2,785 matches
-
despre modul în care internaționalizarea capitalistă ar fi urmată de internaționalismul socialist au fost regândite la sfârșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului XX, din cauza revirimentului naționalismului și a pericolului ridicat de război major. În acest context ar trebui privită teoria imperialismului capitalist. Lenin (1968) și Buharin (1972) au dezvoltat teoria imperialismului pentru a aduce o explicație cauzelor Primului Război Mondial. Ei au susținut că războiul era rezultatul unei nevoi disperate de noi piețe de desfacere pentru surplusul de capital acumulat de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de ea.) „Pasiunile noastre sunt adevărați fenicși. Îndată ce arde cel vechi, izbucnește din cenușa lui cel nou.” (J.W. Goethe) Obiceiul ușurează povara. (O normă de conduită, cum ar fi, de exemplu, „punctualitatea”, nu este suficient să fie Înțeleasă și privită ca utilă; dacă n-o transformăm Într-o deprindere de viață, o vom resimți ca pe o povară ori de câte ori situațiile de viață ne vor pretinde să o probăm.) „Obișnuința nu numai că ușurează munca, dar creează și capacitățile pentru ea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Cu alte cuvinte, deconstrucția nu înseamnă o asumare a ideii că tot ceea ce este condiționat de istorie, de instituții sau de societate este un fapt natural, ci că totul are o origine și o limită, care, la rândul lor, trebuie privite și înțelese doar într-un anumit context. Absența centrului nu ar reprezenta, în consecință, absența existenței unui fundament, a unui punct de reper, ci absența absolutizării acestui fundament, fără o permanentă recontextualizare a sa. La o primă privire, afirmațiile lui
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de-al doilea val al Generației '6041, Ana Blandiana, fire inteligentă și sensibilă totodată, folosește cu dibăcie întreg arsenalul pus la dispoziție de neomodernism, apropiindu-se în egală măsură atât de modernitate, cât și de postmodernitate 42. Spre exemplu, iubirea, privită ca o "chintesență a năzuinței umane spre împlinirea de sine (...) văzută, în permanență, ca salt din contingent spre contemplare a unui eveniment cu aură de destin și fatidic, fascinație speculară a nașterii și circumscrierii de sine a eului prin raportarea
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
nu m-a atras atât istoria sau teoria literaturii care îmi erau cunoscute, ci cursurile de lingvistică, de istoria limbii, de dialectologie, care erau un domeniu nou, chiar dacă părea mai arid, și de pe urma cărora am rămas cu pasiunea pentru etimologii, privite ca un fel de romane, fascinante cel mai adesea, ale cuvintelor. A.-I. P.: Stimată doamnă Ana Blandiana, despre perioada comunistă lăsată sub tăcere, dar, mai ales, despre literatura subversivă continuă să se tacă sau să se vorbească în cât
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Liliana Armașu, Ana Blandiana, poeta prin excelență, în "Clipa" nr. 5, 1997, p. 26. 102 Ibidem, p. 26. 103"Ar fi prea simplu. Ar fi o formă de cochetărie ca oricare alta, care ar arunca poezia Anei Blandiana în categoria privită mai mult cu indulgență decât cu admirație a "poeziei feminine". Poeta este, cum spuneam, vulnerabilă, dar nu naivă. Faptul că nu-și ia măsuri de apărare nu înseamnă că nu este conștientă de primejdiile existenței de acele "nesfârșite primejdii", cum
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ridice capul; o privește, scoate o batistă cu care îi șterge lacrimile; o privește intens, mult, pînă la gestul de a-i mîngîia părul; Ea 1 îl privește ca hipnotizată și, în această stare, se va lăsa ridicată în picioare, privită, mîgîiată, luată de mînă cu tandrețe, condusă spre ieșire) TABLOUL XIII (Spațiul este sub stăpînirea unui copac uscat; Ea 1 și El 1 intră din același loc, mergînd ca printr-un glod adînc; în pofida oboselii, Ea 1 își strigă cuvintele
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Istoriei. Abia al optulea din cele zece capitole ale eseului lui Barthes se referă la gradul zero al scriiturii, ilustrat, În mod oarecum surprinzător, de Străinul lui Camus, roman publicat În 1942, Înainte, așadar, de deznodămîntul istoric al unei lumi privite astăzi de mulți cu multă nostalgie. „Păstrînd proporțiile, scrie Barthes, scriitura la gradul zero este În fond o scriitură indicativă, dacă vreți amodală [...] Noua scriitură se plasează În mijlocul acestor strigăte și al acestor judecăți (patetice, ale stilului jurnalistic, n.m.), fără
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
În linii mari, decît cel la autorii români care i-au continuat/preluat . Argumentul lingvistic nu e de lepădat, totuși. Literatura este În primul rînd o limbă, iar limbile nu pot fi ierarhizate. Limbile sunt diferite, nu superioare și inferioare. Privită astfel, ca un fenomen apreciabil În interiorul limbilor, literatura română este un obiect-În-sine, pentru că nu poți compara un poem scris În românește cu unul În portugheză. Corect. Atunci literatura ar trebui să facă parte dintr-un curriculum cultural circumscris lingvistic: studii
