8,741 matches
-
revenit la viața civilă în august 1945, dându-mi tributul de sânge pe Nistru pentru apărarea Basarabiei. În tot acest timp stăpânul acelui lan de vie nobilă a fost și el „mobilizat la locul de muncă” așa cum se aranjau unii inși; apărându-și pielea și perpetuându-și neamul. Deci, în această vizită porneam de la casa părintească pe drumul obișnuit în pantă spre răscrucea de nord a drumurilor, coteam spre stânga, urcând și mai mult prin capul viei tatălui meu, cu un
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
la Paris Împreună cu englezii, și, după afacerea cu manifestele rozacruceene, se reunește din nou, pentru a hotărî care este linia de urmat, dacă să se asocieze la acțiunea englezilor sau să Încerce alte căi.“ „Sigur“, zise Belbo, „acum ei sunt inși ce s-au rătăcit Într-un labirint, unul alege o cale, altul alta, câte unul scoate strigăte, nu se Înțelege dacă răspunsurile ce se aud sunt vocea altcuiva sau un ecou al propriei sale voci... Toți Înaintează pe bâjbâite. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
au Încercat să le facă să devină adevărate, și fiecare a găsit În ele ce voia. La Homer nu există nici un secret. Planul vostru e plin de secrete, pentru că e plin de contradicții. De aceea ai putea găsi mii de inși neliniștiți dispuși să se recunoască În ele. Aruncați naibii totul. Homer nu s-a prefăcut. Voi v-ați prefăcut. E vai și-amar să te prefaci, te cred toți. Lumea nu l-a crezut pe Semmelweis, care le spunea medicilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Eminescu le pune în gura "maestrului Ruben" din "Sermanul Dionis", cu privire la acele taine ale vieții, despre care, cu cartea lui Zoroastru deschisă înainte, straniul înțelept întreține pe discipolul său, călugărul Dan: În șir, poți să te pui în viața tuturor inșilor care au pricinuit ființa ta ca și a tuturor a căror ființă vei pricinui-o tu. De aceea oamenii au o simțire întunecată pentru păstrarea și mărirea neamului lor..." * În asemenea situație, cum se arată deci viitorul acestui oraș? Ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
și de-oboseală. Nimeni nu i-a întrebat vreodată ce motiv temeinic și rațional au să-și risipească 204 400 de ore, adică 8 516 zile, adică 23,3 ani din viață tăcând și sforăind. Patru miliarde și jumătate de inși bătuți măr, aduși la stadiul de legumă sau anemonă, plonjând seară de seară sănătos - nici ei nu știau unde. Șaptezeci de ani împărțiți ca un tort mare, cu-o felie lipsă. Am căutat întotdeauna să aflu ce se întâmpla în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
uita și el, punea mâna, zicea că totul e-OK. Se deschideau ușile hangarului. Avionul ieșea, gata reparat. Ca o Dacie nouă, scoasă de la „Ciclop“. Doar că în Dacia asta, pe lângă șofer, se mai urcau vreo două sute și ceva de inși și zburau cu ea de două ori pe zi la 10 kilometri deasupra Pacificului, Atlanticului sau bulevardului Magheru. Mecanica morții nu conținea nimic complicat, angrenajele ei funcționau liniar, într-o relație precisă de cauză-efect, fără pauzele și adâncimile psihologice pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în viață, puteam să fiu sincer cu mine, așa cum dumneavoastră n-o să fiți nici la optzeci de ani: eram un profesoraș stingher, megaloman, invidios; un bărbat necăsătorit, fără familie și copii, făcând sex pasional, de trei ori pe săptămână; un ins fără griji și fără conștiință, capabil să ascundă orice lucru bun ca să mimeze toate lucrurile rele. Examenul apărea spontan, fără motiv, ca o flegmă ținută prea mult în colțul gurii: trăiam haotic, mulțumit, la întâmplare, ca și cum aș fi avut tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
adevărată, iar oamenii ăștia au existat ca atare, cu numele reale trecute în pagină?!“ „Da.“ „Cu alte cuvinte, că Patul lui Procust e un roman cu cod, despre un supercomputer care a existat înainte de vremea lui și pentru care nu știu câți inși s-au omorât între ei, de-adevăratelea?“ „Exact.“, am admis. „Am verificat arhiva personală a lui Camil Petrescu, i-am citit articolele din presă, i-am controlat scrisorile personale prin biblioteci, arhive și depozite de carte. I-am răscolit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
expertă, Mihnea i-a tras sacul pe cap. V. Două secunde Derapajul nu mai putea fi controlat. Un hățiș de situații neprevăzute invadase planurile mele exacte: acum, suprapunerea arăta monstruos, din combinația de clipe trăite și imaginate se ivise un ins apatic, derutat, în pijama și saboți. Îl întâlneai în fiecare dimineață la geam, după perdea, urmărind același dreptunghi de tencuială gălbui din blocul vecin. După ce termina de privit, clămpănea spre baie, se scărpina în fund și se spăla pe dinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
