4,917 matches
-
se va petrece în mod normal, într-un proces unde va fi acuzat de complot împotriva regimului, dar în care se va putea apăra. Printre altele, dragul de Orezeanu, căruia trebuie să-i fiu recunoscător, avea o bună cunoaștere a pușcăriilor. Fusese arestat, pentru prima dată, vreme de ani îndelungați, și muncise la canalul Dunăre-Marea Neagră. Suferise mult acolo și, când ieșise, se întorsese la soția lui care îl așteptase. Datorită unui personaj destul de important pe care-l avusese sub ordin
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
se umplea tot mai mult și camerele de anchetă erau ocupate. Totul se desfășura sistematic. Anchetatorii erau numeroși și erau și specialiști, dar ăsta e un alt capitol. Orezeanu era un om care-și iubea semenii și care păstrase din pușcăriile precedente o amintire bună despre oameni. Îmi dădea întotdeauna sfaturi prețioase. Spunea: — În cel mai rău caz, or să dea în tine; dar nu băga pe nimeni la apă. Vorbește cât mai puțin de întâlnirile de la Tătărescu. Or să te
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
apoi, toate au mers pe dos. De fapt, era un om tare bun și se dădea peste cap ca să mă smulgă din obsesia anchetei, din teama a ceea ce avea să urmeze și din spaima că-mi voi sfârși zilele în pușcărie. De aceea îmi vorbea de garnizoană, de neveste, de generali sau de maiori... Îmi mai amintesc de o poveste extraordinară. Era locotenent și plecase cu trenul, de la garnizoana lui din Timișoara spre Cluj. În același tren, se afla și un
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Avea un prieten, văr cu fata, care, pentru că avea origine nesănătoasă și dosar prost, îl denunțase ca să fie bine văzut. Așa că verișorul a fost numit de îndată redactor-șef la un ziar studențesc, iar bietul ovreiaș a fost zvârlit în pușcărie. Nu știu sfârșitul poveștii. N-a stat decât câteva zile cu mine. Era un băiat dotat cu o inteligență orientală, suplă și vioaie, și care era sigur că va scăpa din închisoare. Habar n-am care i-a fost soarta
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
ce i s-a întâmplat. Dar îmi mai amintesc și de un tânăr care își făcuse serviciul militar, înainte de război, în jandarmerie și apoi devenise agent secret. Trăise în Basarabia, vorbea rusa și avea deja la activ mulți ani de pușcărie. Era un om foarte de treabă. Am fost ținut la Malmaison vreme îndelungată, lucru puțin obișnuit. În orice caz, acolo, mâncarea era mai omenească decât mai târziu, la Jilava, iar restul tratamentului era foarte variat. Puteai fi scos la aer
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
cu minereu, și nu ca pe vremuri, când uzinele trebuiau să fie lângă minele de fier... Dar, după ce îl utilizaseră, tovarășii au descoperit că, prin anii 1923-1924, ar fi fost dur cu muncitorii, înăbușind o grevă; așa că-l băgaseră la pușcărie. La puțină vreme după sosirea mea în Franța, a venit și el, în drum spre America, răscumpărat de Auschnit. Am stat în celula aceea cam o lună. Era încă director vestitul Maromet. Îl cunoscusem îndeaproape, pe vremea când fusesem arestat
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
murise, deși fusese tratat „chiar și cu penicilină“ (țin minte că trebuia neapărat să scriem aceste cuvinte). Habar n-am ce valoare avea, pentru ei, o asemenea declarație. Vorbind despre amărâții ăștia, îmi amintesc de altele, din timpul primei mele pușcării, tot la Jilava, în 1949: Ne duceam, pe atunci, la muncă. Într-o zi, ieșind pe poartă, am văzut printre noi un deținut bătrân. Părea să fie o persoană mai importantă. Maromet era de față. Habar n-am de ce s-
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
cu chinezii“; așa încercau să ne ridice moralul. Oricum, își luau un mare risc, căci ar fi pățit-o dacă se afla că-i încurajează pe deținuți, iar ei erau totuși avantajați de faptul că erau doctori sau farmaciști, în pușcărie. Trebuie să spun aici că, în general, atitudinea românilor, în închisori, a fost, în mare majoritate, demnă și curajoasă. Sigur că erau și informatori; cu toate acestea, moralul se păstra, în condiții foarte grele. Mulți s-au schimbat radical în
