3,341 matches
-
jucăriile întinse și credea că el se jucase în tot acest timp. Degeaba le spunea că se pregătește să fie jucărie, mama îl punea în pat, un sărut grăbit pe frunte, plapuma până sub bărbie, lumina stinsă și Levi singur clipind în întuneric. Mai întâi își plimba degetele pe perete până când ele creșteau atât de mari, încât se făceau mâini de monstru în umbra ce acoperea peretele, apoi cobora din pat și își aducea jucăriile să doarmă cu el. Lui Levi
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
mâna mea se încălzea punga albă cu Carrefour la mijloc. — Eu merg la Expoziție. Domnul cu merele roșii îi arătă biletul cu Expoziție tinerei de lângă el. Ea nu întoarse capul. În ochii ei pătrunse tot întunericul de afară și ea clipea rar peste el. — Eu cobor la Expoziție. — Și eu. Fata se întoarse brusc. Nasul ei în vânt îl lăsă fără replică. El se rușină și merele s-au rușinat atunci puțin. Măcar dac-aș fi avut niște flori. Ea îi
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
iar mâna îi rămase pe clanță, așteptând să îi treacă starea asta și să-i poată înfrunta pe ceilalți. Dacă își punea în gând să rămână așa ar fi putut sta nemișcat zile în șir fără să simtă nevoia să clipească sau, de ce nu, să respire. Își apăsă pleoapele cu podul palmelor până când durerea îi făcu bine. Iubea durerea fizică, preferând-o celei psihice, care acum îi sfredelește creierul golindu-l de orice sentiment al unui eventual viitor. A ieșit până la
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
Am țipat și i-am spus să iasă din bucătărie că altfel îl opăresc cu supa de pe foc! Aurora: Cum a reacționat Robo? Ela: Am avut impresia că l-a luat, așa, cum să zic o durere de cap; îi clipeau beculețele de pe cap, iar unele țiuiau. Aurora: Durere de cap?! Ela: De fapt nu o durere de cap ca a mea; parcă încerca să vorbească cu cineva și nu se înțelegeau. După căteva clipe s-a dus în grădină, unde
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
frumos tangou din lume”. Aurora: Ela, aparatul să facem o fotografie de grup. Ela aduce aparatul și-l montează pe un trepied: Gata! Evelin: Ce să faceți cu fotografia? Aurora: O băgăm în albumul de familie. Ela: Vă rog, nu clipiți! Gata! și acum o să fac și eu o fotografie de grup cu Robo și Cosmos, prietenii și ajutoarele mele de la bucătărie. Veselie generală. Cosmos și Robo o încadrează pe Ela iar profesorul le face mai multe cadre. Apoi profesorul „descarcă
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
Închiseră ușa, de la intrarea În vestibul, pe dinlăuntru. Câteva minute mai târziu, dacă cineva ar fi avut prilejul să privească, din stradă, la ferestrele de sus, ale vilei, ar fi văzut, cum, dincolo de cele de la dormitor, becurile electrice se sting clipind, ca stelele, care, de-acum Începuseră a-și face cu ochiul, pe cerul, părelnic senin, al nopții și lumii! Viața ca un cult! Deși cutremurul care tocmai se consumase avusese, la epicentru, În zona Vrancei, o magnitudine de aproape cinci
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
să ne facem de râs, În fața lumii și a istoriei, interveni, Roșia Montană, Împăciuitor și cuminte, hai să mai servim câte o porție de taxă de bară. Șiapoi - fuguța, acasă, cât mai repede, că, noaptea trece mai iute decât ai clipi de două ori dintr-un ochi beteag. Îl ascultară. Și Înserarea cădea, cădea, peste ei și peste lume, ca un fel de plapumă dumnezeiască, la fel de adăpostitoare, la fel de calmă și de liniștitoare, a gândurilor, pentru toți, câți, suntem sub soare și
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
i-o sărută, apoi, o mângâie, pe părul, lovit, prin culoare și desime, de patina vremii și a vieții, Îi mângâie și umerii, o Îmbrățișă de-a binelea, după care, reveni la verticalitatea staturii sale atletice. Ea, la rându-i, clipi, des, emoționată, și-n fața ochilor i se ivi, decupată din istorie, parcă, imaginea de Început a aducerii, copilului, de mânuță, de către mamă, la grădiniță. Îi reveniră În amintire dialogul, dintre mamă și educatoare, durerea mamei, durere ce-i marca
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
primele momente ale nunții, totul, Între dânșii, părând să fie de o Întreagă viață. Dincolo de mâncare și de băutură, toate, evident, cu măsură, Întreaga noapte, s-au petrecut, Într-o adevărată nebunie tinerească. Picioarele nu le-au stat cât ai clipi; zbenguiala, cu tot felul de dansuri - de asemenea; glumele, una ținându-se de alta, ca verigile, Într-un lanț continu - la fel. Destul de târziu, către amiază, s-au despărțit, și s-au dus, fiecare, la casa lui. Pe drum, băieții
