4,726 matches
-
cealaltă ori niciodată, ca să creștem noi mari, să fim și să rămânem sănătoși, să ne facem voinici, puternici, ca tata, ca ea... De dimineață și până seara, târziu, mâinile ei de aur nu se opresc, nu au astâmpăr, adună, gătesc, frământă, răsucesc, sucesc, sapă, smulg, bătătoresc, culeg, țes, torc, spală, clătesc, se roagă... Lasă în urma ei numai belșug și bunăstare, pace și bucurie... Încă o dată, ne cheamă lângă ea, ne spune ceva frumos, numai de ea știut, noi rămânem ochi și
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Pirandello, Adolfo Bioy Casares, Truman Capote, William Blake, J.L. Borges, Samuel Beckett, Bruno Schultz, Friedrich Nietzsche induc ideea semeață de identificare cu breasla universală din care I. ar face parte. Problema identității (a sa și a unui întreg popor) îl frământă pe poet. În volumul România. Post scriptum (1998), ce conține și Scrisoare deschisă despre fratele meu. Domnului Gorbaciov - un poem despre revoluție, apărut în numărul din 6 ianuarie 1990 al revistei „Orizont”, text expediat clandestin postului de radio Europa Liberă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287525_a_288854]
-
253. 17 Alexandru Lapedatu, op.cit., p. 44. 18 Ibidem, p. 413-414. 68 toate cele ale sale ,,Luceafărul”. El care a numit Academia metaforic ,,republică culturală“, vedea de acolo clar rostul și rolul istoricului: ,, În epoca noastră așa de agitată și frământată de lupte aprige între popoare pentru afirmarea și susținerea drepturilor lor naționale, istoricii sunt cei chemați să se înșiruie în fruntea luptătorilor”19. Alexandru Lapedatu privind cedarea Transilvaniei de Nord Ungariei horthyste ca o situație vremelnică, ceea ce s-a și
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
amintind mai curând de lumea lui Charles Dickens decât de cea a lui Honoré de Balzac, sugerează starea de extremă mizerie a unei întregi societăți. Formă elementară de subzistență, grupul „siamezilor” devine pe neobservate club de dezbatere a problemelor ce frământă tânăra generație. Năzuința spre o cuprindere largă e rezolvată de autor întrucâtva prea schematic, membrii grupului diferențiindu-se după locul de origine și mediul din care provin, după tipul de activitate intelectuală, prin temperament și printr-o sumă de incidente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289855_a_291184]
-
159 Bibliografie generală / 163 Cuvânt de început Orice om scrie, sau ar trebui să scrie, din nevoia de a (se) mărturisi, din bucuria de a înmulți "talantul" primit ori din imboldul de a găsi răspuns la o întrebare care-l frământă și la care nu i-a dat încă nimeni un răspuns. O veche învățătură ebraică, citată până la desuetudine, dar nu mai puțin actuală, spune că atunci când primești un răspuns te luminezi, însă când pui o întrebare, luminezi tu lucrurile. Lucrarea
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
făcut chiar mai mult decât atât. Îți voi spune prin viu grai când vom avea fericirea de a ne găsi împreună. De bine, de rău, voi fi de aceste sărbători oarecum liniștit și cu toată lungimea de gânduri ce mă frământă aproape neîncetat. Prieteni voi avea puțini, dat adevăratul prieten și tovarăș de orice clipă vei fi tot tu. Nici nu-ți închipui ce bine mă simt acum când după vizita inopinată ce ți-am făcut-o, te visez în fiecare
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
nu-ți scriam prea mult, ca om nepriceput, eram satisfăcută că miam îndeplinit o oarecare îndatorire. E o oră prea târzie să-ți pot spune, mă chinuiesc de câteva zile să dorm ca de obicei, dar simt gânduri care mă frământă îngrozitor. Marlena de data asta doarme dusă, iar eu mă tot gândesc la Sandy dulce și scump. Dragul meu, nu fii îngrijorat de ceea ce îmi scrii, cred că n-ar fi posibil vreodată, în viața noastră de căsnicie, să poți
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
mult sau mai puțin nuanțate. De aceea, nici nu-i ascult. Acum rămâne să văd dacă acesta îmi va fi drumul. Viața e plină de surprize, încât niciodată nu poți ști care va fi sfârșitul, rezolvarea multor probleme care ne frământă în diferite etape ale vieții. În altă ordine de idei, vreau să vă spun că pentru dumneavoastră am pregătit un tablou cu toată dragostea ce v-o port. Mă grăbesc să-l expediez zilele acestea pentru a-l avea în
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
