3,994 matches
-
știam cum arată. În acest timp, Sonia se întoarse și, cu un zâmbet liniștit pe față, se îndreptă spre mine. Era într-un costum, cenușiu la reverul căruia avea prins neîndemânatic un buchet de violete artificiale. Purta niște ghete fără toc și pășea bărbătește. Doar când m-a depășit, îndreptându-se spre casa aflată în spatele meu, am înțeles că zâmbetul nu-mi era adresat mie, dar nici cuiva anume, ci propriilor ei gânduri. Ajunsă în spatele meu, vocea Soniei puțin spartă, vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
era pianul. Percepu o siluetă de femeie. Se opri în prag și se uită. Sesizând o oarecare mișcare în spatele ei, silueta se întoarse către el și Petre rămase înmărmurit. Simți că leșină, că i se moaie picioarele. Se sprijini de tocul ușii. Femeia înaintă către el. Era frumoasă, blondă, cu părul bogat revărsat pe umeri, cu ochii mari ațintiți asupra lui. Auzi: Tu ești, Petre? Și el șopti: Clotilde! Nu, nu sunt Clotilde, sunt Eleonor, sora ei! Ai uitat? Ea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
început, în această casă, o stare stranie, de neliniște, de când intrase pe aleile parcului, alei neverosimil de albe, cu acea marmură fărâmițată, care la cea mai mică mișcare scotea un zgomot straniu. Își privi pantofii de la marginea patului. Vârfurile și tocurile, unde călcătura era mai apăsata, se roseseră de parcă i-ar fi purtat ani de zile. Își zise, în gând: Trebuie să-mi cumpăr pantofi! Pe ăștia o să-i pun în stradă, la un coș de gunoi. Își reluă gândurile. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
mesei din chicinetă. Făcu câțiva pași pe holul de la intrare, își văzu șapca în cuier și alături observă un dressing. Fără nici o intenție, fără nici o curiozitate, deschise ușa și găsi hainele ei. Una, două, trei... Jos erau pantofi micuți, cu toc, cum purta ea atunci. Pe unul din umerașe îi atrase atenția ceva în carouri. Scoase umerașul și deodată își dădu seama că era cămașa lui, purtată cu ani în urmă. Își aminti că era cămașa ce îi dispăruse fără urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
doi flăcăi și încercă să-și rezolve de unul singur problemele casei întâi parterul, apoi etajul. Acolo era o verandă frumoasă, cu deschidere spre livadă. Se vedea frumos poteca ce urca spre casă. Puse țigla pe casă, se îngriji de tocurile geamurilor, de uși, apoi de podele. A respectat aspectul unei case de țară, fără termopane sau parchet. Totul mirosea a brad, era luminos și plăcut. A refăcut sobele. La parter își amenajă un șemineu. Aici gândea să fie living-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
-ți face probleme. Cu un pic de răbdare o să-i găsim. - Mecanicul zâmbi din nou și murmură: Și acum încearcă să te odihnești. Ai nevoie. Se ridică și făcu câțiva pași fără nici o țintă, dar, după câteva clipe, scoase din toc un pistol mare și, răsucindu-se puțin, trase un singur foc. Împușcat în ceafă, Maurizio Belli căzu cu fața în jos, fără să-și dea seama măcar de ce fusese ucis. Numărul unu, un flegmatic sud-african pe nume Sam Muller, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Când a fost cu apa mare, Ea s-a dus în multe locuri Si-a-ncălțat pantofi cu tocuri, Să n-o ude la picioare. Si-a pus după gât poșeta Cea din Occident luată Și-a-ndemnat pe țața Veta Să nu fie supărată. „Ai să ai o casă nouă, Ridicată-n astă vară.” Și când ninge și când plouă
La Elena Udrea by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84167_a_85492]
-
antracitul, aduse anume pentru plăcerile noastre brutale, corăbii abia sosite în docuri, ancorate tăcut, în zori de zi, pe furiș), mi-am dat ultimii bani pe călimări cu cerneală albastră, fluidă, într-însa cu limbi pofticioase să lingă hârtiile dalbe. Tocul cu rezervor de cauciuc mi l-am umplut cu osârdie. Foaia de dictando, ruptă bezmetic dintr-un vechi registru comercial, întinsă-i, pe masa mea bucșită de hărți, și globuri terestre, și sextane, și busole de aur, tolonită-i cu supușenie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