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
mă rog, ca omul care vrea să știe pe ce are să dea banii, și zise: ― Să-l încerc, să văd dacă mi se potrivește! ― Cum nu, cu plăcere, poftiți, poftiți, vă rog! După o perdea, "mușteriul" își lepădă cât ai clipi hainele cele vechi și se-mbrăcă îndată cu cele noi. Apoi veni în fața oglinzii, ca să se privească dacă îi șade bine cu ele, sau nu. Nu-i ședeau rău deloc! Parcă fuseseră anume croite pentru el! Se-ntoarse către prietenii
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
face cinste cu unul, dacă mă țin de cuvînt? ― Eu, mă! îi răspunse Matei Păunescu. Să te văd! Ochii Chiorului luciră de bucurie. Foarte discret își făcu mâna dreaptă cupă, ochi o muscă ce bâzâia pe lângă pahar, și cât ai clipi o prinse și o aruncă în restul de lapte. Musca se zbătu cât se zbătu și-și dete obștescul sfârșit sub privirile ucigașe ale călăului. ― E-n regulă! zise Chiorul și, compunîndu-și o față de om scârbit la culme, bătu în
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
sfoara de siguranță era ruptă la semnalul aflat în vagonul nostru. Aceasta, însă, nu mai era nici joacă, și nici măcar o glumă de prost gust; era o simplă nerozie! Profesorul Marinescu a fost nevoit să plătească amenda respectivă, fără să clipească măcar. La noi nici nu s-a mai uitat. Trenul, scârțâind plictisit din toate încheieturile, întocmai unui bătrân cu ciudățenii, deranjat degeaba de la tabietul lui, își urni roțile alene, pufăind morocănos, parcă mustrător și cu drept cuvânt supărat pe elevii
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
barză picior peste picior, clămpănind din ciocu-i lung, muiat parcă Într-o vopsea roșie ca sângele), ne metamorfozăm Într-un cocostârc și-l ajutăm să se Împerecheze... Și asta, cum să-ți spun, Într-o fracțiune de secundă. Cât ai clipi din ochi sau ai bate din... aripi. - Ptfu, pufni Mașa. Deci cu asta vă ocupați, ajutați cocostârcii să se Împerecheze!? Credeam că faceți lucruri mult mai... - Și aceste lucruri trebuiesc făcute de cineva, replică oaspetele. Poate pentru tine par neserioase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să spui bădărănești? - Bărbații ăștia, o fac mereu pe interesanții, replică Mașa, desprinzându-i degetele reci, de culoare sinilie, ce se Încleștaseră pe brațul său. Toți sunt o apă și-un pământ. Cică au intenții curate, dar nici nu ai clipit bine din ochi, că au și pus mâna pe fundul tău. - Greșești aici, Mașenca, zău că greșești, spuse Extraterestrul, luând o bucățică de pâine de pe masă și vârând-o În păhărel. Eu nu sunt ca alții. Nu am nici o intenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
din particule ce se rotesc cu o viteză infinită. Mișcându-ne cu o viteză infinită, putem fi prezenți În același timp Într-o infinitate de locuri... După cum, În funcție de caz, putem lua și orice formă... Ne putem schimba Înfățișarea cât ai clipi din ochi. În universul nostru nu există dimensiuni. La noi conținutul e totuna cu forma, iar universul mare e circumscris celui mic... Înțelegi?“ Desigur că Mașa nu Înțelegea nimic din toate aceste teorii. Care, la drept vorbind, nici n-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
venit la bordul navei noastre, Olrik. Vă așteptam de ceva vreme. Sunt bucuros în fine să vă cunosc. Eu sunt colonelul Sponsz, ambasadorul Borduriei în Azania. În fine, după atâtea epistole schimbate, Olrik desco perea identitatea misteriosului S. Fără a clipi, se așeză pe scaunul ce îi fusese arătat de Sponsz. Rațiunile evadării sale urmau a fi revelate. Zâmbind la fel de rece, Sponsz continuă cu același ton egal. „Până când vom ajunge în Azania, vă promit că veți afla tot ceea ce este necesar
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Doar și pentru această bucurie de a fi decorat, drumul către Azania meritase a fi făcut. Entuziast era și Milou, cel care ținea în gură, ca un trofeu, osul uriaș ce acompaniase decorația sa miniaturală. Amețit de atâta agitație, Tournesol clipea uimit, în vreme ce îmbrăca mantia de academician de onoare. Neobosit, președintele-mareșal le oferea oaspeților săi, spre bucuria proprilor săi miniștri, câte un exemplar din ultima sa carte publicată (prolific ca scriitor, mareșalul tocmai se pregătea să tipărească volumul al XXV-lea
