3,441 matches
-
obscen și și-ar fi confundat perna cu amantul. Uneori, Înainte sau după, aprindeam veioza de pe noptieră. Îi trăgeam tricoul cât puteam de sus și Îi dădeam jos chiloții până sub genunchi. Și apoi stăteam acolo și mă Îmbătam cu priveliștea. Cu ce se putea compara? Un fel de pilitură de aur plutea În jurul magnetului care era buricul. Coastele Îi erau subțiri ca niște bastoane glazurate. Șoldurile ei, atât de diferite de ale mele, formau parcă un platou pe care erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
gâtul lui cu cicatrice. Îmi simțeam capul moale, de parcă ar fi fost Înfășurat În tifon. Eram Învelită Într-o pătură veche, țeapănă și presărată cu paie. Mi-am Întors capul și m-am uitat În sus și am văzut o priveliște minunată. Am văzut chipul Obiectului dedeasupra mea. Capul meu era la ea În poală. Obrazul meu drept era Îmbujorat, lipit de tapiseria caldă a pântecului ei. Era Îmbrăcată În continuare cu sutienul de la costumul de baie și cu pantalonii scurți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
puține. Dar prezența mea a fost suficientă ca să-l țină treaz. Vorbind despre indieni, și-a amintit de meteoriți. Era un meteorit În Montana despre care indienii credeau că e sacru și apoi m-am trezit că-mi spune despre priveliștile celeste pe care te obișnuiești să le vezi dacă ești camionagiu, stelele căzătoare și cometele și razele verzi. ― Ai văzut vreodată o rază verde? mă Întrebă el. ― Nu. ― Se spune că nu poți fotografia o rază verde, dar eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
au crescut mai înalți decât blocul de opt etaje, ascunzând cu totul Circul de Stat și Fabrica de pâine "Pionierul". Dincolo, în față, a fost lărgită șoseaua și vizavi s-a înălțat un bloc mai înalt ca al nostru, așa că priveliștea orașului nu ne mai era accesibilă. Mă apucă uneori jalea și disperarea: ani și ani și ani din unica mea viață pierduți între zidurile astea de beton fără istorie, fără enigmă, fără suflet. Arhitectura lu 'pește, din care n-o să
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
în familie, holbîndu-ne la "Planeta giganților", auzeam deodată cîte-un răcnet uriaș, îndepărtat, ca un talaz marin. Știam atunci că se mai dăduse un gol pe "Dinamo". Când am mai crescut, tata mă lua la meci și puteam vedea atunci o priveliște tipică anilor '60: un stadion întreg plin cu bărbați în cămăși albe, cu mânecile suflecate. Parcă trăiam într-un televizor alb-negru. Doar terenul, cu fotbaliștii în tricouri mohorî-te, aducea oarece culoare. Și uriașul cer azuriu de deasupra. Era o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
voiau să stea aproape de nivelul străzii și plăteau bani buni pentru locuințele de la primele etaje. Nu-i păsa nimănui de poezia urbană pe care o puteai surprinde de pe acoperiș. Dacă se strica liftul? Contemplase tăcută, de pe terasa aceea din centru, priveliștea uluitoare a zgârie-norilor strălucind În noapte. Privind În jos de la 45 de metri, Kitty nu putea uita cât de fascinată fusese de râul șerpuitor de taxiuri galbene care Își croiau drum printre zgârie-nori, la o oră la care Bucureștiul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
se gândi o clipă. Dacă pentru ea L.A.-ul era ca planeta Marte, atunci călătoria la San Francisco echivala cu o excursie pe Uranus. Dar... la naiba, de ce nu? — În regulă, când plecăm? — Înainte de apus, ca să ne putem bucura de priveliște, răspunse Desert Rose. Stai o clipă să plătesc și mergem. Hei, nu așa repede, fetelor, nu vreți să stăm puțin, să bem ceva Înainte de-a pleca? Întrebă Diane, care, după drumul bătut de la aeroport, simțea că merita și ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
acolo? plusă Desert Rose cu șarmul ei. Trebuie să prindem un avion! — Nu știu ce să zic, e destul de riscant, sunt o groază de polițai prin zonă. Kitty se uită la oamenii Îngrămădiți ca niște animale În camion. Nu era deloc o priveliște Îmbietoare. Poate ar fi mai bine să nu... Îi șopti prietenei sale. — Îți dăm cincizeci de dolari! sări Desert Rose. — Hai să așteptăm altă mașină, nu-mi plac oamenii ăștia! Îi zise Kitty printre dinți. — Nu! — Am putea... — Ce? Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
