2,616 matches
-
a participat la programul de psiho-educație prezentau o recădere în formă maniacală, în medie, după șaizeci și cinci de săptămâni, în timp ce pacienții din grupul de control prezentau recăderi după șaptesprezece săptămâni. In schimb, nu se constata nici o diferență în ceea ce privește distanța față de prima recădere depresivă și nici în ceea ce privește numărul total de recăderi. In plus, intervenția psiho-educativă avea un efect pozitiv asupra activității sociale și asupra menținerii locului de muncă. Lam și al. au raportat rezultatele unui studiu controlat aleator comparând eficiența a douăsprezece până la
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
recădere în formă maniacală, în medie, după șaizeci și cinci de săptămâni, în timp ce pacienții din grupul de control prezentau recăderi după șaptesprezece săptămâni. In schimb, nu se constata nici o diferență în ceea ce privește distanța față de prima recădere depresivă și nici în ceea ce privește numărul total de recăderi. In plus, intervenția psiho-educativă avea un efect pozitiv asupra activității sociale și asupra menținerii locului de muncă. Lam și al. au raportat rezultatele unui studiu controlat aleator comparând eficiența a douăsprezece până la optăsprezece ședințe de TCC propuse într-un interval
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de dispoziție. Programul cu TCC, descris într-un manual, conținea, în special, un modul educativ și un antrenament pentru însușirea unor abilități cognitive și comportamentale care trebuiau să permită pacienților recunoașterea și gestionarea simptomelor prodromice, depresive sau maniacale, ale unei recăderi sau ale unei recidive. La sfârșitul primelor douăsprezece luni, pacienții care au urmat programul cu TCC au prezentat, în mod semnificativ, mai puține episoade bipolare și au trăit un număr de zile semnificativ mai mic în cadrul unui episod de tulburare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
bipolare relativ recente decât în cazul tulburărilor vechi și cronice. Concluzie și direcție de urmat Farmacoterapia (antidepresive, neuroleptice, stabilizatoare de dispoziție) este tratamentul de prim ajutor al tulburării bipolare. Există unele argumente în favoarea unei eficiențe suportive a TCC în prevenirea recăderilor și a recidivelor în cazul tulburării bipolare, dar sunt necesare unele studii suplimentare pentru a confirma rezultatele disponibile în prezent și pentru a preciza care sunt pacienții pentru care TCC este eficientă. 3. Tulburările de personalitate Intr-un studiu aleator
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în mică măsură evaluate până în prezent cu ajutorul studiilor controlate aleatoare. Intr-un studiu controlat aleator al lui Anton și al., asocierea timp de douăsprezece săptămâni a unui tratament cu TCC și naltrexone era mai eficientă pe termen scurt în prevenirea recăderilor decât TCC combinat cu placebo. Conform rezultatelor unui studiu asupra perioadei de supraveghere, numeroși pacienți au prezentat recăderi la un interval de paisprezece săptămâni după încetarea tratamentelor și nu mai exista nici o diferență semnificativă între cele două grupuri inițiale. Intr-
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și al., asocierea timp de douăsprezece săptămâni a unui tratament cu TCC și naltrexone era mai eficientă pe termen scurt în prevenirea recăderilor decât TCC combinat cu placebo. Conform rezultatelor unui studiu asupra perioadei de supraveghere, numeroși pacienți au prezentat recăderi la un interval de paisprezece săptămâni după încetarea tratamentelor și nu mai exista nici o diferență semnificativă între cele două grupuri inițiale. Intr-un studiu controlat aleator al lui Anton și al., asocierea timp de douăsprezece săptămâni a unui tratament prin
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
tratamentelor și nu mai exista nici o diferență semnificativă între cele două grupuri inițiale. Intr-un studiu controlat aleator al lui Anton și al., asocierea timp de douăsprezece săptămâni a unui tratament prin TCC și naltrexone era mai eficientă în ceea ce privește prevenirea recăderilor decât tratamentul doar cu naltrexone sau doar cu TCC. Intr-un studiu controlat aleator al lui Balldin și al., asocierea timp de șase luni a unui tratament prin TCC și naltrexone era mai eficient referitor la numărul de zile de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
naltrexone era mai eficient referitor la numărul de zile de alcoolism masiv decât un tratament doar prin TCC. Concluzie și direcție de urmat TCC este eficientă în tratamentul dependenței de alcool. Mai multe medicamente sunt, de asemenea, eficiente în prevenirea recăderilor. Tratamentele combinate care asociază TCC cu unele medicamente sunt, probabil, mai eficiente decât monoterapiile respective. In alegerea tratamentului inițial trebuie să se țină cont de: disponibilitatea unui psihoterapeut competent, preferința și motivația pacientului, efectele secundare, costul relativ. 5. Schizofrenia Farmacoterapia
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
