5,206 matches
-
de cealaltă parte. În schimb, Caves (1982) consideră că multitudinea de resurse la discreția corporației și competiția dintre state pentru atragerea investițiilor străine directe înrăutățesc, de fapt, situația amplificând așa-numitul element free rider. Rugman (1996) abordează problema interacțiunii dintre corporație și statul-gazdă descriind-o ca fiind un joc de tipul „dilema prizonierilor”7. Acest tip de joc este unul cu echilibru Nash necooperativ 8, însă Graham (2003) demonstrează că el are o dominanță de tip Pareto 9 în cazul cooperării
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
presiune nu pot fi niciodată o forță conducătoare a globalizării, fiindcă interesele lor nu sunt globale, ci limitate. O afirmație care nu intră în contradicție cu teoria neoclasică, al cărei argument central pune existența CTN-urilor pe seama imperfecțiunilor pieței (o corporație transnațională este modalitatea optimă de a profita de imperfecțiunile diferitelor piețe naționale și de diferențele dintre ele). Făcând presupunerea crucială conform căreia imperfecțiunile pieței sunt exogene corporațiilor transnaționale (prin urmare, ele sunt provocate fie de cauze naturale, fie de acțiunile
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
neoclasică, al cărei argument central pune existența CTN-urilor pe seama imperfecțiunilor pieței (o corporație transnațională este modalitatea optimă de a profita de imperfecțiunile diferitelor piețe naționale și de diferențele dintre ele). Făcând presupunerea crucială conform căreia imperfecțiunile pieței sunt exogene corporațiilor transnaționale (prin urmare, ele sunt provocate fie de cauze naturale, fie de acțiunile guvernelor), economiștii neoclasici conferă implicit statelor-gazdă puterea de a influența piața. Rezultatele acestei influențe sunt considerate în general negative, cu excepția unor situații speciale. Deși CTN-urile s-
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
Rezultatele acestei influențe sunt considerate în general negative, cu excepția unor situații speciale. Deși CTN-urile s-ar putea simți în largul lor într-un mediu mai degrabă neprotecționist decât protecționist (date fiind costurile tranzacționale ridicate într-un mediu protecționist), filialele corporațiilor transnaționale ar putea beneficia de politicile statelor-gazdă privind menținerea sau creșterea protecționismului. O asemenea situație se produce dacă filialele CTN-urilor sunt percepute ca parte a pieței naționale și, drept consecință, beneficiază de politicile de susținere concepute în favoarea firmelor naționale
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
fi eficientă dacă beneficiile pe termen lung ale intervenției guvernamentale depășesc costurile pe care le implică pe termen scurt. Caves (1982) analizează alte politici aflate la îndemâna statelor-gazdă, concentrându-se asupra impozitării. Taxele și tarifele, scrie Caves, nu trebuie să împingă corporațiile spre tactica prețurilor de transfer. Totuși, cel mai eficient instrument de care dispun statele-gazdă constă în modificarea nivelului de impozitare după inițierea derulării unui proiect investițional, deci după pătrunderea CTN pe piața națională. Acest instrument este cunoscut sub numele de
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
tactica înțelegerii învechite 12. În general însă, înțelegerile politice, grupurile de presiune și mediul de afaceri determină o lipsă a politicilor efective la care pot apela statele-gazdă. O trăsătură interesantă a abordării neoclasice este caracterul ei oportunist. Pe măsură ce crește puterea corporațiilor, se radicalizează și vocile economiștilor neoclasici care neagă abilitatea statelor-națiune de a reglementa activitatea piețelor. Situația nu este deloc surprinzătoare, din moment ce teoria neoclasică este, în definitiv, una pro-corporatistă, iar Caves (1982) admite faptul că însăși corporația profită de propriul caracter
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
oportunist. Pe măsură ce crește puterea corporațiilor, se radicalizează și vocile economiștilor neoclasici care neagă abilitatea statelor-națiune de a reglementa activitatea piețelor. Situația nu este deloc surprinzătoare, din moment ce teoria neoclasică este, în definitiv, una pro-corporatistă, iar Caves (1982) admite faptul că însăși corporația profită de propriul caracter oportunist. 5.4. Teoria instituționalistă și neoinstituționalistătc "5.4. Teoria instituționalistă și neoinstituționalistă" Abordarea instituționalistă oferă fundamentarea teoretică pentru intervenția sporită a statului în economie (Jenkins, 1994). Ea explică politicile adoptate de stat ca fiind determinate
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
de-regulate), cât și pentru a restrânge din nou (re-regulate) activitatea piețelor și, ca urmare, sunt capabile să creeze un climat competițional specific la care CTN-urile trebuie să se adapteze. Bailey, Harte și Sugden (1994) identifică principalele politici la adresa corporațiilor transnaționale adoptate de cinci state industrializate, în mod cronologic, în ultimii 30 de ani. Descrierea acestor politici în continuare este o adaptare a concluziilor lor. Politici privind CTN-urile adoptate de Japonia: - supraveghere administrativă continuă; - sistem de notificare (investițiile trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
