4,784 matches
-
stătea Într-o cabină de mărimea unui sicriu pus În picioare. Bătrânul Îi spuse cele ce urmează În dialectul bai care se vorbea În regiunea respectivă: „Să aveți grijă azi. Poate să Înceapă furtuna oricând, așa că nu vă apropiați de creastă. O, și Încă ceva important: nu uitați să le spuneți străinilor să nu viziteze peșterile principale Între 2:30 și 3:30 pentru că o echipă de filmare de la televiziunea de stat urmează să facă un documentar. Îmi pare rău pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
aripi care-l făcuse să creadă că un liliac zbura pe-aproape. Nu se poate, spuse Esmé. Restul prietenilor mei rătăceau de colo-colo, Îndeplinindu-și ritualurile matinale și pregătindu-se pentru micul dejun. Aveau hainele șifonate, iar părul turtit, numai creste și vâlcele. Bucătarii distribuiră castroane de lemn cu orez, cu sos făcut din făină de orez, mazăre, praf de arahide, creveți uscați și ardei iute - toate aduse de Pată Neagră. Primii serviți au fost onorații oaspeți, iar locuitorii din Locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
în liniște și pace, arar întinzând o mână de ajutor românilor moldoveni care-i apărau și pe ei. În acele vremuri, Țara Moldovei se întindea tocmai din miazănoapte, de la Ceremuș și Colacin, până la Dunăre și Marea cea Mare și de pe Crestele Carpaților până la apa Nistrului. Țara era neatârnată și Voievozii ei singuri stăpânitori peste Țară, se intitulau „mare Voievod și Domn”, înainte de numele Voievodului fiind folosită particula „Io” care reprezenta forma prescurtată a numelui „sfânt” sau teofor Ioan, însemnând „cel dăruit
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
rustic, orașul ia o înfățișare superbă și de un colorit încântător, căci nimic din mizeriile, din urâciunile, din rănile sale nu se mai vede printre zidurile, clădirile, turnurile, cupolele, care-i fixează fizionomia proprie, frumusețea sa. Cunosc un loc pe creasta aceasta, de unde, în cerul de seară, deasupra imensului amfiteatru, siluetele de clădiri, de turnuri și biserici, albe și roze în mijlocul grădinilor bogate, oferă un tablou de o așa impunătoare armonie, încât nu-mi închipui că cel care l-a văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
unicul, de a evoca inimitabilul?). Așadar, Caragiale ne-a vorbit "cam așa": Într-o seară de vară, obosit de drum, un tânăr călător se-ntinse pe iarba moale lângă un izvor. În fața lui, spre Apus, se vedea o pădure; peste creasta acesteia, cerul păstra încă ceva din focurile amurgului. Curând, tânărul drumeț căzu într-un somn adânc, atât de adânc încât nici visul nu cred să fi putut pătrunde în el. Când s-a trezit, soarele era sus, dar răcoarea dimineții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
Astept să vii cu mine, s-ajungem pan’ la nori, Să vezi și tu mai bine, sus, carduri de cocori, Să ne urcăm, de mână, pe vechile cărări, Să mergem sus, la stana, pe creasta dintre zări. Acolo sus nu fie, în noapte, decât noi, Să ne cuprindem iarăși, în brațe amândoi, Să dormi apoi cu mine, la stana, lângă hau, O noapte de poveste și n-o să-ți pară rău. Și de-o să vină
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93338]
-
se prăbușeau în taxiuri murdare sau erau așteptate de naivi ca mine. Mișcarea se desfășura lent, consumat, fără vreo direcție precisă. Sistemul te zdruncina, după câteva luni, erai terminat, bătut de vânturi. Ziceai că ai stat 24 de ani pe creasta Pietrei Craiului. Vreo cinci ani și ceva, înainte să ajung în Facultate, am mers cu ritmul ăsta blând și adipos lipit pe retină. În fiecare zi, mă pândeau 7 ore de carceră, cu pauze lungi, imposibile, care mai mult mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ca sa poata semna la timp condica de prezenta a Institutului de Proiectari Petroliere din Ploiesti. In Bucuresti nu mai avea voie sa lucreze. Cind totusi o facea, era vorba despre un alt fel de „politica“: despre modul de a ma creste corect. Cind, elev de clasa a II-a sau a III-a fiind, citiva baieti din cartier au sarit in gradina unui vecin sa fure zarzavaturi, iar eu, care statusem de paza, m-am intors acasa cu citeva legaturi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fundul unui ocean, Într-o adâncime de lumi, unde copitele cailor abia se mai auzeau, Înfundat, unde fiecare mișcare era mai Înceată și de unde nu mai exista nici o ieșire. Nu puteau scăpa din această vale blestemată, nu puteau urca spre crestele abrupte, fiindcă aveau nevoie de cai și de căruță, dar tocmai micul atelaj Îi ținea prizonieri În această bruscă prăvălire de iarnă care le lua dreptul la imagini și la puncte de reper, aruncându-i Într-un nicăieri umed, prevestitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