constituie tratamentul de bază al schizofreniei. Diferite tehnici ale TCC au fost dezvoltate ca tratamente complementare, mai ales cu scopul de a întări aderența la tratamentul medicamentos, de a reduce simptomele, de a favoriza readaptarea socială și de a preveni recăderile și reinternările în spital. Metodele TCC propuse în prezent includ psiho-educația, terapia cognitivă centrată pe modificările credințelor, terapia de rezolvare a problemelor și terapia de dezvoltare a strategiilor de adaptare. Conform unei cercetări recente a lui Turkington și al., este
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
prezent, în Regatul Unit, să se asocieze aceste tehnici tratamentului medicamentos pentru îngrijirea pacienților suferinzi de schizofrenie. Rezultatele obținute până în prezent sunt promițătoare, dar modeste. Conform unei meta-analize Cochrane efectuată de către Jones și al. asupra a 13 studii, procentele de recăderi și de internări în spital nu sunt în mod sistematic mai reduse atunci când se compară terapia cognitivă cu tratamentul standard. Singura diferență semnificativă în favoarea terapiei cognitive în comparație cu tratamentul standard constă în faptul că pacienții se externează mai ușor din spital
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
efect semnificativ asupra simptomelor. Intr-un alt studiu recent, Bechdolf și al. au evidențiat faptul că aplicarea diferitelor tehnici de TCC era mai eficientă decât psiho-educația singură pentru a amplifica aderența la tratamentul medicamentos și pentru a reduce numărul de recăderi și reinternări. Concluzie și direcție de urmat Farmacoterapia (neuroleptice) este tratamentul de urgență al schizofreniei și al altor tulburări psihotice. Există dovezi empirice concludente în favoarea unei eficiențe suportive a TCC asupra unor simptome cronice ale schizofreniei cât și asupra competențelor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
referă la anorexia mentală, bulimia și hiperfagia bulimică. Pentru fiecare dintre aceste tulburări, este important să avem informații precise privind eficiența TCC, utilizată ca unic tratament sau combinată cu farmacoterapia, asupra evoluției pe termen lung a tulburării, evoluției greutății, prevenirii recăderilor și calității reabilitării psihosociale. Anorexia mentală Utilizarea tehnicilor comportamentale și cognitiv-comportamentale face parte integrantă din numeroase programe multimodale de tratament a anorexiei, ambulatorii sau intra-spitalicești. In schimb, nu există decât foarte puține studii controlate care să fi evaluat eficiența
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
activității interpersonale), și un altul care să beneficieze de același număr de ședințe de psiho-educație și care să conțină doar sfaturi nutriționale. Comparativ cu grupul care beneficia de psiho-educație, participanții din grupul care beneficia de TCC aveau procente inferioare de recădere și de renunțare la tratament și rezultate clinice globale mai bune. Intr-un studiu controlat aleator în dublu orb al lui Kaye și al. efectuat după o internare în spital și o reluare în greutate semnificativă, 35 de pacienți erau
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
un număr mai mare de pacienți din grupul fluoxetine au continuat experimentul până la încetarea acestuia (10 din grupul fluoxetine față de 3 din grupul placebo). Pacienții care continuaseră să se trateze cu fluoxetine timp de un an au prezentat mai puține recăderi în această perioadă decât ceilalți pacienți incluși în experiment. Intr-un studiu prospectiv de un an, controlat și aleator, consacrat evaluării factorilor implicați în acceptarea și continuarea tratamentului propus, Halmi și al. au inclus 122 de pacienți care prezentau o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
sunt prezentate în raportul Inserm. In ceea ce privește farmacoterapia, un studiu al lui Romano și al. referitor la pacienții care au răspuns bine la un tratament cu fluoxetine în perioada de criză acută a demonstrat că au existat mai puține recăderi (sau au avut loc recăderi tardive) într-o perioadă de supraveghere de douăsprezece luni la pacienții care continuau să primească medicația. In ceea ce privește tratamentele combinate pe termen lung, un studiu al lui Agras și al. a demonstrat că un
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
In ceea ce privește farmacoterapia, un studiu al lui Romano și al. referitor la pacienții care au răspuns bine la un tratament cu fluoxetine în perioada de criză acută a demonstrat că au existat mai puține recăderi (sau au avut loc recăderi tardive) într-o perioadă de supraveghere de douăsprezece luni la pacienții care continuau să primească medicația. In ceea ce privește tratamentele combinate pe termen lung, un studiu al lui Agras și al. a demonstrat că un tratament care combina desipramine și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