vreo poțiune magică! Deschise ușa de sticlă și ieși pe terasă, uitându-se la plajă. Vântul făcea nisipul să zboare fără rost, așa cum viața o făcea pe ea să zboare fără rost dintr-un loc Într-altul. Cu toate astea, priveliștea era minunată! Ascultă valurile, se lăsă mângâiată pe obraji de briză, privi oceanul, simțindu-se, În tot acest timp, mai fericită decât fusese vreodată. Fericită că-și dăduse demisia, că-l părăsise pe Roger, că-și lăsase Întreaga viață În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
prea Întuneric. Se simțea o puternică Încărcătură erotică acolo, Între umbre, lângă patul lui. — Ai putea să aprinzi lumina, te rog? Întrebă ea neliniștită. Apăsă un buton și storurile se deschiseră cu un ușor scârțâit, lăsând să se vadă o priveliște magnifică: un perete Întreg de sticlă lipit de ocean. Aveai senzația că valurile se sparg direct pe geam. — Doamne! zise ea. Cred că ăsta e cel mai romantic loc din lume! Știi că În Japonia o priveliște frumoasă este considerată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
se vadă o priveliște magnifică: un perete Întreg de sticlă lipit de ocean. Aveai senzația că valurile se sparg direct pe geam. — Doamne! zise ea. Cred că ăsta e cel mai romantic loc din lume! Știi că În Japonia o priveliște frumoasă este considerată cel mai rafinat cadou pe care-l poți oferi? Orice altceva pare vulgar În comparație cu asta. Îți mulțumesc pentru tot. El zâmbi. Exuberanța ei Îl făcu să privească oceanul, ca și când l-ar fi văzut pentru prima oară. — Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Era masculin și puternic. Dar În același timp sentimental. Și În ciuda incapacității lui de a-și lua un angajament total, era loial. Ajunsese din Întâmplare la el. Și printr-o minune o plăcuse. Stătea acum mulțumit pe gazon, oferindu-i priveliștea calculată a frumosului său profil. Nu-i cerea nimic, cu toate astea o inspira să facă ceva măreț. Și Kitty Își spărgea creierul ce să facă, goală, Întinsă pe șezlong, cu părul lung fluturând În vânt. Voia să producă ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
de pe colț, de la etaj. Se uită În jur cu dispreț. — Ce-i? Nu-ți place casa? o Întrebă Kitty. — Nu mă interesează casa, răspunse Desert Rose disprețuitoare. Știi că nu mă interesează chestiile astea. Ieșiră În grădina din spate, cu priveliștile care-ți tăiau răsuflarea, și se așezară pe șezlongurile de lângă piscină. Kitty se bucura de soarele cald și voia să se și bronzeze puțin. Pielea ei era ca de fildeș pe lângă bronzul sănătos al lui Matthew. Dar era evident că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
pe șezlongurile de lângă piscină. Kitty se bucura de soarele cald și voia să se și bronzeze puțin. Pielea ei era ca de fildeș pe lângă bronzul sănătos al lui Matthew. Dar era evident că lui Desert Rose nu-i păsa de priveliștea frumoasă sau de jacuzzi-ul de-afară sau de vremea superbă. Kitty o vedea frământându-se În șezlong, Încercând să găsească o cale de a-l aduce pe Charlie În discuție. Artista Îndreptă conversația ca pe o mică navă printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
mintea mi te-a-nchipuit.) Sylvia Plath Ce frumos, se gândea ea cu ochii Închiși, Încercând să păstreze În suflet imaginea visului. Deschise ochii și văzu soarele roșu ridicându-se peste East River, Învăluind cerul și apa În lumina purpurie. Priveliștea asta incredibilă nu Înceta s-o uluiască. Iubea diminețile, iubea răsăritul mai mult decât apusul. Răsăritul era speranță, energie, un nou Început. Era și mâine și azi deopotrivă. Astăzi se Împlinea o lună de când se Întorsese din Los Angeles. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
să nu se sature niciodată unul de celălalt. Sau, cel puțin, așa spera. Visa. Ea avea să Îi arate țara ei, Munții Carpați, aveau să schieze Împreună, să se oprească la cabanele vechi ca să bea vin roșu fiert. Să admire priveliștea minunată a munților din casa părinților ei din Sinaia, casa În care se cunoscuseră și se căsătoriseră părinții ei cu foarte mulți ani În urmă. Îi va arăta orașul dintre munți, cu vechiul castel regal și mănăstirea, va dispărea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
am să intru în detalii de specialitate. Am vaga intuiție că pot fi plicticoase. Pot însă să depun mărturie că fratele meu a răzbit într-un târziu pe vârful acela straniu și plin de rufe, balconul nostru de la etajul patru. Priveliștea (comparabilă doar cu splendoarea sălbatică a Ceahlăului la apus) cuprindea, pe lângă felurite zări albastre, piscurile semețe și înțesate de antene ale C 37-ului, aburii lăptoși ai grădinii din spatele lui D 13, un fragment strălucitor din aleea Parva, blocuri răzlețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