animalele În alergare, țintind puțin În fața lor, atent la direcția vântului. La aproape două luni de când se aflau În inima Caucazului, avuseseră loc două Întâmplări cu totul deosebite. Prima se petrecuse Într-o dimineață când cei doi vânători trecuseră dincolo de creasta care se zărea cu mult deasupra poienii lor, cale de patru ceasuri de mers pe jos. Găsiseră acolo un pârâu unde se aflau pești, iar Amir făcuse repede, din două trunchiuri subțiri de pin, sulițe cu vârful bine ascuțit, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din nou, ninsori, dar nu mai viscolise de mult. Cerul devenise, de câteva zile, de un albastru sidefiu. Amir și Ștefănel porniseră din nou la vânătoare, mai departe chiar decât grota ursului și pârâul cu pești, de partea cealaltă a crestelor stâncoase. De fapt, amândoi știau că era mai mult decât o vânătoare. Era o recunoaștere a locurilor prin care aveau să treacă imediat ce zăpezile Începeau să se topească. Nu găsiseră Însă nici un drum. Nu erau, În partea aceea, decât pante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Începuseră să se Înmoaie. Copitele cailor nu mai alunecau pe pojghița de gheață formată deasupra stratului gros de nea, ci pătrundeau prin zăpada moale și atingeau pământul. Firește, oamenii care aprinseseră focuri În văile dinspre nord nu puteau pătrunde sub crestele unde cei trei fugari Își găsiseră adăpost decât cu un efort uriaș, de mai multe zile, poate chiar de mai bine de o săptămână. Dar puteau reprezenta, totuși, un pericol. Se sfătuiră toți trei, căci Ștefănel devenise membru cu puteri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
urcăm un ceas, propuse al doilea. Copilul nu va putea rezista mai mult. Îl vom găsi Înghețat În curând. Cei zece continuară urcușul, dar, la scurtă vreme, se opriră nedumeriți. Urmele nu mai erau. Pur și simplu, dispăruseră. Sus, pe creastă, li se păru că văd o cabană. Porniră Într-acolo, dar, deodată, primul dintre ei se opri din nou, Încremenit. În fața lor apăruse, de nicăieri, un bătrân. Avea părul lung și alb, purta barbă albă și era Îmbrăcat cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
au Întors la casele lor. Iancu a mai rămas pe Valea Moravei, punând garnizoane și organizând obștile. Dar se grăbea și el spre Belgrad. Atunci s-a Întâmplat nenorocirea. După ce ne-am risipit toți, achingiii au apărut din nou pe crestele munților. Aveau În spatele lor trupe puternice de ieniceri. Au năvălit asupra noastră și, până să ne dăm seama ce se Întâmplă, eram În lanțuri, sub bice, pe drumul Ibarului. Robi. Mama Jovankăi a murit sub bici. Fetița a rămas lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu sunt dușmani. Nu-ți bate capul. Să dăm pinteni, altminteri nu mai ajungem la Udine până la lăsarea Întunericului! La Udine Îi aștepta hanul „Albergo dei leoni”. Același la care se opriseră cu șaisprezece ani În urmă. Iar mai departe, crestele deja Înzăpezite ale Alpilor. Drumul era pustiu. Dar Alexandru era din ce În ce mai convins că făcea ceea ce trebuie. Și, În mod ciudat, Întoarcerea aceasta părea să Îl aducă mai aproape de Ștefănel. De fapt, era mai mult decât o Întoarcere. Era o regăsire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lansare de masacru pe toată suprafața trupelor inamice În limita de zece secunde. Vreau douăzeci de lansări În șaizeci de secunde, cu cel puțin o mie de victime. Angajați lupta la sabie doar dacă e nevoie, prin șarjă rapidă de pe creastă. Nu cedați avantajul Înălțimii. Provocați haosul și retrageți-vă. Pe cei care rămân În viață aduceți-i În raza de bătaie a arbaletelor. Misiunea nu durează mai mult de zece minute. Vreau o victorie totală, fără prizonieri, pe Întreaga linie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lume searbădă, tristă și Încrâncenată. Strânse mânerul spadei. Era rece și greu, ca o lespede. - Angelo... ,spuse, n-ai pregătit lupta cu al treilea val. - Ai dreptate, spuse comandantul, urmărind coloanele de Apărători care dispăreau În păduri, ca să apară dincolo de crestele munților, ca niște Îngeri ai morții, În fața spahiilor care căutau salvarea. Nu știu nimic despre al treilea val. Vom avea doar un zid de scuturi, până voi Înțelege ce vrea al treilea val. Mă neliniștește doar un lucru. Viteza mongolilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
