27,370 matches
-
Pacea s-a Încheiat, dar războiul nu s-a terminat Încă. E numai iluzie. Mai sunt atîtea țări ocupate, vorbi. - Ai dreptate... - Sunt patruzeci de ani de cînd partea de aici a lumii, reluă el, a intrat În al doilea val de Întuneric, de cînd omul nu mai contează... Teoriile tale, visele tale sunt tot atîtea Înșelări - atunci la Început cînd ai crezut că totuși... Nu, nu există nici un „totuși”. - Și ce va fi? Îl Întrebai. - Tot ce Începe are și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
un prezicător despre asta? — Orice-ar spune, eu cred că un om poate întoarce destinul în favoarea lui. Îmi place rața aia care înfruntă singură cerul. O să ajungă departe. Antonius își opri calul, apoi, întorcându-se, arătă spre castru. — Privește... Privește valul de pământ care înconjoară tabăra. Era înalt de șase picioare, iar acum îl înalță cu o palisadă de lemn de nouă picioare... Vezi? Iar șanțul care până mai ieri nu era mai adânc de o jumătate de om... Vezi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
a lungul celor două șanțuri, formând două bariere. Ca să treacă peste ele, barbarii trebuiau să sară. — Uite capcana! - agitat, Titus arătă spre un grup de soldați care luau din care castrapila scurte și ascuțite și alergau repede spre cele două valuri de pământ. Quazii urlau, ridicând armele spre cer. Nu-și dădeau seama că zeci de soldați puneau în spatele valurilor de pământ câte patru castrapila la fiecare pas, că se împărțiseră în grupuri de câte doi și, în timp ce unul îndrepta vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Titus arătă spre un grup de soldați care luau din care castrapila scurte și ascuțite și alergau repede spre cele două valuri de pământ. Quazii urlau, ridicând armele spre cer. Nu-și dădeau seama că zeci de soldați puneau în spatele valurilor de pământ câte patru castrapila la fiecare pas, că se împărțiseră în grupuri de câte doi și, în timp ce unul îndrepta vârful inferior al unui castrapilum în jos și introducea vârful superior într-un înveliș de fier, celălalt lovea cu bâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
timpii - Titus exulta. Capcana va fi gata chiar în clipa când quazii vor ataca dispozitivul. Quazii se apropiau. Soldații legau castrapila unul de altul. Văzute de sus, legăturile formau o rețea asemănătoare cu o uriașă pânză de păianjen ce acoperea valul de pământ. Strigătele ascuțite ale quazilor fură acoperite de glasul puternic și sigur al lui Antonius, care trecea călare printre soldați, nerăbdător: Linia de genieri să se întindă pe șaptezeci de picioare, până la marginile celor două valuri de pământ... În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
păianjen ce acoperea valul de pământ. Strigătele ascuțite ale quazilor fură acoperite de glasul puternic și sigur al lui Antonius, care trecea călare printre soldați, nerăbdător: Linia de genieri să se întindă pe șaptezeci de picioare, până la marginile celor două valuri de pământ... În spatele fiecărui vallum să fie un car răsturnat și zece soldați. Soldații, înarmați cu pila, gladius și scutum, se pregătiră de înfruntarea cu dușmanul, iar în spatele frontului veni în pas alergător și restul manipulului - optzeci de soldați aliniați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
manipulului - optzeci de soldați aliniați pe opt rânduri, toți având scutul oval numit „tăietorul de capete“. Văzută de sus, dispunerea strategică născocită de Antonius semăna perfect cu o pâlnie: frontul soldaților reprezenta partea superioară, laturile erau formate din cele două valuri de pământ dotate cu castrapila, iar în fund se afla centuria alcătuită din optzeci de soldați. La un semn al lui Antonius, un centurion - cel căruia Antonius îi spusese Errius - preluă comanda soldaților din fundul pâlniei. Celălalt centurion dirija liniile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Mă duc să-l îngrijesc, izbucni Valerius. Plec. Titus îl opri: — Nu te mișca. Valerius se ghemui la loc și văzu cum quazii, în încercarea de a-i lua prin surprindere pe romani atacând din lateral, încercau să treacă de valurile de pământ. Nimeriră însă în castrapila. Urlară din nou, de data asta de durere, cu gleznele și pulpele rănite de vârfurile ascuțite. Cei ce reușeau să pășească printre vârfurile lăncilor erau loviți de scuturile soldaților și se împiedicau în funiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
