7,087 matches
-
istorie a artei, fost elev al lui Strzygowski (pe care Wikander l-a numit ironic „fanatic iranizant”, căci voia să explice prea multe lucruri prin influențe iraniene), încearcă să demonstreze legături între Iran și Europa în timpul Evului Mediu, comparând templul imaginar al Graalului, potrivit descrierii poetului Titurel, și templul Shiz, veche rezidență a regilor sasanizi, distrus însă de împăratul bizantin Heraclion, în 624. Deși interesat de tematica generală a relațiilor dintre Iran și Europa, Wikander se arată foarte sceptic față de demonstrația
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
se fi întreținut la Eliade în strânsă legătură cu diminuarea treptată a șanselor sale de a mai reveni vreodată în țară, ajungând să se manifeste inclusiv prin stranii expresii onirice. Visul în care nimeni altul decât Ioan Petru Culianu, moștenitor imaginar al uriașei biblioteci a lui Franz Cumont, se pregătește să o ducă la București, condensează, în fond, nu numai hiperbola unei dorințe neîmplinite, ci și o structură analogică conotată pozitiv, în continuare deschisă față de posibilitatea ca biblioteca sa să ajungă
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
punct de vedere, ca și din altele, Eliade a polemizat cu Freud: fără să tăgăduiască că treptele pot avea și această simbolistică, el a integrat-o într-un context mai larg. Cele mai interesante sunt acele cazuri când îndeletnicirea pur imaginară a urcărilor pe o scară poate acționa tămăduitor asupra nevroticilor moderni, care n-au habar de acele reprezentări și utilizări primitive din care tocmai am dat câteva exemple. Dar cum putem înțelege enormele asemănări între fantezia omului modern, mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
au habar de acele reprezentări și utilizări primitive din care tocmai am dat câteva exemple. Dar cum putem înțelege enormele asemănări între fantezia omului modern, mai ales a poeților și a oamenilor labili psihic, și modul de exprimare (respectiv, lumea imaginară) primitivă sau aparținând unor culturi de mult apuse? Se poate spune că întreaga cercetare a lui Mircea Eliade este în așa fel orientată încât să găsească, să prezinte și să explice asemenea legături. Pentru el este o datorie proprie faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
antică într-o nouă formă, își afla explicațiile în bogăția poeziei populare și a mitologiei, în contrast cu austeritatea contemporană. Dar nu ne mai putem încrede într-o vârstă de aur: din punct de vedere istoric, ea este o himeră, o construcție imaginară, modelată de dorințe subiective. Poate că cea mai simplă formă de a prezenta concepția despre simboluri a lui Eliade este de a spune că el ne-a redat vârsta de aur productivă, într-o versiune nouă, considerabil mai realistă. Sacrul
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
vorbă. Ne interesam împreună de detaliile drumului și de feluritele incidente ale călătoriei. Dar, în același timp, reflecțiile noastre urmau un curs străin de ei. Purtam cu noi sentimente și idei care-și aveau originea în alte grupuri, reale sau imaginare: în interior, ne întrețineam cu alte persoane; străbătînd acea regiune, o populam, în gînd, cu alte ființe: cutare loc, cutare circumstanță căpătau atunci în ochii noștri o valoare pe care nu puteau s-o aibă pentru cei care ne însoțeau
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
a lucrurilor existînd numai pentru noi, o parte din amintirea noastră nu s-ar sprijini pe nici o memorie colectivă. Dar un copil se sperie de întuneric sau cînd se rătăcește într-un loc părăsit fiindcă populează acest spațiu cu dușmani imaginari, temîndu-se că va da peste cine știe ce ființe periculoase. Rousseau ne povestește că, într-o seară întunecată de toamnă, doamna Lambercier i-a dat cheia bisericii și l-a trimis să caute în strană Biblia pe care o lăsaseră acolo. Deschizînd
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
celălalt și invers: își fixează atenția asupra punctului de întîlnire al acestora, fără să le poată percepe în întregime. Astfel, cînd căutăm pe cer două stele care fac parte din constelații diferite, satisfăcuți că am trasat între ele o linie imaginară, ne închipuim că simpla aliniere le conferă un soi de unitate; totuși fiecare dintre ele este doar un element dintr-un grup, și am putut să le găsim pentru că, în acel moment, nici una dintre constelații nu era ascunsă de nori
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
ea încetase să existe. Intuiția sensibilă este mereu în prezent. Nu putem deci să presupunem că ea ar fi capabilă să se recreeze sin-gură, spontan, ca și cum ar fi supraviețuit în noi ca o fanto-mă gata să se reîncarneze: transportată, imaginar, în trecut, ea nu mai înseamnă nimic. Explicăm totuși astfel, cel puțin în unele cazuri, faptul că ea reapare pentru că, neputînd să identificăm cauzele exterioare care i-au dat naștere, nu putem decît să le căutăm în noi înșine. Asta
