6,028 matches
-
să accept să mă las examinat de medici. Însă În ruptul capului n‑am să accept să fiu transportat pe o brancardă. După ce‑am negociat prostește, am căzut de acord să călătoresc ca pasager În ambulanță. - S‑a făcut! a exclamat doctorul Andras. Dar acum avem nevoie urgentă de dumneavoastră aici. Așadar, așezat lângă șofer, am plecat În ambulanța cu lumini rotitoare și sirene țipătoare către camera de urgență. Acolo am fost descărcat pe un pat cu rotile și dus Într
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
o vorbă care dacă ar fi pusă în practică ar pune, în sfârșit, lumea în situația de a privi cu alți ochi pe cei de la conducerea de azi ai României. Ce a zis Boc? Păi lucru mare domnilor. Aș putea exclama. „Incredibil dar adevărat!”. S-a luat de cei mai „iubiți” fii ai poporului român, de cei mai aleși dintre aleșii poporului român, de cei, în care de douăzeci de ani se pompează bani și avantaje cu carul, iar ei precum
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
la umbra altui copac. O observă un moment fără să fie văzut. Îl aștepta răbdătoare. În rochie albă, cu mîinile În poală, se uita la cei care treceau și avea fața luminată de un zîmbet ușor de mulțumire. — Ai venit! exclamă ea. Apoi, imediat: Scaunele noastre erau ocupate. Am tras cu urechea, cred că sînt olandezi. Sper că sînt În trecere și că nu-i vom găsi În fiecare dimineață pe scaunele noastre. Nu credeam că se va sfîrși atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
pe Lecoeur și Pélardeau. Maigret Își aprinse pipa și Își băgă mâinile În buzunare. Nu era frig, dar, din cauza furtunii, termometrul coborâse cu câteva grade. Apa picura din cei doi arbuști care străjuiau ușa hotelului Bérézina. În sfârșit, ai venit! exclamă doamna Maigret, coborând din pat să-l Întâmpine. Am visat că erai la biroul tău de la Paris, luai un interogatoriu care nu se mai sfârșea și cereai să ți se aducă mereu pahare cu bere. După ce-l observă un moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
intrarea în curte era ferită de soare printr-o boltă de vie. Cu o mână tremurătoare, am ridicat ciocănașul. După trei lovituri, poarta s-a deschis, și servitorul nostru Augusto s-a ițit bănuitor. M-a recunoscut imediat. - Stăpâne! a exclamat el și mi-a luat mâinile să mi le pupe. Îmbătrânise, se stafidise, era adus de spate și parcă intrat la apă, degetele de la mâinile noduroase i se deformaseră și i se strâmbaseră din pricina artritei. - Vrei să te las singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
este bărbatul acela? m-a întrebat Severo, revenindu-și din amorțeală și arătând spre Rotari. - Este Rotari, fiul lui Nandinig... N-am apucat să-mi termin fraza, căci episcopul, ca și cum ar fi primit pe neașteptate o rafală de putere, a exclamat: - Ducele de Brescia, un bărbat drept, pe care l-am cunoscut pe când eram în vizită la episcopul Felice. Trebuie să te mândrești cu tatăl tău, fiule! Rotari s-a prosternat la picioarele episcopului. - Ai fost botezat? l-a întrebat Severo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de vază au fost și ei luați în seamă prin palme amicale pe umăr și rostirea numelui fiecăruia, la fel și longobarzii. Lui Gundo i-a rezervat un tratament aparte. - Iată-l pe vechiul meu maestru de mânuit spada! a exclamat îmbrățișându-l, drept care Gundo s-a înroșit de încântare. O galantă plecăciune către cele pe care le-a numit „trandafirii longobarzilor“ a desăvârșit impresia de cel mai bine bărbat din regat. Taso ținea urma în chip banal fratelui său, schimbând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