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
muncitorilor să plaseze o stație în mijlocul pătratului, ei ar determina centrul măsurând distanța sa față de fiecare clădire. În mod asemănător, grupul de cercuri concentrice din figura 5 are un centru pur geometric. Oricare situație de acest fel poate fi totuși privită dinamic. Pentru scopuri artistice este chiar necesar să fie văzută astfel. Când situația din figura 9 este privită ca un câmp de forțe vizuale, cele patru clădiri devin centri de energie care își emit vectorii în foarte multe direcții. Cele
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
prezintă arhitectura ca și cum ar fi văzută dintr-un loc de contemplare aflat exact sub centrul picturii, în timp ce figurile sunt reprezentate ca și cum ar apărea la o oarecare distanță față de acel centru. Există mai multe avantaje în cazul unor astfel de soluții. Privită direct de dedesubt, o figură umană arată absurd de scurtată, în timp ce un unghi de vedere mai puțin ascuțit micșorează distorsiunea și figura se apropie de aparența normală. Mai mult, o vedere la linia firului cu plumb exact dedesubtul centrului aduce
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
să-și împartă cu suportul soliditatea fizică, fie să îl depășească, așa cum fac imaginile celeste ale unor bolți baroce. O decorație pavimentală, la rându-i, trebuie să-l asigure pe vizitator că poate să pășească pe ea fără grijă. Lumea privită pieziș Există un alt aspect al relației spațiale dintre privitor și lucrul privit care se cuvine să fie menționat explicit, deoarece influența-i considerabilă este rareori pusă în discuție. Am afirmat că vederea este slujită optim atunci când linia privirii întâlnește
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
imaginile celeste ale unor bolți baroce. O decorație pavimentală, la rându-i, trebuie să-l asigure pe vizitator că poate să pășească pe ea fără grijă. Lumea privită pieziș Există un alt aspect al relației spațiale dintre privitor și lucrul privit care se cuvine să fie menționat explicit, deoarece influența-i considerabilă este rareori pusă în discuție. Am afirmat că vederea este slujită optim atunci când linia privirii întâlnește perpendicular obiectul. Sculptura tinde să releve tot ce are ea mai bun, iar
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
picturile murale concepute și realizate pentru un loc anume dintr-un imobil nu pot fi privite corect prin izolare. De exemplu, lungile mozaicuri în friză de pe pereții navei de la Sant’Apollinare Nuovo din Ravenna, derulând procesiunea fecioarelor și martirilor, trebuie privite ca factori complementari, așezați față în față și îndreptați către altarul bisericii. Ele sunt într-adevăr elemente ale unei opere de artă mai mari și mai cuprinzătoare, și anume interiorul clădirii în totalitatea sa. Numai atunci când o operă ocupă o
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
și ea este virtual prezentă și definește natura și poziția altor forme ca apropieri și abateri de la locul și orientarea proprii acesteia: două forme brute dedesubt și una mai înclinată deasupra. Pentru semnificația sa vizuală, linia înclinată din partea superioară trebuie privită ca o deviație de la sistemul spațial de referință. Dinamic, linia înclinată este resimțită ca o formă care se îndepărtează sau se apropie de acesta (figura 70). Acest lucru îl putem distinge în comportarea celor două verticale din pictura lui Kline
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
vieții și brațele ca purtătoare ale acțiunii curmate se termină neașteptat și paradoxal cu mâinile strânse pe pană și hârtie din vremea acțiunii lor întrerupte. Tema s-ar mai putea citi și în sens contrar, pornind de la fața foarte expresivă, privită ca un centru dislocat și deci încărcat de tensiune, stingându-se lent în lipsa de viață a corpului abandonat. În mod similar, mâinile, încă exprimând comenzile minții, pot fi privite ca abandonate, ca lipsite de susținere. Fețe și mâini Exemplul picturii
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
de miel. Pardoseala goală din prim-plan, atenuând baza în versiunea proiectivă a tabloului, îi adună pe oaspeții cinei către mijlocul spațiului interior îngrădit și, prin aceasta, îi izolează net de ambianță. Totuși, centralitatea grupului rămâne incontestabilă. Deși colțurile camerei privite perspectival converg către un punct din planul frontal, percepția deplasează punctul de fugă mai departe. Perspectiva străpunge fundalul camerei, oferind o prezență palpabilă a unei panorame potențial nelimitate și tainice. Deoarece în forma definitivă a lucrării pereții par anihilați, prezența
