4,904 matches
-
și funcția de spion. De cum ațipește, acesta emite niște sunete ascuțite care o fac să se trezească, tresărind brusc. Cu neputință să te odihnești. Plonjează în noaptea totală, lipsită de transparență. Două infirmiere pălăvrăgesc, spălând vasele în colțul bucătăriei. Deodată, micuța blondă cu un aer puțin mai simpatic îi mărturisește colegei ei că învață nemțește și a făcut o cerere de bursă ca să plece să se perfecționeze în Germania. "Și de ce vrei să înveți nemțește?", se miră colega ei. "Ca să-l
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
detașa într-o manieră sesizantă pe fondul alb, alcătuit din pietricele foarte mici, de silex, aproape identice. "E frumos, zise șeful de gară, dar de ce n-ai adăugat și un pic de culoare?" " Culoarea n-avea ce căuta aici, spuse micuța artistă privindu-și opera cu un aer gânditor, Hector și-ar fi pierdut din valoare." Foarte impresionat, locotenentul îi dădu dreptate. "Este admirabil portretul ăsta al lui Hector, o să-l păstrez cu sfințenie, Nel. Trebuie că ai muncit din greu
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
continue până la Brăila, mergea greu, susținută de Caterina, iar Nel se târa, epuizată, alături de ele. Până la urmă, Constantin a fost nevoit să împartă bagajele cu Caterina, ca s-o ducă în brațe pe Nel. Pentru a face puțină schimbare, deschise micuțul și bravul Macintoch pe care ucenicise. Surpriză! Aparatul îi livră două texte scurte, de fapt, două începuturi rămase fără continuare, scrise la o distanță respectabilă unul de altul. Aparțineau aceluiași arhipelag cu această ultima insuliță pe care ea își organizează
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
decât în amintirea lui! Reconfortat de această surpriză agreabilă, trece triumfal pragul camerei mari care servește drept living, sufragerie și birou pentru el. Soția lui, care abia se întorsese, încă are pe cap bereta roșie. Se simte în vervă: "Bună, micuță Scufiță Roșie!" Ea trece peste: "Ai mâncat?" Da." Ideea că el ar fi putut să ia masa cu o tânără studentă încântătoare n-o atinge nici măcar în treacăt. Nu se întâmplase niciodată, e adevărat, dar totuși. "Totuși, ce?" Nu, nimic
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
autoportret al pictorului, Adorația magilor, Christos crucificat, Mercur și Argus, Fierăria lui Vulcan, Triumful lui Bachus, Predarea orașului Breda, Torcătoarele etc. Un perfect joc al luminilor și al umbrelor. Nuanțe de culoare: rozul palid al rochiei cu care e îmbrăcată micuța infantă Margarita, părul ei auriu... Galeria de portrete semnate de Velázquez: prințese și prinți, curteni, pitici și bufoni, conducători de oști, poeți... Fascinant și istovitor. Mai am putere să văd și lucrări de El Greco, Goya, Murillo - alți trei mari spanioli
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
se hotărăște să trăiască pe picioarele sale; se angajează copist, la Botoșani, având în felul acesta libertatea de a se întâlni cu iubita fără a da seamă cuiva: Fața-i e roșă și albă și ochii cei mari albaștri,/ Gura micuță, o vișină coaptă ea râde, așteaptă 72 pe iubitul ei, scriitor la Subprefectură. Acum, însă, îi va fi dat să suporte prima grea încercare a vieții: în toamna lui 1863, iubita se îmbolnăvește, iar poetul nu-și mai găsește nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
într-adevăr frumos ca o femeie, blond, palid, interesant 294. Câte-o particularitate greu de probat astăzi revine cu tărie, semn că, poate, va fi fost a personajului invocat: Dar strînsoarea cea rece și tare a mânei lui atât de micuțe îți dovedea că ai a face cu degete într-adevăr lungi, delicate, albe, însă pătrunse de măduvă de leu295. Amănunte semnificative, ascunse în operă, constituie dovada incontestabilă a veridicității acestui portret. Pasajul convinge pe de o parte că este vorba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
flori albastre de genunchii ei, iar pe unărul ei cânta o pasere măiastră 298. Ca și în poezie, descrierea iubitei ipoteștene este aievea: părul cel blond și împletit în cozi cădea pe spate; o roză de purpură la tâmplă, gura micuță ca o vișină coaptă și fața albă și roșă ca mărul domnesc 299. Cât despre ochi, ei ating în descriere sublimul: Dumnezeu de-ar fi fost și-ar fi uitat universul, spre a căuta un altul în ochii ei albaștri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