La posturi, commandante! răspunse Giuliano, care răspundea de transmiterea informațiilor cu viteză maximă, pentru ca Angelo să poată concepe strategia În funcție de fiecare modificare a situației din teren. In questo momento, il generale Mihaloglu pregătește o linie de ofensivă din achingii, dincolo de creasta muntelui. Ienicerii sunt grupați În careuri de câte cinci sute, pe o direcție de atac În diagonală de treizeci de grade față de amplasamentele noastre. - Amplasamantele noastre aparente... Îl corectă Angelo. - Si, commandante. -Atunci să așteptăm desfășurarea de forțe a turcilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Vlad? - Întocmai, commandante. - Bine fac. Înseamnă că au Învățat ceva În toți anii ăștia de bătălii la Dunăre. Cel puțin În secolul ăsta, țările române nu pot fi cucerite. Semnalele Apărătorilor spuneau că atacul cavaleriei lui Mihaloglu e iminent. Dincolo de crestele munților se ghicea o mare frământare. Dincoace de creste, spre sud, Apărătorii așteptau pe amplasamentele indicate. Trecură clipe de liniște grea, sub cerul aspru și cenușiu al iernii. Apoi, deodată, tropotele inundară văile, ca și cum o cascadă s-ar fi prăbușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ceva În toți anii ăștia de bătălii la Dunăre. Cel puțin În secolul ăsta, țările române nu pot fi cucerite. Semnalele Apărătorilor spuneau că atacul cavaleriei lui Mihaloglu e iminent. Dincolo de crestele munților se ghicea o mare frământare. Dincoace de creste, spre sud, Apărătorii așteptau pe amplasamentele indicate. Trecură clipe de liniște grea, sub cerul aspru și cenușiu al iernii. Apoi, deodată, tropotele inundară văile, ca și cum o cascadă s-ar fi prăbușit pe neașteptate asupra unor locuri pustii. Achingii apărură pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spre sud, Apărătorii așteptau pe amplasamentele indicate. Trecură clipe de liniște grea, sub cerul aspru și cenușiu al iernii. Apoi, deodată, tropotele inundară văile, ca și cum o cascadă s-ar fi prăbușit pe neașteptate asupra unor locuri pustii. Achingii apărură pe creastă și se năpustiră asupra liniei de Apărători care nu avu nici o reacție. În spatele achingiilor, regimentele de ieniceri porniră la atac, În sunetul tobelor. Erau luptători exersați, care nu pierduseră nici o bătălie În afară de cea de la Sabac, unde Dracula Îi spulberase ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
căzuseră din șei, tăiați cu mișcări iuți și precise de sabie, sau rămăseseră cu un picior În dârlogii cailor și erau târâți, prin zăpadă de caii Înnebuniți de spaimă și de mirosul sângelui. Ienicerii se iviră, la rândul lor, pe creasta muntelui. Erau mulți. Peste șase mii. Dar sosiseră prea târziu. Întreaga cavalerie a achingiilor era distrusă Într-un timp atât de scurt Încât informațiile nici nu apucaseră să ajungă la generalul Mihaloglu. Linia deasă de ieniceri se opri pe creastă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
creasta muntelui. Erau mulți. Peste șase mii. Dar sosiseră prea târziu. Întreaga cavalerie a achingiilor era distrusă Într-un timp atât de scurt Încât informațiile nici nu apucaseră să ajungă la generalul Mihaloglu. Linia deasă de ieniceri se opri pe creastă, așteptând ordine. Însuși generalul turc apăru În mijlocul lor, ca să vadă cu ochii lui ceea ce nu putea crede. Cavaleria lui era desființată. Ceru o lunetă și studie atent amplasarea dușmanilor. Apoi se opri mult timp asupra mantiei lui Angelo. Avea semnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ceea ce nu putea crede. Cavaleria lui era desființată. Ceru o lunetă și studie atent amplasarea dușmanilor. Apoi se opri mult timp asupra mantiei lui Angelo. Avea semnul scutului și spadei și Însemnele de general. Comandantul suprem al Apărătorilor, aici, pe crestele Înzăpezite ale Balcanilor! Era, pentru Mihaloglu, o surpriză totală. Ce putea fi atât de important Încât să necesite prezența celui mai mare comandant al unui ordin secret din lume? Căută, cu luneta, fiecare colț al versantului pe care se aflau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
tobelor regimentelor de ieniceri, care avansau. Avansau prea ușor. Avansau doar prin albul pufos al zăpezii. Și, deodată, avansarea lor fu oprită de un zgomot uluitor. Artileria. Mihaloglu nu văzuse nicăieri nici o artilerie, dar bubuiturile sacadate care veneau de dincolo de creasta versantului pe care erau postați Apărătorii nu puteau veni decât de la tunuri de mare calibru. Urmă, ca Într-un coșmar, sunetul prelung al ghiulelelor rostogolindu-se peste vârful muntelui și peste capetele Apărătorilor, căzând În mijlocul ienicerilor cu explozii care aruncau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]