conduită al filialelor CTN-urilor: investițiile sunt de preferat să se producă sub formă de joint-venture; să se evite reducerea concurenței; să se evite presiunile nedorite asupra întreprinderilor mici și mijlocii; să nu creeze panică în rândul firmelor naționale; filialele corporațiilor transnaționale să se abțină de la acorduri de restrângere a concurenței cu compania-mamă; să aducă un aport tehnologic inovator, dar să se abțină de la a interfera cu activitățile locale de cercetare și dezvoltare; să îmbunătățească situația balanței de plăți; să angajeze
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
negative: investițiile periclitează libera competiție; se creează probleme de supracapacitate; se descurajează cercetarea națională; sunt concediați manageri francezi; • protejarea unor sectoare-cheie, măsură ce face parte din încercarea de a promova campionii naționali, de a se găsi o replică franceză la corporațiile străine; • blocarea investițiilor prin tactici de întârziere; • intervenții pentru protejarea interesului național; • înăsprirea regulamentelor valutare; • impunerea de condiții, cum ar fi sprijinirea de către CTN-uri a cercetării naționale; • simplificarea procedurilor administrative; • liberalizarea regulamentelor valutare; • sprijinirea acționarilor unei companii franceze în
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
general care oferă firmelor germane o anumită protecție față de ofertele ostile de preluare (organisme de supraveghere, comitete ale muncitorilor, rol activ al sistemului bancar); - politica duală, constând în aplicarea paralelă a politicilor discriminatorii în favoarea firmelor naționale și a permiterii accesului corporațiilor transnaționale. Politici privind CTN-urile adoptate de SUA: • politică tradițională a „ușilor deschise”; • blocarea unor achiziții din considerente de siguranță națională (amendamentul Exon-Florio); • protejarea unor sectoare strategice; • o politică activă de respingere a investițiilor nedorite, cuprinzând o mulțime nesfârșită de
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
și la volumul exporturilor; - intervenții pentru protejarea interesului național. În afară de politicile adoptate de țările industrializate, țările mai puțin dezvoltate pot fi tentate să adopte reglementări mai dure. Forma extremă pe care asemenea reglementări o pot lua constă din naționalizarea filialelor corporațiilor transnaționale (Kobrin, 1980). Economiștii instituționaliști au tendința de a evidenția avantajele naționalizării, cum ar fi: atragerea către stat a profiturilor care altfel ar fi fost obținute de investitorii străini, evitarea scoaterii din țară a acestor profituri, dezvoltarea coerentă și integrată
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
Liderii de opinie aleși urmăresc anumite direcții de acțiune politică cu scopul de a câștiga suporteri în lupta politică pentru lărgirea electoratului. Îmbrățișând o asemenea abordare, devine clară presupunerea de la care pornește Kang: statul are puterea de a reglementa activitatea corporațiilor, iar folosirea acestei puteri depinde de motivația electorală a factorilor de decizie politică. Abordarea neoinstituționalistă nu este totuși o noutate. Caves (1982) a criticat ceea ce el numea „modelul preferinței naționale”, un model caracterizat de presupunerea că guvernul ales, căutând să
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
că guvernul ales, căutând să rămână la putere, propune pachete de măsuri care să satisfacă majoritatea votanților. De vreme ce străinii nu votează la alegerile naționale, redistribuirea resurselor în defavoarea filialei străine nu provoacă, prin ea însăși, voturi negative. Pe de altă parte, corporațiile străine pot influența procesul electoral fie și numai prin faptul că unii dintre votanți lucrează pentru ele. Această observație simplă oferă un mod alternativ de gândire referitor la opțiunile factorilor de decizie politică, conducând la reconsiderarea influenței grupurilor de presiune
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
sau, mai bine zis, de ceea ce, la un moment dat, anumiți factori de decizie percep ca fiind interesul național. Studiul lui Kang privește Statele Unite din perspectiva de stat-gazdă și ajunge la concluzia că SUA și-au schimbat politica privind filialele corporațiilor străine de la una de nepăsare cronică la una de restricționare abuzivă în unele sectoare ale economiei. Cuvântul-cheie aici este schimbarea. El dovedește, o dată în plus, că politicile privind filialele corporațiilor transnaționale fac parte dintr-un proces dinamic, fluctuând între două
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
la concluzia că SUA și-au schimbat politica privind filialele corporațiilor străine de la una de nepăsare cronică la una de restricționare abuzivă în unele sectoare ale economiei. Cuvântul-cheie aici este schimbarea. El dovedește, o dată în plus, că politicile privind filialele corporațiilor transnaționale fac parte dintr-un proces dinamic, fluctuând între două curente extreme: discriminare pozitivă - discriminare negativă. Dezvăluirea a ceea ce se află între aceste extreme cade în sarcina paradigmei eclectice. 5.5. Paradigma eclecticătc "5.5. Paradigma eclectică" Paradigma eclectică își
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