a fost și El, cu Mama Lui invitați la această nuntă. Mirele era Simon Zelotul care și el asculta mereu Cuvântul Domnului Iisus. Se spune că mai pe urmă s-a făcut ucenic al Domnului. Biserica este foarte frumoasă și micuță, nu prea Încăpătoare. Este Împodobită cu icoane deosebite, potrivit minunii pe care a făcut-o Domnul În Cana Galileii. Este o icoană foarte mare și frumoasă ce Înfățișează Nunta: mulțime multă stând la masă iar În mijlocul lor mirii, Domnul Iisus
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
am curățat Și flori frumoase am semănat Cu lacrimi triste le-am udat O rugăciune scurtă Către Tatăl Ceresc am ridicat Să-ți fie somnul mai ușor Și răspuns bun, la Dreptul Judecător! E mult de când tu ai plecat Copil micuț de 6 ani eram Prea multe eu nu-nțelegeam Și-n lumea asta dură Eu m-am format Măicuța mea, Măicuța mea De-ai ști ce tristă mi-a fost Viața mea, Viața mea De atunci te caut și Îți
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
a rămas pentru documente istorice, iar celălalt pentru artă, cu sculptură și pictură. Aci sunt săli frumoase, În fața parcului central, dar majoritatea lucrărilor stau Încă Într-o cămară mare În dezordine. Dl. Teodorescu, zis aci Bădia , are un singur tablou micuț, cam 30/40 cm, intitulat: „Poarta Ecaterinei”. După rugămintea mea, a fost căutat 2 zile și n-a fost găsit. Direcția Îmi spunea că l-ați putea cere printr-o adresă aprobată de Direcția Muzeelor din București, sub formă de
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
împădurite din regiunea de graniță dintre provincia Heilongjiang și Regiunea Autonomă Mongolia Interioară. Vorbesc limba proprie, fără scriere. Oficial folosesc limba chineză. Olunchun înseamnă munteni. Naționalitatea dulong Naționalitatea dulong locuiește în zona fluviului Dulong din ținutul autonom Gongshan, respectiv o micuță comunitate trăiește separată pe ambele maluri ale fluviului Nujiang, din același județ. Conform ultimului recensământ, această etnie are o populație de aproape 7.000 de suflete, fiind una dintre etniile cu cea mai mică populație din China. Etnicii vorbesc limba
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
3 și 6 ani sunt trimiși la grădiniță. Unele instituții de învățământ preșcolar pot primi chiar și copii mai mici. La sfârșitul anului 2012, în China funcționau peste 180.000 de grădinițe, la care erau înscriși 36,86 milioane de micuți între 3 și 6 ani, cifră care înseamnă 64,5% dintre copiii cu aceste vârste din întreaga țară. În China există atât grădinițe de stat, cât și particulare. Cele de stat percep taxe mai mici. Cele particulare cer taxe mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
bucată de carne." Revenind acasă, femeia văzu cu stupefacție cum bărbatul ei se pregătea să taie porcul. Cum?, spuse ea, Tu ai luat-o de bună? Când am spus de tăierea porcului, eu am vrut doar să-l potolesc pe micuț! N-ai dreptate să vorbești așa. În faptele sale copilul își imită întotdeauna părinții. Mințindu-ți fiul, îl înveți să mintă la rândul lui. Dacă își va da seama că-l înșeli, el nu va mai avea încredere în tine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
chinezesc, iar elementul culinar specific acestei sărbători este prăjitura, care poartă chiar numele astrului nopții, iar semnificația acesteia este de asemenea legată de ideea reîntregirii familiei. Prăjitura este rotundă, asemănătoare cu o Lună plină și cu umpluturi diferite. Pe suprafața micuțelor prăjituri sunt realizate desene. Prăjitura lunii diferă în funcție de regiuni. Cele mai cunoscute sunt cele specifice Beijingului, Suzhoului, Chaozhoului și zonelor aflate în sudul provinciei Guangzhou. Umpluturile pot fi făcute din pastă de curmale, soia, cu șuncă, fructe sau cremă. Cum
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Ying (în fapt, fiul lui Zhao Dun) ca fiu adoptiv, învățându-l tot ce se putea pentru rangul său, inclusiv artele marțiale. Toți oamenii din Jin îl considerau pe Cheng Ying un trădător, responsabil pentru ce i s-a întâmplat micuțului Zhao. Cheng însă n-a dat nici o explicație. După 15 ani, un alt ofițer cu rang înalt, pe nume Wei Jiang, s-a întors de la graniță în capitală. Auzind că toți membrii familiei Zhao au fost uciși și Cheng Ying
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
