5,057 matches
-
o plăcea pe rusoaică. Eu îl cunoșteam, dar atunci n-am știut cu cine vorbește ea. Rusoaica știa binișor românește iar locotenentul ăsta o întreba în română. Și când a plecat milițianul rusoaica a bătut la mine strigând: "Radik, Radik, partizan, partizan!". Ei se temeau ca nu cumva să izbucnească și la noi o revoltă precum cea din Ungaria. "Ce partizan, Zâna?" Am luat papucii și am fugit după sectorist. Când am ajuns aproape de el, s-a întors și m-a
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
plăcea pe rusoaică. Eu îl cunoșteam, dar atunci n-am știut cu cine vorbește ea. Rusoaica știa binișor românește iar locotenentul ăsta o întreba în română. Și când a plecat milițianul rusoaica a bătut la mine strigând: "Radik, Radik, partizan, partizan!". Ei se temeau ca nu cumva să izbucnească și la noi o revoltă precum cea din Ungaria. "Ce partizan, Zâna?" Am luat papucii și am fugit după sectorist. Când am ajuns aproape de el, s-a întors și m-a întrebat
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
iar locotenentul ăsta o întreba în română. Și când a plecat milițianul rusoaica a bătut la mine strigând: "Radik, Radik, partizan, partizan!". Ei se temeau ca nu cumva să izbucnească și la noi o revoltă precum cea din Ungaria. "Ce partizan, Zâna?" Am luat papucii și am fugit după sectorist. Când am ajuns aproape de el, s-a întors și m-a întrebat ce caut, iar eu l-am mințit că a fugit un nepot și că acum îl caut. I-am
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
ajuns aproape de el, s-a întors și m-a întrebat ce caut, iar eu l-am mințit că a fugit un nepot și că acum îl caut. I-am explicat apoi rusoaicei că cel care venise la ea nu era partizan, că era sectoristul din zonă. Milițianul venise îmbrăcat într-o pufoaică cu epoleți, dar fără însemnele gradelor. Eu i-am spus căpitanului și cred că milițianul acela a fost dat afară din miliție că după o vreme l-am văzut
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
dus din nou, nu m-au mai bătut când am ajuns, m-au băgat direct în celular. Pe cetățeanul acela (informatorul care m-a tras de limbă) nu l-am mai văzut, am fost cu alții, cu unul care fusese partizan aici în Bucovina. Acel partizan era din Săbăoani, de lângă Roman, fusese militar, a îngropat arma în grădină și apoi a plecat în munții Bucovinei. Din cauza bătăilor avea un picior rupt care s-a prins prost și mergea într-o cârjă
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
au mai bătut când am ajuns, m-au băgat direct în celular. Pe cetățeanul acela (informatorul care m-a tras de limbă) nu l-am mai văzut, am fost cu alții, cu unul care fusese partizan aici în Bucovina. Acel partizan era din Săbăoani, de lângă Roman, fusese militar, a îngropat arma în grădină și apoi a plecat în munții Bucovinei. Din cauza bătăilor avea un picior rupt care s-a prins prost și mergea într-o cârjă. Nu i-am reținut numele
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
ecologiei superficiale luptă contra poluării și epuizării resurselor și are ca obiective centrale sănătatea și bunăstarea populației din țările dezvoltate. Sesizăm aici anumite angajamente de tip critic pe care le voi analiza pe larg mai încolo. Cu totul altfel gândesc partizanii "ecologiei profunde". Potrivit acestora, ecologia presupune un nou mod de raportare la lume, o nouă viziune asupra lumii care duce la întrebări originale cu privire la ce este natura, ce este omul și asupra modului în care acesta vrea să trăiască în
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
a pune în pericol echilibrul ecosistemului. O perspectivă utilitaristă poate duce la încurcături în raport cu dilema dintre individualism și holism. Pe de o parte, vom susține interzicerea vânătorii pentru că nu vrem să aducem prejudicii indivizilor, pe de altă parte, dacă suntem partizanii conservării vieții sălbatice ca întreg, vom adopta o atitudine managerială și vom încerca să minimizăm suferința prin vânătoare terapeutică. Să analizăm statutul vânătorii terapeutice din perspectiva utilitarismului hedonist 289. Vânătoarea poate fi apărată pe baza următoarelor principii: 1. Avem obligația
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
de acțiune”, „unanimitatea”: aceste noțiuni sunt deja asimilate de Lenin* când izbucnește revoluția rusă din 1905 care prilejuiește o explozie de violențe politice și sociale și-l incită pe liderul bolșevic să propovăduiască teroarea în proporții de masă, războiul de partizani și insurecția. și abia pune mâna pe putere, în noiembrie 1917, că și instaurează teroarea, moderată deocamdată, odată cu crearea Cekăi, apoi a Armatei Roșii* - prototipuri ale polițiilor politice* și ale armatelor instruite pentru războiul civil, care vor fi stâlpii de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Dauphinî, expresia „a fi comunist” desemna interesele comune ale mai multor sate. Sunt numiți „comuniști” locuitorii având drept de folosință asupra bunurilor comunale. în manuscrise catolice poloneze din 1569, termenii communista și œconomista fac referire la niște eretici, Frații moravi, partizani ai comunității asupra bunurilor, în opoziție cu comunitatea apostolică. Dar, până în secolul al XVIII-lea, cuvântul trimite, în principal, la obiceiurile tradiționale în anumite comunități în materie de drept asupra partajului unor bunuri materiale sau spirituale. Cuvântul și semnificația sa