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
diferitele stări cuprinse nu există delimitări arbitrare. Fiecare este ca un obiect cu o anumită unitate și contururi destul de definite: o persoană, un eveniment, o idee, un sentiment la care am ajuns să ne gîndim fiindcă am traversat, efectiv sau imaginar, unul sau mai multe medii sociale în conștiința cărora aceste reprezentări aveau și și-au păstrat (cel puțin un timp) un loc bine definit, o realitate substanțială. De asemenea, faptul că aceste gînduri au pătruns în conștiința noastră individuală, într-
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
din pricina izolării și a îndepărtării, francezii care veniseră să se stabilească aici după cucerire și copiii lor au trăit, probabil, după un fond de idei și obișnuințe care datau din acea epocă. În orice caz, aceste două imagini, reale sau imaginare, se întîlnesc în mintea mea cu amintiri care mă leagă de medii asemănătoare: o mătușă bătrînă pe care o vedeam într-un astfel de salon, un bătrîn ofițer în retragere care trăise în Algeria în perioada de început a colonizării
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
istorie) decît un artefact, o raționalizare secundară în raport cu motorul acestei istorii care nu este constituit de cauză, ci de credința și intenția agenților acestei memorii religioase de a reconstrui prezentul în funcție de trecut și de a înlocui topografia reală cu una imaginară. Așadar, finalitatea credinței pelerinului este cea pusă aici în valoare și cea care are ca rezultat legi specifice, și nu cauzele obiective precum cele evidențiate de istorici. De la "Muzicieni" pînă la Topografia, opțiunea raționalistă urmează tendința dintotdeauna a lui Halbwachs
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
natură, de om și de Dumnezeu, se va transforma de-a lungul Viei Sacra din om în răstignit și din răstignit în înviat. Finalitatea gîndirii colective constă, aici, în memoria unei credințe. Această finalitate dirijează activitatea memoriei și căutarea topografiei imaginare din discursul religios. Această finalitate, în cele din urmă, explică legile memoriei, care se afirmă în Topografia ca legi ale spațializării. Topografia era prima replică dată de Halbwachs lui Marc Bloch. Lucrarea susține că nu există o contradicție între gîndirea
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
Debutul lui S. în dramaturgie a avut loc în 1992, cu o piesă elaborată în 1986-1988 și intitulată Strălucirea și suferințele filosofilor. Autorul a recurs, într-un mod oarecum pirandellian, la procedeul „teatrului în teatru”, piesa înfățișând reprezentarea unui spectacol imaginar - având drept subiect vinderea lui Platon ca sclav, după moartea lui Socrate - desfășurat pe scena teatrului de la Cișmeaua Roșie, în vremea lui Ioan Caragea, „hospodar la Kara Iflak”, domnul fiind de față, însoțit de principalii dregători. O lovitură de stat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289806_a_291135]
-
Numele Techirghiol (avînd la bază, apelativele turcești tekis, „bălțat, dungat, cu multe culori“ și göl, „lac“) pare a fi coborît în realitate din lumea poveștilor, așa cum ne asigură autorii (sub coordonarea lui Petre Gheorghe Bîrlea) unui inspirat Dicționar de locuri imaginare. Este vorba despre „bunicuța poveștilor“, pe care copiii, veniți ca de obicei să-i asculte povestioarele, au găsit-o în pat, bolnavă de picioare. Căutînd s-o ajute, ei au aflat de la un bătrîn din sat că numai dacă își
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
să spunem că în Dobrogea mai sunt cîteva nume de locuri formate de la apelativul ghiol, „lac“, de origine turcească: Agighiol („lacul amar“), Sarighiol („lacul galben“), Siutghiol („lacul lăptos“), Ghiol Punar („Fîntîna Lacului“ sau „Lacul Fîntînii“). Cît privește numele de locuri imaginare, culese de autorii Dicționarului din literatura dedicată copiilor, mai menționăm cîteva, intrate în limbajul familiar: Apa Sîmbetei, Buricul Pămîn tului, Capătul Lumii, Castelul de Diamant, Cetatea Lucrurilor Neterminate, Grădina Fermecată, Mînăstirea de Tămîie, Palatul de Cleștar, Pantalonia, Pădurea de Aramă
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
textele sfinte ale creștinismului. Deși executat cu ajutorul unor mijloace de expresie limitate ca număr, ansamblul compozițional realizat printr-o viziune decorativă în maniera artei bizantine constituie o imagine impresionantă ca efect plastic și psihologic, simbolizând în mod convențional o lume imaginară, aflată dincolo de granițele imanentului și de realitatea cotidiană 126. În același fel, simbolismul își regăsește semnificațiile și importanța majoră și în cadrul picturii laice pe tematică religioasă. Prezența unui titlu suficient de sugestiv, așa cum se întâmplă și în cazul picturii de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