Bunicul și-a întreținut familia, lucrând în atelierul său de tâmplărie alături de cei doi băieți mai mari, Gică și Vasile, cu care a ridicat o mulțime de case în Vama și în satele vecine. Uneori, cei care comandau uși, ferestre, tocuri, podele, vergele erau amânați în multe rânduri, mai ales de unchiul Gică, un om care de mic era cam neparolist. Degeaba făceau clienții gălăgie că-i apucă iarna, chiar cerând banii de avans înapoi, motivele întârzierilor erau întotdeauna tabuuri. De
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
ăsta. Până și Zeliha. Și totuși, iatțo în prima vineri din iulie, mergând pe trotoarul ce se strecura pe lângă traficul blocat fără speranță; grăbinduțse spre o întâlnire la care întârziase deja, înjurând ca un birjar, afurisind pietrele sparte din pavaj, tocurile ei înalte, bărbatul care o urmărea, șoferii care claxonau frenetic, deși faptul că larma nu avea nici un efect asupra deblocării traficului era deja o realitate urbană, întreaga dinastie otomană care cucerise odinioară orașul Constantinopole și apoi persistase în greșeala sa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
erau femei care îl loveau cu cozi de steag. Am recunoscut-o pe fiica avocatului Orban, care lovea cu piciorul încălțat în cel căzut. La un moment dat, s-a descălțat de una din cizme, scurte, de culoare maro, cu tocuri înalte, cu flecuri metalice și cu care a aplicat lovituri în capul victimei... și s-a exprimat în sensul de nemernic murdar: l-ai închis pe tata.» (martor Kozma Gizella). «O femeie de cca 30-35 de ani a sărit de
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
mult, dar că el iubea pe Otilia și că era drept s-o iubească, orice s-ar fi întîmplat, după zece-douăzeci de ani în virtutea degenerării caracterului feminin, n-avea nici o îndoială. De aceea, ca să-și ateste sieși solemnitatea sentimentului, luă tocul și scrise în caietul lui: "Iubesc pe Otilia." Apoi începu să se plimbe prin odaie. Aruncîndu-și ochii pe fereastra care dădea în curtea vecină, văzu o scenă care-l intrigă. Aglae, îmbrăcată, ieși pe ușă cu multă discreție și se
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pe ceilalți, dacă n-am fi noi, din ce ați trăi?“ Și, în loc să mă opresc, mai zic: „Afară de noi, nici n-aveți nimic în viață, că nevasta dumneavoastră se întinde cu alții.“ A strâns cravașa în mână, atingându-mă cu tocul ei pe față: „Te omor, mă, te omor!“ Și brusc s a ridicat, a stat cu capul în sus o vreme și s-a aplecat iar deasupra mea cu o înjurătură grea. S-a întors și s-a îndepărtat, clipocind
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o ierte și pe gramamoartea, e-hei, de când s-a ales prafu de ea ! Poza i-o ține și-acu în saltar, poză făcută la Fridrihbindăr, uite-așa țanțoșă stă gramamoartea, cu blană la gât și cu ghete nalte cu toc. Ghete elegante, cu scârț, le da cu ulei de rițin și le-ncheia cu croșetu. Că toată viața avusese grijă de ea, gramamoartea, d-aia își și dase o fată de suflet, ca să nu aibă copii mulți la ușă ! D-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
zis vorbele astea !... Ia o tu, că mie nu mi-e foame, mi-am întins hârtiile pe masă și mai rău mă-ncurcă... Gelu a adus farfuria cu pâine și brânză. Stă cu ea în mână nehotărât, sprijinit strâmb de tocul ușii ; nici nu intră, dar nici nu pleacă. Ia-o tu și mănâncă, și-așa nu prea e azi nimic de mâncare, mama ia chenzina abia mâine... Ce să mănânc, nu mi-e mie gându la mâncare. Dar ia farfuria
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
sîngele pulsîndu-mi În urechi. Te rog... spun și-mi dreg glasul răgușit. Nu-i spune șefului meu. După toate planurile pe care mi le făcusem, am dat-o În bară rău de tot. Îmi tîrăsc picioarele Încălțate În pantofi cu toc de-a lungul sălii de așteptare centrale a aeroportului, În ultimul hal de deprimată. În cele din urmă, Doug Hamilton a fost destul de drăguț. Mi-a zis că sigur pata va ieși la spălat și mi-a promis că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