vârsta lui pe care i-ai cunoscut? Am fost silit să admit: - Nu, mai dezghețat la minte și, totodată, mai copilăros. Și-a desfăcut brațele ca pentru a spune că răspunsul meu era cel pe care-l aștepta și a exclamat: - Vezi de ce poți tu să-l înțelegi mai bine decât alții pe rege?! Trebuie să fie ajutat, nu uita să i-o spui. Dacă tu îl convingi pe Faroald să aibă răbdare, explicându-i că Adaloald seamănă cu nepotu-său, ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dintre nori. Am îngenuncheat în dreptul uneia din ele și l-am chemat pe Rotari în șoaptă. - Cine ești? - Am venit să vă eliberăm. Rotari e cu voi? S-au auzit o serie de șoapte, și apoi un glas, încă puternic, exclamând neîncrezător: - Stiliano, tu ești! Rezemate de zid, așteptau două scări lungi, pe care ucigașii cu simbrie le-au luat. Gratiile nu aveau nicio încuietoare. Motivul l-am priceput atunci când mi s-a adus o lampă și am vârât un braț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ardea buza. - Cum de ți s-a arătat stâlpul infamiei? Nu a răspuns așa cum nădăjduisem, adăugând doar atât: - Ai răbdare, sâmbătă vei înțelege multe lucruri. Mai sunt două zile până atunci. Deoarece, odată cu obiceiurile longobarde, asimilasem și silnicia lor, am exclamat: - Garibaldo, faptul că ești monah sau medic nu-ți dă îndreptățirea să mă faci să pierd timp. S-a uitat țintă la mine și am văzut în ochii săi o pace nouă: erau calmi, limpezi, străvezii. Nu știu cum a făcut. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Ariberti continua să-i ațâțe pe tineri în contra lui Ariald și a bătrânilor, afirmând că îl antipatizau și nu prea puneau preț pe opiniile lor la întruniri. - Ăla sapă șanțuri ca apa de la Grado să se reverse pe domeniu! a exclamat. Am ciulit imediat urechile. - Dar nu este vorba despre un arian trimis al episcopului de Concordia? am întrebat. Fortunato a aruncat disprețuitor scrisoarea pe masă, spunând: - A fost catolic până acum câțiva ani. Îi folosește pe tineri pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
nu s-a lăsat: - Unde e scaunul? Dușmanul său nu s-a tulburat deloc. - Acolo unde tu n-o să poți niciodată să-l profanezi, ca să-i furi fildeșul. Fortunato a început să gâfâie și să sufle ca un mistreț ațâțat, exclamând: - Jos din pat, servitor al papei și al împăratului! Îngenunchează în fața patriarhului tău, ca să nu te trag cu mâna mea din așternuturi! M-am pus între cei doi, încercând să-l potolesc pe Fortunato. - Părinte, este un om în vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
la ultimele replici ale comediei. Cred că pentru un asemenea Pirgopolinice nu e cazul să pierdem prea mult timp. Eu stăteam nemișcat în mijlocul corului, mascându-mi rușinea cu un surâs sfidător pe buze. Flaviano a făcut un gest de dezgust, exclamând: - Să-i dăm fanfaronului ce i se cuvine! Am fost împresurat de un grup de figuranți, servitorii care trebuiau să mă ciomăgească, având în mână bâte făcute din cârpe, toate false, cu excepția uneia. Mi-am dat seama imediat după durerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
din urmă, văzând că fiecare este o piedică pentru celălalt în calea tronului, vor veni la mine. Atunci eu voi pronunța un nume, și acest nume va fi Rotari. M-am ridicat brusc și, fără să mă pot stăpâni, am exclamat: - Iar ura fiecăruia o să cadă pe Rotari, adio, așadar, liniște, și chiar viața îi va fi în primejdie. Regina mea, nu este un lucru ușor și nici lesnicios. Și, la urma urmelor, de ce crezi că vor veni la tine? La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
noapte? Crezi că i-am suflat ceva despre cei câțiva copii din flori pe care i-ai dăruit Paviei? Dacă ne-ar fi privit cineva, ar fi crezut că asista la o luptă între gali. - Așa, uite cine vorbește! a exclamat el batjocoritor și răutăcios. Sunt mai multe la număr prostituatele care ți-au trecut pragul casei decât hoții pragul închisorilor. Nu știu de ce, dar mi-a venit să râd. - A tunat și ne-a adunat, nu-i așa, Rotari? Mânia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
am scos încălțările, ne-au spălat pe picioare și ne-au șters. Tânărul meu însoțitor era în mare încurcătură, și a trebuit să-i fac semn să se supună în liniște acelui canon. Abatele, ridicându-și ochii către cer, a exclamat: - Am primit milostivirea ta, o, Doamne, în mijlocul templului tău! În sfârșit iată-ne conduși în biserica San Pietro. Acolo am îngenuncheat și ne-am rugat în tăcere. De fapt, s-a rugat doar el, deoarece noi eram răvășiți de toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