între vizibil și invizibil, între lumea sacrului și cea a profanului, imaginea este cea care indică una dintre căile cele mai accesibile de descoperire a divinității. În acest cadru ideatic, reprezentarea vizuală a sacrului materializează un complex proces de înțelegere, imaginare și vizualizare spiritual-mentală a unor forțe superioare celor umane, care se manifestă, conform teoriilor lui Rudolf Otto, în mod potent, înfricoșător și misterios 309, apelând la însemnătatea și capacitatea de exprimare vizuală a imaginii. Nu în ultimul rând, reprezentarea vizuală
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
a lumii, așa cum aceasta e structurată în cadrul socio-culturii în care el există. Tot prin intermediul logosului (al limbajului, al narațiuniiă, subiectul îi caracterizează pe alții (Conform multor studii ale teoriei relativitățiiă intrând în contact cu eroii ideali ai istoriei, cu cei imaginari, de mit sau roman și e capabil să se caracterizeze și pe sine din perspectivă autobiografică și să se evalueze moral (teoria celor cinci mari factori se bazează pe valențele cararcterizante ale limbajuluiă. Individul uman, persoana umană se mai dimensionează
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
în poziția de persoană a III-a, în poziția de „el”, față de comunicarea între „eu” și „tu”. Pe aceeași cale, subiectul, cu psihismul său conștient - plasat în perspectiva persoanei I - intră în contact cu eroi ideali, cei ai istoriei, cei imaginari, de mit sau roman. Ei fac parte din arhetipurile lui Jung, dar, în prezent, sunt studiați prin prisma teoriei relative a persoanei. Existența umană se dimensionează și prin norme sociale și valori. Instituțiile social-culturale funcționează supraindividual, structurate prin sisteme ierarhice
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
psihanaliza a mai introdus-o și pe cea conștient - preconștient - inconștient. La originile inconștientului stă, în viziunea lui FREUD, pe lângă pulsiunile instinctive, și un important material psihic care este „refulat”, în sensul că trăirile respective (ca pulsiuni, intenții, afect, reprezentare, imaginare, tendințe de acțiuneă nu sunt acceptate de superego, fiind blocate la limita conștiinței, unde se mențin în tensiune, creând anxietate și descărcându-se pe căi laterale, „surogat”, fapt ce conduce la simptome nevrotice. Concepția psihanalizei cu privire la omul individual e deosebit de
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
sau controla. O etapă importantă este cea în care apar și se consolidează relațiile interpersonale intense din perioada preadolescenței. De-a lungul ontogenezei, relațiile cu ființele reale sunt dublate de relația cu imaginile reprezentate ale acestora sau chiar cu ființe imaginare, dar relația formatoare este cea concretă, dinamizantă și motivantă; în cursul vieții adulte, câmpul relațiilor interpersonale este cel în care se desfășoară esențialul existenței individului, între relațiile intime și cele publice. Existența personală nu s-ar organiza prin instanțe generice
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
progres, deci nici finalitate. Teoria postulează rolul dominant al self-ului, care este activ, gândește, simte, planifică, dar în funcție de un anumit moment sau context existențial. În acest fel, prezentul reconstruiește trecutul, care își pierde legătura cu realitatea fiind un construct imaginar. Gândurile noastre sunt condiționate de nevoile noastre, iar acestea devin funcții ale minții noastre. Ca urmare, dezvoltarea personalității nu e unidirecțională - ca în cele trei variante ale teoriei organismice -, ci complexă, multidirecțională, în funcție de nevoi și de context. Ne dezvoltăm personalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
al prezentului trăit (legat de context și de mediul socială în raport cu trecutul. Autopercepția favorabilă a unui individ în prezent - inclusiv corespunzător raporturilor cu diverse forme de autoritate - induce și relatări pozitive asupra trecutului personal (Darrow, 1970Ă. Acesta rămâne o structură imaginară și pentru că e foarte greu de stabilit în ce măsură evenimentele de viață au fost trăite cu adevărat (Ford și Lerner, 1992Ă. Studiile asupraatașamentului, privit ca factor prosocial și relațional major, arată că nu există o relație directă a nivelului acestuia de la
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
interpersonale, a imaginii de sine și afectelor și impulsivitate marcată, începând precoce în perioada adultă și prezent într-o varietate de contexte, fiind indicat de cinci (sau mai multeă dintre următoarele: 1Ă eforturi disperate de a evita abandonul real sau imaginar. Notă: Nu include comportamentul suicidar sau automutilant. 2Ă un pattern de relații interpersonale intense și instabile, caracterizat prin alternare între extremele de idealizare și devalorizare; 3Ă perturbare de identitate: imagine de sine sau conștiință de sine marcat și persistent instabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]