5. Paradigma eclectică" Paradigma eclectică își trage seva dintr-o varietate de tradiții teoretice. Ea recunoaște presupunerea neoclasicilor conform căreia imperfecțiunile pieței sunt speculate de CTN-uri, dar respinge în același timp ipoteza că toate aceste imperfecțiuni ar fi exogene corporației. Paradigma susține și perspectiva instituționalistă asupra puterii de care dispun guvernele statelor-gazdă în reglementarea activității piețelor. Dunning (1993) și Caves (1982) împărtășesc aceeași analiză cost/beneficiu a politicilor de impozitare aplicate de statele-gazdă filialelor CTN-urilor. Dunning (1995) și Vogel
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
Dunning (1993) și Caves (1982) împărtășesc aceeași analiză cost/beneficiu a politicilor de impozitare aplicate de statele-gazdă filialelor CTN-urilor. Dunning (1995) și Vogel (1997) sunt de acord că statele-gazdă influențează pregnant coordonatele în care se desfășoară activitatea comercială a corporațiilor. La fel de bine însă, Dunning (1993) îl contrazice pe Vernon (1971) când spune că, după intrarea pe piața națională, condițiile diferă față de cele care au precedat pătrunderea pe piață, iar schimbările apărute pot influența poziția de negociere atât a corporațiilor transnaționale
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
a corporațiilor. La fel de bine însă, Dunning (1993) îl contrazice pe Vernon (1971) când spune că, după intrarea pe piața națională, condițiile diferă față de cele care au precedat pătrunderea pe piață, iar schimbările apărute pot influența poziția de negociere atât a corporațiilor transnaționale, cât și a statelor-gazdă. Recunoscând necesitatea întăririi rolului organismelor supranaționale, Dunning (1997) este în dezacord și cu Vogel (1997). Paradigma eclectică mai este cunoscută și sub numele de paradigma OLI15, fiindcă îmbină avantajele proprietății (în special posesia de active
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
Paradigma eclectică mai este cunoscută și sub numele de paradigma OLI15, fiindcă îmbină avantajele proprietății (în special posesia de active intangibile), locației (specifice, ca origine și mod de folosire, unei anumite locații) și internalizării (rezultat fie al eficienței organizaționale a corporației, fie al abilității corporației de a exercita putere de monopol asupra activelor aflate în administrarea sa). Avantajele de tip O exprimă proprietatea asupra unor active intangibile unice, specifice firmei. Avantajele de tip O trebuie văzute în contextul competiției internaționale cu
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
cunoscută și sub numele de paradigma OLI15, fiindcă îmbină avantajele proprietății (în special posesia de active intangibile), locației (specifice, ca origine și mod de folosire, unei anumite locații) și internalizării (rezultat fie al eficienței organizaționale a corporației, fie al abilității corporației de a exercita putere de monopol asupra activelor aflate în administrarea sa). Avantajele de tip O exprimă proprietatea asupra unor active intangibile unice, specifice firmei. Avantajele de tip O trebuie văzute în contextul competiției internaționale cu alte corporații transnaționale. Avantajele
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
al abilității corporației de a exercita putere de monopol asupra activelor aflate în administrarea sa). Avantajele de tip O exprimă proprietatea asupra unor active intangibile unice, specifice firmei. Avantajele de tip O trebuie văzute în contextul competiției internaționale cu alte corporații transnaționale. Avantajele de tip L sunt specifice unei economii și sunt netransferabile. Avantajele de tip I exprimă proprietatea asupra unor active complementare (bazate pe capacitatea de administrare a unor rețele internaționale productive, comerciale sau financiare). Există o relație puternică între
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
exprimă proprietatea asupra unor active complementare (bazate pe capacitatea de administrare a unor rețele internaționale productive, comerciale sau financiare). Există o relație puternică între cele trei tipuri de avantaje. De exemplu, țările concurează între ele pentru a atrage investițiile unor corporații ca un mijloc de a-și îmbunătăți propriile avantaje de locație prin efect de antrenare asupra firmelor locale și prin efectul competiției globale asupra altor corporații (Cantwell, Narula, 2003). Pe de altă parte, corporațiile cu avantaje de tip O puternice
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
tipuri de avantaje. De exemplu, țările concurează între ele pentru a atrage investițiile unor corporații ca un mijloc de a-și îmbunătăți propriile avantaje de locație prin efect de antrenare asupra firmelor locale și prin efectul competiției globale asupra altor corporații (Cantwell, Narula, 2003). Pe de altă parte, corporațiile cu avantaje de tip O puternice sunt mai predispuse să obțină mai multă eficiență din activitatea de internalizare a acestora, pe baza teoriei evoluționare și cumulative a progresului tehnologic (Cantwell, 1994). Forma
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
ele pentru a atrage investițiile unor corporații ca un mijloc de a-și îmbunătăți propriile avantaje de locație prin efect de antrenare asupra firmelor locale și prin efectul competiției globale asupra altor corporații (Cantwell, Narula, 2003). Pe de altă parte, corporațiile cu avantaje de tip O puternice sunt mai predispuse să obțină mai multă eficiență din activitatea de internalizare a acestora, pe baza teoriei evoluționare și cumulative a progresului tehnologic (Cantwell, 1994). Forma dinamică a paradigmei eclectice este bine descrisă de
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]