tăcuți, disciplinați, înfruntându-i pe quazii care se repezeau din nou spre ei, dar acum erau dezorientați, încercuiți. După schimbarea direcției, centuria din fundul pâlniei se împărți în două, gata să-i zdrobească pe quazi de zidul genierilor și de valurile de pământ; soldații se mișcau cu ușurință prin zăpadă, prin sânge și printre cadavre. Barbarii ezitau, nehotărâți dacă să înfrunte încă o dată dușmanul sau să fugă... Deodată se înălță un glas triumfător: — N-o să stau din nou de pază... Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
dezamăgească publicul, iar al doilea era puternic și avea să învingă cu ușurință. Vitellius aprobă ordinea luptelor și perechile de adversari. Puse să se imprime acordul lui pe programul jocurilor care aveau să se încheie cu moartea lui Valerius. În valul de pământ înalt și abrupt care juca rolul de zid de apărare pentru amfiteatrul construit din ordinul legatului Caecina Alienus, soldații Legiunii a treisprezecea trebuiseră să sape o încăpere unde gladiatorii urmau să se îmbrace. Era o sală mare, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
dușmanilor. Auzi strigătele victorioase ale soldaților sirieni care, potrivit cultului lor, salutau soarele - zeul soare, Sol Invictus - ce răsărise și risipea negura. În clipa aceea, armata lui Antonius rupse rândurile inamice și începu măcelul. Supraviețuitorii fugiră spre Cremona, trecură de valul de pământ din fața zidurilor cetății și intrară pe porțile pe care cremonezii le lăsaseră deschise. Porțile fură închise după ce intrară cu toții. Bătălia fusese câștigată de Antonius Primus, care acum lua cu asalt zidurile, încercând să cucerească orașul. — Înconjurați orașul, murmură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
fură închise după ce intrară cu toții. Bătălia fusese câștigată de Antonius Primus, care acum lua cu asalt zidurile, încercând să cucerească orașul. — Înconjurați orașul, murmură Antonius, aruncându-i lui Titus o privire muribundă. Fiecare legiune ia în primire o bucată din valul de apărare și câte o poartă. Să se ia la întrecere, să arate care e cea mai curajoasă și care e cea mai lașă... Soldații să încerce să le-o ia înainte celorlalți și să fie primii care cuceresc... Trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
porunci alor săi să-l ia în primire pe Caecina Alienus și să-l trimită cât mai repede în Africa, unde avea să-i fie predat lui Vespasianus. Privi în jurul său: orașul, armata lui, cadavrele îngrămădite unul peste altul pe valul de pământ, sângele ce îmbiba pământul... Totul se preschimbă într-o lumină orbitoare. Leșină și se prăbuși de pe cal. Oamenii îl ridicară, organizară în grabă o tabără și îl duseră în cortul Pretoriului. Trecuseră șapte zile de când Antonius se lupta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
DAU VISĂRII ÎNTRUPARE... Pus de gândul meu arzând, Timpule, îmi duci tristețea; Mai departe, până când Mai visa-voi frumusețea? În frământu-mi fără margini, Ca un val împins spre vale, Trec prin codrii de imagini Spulberând totul în cale; Cât și cum, pun întrebarea, Căzni-mă-voi spre lumină? Și, printre hățișuri, zarea, De visare-mi crește plină; În nepotolit de freamăt, Printre unde și vâltoare, Cu
DAU VIS?RII ?NTRUPARE... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83771_a_85096]
-
nire a a cinci veacuri de tipar pe pământ românesc și a organizat și o expoziție splendidă despre și cu această cart e. C a vechi gazetar, știind că instituțiile culturale din Iași, inclusiv Biblioteca județeană, „Gh. Asachiʺ Iași, adăpostește val oroa se documente din publicistica vremurilor, de ce nu s-a pus accent și pe relevarea meritelor presei românești în promo vare a culturii și a românismului la care m-am mai referit? C.A. - Nu se putea ca un eveniment
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
sufletește de Aurel Leon, doritor să fiu printre cei care să-i strângă „umbrele” din „Cafeaua de dimineață” de la „Monitorul”, în primăvara lui 2007 i-am propus prietenului Constantin Ostap să realizăm împreună volumul. Dumnealui a și luat legătura cu Val Condurache să-i realizeze prefața sau postfața, iar cărturarul ne făcuse promisiuni. N-am stăruit în realizarea proiectului. Mai operativ l-a realizat în 2008 la Editura „Pisica neagră”, Iași, scriitorul Mircea Radu Iacoban. Cu foarte mare competență. Și-i
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Regimurile de după 1938 și chiar dictatura de dup ă 1945, au avut nota lor de modernitate, promovată prin vorbe și de absolvenții ,,academiilorʺ Frunză, Lomonosov sau Ștefan Gheorghiu, ceea ce explică insuccesul multor reforme, a tranzițiilor. Clasa politică actuală, urcată pe val ca urmare a întâmplărilor, cu modernismul de circumstanță, adesea în totalitate mimat, va putea face ca europenizarea începută să acceadă în globalizarea iminentă? Tergiversarea în adoptarea votului uninominal, refuzarea ori ocolirea reformelor de substanță sunt semne că interesele predomină încă