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Trebuie să spun aici că, în general, atitudinea românilor, în închisori, a fost, în mare majoritate, demnă și curajoasă. Sigur că erau și informatori; cu toate acestea, moralul se păstra, în condiții foarte grele. Mulți s-au schimbat radical în pușcărie. Dau iar exemplul lui Remus Niculescu, care în viața liberă fusese cât se poate de dezagreabil, iar în pușcărie, a fost la înălțime. Cam după o lună, am fost dus într-o celulă, zisă de execuție, cu vreo treizeci de
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Sigur că erau și informatori; cu toate acestea, moralul se păstra, în condiții foarte grele. Mulți s-au schimbat radical în pușcărie. Dau iar exemplul lui Remus Niculescu, care în viața liberă fusese cât se poate de dezagreabil, iar în pușcărie, a fost la înălțime. Cam după o lună, am fost dus într-o celulă, zisă de execuție, cu vreo treizeci de inși. Acolo urma să rămân în următorii opt ani, sau până la amnistia generală din 1964. Majoritatea deținuților din celulă
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
o mare realizare în spațiu și noi credeam că era vorba de un avion de mare viteză. Habar n-aveam noi de sateliți și de alte realizări spațiale. În schimb, „bastonul“ era faptul că, dacă nu cedează, va crăpa în pușcărie. Atunci a hotărât el să accepte ce i se cerea, căci nu mai avea decât un singur plămân și, dacă nu ieșea cât mai repede din închisoare, avea să moară curând. Trebuie să recunosc că am fost de acord cu
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
specială, căci m-au dus destul de repede la reduit, în altă celulă decât prima dată. Atmosfera era groaznică! Acolo am dat peste un om aproape orb și peste un altul sărac cu duhul care fusese condamnat la ani grei de pușcărie pentru că scrisese, pe pereții WC-ului uzinei unde lucra, niște lozinci împotriva partidului. Mai era un bolnav de cancer, cred, care era pe moarte. Celula nu avea aer și mâncarea era aproape inexistentă. Nu am dat peste nici o figură cunoscută
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
se vedea că i era frică, dar că știa despre ce-i vorba și m-a dus până la cimitirul Bellu, în stația de taxiuri, deși n-aveam eu bani de taxi. Acu’ mai era o problemă: majoritatea colegilor mei de pușcărie aflaseră că erau divorțați. Așa că mă întrebam la cine să mă duc. M-am dus în Strada Pietății, la Zamfirești - familia Sandei - și i-am întrebat dacă Sanda mă așteaptă. M-au liniștit și m-au trimis acasă. Primul care
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
m-am dus la Vama Gării de Nord ca să înregistrez bagajele. Nici astăzi nu înțeleg de ce am fost primit atât de rău de către vameși. Poate pentru că, pe vremea aceea, nu plecau decât evreii. După ce și-au dat seama că am ieșit din pușcărie, au devenit foarte cumsecade și mi-au spus: „Poți să mai aduci și alte lucruri, dacă vrei.“ N-am făcut-o, deși aș mai fi putut aduce cărți. Dar așa e omul: atunci am renunțat și mai târziu am regretat
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
vară-mea, Myriam O’Kelly, care a izbucnit în plâns. A fost un moment de profundă emoție... Și așa am pășit în cea de-a doua viață a noastră... Gânduri târzii... Impresia generală pe care am păstrat-o despre toate pușcăriile, inclusiv din prima mea arestare - Ministerul de Interne, Uranus, Jilava, Aiud, Poarta Albă, Penitenciarul din Constanța -, este că, în fond, toate foloseau unui regim de exterminare. Desigur, erau unii pe care-i considerau mai periculoși, chiar dacă nu făcuseră absolut nimic
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
sistemul de acuzare și de autoacuzare din vremea marilor procese moscovite. Această mașinărie a fost și mai este încă - din păcate - o unealtă a partidelor comuniste. Când privesc în urmă, îmi amintesc că, pe de o parte, am ieșit din pușcărie cu o părere destul de întunecată asupra naturii umane; de fapt, asupra tuturor acelor indivizi care, prea mediocri pentru a ajunge undeva - mai erau și unii deștepți, dar erau foarte puțini -, au făcut absolut orice pentru a face pe placul dictaturii
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
mi-a dat o suplinire la clasa I-a. Așa l-am avut elev pe viitorul mare orelist Aurel Marin, somitate recunoscută internațional pentru metodele proprii de operare. Păcat de el că a fost arestat și dus la Aiud, la pușcărie. Asta i-a și scurtat viața, nu mai înainte de a-mi întoarce binele spre sănătatea de care aveam atâta nevoie prin anii '60.. Îmi amintesc cu drag de Centrul de Aviație de la Ungureni. Parcă-l văd pe tânărul locotenent aviator