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
structurale printr-un stimul concret, de exemplu, un punct negru care marchează un centru sau un zid marcând o despărțitură. Vezi și prezența retiniană. FIGURĂ ȘI FOND - Distincția între obiectele perceptibile și spațiul din jurul lor. O figură este în general privită ca aflându-se în fața unui fundal neîntrerupt - cea mai elementară reprezentare a adâncimii în desen și pictură. Din punct de vedere dinamic, figurile și „spațiile negative” ale fondului sunt centrii de forțe care se mențin reciproc în echilibru. FORMAT - Forma
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
de investiții etice ar putea fi un bun exemplu în acest sens. * Să nu facem greșeala de a încerca să integrăm raporturile noastre cu femeile (sau ale femeilor cu bărbații) în pictura de ansamblu a ceea ce numim realitate; ele trebuie privite ca elemente de sine stătătoare ce vin să de contur unei alte dimensiuni a realității. Separarea problematicilor specifice raporturilor cu sexul opus de restul datelor ne v-a elibera înțelegerea, fără a suporta deformările specifice acestei dimensiuni predominant afective. * Ciclicitatea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
plan medical, ele sunt Înlăturate prin mijloacele terapeutice existente (anestezice, tranchilizante etc.Ă. În plan spiritual, suferința, ca și durerea, este compensată prin mântuire, prin promisiunea ofertei fericirilor În Lumea de dincolo. În plan metafizic, suferința este compensată prin speranță, privită ca deschidere către transcendent. În sensul acesta, Socrate vedea moartea ca supremul catharsis, ca o trecere și o „desprindere a sufletului din Închisoarea trupului”, ca o „eliberare a sufletului de suferințele care-i sunt date să le suporte din cauza trupului
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este legat de factorii care contribuie la formarea acestora. Am arătat mai sus că trebuie făcută diferența Între tipul psihologic, constituțional-genetic, și tipul moral de personalitate, fără Însă a le separa. Ele sunt tipuri distincte dar, cu toate acestea, trebuie privite ca aspecte definitorii ale persoanei umane, fapt de care suntem absolut obligați să ținem seama. Înainte de toate, trebuie să avem În vedere persoana umană, Întrucât la ea ne referim. Indiferent de natura lor, tipurile sunt fie structurale, fie interioare valoric
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
simbolic, a morții. Rătăcirea ambulatorie, mersul continuu, specific nomadismului este cel care dă impresia cuceririi timpului, a unui timp raportat la un spațiu nelimitat. În felul acesta este anulată angoasa existențială, sentimentul morții, prin identificarea cu spațiul cosmic nelimitat. Astfel privită problema, nomadismul este „primitivism” numai din punctul de vedere al unei mentalități citadine. Omul cetății nu-l poate Înțelege pe nomad, la fel după cum, În egală măsură, nomadul Îl refuză pe cetățeanul sedentar care preferă „claustrarea” Între zidurile cetății. Ne
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
impresia că ne aflăm În fața unui individ schimbat. Dar această schimbare o vedem În raport cu lumea. Dincolo de imaginea patică a ființei umane, trebuie să Înțelegem sensurile umanului schimbat sau, altfel spus, al destinului ființei umane aflate În suferință. Din această perspectivă privită problema, destinul este acceptat ca fiind una dintre cele mai importante dimensiuni ale persoanei umane și nu ale vieții sale, mai exact, acea dimensiune a firii omenești de care depinde Însăși viața persoanei, felul În care aceasta se va desfășura
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cu totul mîngîioși” etc. Se poate vorbi, cred, de autoproiecție la Bacovia: observator și observat. De pildă, cînd scrie „Cad, recad și nu mai tac din gură”, acestea sînt bineînțeles gesturile lui, dar și gesturi de actor care, simțindu-se privit, îngroașă pantomima. Poetul știa prea bine că, în dese cazuri, cei beți „se dau în spectacol”: „Femei răcneau beția falsă...”etc. -,,Simbolist-decadent’’, Bacovia scrie ca Verlaine, care a fost contra decadenților. însă cu precizarea că Verlaine e prezent mereu în
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
aprigă, care nu implică doar rațiunea, ci totalitatea ființei, și care evită afișarea dorințelor, devenind o formă de eroism. Rezultă de aici că lunga șlefuire a limbii nu e un scop în sine, ci urmarea unei atitudini de tip clasic. Privite panoramic, comentariile românești manifestă așadar mai curând reținere în situarea Margueritei Yourcenar de partea modernității, cu toate că unele afirmații au mers și în această direcție, fie la modul general de exemplu, privind tratarea ludică a viziunii sale despre lume, în fond
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]