ea un gest cu țigara spre ușa care desparte baia de cameră. Se poate întîmpla oricui să verse... Trage un fum din țigară, își trece mîna stîngă de cîteva ori prin păr, aranjîndu-și-l, își netezește fusta, scutură scrumul în scrumiera micuță de pe noptieră, își rotește privirea prin cameră, surîde cînd observă sacoșa cu casca de protecție în ea și devine gravă cînd privirea i se oprește asupra mea. Uneori, strînge ea din umeri, vărsatul are și motive psihice... Spune-mi, schimbă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
paradă nu pot să lipsească puii de om - erau împrăștiați pe caldarâm, caldarâmul îi așteptase pervers după ce mașina de pompieri îi lovise ca o moarte metalică, roșie, decisă să nu ierte pe nimeni din raza ei de acțiune, o mână micuță rămăsese îndreptată către cer (acuzator?), apoi căzuse, firesc, la pământ, dar pensula o prinsese exact atunci când devenise un înfricoșător punct de reper, iată și câteva intrumente muzicale, un trombon, trei trompete, o tobă (fanfara nu poate lipsi de la nicio paradă
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
lui Codrin din 1975. Noaptea aia m-a dat gata! de clară Ionela, apropiindu se cu fața de fața Clarei, cu ochii mari, injectați, gata să iasă din orbite. Clara avu o tresărire de uluire. în fața ei nu mai era micuța doamnă Neacșu, îndesată și ștearsă, cu tunsoarea ei banală și cu un chip pe care îl uitai de cum îți luai ochii de la ea. în fața ei apăruse dintr-odată o ființă necunoscută și exaltată, din nările căreia ieșeau flăcări și care
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
apartamentului, ea Închise ușa cu o mână și continuă să-l tragă În față cu cealaltă. Apartamentul era atât de mic, Încât nimeni nu se putea rătăci În el, și totuși ea-l ținu de braț și-l conduse În micuța cameră de zi. — Ia loc aici, dottore, zise, conducându-l spre un fotoliu cu prea multă umplutură, Îmbrăcat În material portocaliu lucios, unde În sfârșit Îi dădu drumul. Când el ezită, ea insistă: — Șezi, șezi. O să ne fac niște cafea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
di San Marco. Podul, văzu el bine, era gol. Nici chiar Ruffolo nu putea fi atât de nesăbuit Încât să se facă văzut oricărei bărci aflate În trecere, nu atunci când poliția era pe urmele lui. Probabil că sărise jos pe micuța plajă din cealaltă parte a podului. Brunetti porni către pod, permițându-și să simtă o scăpărare de iritate pentru faptul că se afla acolo, plimbându-se fără țintă În răcoarea serii când orice persoană cu bun simț s-ar afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
orice persoană cu bun simț s-ar afla acasă, În pat. De ce trebuia nebunul de Ruffolo să se vadă cu o persoană importantă? Dacă vrea asta, să vină la Questura și să discute cu Patta. Trecu de prima din plajele micuțe, lungi doar de câțiva metri, și aruncă o privire În jos spre ea, căutându-l pe Ruffolo. În lumina argintată a lunii, putu să vadă că era goală, dar putu de asemenea să vadă că suprafața ei era acoperită cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
câțiva metri de insulă, se opri și strigă pe-o voce joasă: — Ruffolo. Sunt Brunetti. Nu primi nici un răspuns. — Peppino, sunt Brunetti. Tot nici un răspuns. Lumina luni era atât de puternică Încât chiar arunca umbre, ascunzând vederii o parte din micuța insulă care se afla sub pasarelă. Însă piciorul era vizibil, un picior Încălțat Într-un pantof de piele maro; se vedea până la șold. Brunetti se aplecă peste balustradă, dar tot ce putu vedea era partea aceea de picior care dispărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
aproape putură, apoi doi polițiști trebuiră să Îmbrace cizme pescărești Înalte și să vină spre insulă pe jos prin apa puțin adâncă. Îi aduseră și lui Brunetti o pereche și el o Îmbrăcă peste pantofi și pantaloni. Așteptă pe plaja micuță cât veniră și ceilalți, blocat acolo alături de Ruffolo, În prezența morții și-n mirosul de alge putrede. Se făcură fotografii ale cadavrului, Îl luară și se Întoarseră la Questura să Întocmească un raport complet, era trei dimineața. Brunetti se pregătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
erau umede și respirau un abur récoros. Tatél ei o ducea pe umeri și ea dormea, Încolécindu-i capul cu mîinile ei mici, slobozind un șuierat plécut. Numai tatél lui Sophie vedea noaptea, ea n-o vedea. Ea Își béléngénea sandalele micuțe pe pieptul lui cînd soarele se vedea pe jumétate, ca o pîine téiaté, și putea sé și le vadé, céci acum era mare. Ea nu mergea la școalé, ea era micé. Ea mergea toaté ziua cu tatél ei. 4 La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]