domol frunzele parcă făcându-ți semn să vii. În tren, nici unul nu îndrăznea să-l mai privească în față pe celălalt, pielea obrajilor se încleșta ireal, lucind ca și cum ar fi fost ceruită sau înghețată. Visarea punea stăpânire pe toți, îi frământa întrebarea bine știută: trebuie să fug - dar cum o fac? Aproape că le puteai pipăi gândul, era atât de limpede ce le trecea prin minte, că pentru un timp țăcănitul roților de tren părea că repetă la nesfârșit mereu aceleași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
pentru acele vremuri ca un stat mic, așa cum era Moldova, să nu fi apelat la ajutorul cuiva. Se pare că, Ludovic se resemnase pentru moment cu această stare de lucruri la Răsărit de Carpați, deoarece alte probleme mai acute îl frământau acum. În 16 noiembrie 1364 murise Nicolae Alexandru, și fiul său Vlaicu se ridicase, împreună cu Strașimir, țarul bulgar al Vidinului, să-și rotunjească hotarele în dauna stăpânirilor Regatului ungar. În ianuarie 1365, regele aducea la cunoștința românilor din Ugocea că
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
liniște în cameră. M-am așezat în fața televizorului și am descoperit craniul. Am rămas cu privirile ațintite la el. N-aveam nici o dovadă că fusese adus de pe câmpul de bătălie din Ucraina, dar a început, din nu știu ce motive, să mă frământe gândul că era chiar craniul descoperit de amărâtul acela de locotenent. Cu cât îl priveam mai mult, cu atât simțeam că în jurul meu plutește un iz de istorie străveche. Poate din pricină că povestea mi-era proaspătă în minte. L-am lovit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Zidul știe tot ce se-ntâmplă în oraș. Nu-i scapă absolut nimic. N-ai ce căuta acolo. N-ai nici un motiv să te apropii de el. Știu că mă repet, dar încă n-ai prins rădăcini solide aici. Te frământă ezitările, contradicțiile, regretele. Nu ești suficient de călit. Iarna e cel mai periculos anotimp pentru tine. Și totuși, înainte de venirea iernii, trebuie să mă aventurez până în pădure. Va trebui să termin foarte curând harta. Doar i-am promis Umbrei. A
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mă îngrijorează este că am devenit sensibil la miros, în special de fructe. — Asta se poate întâmpla oricui. Am constatat și eu că mirosul fructelor influențează racordarea. Alte probleme n-ai avut, nu? Nu, am răspuns. — Bravo! Ce te mai frământă? — A, da, era să uit. Cu puțină vreme în urmă mi-am dat seama că mi-au revenit niște amintiri care fuseseră ascunse. Au mai revenit ele, dar numai fragmentar. Adineauri însă.... au fost clare și au durat mult. Au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
așteptat-o pe fată la supermarket, dis-de-dimineață, înainte sau după? De ce naiba mă preocupă atât de mult problema urinatului? Hei! strigă ea, apucându-mă de cot. Am ajuns la ieșirea din canal. Mi-am alungat din minte problema care mă frământa și am privit secțiunea de zid luminată de fată. Am zărit o deschizătură pătrată, nu prea mare, ce semăna cu gura unei lăzi de gunoi. Abia se putea strecura o persoană prin ea. Dar ăsta nu-i un canal, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Nu, nu cred. Umbra ta e moartă și îngropată în crângul cu meri. Așa scrie și în registrul Orașului. Dar presupun că se mai transmit niște sentimente prin intermediul mamei tale. Ca un spectru fragmentat. Ele sunt cele care te mai frământă, după părerea mea. Dacă ai putea ajunge la ele, s-ar rezolva ceva. Tăcerea dinăuntru părea să absoarbă dansul fulgilor de nea. Era o liniște anormală. Aveam senzația că Zidul își ține suflarea pentru a auzi ce ne spunem. Mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
fi fost bine primiți. Ei îl ascultau, frecându-și ochii înroșiți, triști, umiliți. Murdăria, pe care și-o simțeau pe dânșii ca o lepră, îi ținea separați de lume. Don Calabria a intuit umilirea lor și a suferit. Și-a frământat mintea toată noaptea și a decis să caute un loc unde acești sărăcuți să se poată refugia și să se spele. În dimineața următoare a mers la prietenul său Perez și i-a vorbit cu căldură: «Să luăm un adăpost
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
și în timp ce mă uitam la cele aproximativ două sute de mașini din parcare am văzut cum îmi ieșeau aburi din gură. Crezând că disting o pată albă cu trei șiruri mai încolo m-am îndreptat împleticindu-mă într-acolo, pantofii mei frământând pietrișul de sub picioare. Cum am trecut de un student care lustruia cu ceară un Volvo - în secunda aceea - a fost activată mașinăria vântului. Aerul înghețat a siderat campusul, pârlindu-l. Pături de frunze moarte acoperind împrejurimile au explodat în aer