depresiile majore de intensitate severă, farmacoterapia este indispensabilă și constituie, din oficiu, tratamentul inițial. In aceste cazuri, TCC este un tratament complementar, care nu este orientat spre patologia acută ci spre managementul cronicității (reabilitare, adeziune, simptome reziduale, calitatea vieții, prevenirea recăderilor). In cazul unor alte tulburări, în special în anorexia mentală, dependența de alcool și personalitatea bordeline, tratamentul prin TCC, în aceeași măsură ca și farmacoterapia, au o eficiență moderată sau limitată la unele simptome. In ceea ce privește tratamentele combinate, există
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
anxietatea și cu emoțiile pe care le-a resimțit; - să se lucreze asupra scenariilor catastrofice; - să se lucreze asupra distorsiunilor cognitive; - organizarea unor exerciții care se pot realiza în timpul ședinței; - să aștepte, să observe, să accepte creșterea angoasei, stagnarea și recăderea; - realizarea unui debriefing în legătură cu exercițiul care tocmai a luat sfârșit (emoții, cogniții, comportamente); - întărirea, încurajarea, felicitarea pacientului; - programarea cu acesta a sarcinilor care urmează a fi realizate între ședințe. Acest timp rezervat consultației permite pacientului să învețe și să cunoască
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să se „testeze” pe o perioadă de cincisprezece zile. Mai târziu intervalul dintre ședințe se mărește: o dată la trei săptămâni, apoi o dată la patru săptămâni. Supravegherea Supravegherea pe termen mediu și pe termen lung joacă un rol preponderent în prevenția recăderii. Numeroase persoane în suferință cred că, odată terapia terminată, pot să-și diminueze eforturile: cunoștințele dobândite ar fi definitive. Ori nu se întâmplă deloc așa. Sigur, pacientul își însușește unele competențe și învață să se servească de instrumentele terapeutice. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
evoce eșecurile și perioadele de îndoială; - să remodeleze rolul de coterapeut al anturajului (partenerul de viață, frate, soră, prieten); - să abordeze schimbările din mediul său generatoare de o viață mai bună (reluarea lucrului, o nouă viață afectivă). In caz contrar, recăderea poate fi suportată cu atât mai rău cu cât gestiunea sinelui n-a fost nici conceptualizată nici programată. Sedințele de bilanț au atât o vocație terapeutică cât și de educare a sănătății, ceea ce este un concept recent. Evitările: dușmanii pacientului
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a obținut răspunsurile următoare: - 12,3% dintre persoanele interogate au fost victimele unui viol; - 30% au fost victimele unui accident; - 20% au practicat un avort; - 30% au avut cel puțin o tentativă de suicid. Multe dintre rezistențele la terapie, dintre recăderi se datorează faptului că nu s-a lucrat după scheme. Este important să consacrăm acestora un timp oarecare în cadrul terapiei, de exemplu, în cazul fobiei sociale, pentru a ținti agorafobia și TOC putem lucra cu schemele: „excludere”, „vulnerabilitate”, „imperfecțiune”, „eșec
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pentru care se poate defini un început și un sfârșit. In tulburările psihologice există o serie de parametri care trebuie înțeleși, reperați și acceptați: - fluctuația intensității bolii (tulburările nu sunt statice); - progresele oscilante, mai ales la debut; - fenomenul normal al recăderilor, mai mult sau mai puțin importante; - perioade de stagnare a progreselor; - alte momente în care progresele se realizează ușor și rapid. Vindecarea ca urmare a unui tratament prin TCC înseamnă: - o dispariție a simptomelor, fără ca acestea să reapară sub alte
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
vechile comportamente nepotrivite și care să întărească noile comportamente. Mulți pacienți ignoră ceea ce le-ar face plăcere, ceea ce ar dori să facă, să primească, să ofere... Suferința și adaptarea existenței la tulburările lor le ocupă toată viața. Pentru a evita recăderea, este important să nu se permită vidului să ia locul lăsat vacant de către simptomele eradicate. Pentru a se realiza acest lucru, trebuie să se prevadă, la sfârșitul terapiei, o nouă agendă cu diferite activități, și să se știe ce anume
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să nu învinovățească mereu terapia; - să le dea dreptul... de a nu fi perfect. După terapie, asociațiile pot: - să încurajeze vechii pacienți să-și continue eforturile și exercițiile; - să-i ajute să nu repună totul în discuție în caz de recăderi punctuale; - să se asigure că exercițiile învățate în TCC sunt însușite și utilizabile în orice moment; - să-i ajute să accepte o vulnerabilitate definitivă; - să-i împiedice să se izoleze și să le permită să învețe împreună cu alți pacienți; - să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
descurajată în legătură cu atacurile de panică nocturne. Sedința 6 Doamna S. este îngrijorată, deoarece se teme de expunerea în imaginație. Ea afirmă că resimte unele ameliorări datorită faptului că numărul atacurile de panică s-a diminuat, dar se teme de o „recădere” dacă va face din nou atacuri de panică. Este conștientă că trebuie să treacă prin această experiență, pentru că nu se simte mai bine decât cu prețul unei vieți cu totul limitată. Trecerea în revistă a sarcinilor In intervalul scurs de la
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]