-i drept, la San Giovanni, dar nu-mi convine să-mi aflu odihna de veci alături de un rege eretic, care, în primul rând, a umplut orașul de străini dornici să ne spurce sângele cu al lor. La acestea, Ariberto a exclamat: - Bine zis! Și nici Gundeperga nu s-a lăsat mai prejos. - Chiar dacă mi-a fost soț, nici eu nu vreau să zac alături de el și de concubina lui. Din ziua aceea, pentru a se da rotunzi, niciun om din Pavia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Pe vremea când Rodoald și Grimoald au ajuns la Benevento, cultul nu mai era atât de puternic. Cu toate astea, într-o zi, Rodoald a mers în acel loc și, găsind că era de o frumusețe ieșită din comun, a exclamat: - Aici a fost edenul, aici vreau să fiu îngropat! Ceea ce s-a întâmplat la anul 647. La anul 653 au fost zărite nave arăbești în largul mării din dreptul portului Siponto. Fiindcă de multă vreme arabii prădau și omorau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Amabank vorbea germana. Se pare că nu toți, spuse Darcey verificând din nou instrucțiunile și notându-le în carnet. Oricum, acum e în regulă. Danke und auf Wiedersehen. Îi înmână notițele lui Mike, care o privea uluit. —Vorbești foarte bine! exclamă el. Ea clătină din cap. Nu chiar. Ție poate îți sună bine, dar accentul meu nici nu se compară cu acela al unui vorbitor nativ. —Cu toate astea, ești o comoară, zâmbi el. Bună la mate și la germană. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Chiar îi plăcea slujba ei... mai mult sau mai puțin... —Și te și pricepi, încuviință Anna. Te înțelegi bine cu toată lumea. Doar că nu ești... nu ești... Nu sunt ce? întrebă Darcey. —Nu ești apropiată de nimeni. — Ce Dumnezeu vorbești? exclamă ea uimită. Doar sunt apropiată de tine, ce naiba! Știu, știu. Anna și-ar fi dorit să-i poată vorbi mai cu ușurință. Atâta doar că uneori pari puțin distantă, Darcey. —Și tu ai fi distantă dacă ți-ai petrece tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să vă neglijați alimentația. Amelie râse. —De obicei, asta nu e o problemă pentru fetele McGonigle. Primesc și eu o felie? — Sigur că da, zise Minette. Am să vă fac și niște ciocolată caldă. — Cât te mai iubesc eu, maman, exclamă Darcey însuflețită. —Cu stomacul mai mult decât cu inima, i-o întoarse mama ei. Știu, dar tot iubire se cheamă, zise Darcey zâmbind. Mă duc să îmi las bagajul sus. Păcat că nu ajungea mai des pe acasă, își spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
atunci când se ștergea la ochi. Acum era altceva. —De trei zile încoace e așa, se plânse Amelie, apoi se aplecă spre mama ei. Haide, maman, Martin nu merită să te macini atâta pentru el. —O, dar eu credeam că merită! exclamă Minette cu voce tremurătoare, iar accentul ei, pe care îl pierduse de-a lungul anilor, începu să se facă din nou simțit. Am crezut că era cel mai bun bărbat din lume. Pentru el lăsat totul. Totul! Țara, prietenii, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
născuse când am ajuns eu aici! Și acum sunt distrusă! Darcey se așeză lângă mama ei și își petrecu brațul pe după umerii ei. —Maman, ai o viață minunată aici. Știi bine că așa e. Atât de minunată încât mă părăsești? exclamă Minette. Încât o tulești în Europa și mă abandonezi exact ca tatăl tău! Și o cuprinse din nou un plâns violent. Gemenele oftară, iar Darcey le aruncă o privire neputincioasă. Femeia din fața lor era atât de diferită de mama pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a spus și nouă, întări Amelie. —A zis că întâlnit... că a întâlnit... o fată la o conferință și a știut imediat. Mi-a spus că toată viața numai pe ea a așteptat-o. Că îi era sortită. Pe naiba! exclamă Darcey. Ce dracu’ l-a apucat? Douăzeci și cinci de ani a avut o căsnicie fericită și acum dintr-odată și-a întâlnit iubirea vieții? După mama? E fou. Loco. Verruckt. Cică a fost un coup de foudre, remarcă Amelie cu sarcasm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
care fusese odată clientul lor, dar își schimbase cariera și acum avea un magazin de specialități culinare. Sosi la restaurant cu câteva minute după el; sorbea deja dintr-un pahar de vin roșu-aprins când chelnerul o conduse la masă. —Darcey, exclamă el ridicându-se și sărutând-o pe obraz. Ciao, bella. Ea îi zâmbi. —Bună, Rocco. Come stai? Foarte bine, răspunse el. Și tu? Arăți minunat în seara asta. Ea zâmbi din nou. —Grazie. Dar tu arăți minunat mereu. Ea râse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]