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
a Moldovei și a Țării Românești. Ulterior, acestora li s-au adăugat scrierile unor istorici contemporani lui, precum Engel, Schlözer, Sulzer sau cele ale iluminiștilor ardeleni 64. Evenimentele istorice din a doua jumătate a secolului XVIII aruncă lumină asupra timpurilor frământate în care Vasile Balș își începe viața. În copilăria și adolescența sa, viitorul iluminist și om politic bucovinean a cunoscut regimul turco-fanariot, a trăit războiul ruso-turc din anii 1768-1774, ce a adus speranțe, dar și multe deziluzii, a luat contact
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
În copilăria și adolescența sa, viitorul iluminist și om politic bucovinean a cunoscut regimul turco-fanariot, a trăit războiul ruso-turc din anii 1768-1774, ce a adus speranțe, dar și multe deziluzii, a luat contact cu noile idei și aspirații politice, care frământau acum o parte a marii boierimi moldave și muntene, vizând obținerea unui alt statut internațional pentru Principatele Române și mai ales înlăturarea regimului fanariot 65. Totodată, a fost contemporan cu împrejurările dramatice ce au dus la ocuparea ținuturilor Cernăuți și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
iosefină, evoluând sub semnul tendințelor generale etatiste. În paginile lor au apărut numeroase dezbateri pe tema supremației statului și dreptului, a formelor de organizare socială echitabile, a îngrădirii clericalismului și a subordonării bisericii față de stat, precum și alte chestiuni presante ce frământau societatea timpului 87. La Viena, boierul bucovinean a fost nevoit să-și ia o locuință cu chirie, primind pentru aceasta un supliment de încartiruire la salar. Una din aceste locuințe pe care le-a închiriat a fost în casa consilierului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
de însuși împăratul Iosif al II-lea109. Pentru viitor, Consiliul Aulic de Război decidea că întreaga corespondență cu episcopul ortodox al Bucovinei, privitoare la chestiunile ecleziastice provinciale, urma să fie purtată în limba română, prin intermediul concepistului Balș110. Una din problemele ce frământau autoritățile austriece, dar și biserica ortodoxă bucovineană era recuperarea moaștelor, documentelor și odoarelor duse în Polonia de mitropolitul Dosoftei în 1685. În primul rând, împăratul Iosif al II-lea și autoritățile habsburgice sperau că vor putea prelua cumva parte din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
munca lor au reusit să-și realizeze visul. « Le-a plăcut și lor cum le-am făcut poezioara”, scrie doamna: U n vis frumos Eram copil, când mă duceam pe deal. În mintea mea copilărească oițele-mi pășteam, Dar, mă frământa un gând Doamne, când voi fi mare, eu popă vreau s-ajung. Când mă duceam la slujbă cu măicuța Il auzeam pe popă cum cântă așa frumos Și eu mi-am zis în mintea mea Nu mă las mai prejos
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
În lume maică dragă, popă vreau să mă fac. Dar ești singur copile, printre străini Cum o să te descurci ? M-ajută Domnul maică !, eu i-am răspuns atunci. Să știți că mi-a fost greu Și dorul de casă mă frământa mereu. Dar tot nu m-am lăsat, le-am înfruntat pe toate Cu gîndul la Iisus, m-am pus pe-nvățătură Și popă - am ajuns ! Prin 1940 când eram elevă la școala de surori ne plimbam cu studenții de la arhitectură
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
dădeai seama că, în fond, o păștea marea durere că fiul ei nu are timp măcar 15-20 de minute, duminica, să stea de vorbă cu ea, să i se confeseze... Boala de care suferea Călina, probabil gândurile triste care o frământau, dorul pentru fiu care o vizita așa de rar și foarte puțin, au făcut, cu timpul, să orbească. Acum era și mai tristă. Nu-l mai putea vedea pe băiat. De multe ori ne și întreba: „cum mai arată băiatul
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Să mă spovedesc și eu Că am văzut la pop-al nostru Că spovedește mereu. -Sărut mâna taie părinte; - Cu ce pot eu te-ajuta? - Cer iertare, taie părinte C-am făcut mare păcat. - Ia, spune Ioane, tată, Ce te frământă așa...? - Hamurile, taie părinte De la cai, eu le-am furat. - Hamurile mele mă...de la cai! - Da părinte, zău așa... Că doar mă spovedesc Mă ierte sfinția ta. - Așa e Ioane tată, Dar eu nu te pot ierta. - De ce oare, părințele
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]