apatic, derutat, în pijama și saboți. Îl întâlneai în fiecare dimineață la geam, după perdea, urmărind același dreptunghi de tencuială gălbui din blocul vecin. După ce termina de privit, clămpănea spre baie, se scărpina în fund și se spăla pe dinți. Insul eram eu. Saboții făceau deliciul amicilor mei: râdeau de se prăpădeau când veneau în vizită, cine se mai încalță azi cu saboți, în loc de papuci?! Anii curgeau și nimic nu se întâmpla foarte clar, nici lumina nu mai părea aceeași. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
necontestat. Viețile mele nu se-armonizau. Oricât de tare m-aș fi agitat, oricât de multe gogoși aș fi înghițit (din ziare sau de la televizor), oricâte zâmbete prietenești sau colegiale aș fi acceptat, tot nu mă puteam amăgi. Ajunsesem un ins monstruos, confuz, modificat genetic de sistem, ca o tomată stropită cu radiu. Prin cap îmi treceau fel de fel de cuvinte străine, pe care le visam cu ochii deschiși, fără să știu ce înseamnă: Balcania, Mittel-Europa, Fotokaina. Trăiam într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu grijă pe etajere, acum marfa avea alt gust, altă consistență și se găsea din belșug, nu trebuia să te bați pe ea. Cu ceva matematică și puțin noroc, întâlneai clienții potriviți. E-o părere greșită că profesorii sunt niște inși cumsecade, care se culcă seara devreme, cu Istoria lui Călinescu într-o mână și brațul nevestei în cealaltă. Dincolo de sacoul și cravata aranjate onorabil pe scaun, pândesc dorințe, frustrări și resentimente cum nici în cărți nu întâlnești. Nu-i bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
depășit de viteza zilelor: un tip grăsos, prosper, cu barba albă și-o tunică roșie apretată la dungă. În spate purta fie un sac, fie un coș împletit, umplut cu cadouri. Ulterior, fusese răpit de comuniști și substituit cu un ins asemănător, îmbrăcat în albastru și-adus din Uniunea Sovietică: Moș Gerilă. Moș Gerilă avea ghete groase, stahanoviste, o stea roșie cusută pe șapcă și niște cărți în mâini. Nu părea interesat de distribuția nocturnă de jucării și nici nu cânta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de-un teanc de suliți). Nu fusesem înzestrat cu vreun blindaj corporal, și nici cu limbajul răspicat și invulnerabil al eroului de manual, care își recită sloganurile patriotice în timp ce dușmanul îi pulverizează câteva sute de gloanțe în ficat. Eram un ins ponderat, conștient. Aveam grijă de mine mai ceva ca maică-mea de porțelanurile ei. Scăpasem. Ateneul scăpase și el, se trăsese alături, cu tunul, în Biblioteca Universitară. Mă pomenisem de două ori înăuntru; prima oară, târât la un concert combinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-l caute la țară? Când se transformă el dintr-un tată liniștit de familie, într-un ucigaș perfect?“ „Tocmai, nu se transformă. Dereglerea e-acolo, genetică, funcțională, i-o transmite și lui fi-su. Nu știi dacă tipul împușcă patru inși deodată, brici, fără să clipească, pentru că i s-a activat dereglarea sau pentru c-a avut-o de la-nceput și, cuminte, n-a spus nimic: și-a tras familie, nevastă, doi copii, iubire multă, o fermă. Și-n spate, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
intri într-o cameră la Circa Financiară. Puteam distinge fâșâitul hârtiilor întoarse, pocnetul ștampilelor și clămpănitul teancurilor de dosare, dar nu-mi dădeam seama nici câți oameni se-află înăuntru, nici ce vorbesc. Să fi fost în jur de zece-cincisprezece inși, toți la costum, circulând în jurul unei mese lungi și ovale. Pe masă, ca niște troleibuze la coadă, stăteau aliniate sute de cărți, așteptându-și rândul. Trebuia să fi fost Superman ca să citești titlurile. Aerul plutea hepatic, lămpile cu glob atârnate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
N-o să vină.“, mi-a tăiat-o scriitorul, fără menajamente. „Nici el, nici Maria. Iubita dumitale tocmai te-a părăsit. O greșeală teribilă: a stat șase ani cu un «pârțar», cum îți place dumitale să le spui oamenilor ăstora. Un ins secretos, care iubea toată omenirea pe-ascuns: multe femei, o grămadă de fete, câțiva bărbați. Acum a aflat. Vrei să-ți mai povestesc din lucrurile pe care dumneata nu le știi, dar alții da? Mihnea are nevastă și copil. Pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