construită În stil arhitectonic modern - Gică picior de lemn, o cumpărase cu puțină vreme În urmă: se afla În partea de sud a capitalei, nu departe de apa mării. Așezată pe coama unui deal, Îți Încânta privirea, oferind vizitatorului o priveliște inedită. Cât puteai cuprinde cu ochii depărtarea, vapoare de toate categoriile și sub pavilioane diferite, erau aliniate Într’o perfectă ordine, pregătite parcă, pentru a porni Într’o grandioasă paradă. Lateral, În partea dreaptă a vilei, o rețea de bărci
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
tencuială, acolo unde un perete despărțitor improvizat se Întîlnea cu tavanul. Mă puteam lăsa În jos pe această gaură și coborî pe unul dintre dulapurile Înalte cu vitrină, unde Norman ținea cărțile rare, și de unde puteam avea parte de o priveliște magnifică asupra principalei Încăperi a prăvăliei, inclusiv asupra ușii de la intrare și a biroului și scaunului lui Norman. I-am spus Balconul. (Azi, cuvintele balcon și balon, dactil și iamb, au fuzionat, devenind un soi de leagăn, sau o bărcuță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
de activitate. Mă aplecam peste marginea Balonului, la un pas de a cădea, și citeam ziarul de dimineață peste umărul lui Norman. CÎteodată, cînd Își punea cana de cafea Într-un anume loc, Îmi vedeam reflexia În apa Întunecată - o priveliște nu tocmai plăcută la ora micului dejun. Și Norman era, la fel ca mine, un cititor Împătimit. BÎjbîia cu mîna pe birou după cană, ca un orb, o găsea, o apuca și o ducea la gură, fără ca măcar să-și ridice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
meu. Și nu era vorba doar de lumină. Lumea pe care credeam că o cunosc destul de bine - Întunecată, misterioasă, dantelată de umbre, chiar romantică, plină de pericole la orice pas - se micșorase cumplit. O ceață groasă Îi ștersese toate culorile. Priveliștile nu mai aveau pic de adîncime, și erau uniformizate În tablouri lipsite de orice strălucire, În tonuri de gri și maroniu. Clădiri În paragină, ferestre acoperite cu placaje, șanțuri pline de gunoaie, chipuri cenușii Înfrigurate. Totul era scofîlcit, trist și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
încredințez duhul!" Și cînd a zis aceste vorbe, Și-a dat duhul. 47. Sutașul, cînd a văzut ce se întîmplase, a slăvit pe Dumnezeu, și a zis: "Cu adevărat, omul acesta era neprihănit!" 48. Și tot norodul, care venise la priveliștea aceea, cînd a văzut cele întîmplate, s-a întors, bătîndu-se în piept. 49. Toți cunoscuții lui Isus și femeile, care-L însoțiseră din Galilea stăteau departe, și se uitau la cele ce se petreceau. 50. Era un sfetnic al Soborului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
29 un cimitir își lucea crucile de piatră în soare, aruncat pe panta unui deal, invadat de volbură și albine... Norii își proiectau umbrele pe colinele de o sută de nuanțe de verde... Dar să mă topesc cu totul în priveliștea săracă mi-era imposibil, căci din când în când, în mașină, monotonia cântecelor era întreruptă de câte un țipăt ascuțit: " Termină, bă, dracului! Termină când îți spun!" După care fata, luată-n brațe și gâdilată de vreunul dintre țipi, își
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
dinăuntru. Și în zilele bune ale Evei Henry trebuia să se descurce singur cu masa și era foarte înțelept din partea lui dacă se ținea departe de casă cât mai mult posibil. Speranțele de viitor ale Evei pretindeau un gen de priveliște mai înviorătoare decât cea a lui Henry Wilt după o zi de predare la Colegiul lui Tehnic. într-una din serile unei astfel de zile, Wilt a fost cât pe-aci să se hotărască cu adevărat să o ucidă, indiferent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
spre baie. — Tu ai auzit ce ți-am zis? îl apostrofă Eva, ridicându-se și ea din pat. — Te-am auzit, spuse Wilt și observă că femeia era goală. Eva Wilt în pielea goală la ora opt dimineața era o priveliște aproape la fel de șocantă ca și Eva Wilt beată, fumând și îmbrăcată într-o pijama de culoarea lămâii la ora șase seara. Și chiar mai puțin atrăgătoare. — De ce dracu’ te-nvârți pe-aici așa? Dacă tot ai pomenit de asta, ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]