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
mai veche formă de locuință stabilă datând încă din neolitic a fost bordeiulʺ (pag.226), când într o ,,pagină despre Româniaʺ dintro geografie imprimată la Paris în 1543 se spune că a fost o vreme când locuitorii din Transilvania și Val ahia , ca să se apere de ploaie sau frig, se adăposteau sub acoperi șuri de pănușiță și foi de arbori, că nu aveau nici domiciliu sau locuință și se opreau oriunde îi apuca osteneala zilei (Uric arul , vol. XII, p.135
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
primarului Scumpu s-au găsit nu mai puțin decât lucrurile care urmează: două arme ZB, un revolver cu șapte focuri, două benzi cu cartușe antiaeriene cu 7 cartușe, o mască de gaze, un închizător ZB, diferite cartușe, o cartușieră , un val de sârmă învelită, două baionete ZB. 16 saci nemțești, una grenadă, jumătate ham și jumătate șa,toate acestea fiind imediat ridicate de către autoritățile care a u făcut descinderea.” „Suntem sigur că față de o asemenea pramatie de primar se vor lua
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
imperiu tracic. Pe spațiul acestuia au rezultat, la ieșirea din evul mediu, pe lângă limba română, albaneza, limbă puternic romanizată, dar rămasă limbă aparte, slava, ca grupare de limbi indoeuropene, și maghiara care, puternic europenizată, păstrează unele trăsături aglutinante, întreținute de valurile de imigrări ale unor pop ulații de factură etnolingvistică apropiată. În acest complex d e li mbi, româna se distinge ca limbă tributară doar bazei sale t raco -latine, pe când albaneza, slava și maghiara au rezultat în urma evoluțiilor divergente ale
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
așa de jalnic! Încât te rog, frumoasă doamnă, Cobori și vino lângă mine; De-acum-nainte, te asigur Mă voi purta cum se cuvine! A noastre gânduri ce-s aprinse De dorul sfânt al poeziei, S-ar împăca așa de bine În valurile armoniei! La „Poșta redacției” a aceluiași număr, Maria N. de la Banca lua cunoștință că „numai atunci dv. veți cunoaște pe redactorii și colaboratorii Palodei, când și aceștia, la rândul lor, ar cunoaște pe Maria N. de la Banca.” Ceea ce înseamnă că
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
și lasă morții să-și îngroape morții." 23. Isus S-a suit într-o corabie, și ucenicii Lui au mers după El. 24. Și deodată s-a stîrnit pe mare o furtună atît de strașnică, încît corabia era acoperită de valuri. Și El dormea. 25. Ucenicii s-au apropiat de El, și L-au deșteptat, strigînd: "Doamne, scapă-ne, că pierim!" 26. El le-a zis: "De ce vă este frică, puțin credincioșilor?" Apoi S-a sculat, a certat vînturile și marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
de partea cealaltă, pînă va da drumul noroadelor. 23. După ce a dat drumul noroadelor, S-a suit pe munte să Se roage, singur la o parte. Se înoptase, și El era singur acolo. 24. În timpul acesta, corabia era învăluită de valuri în mijlocul mării; căci vîntul era împotrivă. 25. Cînd se îngîna ziua cu noaptea, Isus a venit la ei, umblînd pe mare. 26. Cînd L-au văzut ucenicii umblînd pe mare, s-au spăimîntat și au zis: "Este o nălucă!" Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
Trezit din procesul renașterii onomasiologice, Caius încercă, așa cum nu vor mai nota exegeții, încercă deci să se scarpine în cap, acțiune fatalmente eșuată, organul respectiv nemaicorespunzând noii identități de răzeș privat de grajd. Faptul a determinat cel de al doilea val al marilor descoperiri geografice care au condus, între altele, la descoperirea mai multor capete și capuri, la întărirea schimburilor economice româno-eschimose și la instalarea pe post de ambasador în Eschimozia Centrală a gazetarului de mare talent, Ghelasse Constant. La cererea
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
urmărire generală, după cum I-am explicat și doamnei domnului maior care m-a somat s-o vadă. Și de ce-o urmăriți? Vrem să aflăm cine a dezbrăcat-o în halu’ ăsta tocmai acum cînd s-a anunțat un nou val de înghețuri. Dar ce faci? Bag dopu-n sticlă. Să nu vază săracu, că-i minor, ce-am văzut io, doamna maior și dumneavoastră. La mulți ani! LA TÂRG X Bună ziua, bade. Y Nă. X Matale ce vinzi? OY vacă... X
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]