i paginile demult citite s? apar? acum Într-o lumin? nou?, fie pentru c? prima dat? a fost descifrat doar stratul de suprafa?? al operei, fie pentru c? au fost identificate doar unele puncte de reper ce nu pot surprinde Ins? complexitatea acesteia. Abia o cunoa?tere profund?, ce dep????te acest prim nivel, presupunând o nou? „vârst? a lecturii", o identificare cu destinul operei, o În?elegere mai profund? a mesajului, poate revelă o parte din sensurile multiple pe care
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
identitatea neamului nostru este salvat?. Istoria patetic? a neamului românesc a fost «proiectat? În eternitate » prin versurile unui poet care a suferit toat? via?a de s??? cie, uneori chiar de foame. Este o lec?ie de modestie pe care Ins??i istoria ne-o d?, nou?, tuturora " . (Mircea Eliade) Cum poezia este receptat? ca fiind „o form? de cunoa?tere, o asumare a universului (cel de din? untru ?i cel din afar?)" Eugen Simion, „o iscodire a universului" Lucian Blaga
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
dar ?i sentimentul sfâr?ițului, al spaimei În fă?a pierderii sensului lumii, a c? derii Într-un univers al destr???rii; solitudinea poetului configureaz? un peisaj selenar cu accente expresioniste (În poezia ,Melancolie" de exemplu); În alte crea?îi Ins?, peisajul selenar uime?te prin frumuse?ea izvorât? din aeel tainic sentiment al armoniz?rii sufletului omenesc cu ritmurile cosmice. Atributele peisajului eminescian sunt ecouri ale unor st?ri de suflet, poemele fiind structurate pe baza unei coresponden?e metaforice
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
argintii ale astrului nocturn. În inima ??mântului, o alt? lume fantastic? este Închipuit? ce poet, iar fantezia sa pare s? nu aib? limite atunci descrie orizonturi spa?iale nelimitate, simbolizând infinitul, universul abstract al cunoa?terii. Pe ?? mânt, poetul vede Ins? o alt? lume, trist?? ?i ț?cut?, cea a ruinelor, o lume ce vorbe?te despre o alt? ipostaz? a timpuluitimpul istoric, finit, supus devenirii. Zidurile vechilor cet??i vorbesc totu?i lumii contemporane despre permanen?a gândirii umane: lumea
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
fost relevate semnifică?îi artistice ale unor toposuri poetice eminesciene, acestea fiind raportate la cele trei dimensiuni ce definesc coordonatele artistice ale operei eminesciene: perspectiva liric?, cea cosmic?? ?i dimensiunea mitic?. De exemplu luna, privit? din perspectiv? cosmic?, este, prin Ins??i imaginea ei de ou primordial Întruchipând „Începutul lumii", simbol al genezei. Luna este de asemenea metafor? a timpului cosmic. În aceast? ipostaz? de ochi ceresc „ce prive? te lumea În obiectivitatea impasibil? a gândului pur, deci În transparen?a
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
s?u interior. Ipostazele lirice ale astrului nocturn sunt, În poezia eminescian?, multiple: blând?? ?i suav?, e divinitatea protectoare a iubirii; alteori „sfânt?? ?i clar?", ca o icoan? a cerului, prive?te cu triste?e ?i luciditate spre ??mânt; Întotdeauna Ins? uime?te prin frumuse? ea reflexelor ro?iatice sau argintii de lumin?. Poetul contrapune Ins? acestei „poetici a gra? iosului" ce configureaz? asemenea „spa?îi de securitate", „un lirism existen?ial" (E. Simion), În care dorul, singur?tatea, triste?ea
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
suav?, e divinitatea protectoare a iubirii; alteori „sfânt?? ?i clar?", ca o icoan? a cerului, prive?te cu triste?e ?i luciditate spre ??mânt; Întotdeauna Ins? uime?te prin frumuse? ea reflexelor ro?iatice sau argintii de lumin?. Poetul contrapune Ins? acestei „poetici a gra? iosului" ce configureaz? asemenea „spa?îi de securitate", „un lirism existen?ial" (E. Simion), În care dorul, singur?tatea, triste?ea, melancolia, nep?sarea trist? sunt trepte metafizice ale acelui sentiment tragic al existen?ei umane
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
i vers În dou? secven?e diferite: „Dar de-ale vie?îi valuri, de-al furtunii pas Abia contururi triste ?i umbre-au mai ??mas", ce identific? simbolic ruină credin?ei poetului cu ruină bisericii ?i, implicit, a peisajului. Exist? Ins?? ?i o alt? semnifică?ie pe care o comunic? acest peisaj dominant de „nouri", de „mormântul albastru al cerului", de f?cliile solemne ale stelelor. Regina nop?îi luna se ive?te din limpezimile cerului, de dincolo de „poartă norilor" -, dintr-
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]