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
fi considerat asta ca un succes pentru cele ce-și propuseseră, oricare ar fi fost planurile lor. Pentru că se dădură înapoi, îndepărtându-se de el. Și el era vag conștient că stăteau acolo, și se uitau la el. Gosseyn rămase clipind din ochi din cauza luminii. Și, destul de repede acum, realiză că surse de lumină puternică venea de deasupra lui. Și asta îi cauzase, fără îndoială, dificultatea inițială de a vedea. La câteva clipe după această descoperire, din moment ce se părea că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
celor patru: - Aș aprecia foarte tare dacă ați îndrepta armele în altă parte. Apoi adăugă: Nu aveți nevoie de ele, din moment ce sunt legat și de mâini și de picioare. Fu interesant să constate că cei patru stăteau acolo fără să clipească, de parcă nici nu l-ar fi auzit. Cel de-al patrulea bărbat - din capătul mai îndepărtat al cvartalului - își aruncă privirea spre, probabil, sergentul lui, sau cam așa ceva - civilul care. până acum, fusese purtătorul de cuvânt al eșalonului inferior - și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
Oliver avea să rămână neclintit pe poziția lui. Chiar dacă ar aduce drujba electrică sau bormașina, amenințându-l că-i vor tăia trunchiul de la rădăcină, nu Înainte Însă să-i bortelească burta ca să extragă inima din ea, Oliver nici nu va clipi din ochi. Nu aveau decât să-l transforme În leațuri și surcele. Cu cât mai repede, cu atât mai bine. Oliver va arde etapele una după alta, trecând din stadiul intermediar de arbore și pasăre În stadiul de materie amorfă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
golul și plinul sunt un fâs?” „Aveți ceva cu fâsul ăsta”, observă Noimann. „Cum să n-am”, se agită ginecologul... „Nu numai viața, dar și moartea e un fâs. Înțelegeți, toată eternitatea cu care ne batem capul trece cât ai clipi din ochi.” „Sunteți cam pesimist....” „Umblând cu toți avortonii ăștia care se scurg În gârlă, credeți că aș putea avea un tonus crescut? În fiecare zi apar și dispar milioane de fetuși. Când te gândești la asta, Începi să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
că pătratul lui Saturn, comunicând cu zodiile, pe care-l avea Înscris pe spate, Își exercita chiar și de la distanță influența asupra sănătății și stării sale psihice, putând, la o adică, ori să-l bage În boale, ori, cât ai clipi din ochi, să-l trezească din beție. Broasca Wu era, totuși, o companie nu tocmai plăcută pentru Noimann. Capul său de șarpe, când se ridica la suprafață, Îl privea pe medic cu atâta răceală, Încât acesta, fără să-și dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
tot Încerca să anime spiritele. Pictorul Însă era greu de urnit din muțenia În care intrase. Ca să-l scoată din sărite, inginerul Edward tot aranja sub nasul lui cărțile de joc, Întinzându-le În evantai și strângându-le, cât ai clipi din ochi, În pachetul pe care se afla imprimată o roză a vânturilor de culoare aurie. Buzunarele, buzunărașele și mânecile, manșetele de la cămașă și cele de la pantaloni, ciorapii și maioul erau doldora de cărți. Fața sa pătrată, cu umerii obrajilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
vă treacă pentru totdeauna cheful de-a glumi cu lucruri sfinte...” Bărbia i se mișcă În sus și În jos, oprindu-se undeva la jumătatea feței. Urechile-i Înțepeniră În aer, apoi Începură să se deplaseze de la locul lor. Satanovski clipi din ochi. Bikinski Își făcu, muțește, cu limba, pe cerul gurii, semnul crucii. Femeia izbucni din nou În râs, Înmuindu-și buzele rujate strident În spuma ce se prelingea fără voia ei din halbă. Noimann nu mai știa exact cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
medicul Își aminti de conversația pe care o avuse aievea sau În vis cu ciungul privind inconsistența materiei În univers, zicând În sinea sa: „Da, Într-adevăr, materia e-o nebunie. Crește, crește, dospește... și deodată: fâs, dispare cât ai clipi din ochi...” „Ei bine, dacă-i pe-așa, atunci eu vă zic salut. Sau mai bine zis: la revedere. Pe curând...” Medicul aruncă o privire În direcția vocii, dar deja era prea târziu. Profitând de o clipă de neatenție, arătarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]