Și o găsește: bastonul deși foarte șic, deci pasibil de subțiri ironii îi servește, pur și simplu, la menținerea echilibrului. Din ce în ce mai precar, recunoaște purtătorul lui, odată cu înaintarea în vîrstă. Și pentru că discuția filmată, plecată de la vetustul baston, înclină spre tema
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
devin forme logice alethice (care pot lua valoare de adevăr), căpătând astfel funcții cognitive propriu-zise, atunci multiplicarea formei raționament conduce către analitică. Dacă sunt atașate aceleași elemente interpretative la argumentare (raționamentul dialectic), mizând de la bun început pe ideea de adevăr plauzibil, este constituită dialectica. Propriul acesteia din urmă este orizontalizarea interpretării și posibilitatea, pe această bază, a întrebărilor și răspunsurilor care îngăduie noi întrebări. Ar mai fi de observat că analitica și dialectica instituie corpusuri de norme privind căile gândirii. De la
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
assasinate 'a asasina') permit numai interpretarea reflexivă, iar variantele reflexive ale verbelor subspecificate (break 'a se rupe, a se sparge') permit și interpretarea anticauzativă. De multe ori, anticauzativul și reflexivul sunt marcate identic. Morfologic, analiza reflexivă a anticauzativelor este foarte plauzibilă. Anticauzativizarea este o operație asupra reprezentării semantico-lexicale a unui verb, iar pasivizarea este o operație la nivelul structurii argumentale, care suprimă argumentul extern, proiectarea acestuia în sintaxă fiind obligatorie. Ca și forma activă, cea pasivă are două argumente în reprezentarea
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
pare să fi posedat multe elemente în comun cu cea a grecilor, întrucât notația alfabetică a acestora din urmă nu permitea credincioșilor, în mare parte analfabeți, memorizarea adecvată a notelor muzicale. Pe lângă aceasta, primii creștini convertiți erau evrei, ceea ce face plauzibilă teza conform căreia creștinismul și-a însușit nu numai conținuturile doctrinare, dar și liturgia religiei ebraice care cuprindea rugăciuni și cântece. Tradiția ebraică, și astăzi prezentă în sinagogile răspândite în lumea întreagă și caracterizată de intonația lecturilor biblice, a constituit
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
ceremoniile evidențiau aceste puncte textuale cu anumite semne, a căror funcție era foarte asemănătoare cu cea a punctuației. De fapt, punctuația, inițial, nu era altceva decât un subsidiu pentru lectura cu voce tare. S-ar părea că originea cea mai plauzibilă a primelor semne de notație muzicală ar deriva din semnele de interpunctuație sau din accentele gramaticale. „Nu este de mirare, că tocmai la curtea lui Carol cel Mare s-au născut înaintașii modernelor semne de punctuație, înainte aproape inexistente, având
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
1816, nici maniera brutală cu care a fost despuiată de această autonomie în 1871, și redusă la starea de district rusesc. Cât pentru necesitățile strategice și necesitățile economice, guvernul regal are onoarea de a remarca că, în absența oricărui motiv plauzibil, numitele necesități au fost din toate vremile argumentul final invocat pentru a justifica toate acaparările și toate cuceririle. De curând însă, politica țaristă nu avea alte argumente pentru a justifica pretențiile sale de a monopoliza Bosforul și Marea Neagră, iar astăzi
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
Mare și nimeni n-ar putea contesta astăzi că posesiunea unui astfel de port n-ar constitui o chestiune de cea mai mare importanță, interesând în mod direct progresul și existența oricărei țări civilizate. Și totuși astfel de pretenții - desigur plauzibile ale României - ar fi considerate de toată lumea ca exagerate, iar Ucraina n-ar lipsi să se revolte, să protesteze contra unor revendicări asemănătoare. Guvernul Regal păstrează speranța fermă că, în urma explicațiilor acestora sincere și loiale, guvernul Republicii va binevoi să
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
empirice. Verificarea ipotezelor cauzale. Existența unui model explicativ plauzibil poate fi considerată drept o primă verificare a unui enunț cauzal, conferindu-i acestuia statutul unei ipoteze solide. Analiza teoretică le selectează din mulțimea ipotezelor rivale pe acelea care par mai plauzibile, propunându-le verificării empirice. Mai mult, verificarea empirică nu este nici ea absolută. Analiza teoretică poate preciza condițiile în care regularitatea empirică constatată este posibil să nu mai fivalabilă. Modelul explicativ constituie deci atât un prim test al ipotezelor cauzale
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
care să susțină atât o alternativă (aspirațiile sunt mai puternic determinate), cât și cealaltă (poziția socială efectivă este mai puternic determinată). În aceste condiții, analiza empirică reprezintă un test cu capacitatea de a selecta ipoteza corectă dintre ipotezele rivale, egal plauzibile teoretic. Datele empirice obținute de cercetătorii americani susțin cea de a doua ipoteză: poziția socială reală a persoanelor este mai puternic influențată de mediul de proveniență decât aspirațiile referitoare la poziția socială. Astfel, coeficientul de regresie a profesiei tatălui (indicator
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
fie verificată empiric. Verificarea empirică este în mod special importantă în primele faze ale dezvoltării științelor sociale, caracterizate printr-un corp teoretic amorf, în care formulările vagi și imprecise se amestecă cu prejudecățile. Verificarea empirică a diferitelor ipoteze ce par plauzibile, „rezonabile”, curăță terenul teoretic, eliminând cele mai multe dintre presupozițiile eronate și întărind rivalele lor. Dificultățile stabilirii cauzalitățiitc "Dificultățile stabilirii cauzalității" Practica sociologică a scos la iveală faptul că explicația cauzală, atât de simplu de mânuit la prima vedere, ridică în fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de-a face cu procese sociale de lungă durată, în care cauza coexistă cu efectul. Măsurarea făcută la un moment dat nu poate detecta nici un fel de decalaj în timp. Presupunerea unui proces de producere. Dacă putem imagina un proces plauzibil de producere a variației unui fenomen de către un altul, acest lucru reprezintă o garanție relativă pentru adoptarea unui sens al cauzării. Să reluăm exemplul relației dintre satisfacția muncii și performanță. Măsurarea empirică nu este capabilă să determine, de regulă, aici
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]