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
tata și mama, dintre ei și prietenii apropiați, dintre radioul Pionier pe lungimea Vocii Americii sau Europa liberă și urechile tatei. De ce nu-l dai mai tare? Ceeee? Ia-i, ia-i de aici că ăștia mă bagă la pușcărie! Secretele se așezau cărămidă de cărămidă în jurul nostru, o conspirație a nespusului cu cea a neaflatului. Au trecut anii. Tata se așezase cu tot cu veșnicile sale suferinți trupești într-un disconfort septuagenar. Pedala, picta, așeza pe polița bibliotecii cărțile interzise altă
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
Îi va aduna, mai devreme sau mai târziu, dumnezeu, dar până atunci pot trăi decent, chiar desfășurând o activitate necesară dar nerentabilă economic. Copiii Însă, pot și trebuie educați. Altminteri vor Îngroșa rândurile delincvenților și, dacă nu vor muri În pușcărie, pe acelea ale bătrânilor cerșetori. Culegând orice cerșetor Într’o astfel de instituție nu va mai exista pretextul activității firmei Milogul SRL, rămasă fără “salariați”. Chinezul are o vorbă: “dacă vrei să ajuți pe cineva, nu-i da un pește
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
n-am fost azi la tine, nici nu te-am văzut și nici nu te cunosc. Eu mă duc în inspecție la Sasca, Mălini Băișești, și când oi vini să găsesc banca fără această mare lipsă. Scăpi și tu de pușcărie și eu". Și învățătorul Vasile Iordachi, pe care l-am învățat eu din clasa I-a primară, vine la mine și cere să-i dau cei 30 000 lei ce mi-a dat județu să repar școala, să dau să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
bătăilor, dar spuneau: 'dă-l în p... m... că a fost un bandit', atrăgând atenția agresorilor să nu mai omoare: nu voi răspundeți... voi sunteți deținuți, n-are ce vă face, ci eu răspund. Ce, vreți să mă băgați în pușcărie? Asta nu trebuie să vă descurajeze, însă fiți mai atenți și țineți-i în frâu pe ăia dela izolare, mai ales pe Pușcașu V-le. În plus, ei au fost cei care au dat ordinele pentru falsificarea fișelor medicale în
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
legionarii care se eliberau ar fi urmat să culeagă informații din cadrul aparatului de stat), încadrarea în Legiune a unor deținuți din alte grupări politice, dar și acreditarea în 'țările imperialiste' a ideii că se urmărește exterminarea și maltratarea deținuților în pușcăriile comuniste, pentru a compromite regimul și guvernul român. Concomitent, activitatea unității productive de pe lângă penitenciarul Gherla ar fi fost sabotată prin rapoarte false de producție, mărirea timpului de lucru și întreținerea unei atmosfere ostile producției. În final se arată că acțiunea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
în coaste, plex și la tălpi. De fiecare dată când leșina era trezit cu apă. Țurcanu a jucat încălțat pe trupul lui, iar după câteva ore de torturi a izbucnit: 'Cât Dumnezeul mă-tii vrei să mai stau eu în pușcărie din cauza ta, mă? Ori îți faci demascarea, ori, dacă nu, te duci îngeraș, după alții de-alde tine'. Măgirescu recunoaște că s-a prăbușit fizic și psihic, ajungând în asemenea stare încât și-a acuzat logodnica, părinții, prietenii și colegii
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Drept în Iași. Țurcanu îi face două caracterizări interesante în anchetă: Pușcașu Vasile nu a fost atras în organizația legionară pe baza unor convingeri serioase, că în acțiunea de așa-zisă reeducare a avut o comportare net împotriva legionarilor, că pușcăria îl învățase minte de a mai activa ca legionar. Știa de frica organelor de stat, era un om realist, lipsit de misticismul legionar și trăirea vieții legionare, avea oarecari vicii (femei, băutură), însă nu era un om care se vindea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
reusesc să facă rost de bani de la părinți. Chiar dacă aceștia sunt foarte bogați, consumatorul ajunge să ceară sume foarte mari pentru supradoză. Este un cerc vicios. Ai incercat... devii dependent. Unii reușesc să se lase de droguri, alții cad la pușcărie, se liberează și reiau, alții, din păcate, ajung la deces după o supradoză. Eu am încetat să mai consum droguri și este o reușită. Sunt mândru că am lăsat drogurile și sper să facă așa și ceilalți consumatori. Din fericire
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by David Gabriel, MORARU CRISTINA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_2040]