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
drapelele roșii alături de cele tricolore. în anii 1936-1938, în timpul Marilor Procese* de la Moscova, PCF justifică exterminarea vechii gărzi bolșevice acuzate de trădare, citând exemplul faimos al lui Dumouriez. El dezgroapă figura lui Gracchus Babeuf care nu mai e considerat un partizan al egalității ci al egalității „reale”, sau „de fapt” - sau „absolute” -, prezentat drept fondator al comunismului* modern. El sărbătorește cu mare pompă cea de-a 150-a aniversare a lui 1789. Iar, în timpul Rezistenței, el își fondează o parte a
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
militari. Așa a fost asasinată prima Adunare aleasă în Rusia prin sufragiu universal înainte de 1991. Războiul civil în mod inevitabil, dizolvarea Adunării dezlănțuie războiul civil care-i va aduce pe bolșevici la confruntarea directă cu numeroși opozanți: socialiști și republicani partizani ai Adunării, partizanii unei întoarceri la monarhie, cazacii de pe Don care cer autonomie, țăranii care refuză rechizițiile sălbatice ale „armatelor aprovizionării” bolșevice, muncitorii care resping noul „patronat” bolșevic și revendică niște condiții de viață mai bune, naționaliștii din fostul imperiu
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
fost asasinată prima Adunare aleasă în Rusia prin sufragiu universal înainte de 1991. Războiul civil în mod inevitabil, dizolvarea Adunării dezlănțuie războiul civil care-i va aduce pe bolșevici la confruntarea directă cu numeroși opozanți: socialiști și republicani partizani ai Adunării, partizanii unei întoarceri la monarhie, cazacii de pe Don care cer autonomie, țăranii care refuză rechizițiile sălbatice ale „armatelor aprovizionării” bolșevice, muncitorii care resping noul „patronat” bolșevic și revendică niște condiții de viață mai bune, naționaliștii din fostul imperiu care-și reclamă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
său secretar Edward Ochab, declară că evenimentele de la Poznan nu s-au datorat acțiunii „agenților imperialismului și provocatorilor”. în același moment, Wladyslaw Gomulka, conducător comunist exclus și închis pentru deviație naționalistă, este reintegrat în partid unde se constituie fracțiuni: „revizioniștii”, partizani ai reformelor, contra partizanilor ortodoxiei*. Apare și un embrion de libertate a cuvântului, exploatat fără întârziere de tineretul din universități. Societatea*, unificată în aparență și supusă puterii partidului-stat* arată cu fiecare zi ce trece că acesta este un corp străin
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
declară că evenimentele de la Poznan nu s-au datorat acțiunii „agenților imperialismului și provocatorilor”. în același moment, Wladyslaw Gomulka, conducător comunist exclus și închis pentru deviație naționalistă, este reintegrat în partid unde se constituie fracțiuni: „revizioniștii”, partizani ai reformelor, contra partizanilor ortodoxiei*. Apare și un embrion de libertate a cuvântului, exploatat fără întârziere de tineretul din universități. Societatea*, unificată în aparență și supusă puterii partidului-stat* arată cu fiecare zi ce trece că acesta este un corp străin. Vântul pare să sufle
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
independență, dar, în ciuda acestui veto, în februarie 1990 sunt organizate alegeri libere; ele sunt câștigate de mișcarea independentistă Sajudis. Gorbaciov reacționează violent: el instituie blocada Lituaniei, își reduce cu 85% livrările sale de gaze naturale și, pe 13 ianuarie 1991, partizanii URSS încearcă să reia puterea printr-un puci care face 14 morți și circa o mie de răniți printre civili. Dar, pe 11 martie, Parlamentul proclamă suveranitatea republicii, și Vytautas Landsbergis, un necomunist, este ales președinte. Este o dublă premieră
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
și caracterul convivial, ocrotitor, în cursul mitingurilor, al manifestațiilor sau al serbărilor partidului - manifestațiile de 1 mai, la sărbătoarea ziarelor l’Humanitî sau l’Unità -, punctate de intonarea unor cântece exaltând solidaritatea muncitorească - „Internaționala”, „Tânăra gardă”, „Bandiera Rossa”, „Bellaciao”, „Cântecul partizanilor”. în astfel de ocazii poate fi văzută ceea ce Annie Kriegel a numit contrasocietatea comunistă, o microsocietate care începe să traducă în practică proiectul comunist în teritoriile pe care le controlează - municipalități, sindicate etc. - și care prefigurează societatea comunistă viitoare. Recompensele
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