capul sus, pieptul bombat, ochii fixați undeva Într-un punct din față, și dînd din fund, Într-o parte și În cealaltă. Arată ca un hibrid Între un struț și un android din Atacul Clonelor. Ar trebui să fiu pe tocuri, evident, spune, fără să se oprească. Credeți-mă, atunci cînd Kerry intră Într-o sală de conferințe, toată lumea Întoarce capul după ea, spune Nev mîndru și ia o gură de vin. Lumea se oprește pur și simplu din ce face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cîrlionțat Îi stă În toate direcțiile și are un pantof În mînă. Ce naiba s-a Întîmplat ? zic cînd ajunge sus. — Nenorocitul ăsta de pantof, spune Katie necăjită. Acum cîteva zile l-am luat de la reparat și i s-a rupt tocul. Mi-l bagă În față. Am dat șase lire să-mi repare porcăria asta de toc ! Dumnezeule, ce zi de tot rahatul ! Lăptarul a uitat să-mi aducă lapte și am avut un weekend absolut horror... — Parcă urma să ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
zic cînd ajunge sus. — Nenorocitul ăsta de pantof, spune Katie necăjită. Acum cîteva zile l-am luat de la reparat și i s-a rupt tocul. Mi-l bagă În față. Am dat șase lire să-mi repare porcăria asta de toc ! Dumnezeule, ce zi de tot rahatul ! Lăptarul a uitat să-mi aducă lapte și am avut un weekend absolut horror... — Parcă urma să ți-l petreci cu Charlie, spun surprinsă. Ce s-a Întîmplat ? Charlie e ultimul tip din viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
nu vor deloc să pășească În ritm normal. De fapt, cu cît mă apropii mai tare de ușă, merg din ce În ce mai lent și mai lent... și mai lent... Una dintre secretarele de la contabilitate trece pe lîngă mine grăbită, În pantofi cu toc și Îmi aruncă o privire ciudată. O, Doamne. Nu pot intra acolo. Ba da, pot. O să fie bine. Am să mă așez pur și simplu la birou și am să-mi văd de treabă. Poate că nici n-o să remarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
care oricum aveam de gînd să-l fac. Și poate să-mi fac rapid o mască facială. O oră mai tîrziu, Lissy apare În ușa camerei mele Îmbrăcată În jeanși, un top negru strîmt gen corset și pantofii Bertie cu toc, care, din Întîmplare, știu că mereu Îi fac bășică la picior. — Ce zici ? spune, pe același ton casual. Vreau să spun că n-am sărit calul cu pavoazarea... — Nici eu, spun, suflînd asupra celui de-al doilea strat de ojă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
urmă, Îmi aleg bluza roșie nouă, absolut incredibilă a Jemimei, cu umerii decupați, pe care o combin cu pantalonii mei negri de șifon de la DKNY (25 de lire de la Notting Hill Housing Trust shop) și cu pantofii Prada argintii cu toc Înalt ai Jemimei. După care, deși n-aveam de gînd, În ultima clipă Înhaț și o poșetuță mică Gucci. — Arăți fenomenal ! spune Lissy, cînd fac o piruetă În fața ei. Absolut fenomenal ! — SÎnt prea elegantă ? — Firește că nu ! Ce naiba, doar ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
furișă spre ceas. E opt fără șase minute. Oricum, ne vedem cît de curînd. Cel puțin la birou... — De ce ești atît de fîstîcită ? Connor mă scrutează atent. — Nu sînt deloc fîstîcită ! spun și mă rezem cît pot de firesc de tocul ușii. — Ce s-a Întîmplat ? Mijește ochii bănuitor, după care se uită În spatele meu, pe hol. Ce se Întîmplă ? — Connor. Pun o mînă liniștitoare pe brațul lui. Nu se Întîmplă absolut nimic. Poate doar În mintea ta. În acest moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Tata e Îmbrăcat ca Robin Hood și are În mînă două scaune pliante. Nev e În costum de Superman și ține o sticlă de vin. Iar Kerry e din cap pînă-n picioare Marilyn Monroe, inclusiv perucă blond platinat, pantofi cu toc, și Înregistrează Încîntată privirile celor din jur. Ce se Întîmplă aici ? Ce e cu ei aici ? Nu le-am spus nimic despre Ziua Angajaților În Familie. Știu sigur că nu le-am zis. Categoric. — Bună, Emma ! spune Kerry cînd ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Bucură-te de el ! Mama natură ți l-a dat ! Dacă vrei să vii la seminarul nostru cu discuții libere sîmbătă... Îmi trag brațul Îngrozită din strînsoarea ei și Încep să cobor pe scările de marmură, care-mi amplifică țăcănitul tocurilor. Dar, În clipa În care ajung la etajul următor, mă Înhață alt braț. — Hei, poți să-mi spui și mie la ce magazine de mîna a doua te duci tu ? E o fată pe care nici măcar n-o recunosc. Fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]