altfel, după 1988, cu rezultate diferite, pe calea liberalizării, mai degrabă economice decât politice. Ca și în celelalte regimuri comuniste, comunismul african n-a scăpat, nici el, principiului epurărilor. Cele din MPLA din Angola anului 1977 au fost sângeroase pentru partizanii lui Nito Alves, învinși datorită sprijinului cubanezilor și acuzați, de către o conducere occidentalizată și preocupată să edifice statul-națiune, de „rasism, tribalism și regionalism”. La fel și în Etiopia unde, pe 17 aprilie 1977, la Addis-Abeba, Haile Mariam Mengistu, dictatorul care
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
și de ripostă la „teroarea albă” a „anarho-fasciștilor” din Partidul Revoluționar al Poporului Etiopian, o formațiune rivală de extremă-stânga. Represiunea duce la exterminarea - cu ajutorul unui cordon de nylon sau prin gazare - a militanților din grupurile marxist-leniniste rivale, la grămadă cu partizanii vechiului regim. Zece mii de asasinate politice* au fost numărate de către actuala justiție etiopiană, și asta numai la Addis-Abeba, din februarie până în iunie 1978. și în Eritreea, regimul etiopian a trebuit să înfrunte, începând din 1977, o rezistență militară naționalistă, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sânul elitelor de origine africană. Dar sovieticii marchează puncte când, în timpul Războiului Rece*, susțin Congresul Național African (ANC) în lupta contra apartheidului sud-african. în momentul înființării sale, Partidului Comunist American (PCA) i se alătură și liderii mișcării African Blood Brotherhood, partizani ai unui stat al populației de culoare din SUA și ai apărării armate contra linșajelor. Până la frontul popular* acest separatism teritorial este integrat în programul PCA și este apărat și de Troțki*, care face din „problema negrilor” o chestiune națională
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
uriaș program de industrializare militară*, masat de un plan economic cincinal obișnuit” este în curs de realizare în URSS. Slăbiciuni structurale în ajunul războiului Totuși, Armata Roșie e confundată și cu slăbiciuni structurale. Statul-major este scena unor puternice disensiuni: Tuhacevski, partizan al utilizării ofensive a tancurilor și a aviației, se opune lui Voroșilov, ostil inovațiilor tehnice. Calitatea încadrării lasă și ea de dorit: foștii ofițeri țariști sunt demiși din funcții - în 1930, numărul lor nu va mai fi decât de 4500
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
patru militanți asasinați într-o zonă controlată de Rezistența comunistă din Franța în octombrie 1943, printre care Pietro Tresso, fondator al PCI* trecut la troțkism. începând din 1945, mișcările de rezistență națională din Europa Centrală și Răsăsiteană - ca războiul de partizani din Ucraina - sau internaționale - crearea Blocului antibolșevic al națiunilor - devin ținte prioritate. în 1947, Hrușciov* ordonă asasinarea arhiepiscopului Bisericii Uniate din Ucraina, care moare în urma administrării unei doze de curara. în octombrie 1957, Lev Rebet, și apoi în 1959, ștefan
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
revoluției burgheze contra autocrației țariste, Lenin este convins că are acum confirmarea radicalismului său și preconizează instaurarea unei „dictaturi revoluționar-democratice a proletariatului și a țărănimii” care trece prin insurecția armată, prin teroarea* instaurată de mase și chiar prin războiul de partizani; Lenin consideră din ce în ce mai mult partidul ca pe o organizație luptând în cadrul unui război civil* prelungit care îmbracă forma unui război social înverșunat și cheamă la exterminarea necruțătoare a dușmanului. Eșecul acestei revoluții și instruirea de către țar a unei dume par
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Bogdanov, principalul său contracandidat la șefia facțiunii. Utilizând mijloacele condamnate de ceilalți socialiști - șantaj, deturnările de moșteniri, atacuri armate -, bolșevicii își procură fonduri considerabile de care Lenin se servește pentru a-și asigura șederea în exil, pentru a-și finanța partizanii și presa. în 1912, Lenin convoacă la Praga o conferință a facțiunii sale care-și desemnează propriul comitet central regrupându-i pe principalii săi locotenenți - Zinoviev, Kamenev, Sverdlov, Stalin* -, în cea mai mare parte intelectuali din exil. Această inițiativă condamnată
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
1950 și 1953, PCC își raliază un naționalism* cu care până acum se mândrea doar regimul rival din Taiwan. în sfârșit, prin repetate campanii de masă, el epurează o administrație și un partid pe care fusese nevoit să le deschidă partizanilor de ultimă oră. Rareori a reușit un nou regim să facă atâtea lucruri încă de la începuturile sale, anii 1949-1952 fiind considerați „anii de aur” ai Chinei populare. Ordinea socială a fost restabilită într-un timp scurt. Agricultura egalează rapid nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]