27,370 matches
-
pe ea, însă nu o făcea niciodată, chiar așa de rău nu ajunsese - ridicase din umeri și continuase să bea... Duse berea la gură și sorbi îndelung, aproape că simți cum se îneacă din cauza lichidului care curgea pe gât în valuri amărui. Nu o mai strânse în pumn, o depuse tacticos pe măsuță, alături de cea din care băuse individual acela, musafirul, actorul ratat, agentul imobiliar, personajul romanului nescris... Își ținu respirația, apoi lăsa aerul să iasă cu un șuierat. Ai emoții
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
cupola circului. Iepurele din joben începu să facă tumbe și să râdă prostește, un râs pițigăiat care îi făcu pe unii dintre spectatori să ducă degetele la gură și să fluiere, apoi plânse în hohote, cu urechile pleoștite - un alt val de aplauze! - și vru să dea cu laptopul de pământ. Nu o făcu. Nu putu să o facă. Dar mai citi o dată cum Lucia se pregătea de plecare după ce intrase sub duș și spusese că bărbații sunt atât de ușor
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
cearceaful strâns sub el, gol pușcă. Noptiera susținea veioza abia aprinsă, numai că lumina ei putea fi caracterizată prin celebra expresie frecție la picior de lemn. Ziuă. Soare dogoritor deasupra capului. Briza mării îi răvășește firele de păr, iar zgomotul valurilor îi gâdilă suprinzător de neplăcut auzul. Foșnete în spate. Știi cât de mult te iubesc? Când reuși să se întoarcă, văzu cu ochii holbați un cactus uriaș care întinsese brațele pentru a-l cuprinde... Avu timp să își spună consternat
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
-l treacă pe hartă? Vă invităm la o plimbare, aduceți și ploaia la pachet, învelită în celofan. Miroase a porumb fiert, i se face poftă nebună să înfigă dinții într-unul, după ce a presărat sare. Multă sare. Umbrelele saltă pe valurile râului, iar degetele strâng cu putere balustrada aceea neagră. Paradoxal, țeava metalică se înmoaie. Nici nu este nevoie să te arunci de aici, ca să te îneci printre umbrele. Poți să-ți treci balustrada pe după gât și să te spânzuri. Se
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
plimbare după umbrele sau mă clatin eu? - coboară treptele de sticlă, mda, iată un proiect transparent, și ajunge pe malul fluviului. Linii de tren intră în apă. Sau ies din apă, cum ar fi mai bine? Acoperit pe jumătate de valurile care-l lovesc aruncând stropi mari în toate direcțiile, un panou luminos îl informează că următorul tren are o întârziere de cinci minute. Cu apa șiroind peste uniformă, un angajat al căilor ferate iese din apă și-i face semn
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
clipă să apară soțul ei, deși știa că întârzierea sa este motivată de recepția noului ansamblu de locuințe din zona gării. * Lui Alex i se păru totuși că recepția, deși era plină de voioșie, se prelungise peste așteptări. Luat de val, îndemnat de prieteni, fiind și într-o stare euforică datorată succesului obținut cu noul ansamblu de locuințe, băuse cam mult, ceea ce nu-i intra în obișnuință. Își privi ceasul și dădu semne că vrea să părăsească incinta, când un inginer
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
Iar alteori, ți-s căile răzlețe... Drum fără pulberi, drum cu pulberi grele, Ceri vamă faptelor de-mprejurări iscate Când pas, ori vis, ori gândul te străbate, Ori numai duhul frământării mele... De la-nceput, spre singurul popas, O zbatere de valuri sau de vânturi, Cu-a lor ecouri transformate-n cânturi Ne însoțesc la fiecare pas... Dar nu suntem de vânturi duși, de valuri, Pe undeva sunt fapte îndrăznețe Și gesturi de aleasă frumusețe, Spre omeneștile, firești limanuri... Drum fără pulberi
DRUM by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83789_a_85114]
-
ori gândul te străbate, Ori numai duhul frământării mele... De la-nceput, spre singurul popas, O zbatere de valuri sau de vânturi, Cu-a lor ecouri transformate-n cânturi Ne însoțesc la fiecare pas... Dar nu suntem de vânturi duși, de valuri, Pe undeva sunt fapte îndrăznețe Și gesturi de aleasă frumusețe, Spre omeneștile, firești limanuri... Drum fără pulberi, drum cu pulberi grele, Ori numai duhul frământării mele?...
DRUM by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83789_a_85114]
-
forță ce-l face autorul prin falia unui timp în care au trăit oameni ca noi, stră și stră-strămoșii noștri, cu necazurile lor (și-au avut slavă Domului!), cu visele lor (aceste năluciri ce ne poartă ca o corabie pe valurile vieții și ne-o face suportabilă), cu iubirile lor, liantul indispensabil liniștii eterne, cu copii și nepoții lor în care și-au pus speranța dăinuirii, cu tragediile lor, dacă ne gândim la sutele de mii de morți în cele două
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93042]
-
la birou, am gândit eu, socotind că e momentul cel mai potrivit să fiu optimistă. Poate, cine știe, poate chiar o să se prăbușească din cauza vreunui aliment rar și exotic pe care l-a Îngurgitat și o să fim cu toții salvați de valul de nefericire pe care Îl emană persoana ei. Am tras adânc un ultim fum Înainte de a stinge țigara și m-am Îndemnat să gândesc rațional. Nu vrei să moară, mi-am spus și mi-am Întins oasele. Pentru că, dacă moare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
devreme În fiecare zi, a murmurat el În direcția mea, În vreme ce eu făceam săpături prin poșetă să-mi găsesc rujul Înainte de a intra În lift. Care e treaba? Părea atât de obosit, așa bătut de soartă, Încât am simțit un val de simpatie pentru el. Pe urmă Însă am simțit că mi se taie picioarele de extenuare și, colac peste pupăză, mi-am amintit cum arăta Lily când tâmpiții lui de amici o Întrebau dacă Îi făcuse plăcere să privească doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
când Îi spuneam ceva de genul ăsta. Astăzi a fost atât de entuziasmat, Încât s-a pus pe chicotit. — Superb! De-a dreptul superb! O să pregătim prânzul să Îl ai aici pe când ajungi, a zis el cuprins de un nou val de entuziasm. Abia aștept. Și transmite-i toată dragostea mea, firește! — Firește. Ne vedem curând. Era obositor să Îi tot gâdil orgoliul cu atâta entuziasm, dar el Îmi ușura mult treaba așa că merita efortul. Când Miranda nu lua masa În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
țipat ea și s‑a așezat mai liniștită pe scaunul ei, acum că mâncarea pe care o văzuse la Runway fusese aruncată. Și În clipa În care terminăm, programează ședința de redacție. Fiecare cuvânt al ei Îmi provoca un nou val de adrenalină În sânge, pentru că nu eram niciodată sigură ce Îmi cere, așa că nu știam dacă voi putea rezolva problema sau nu. Dat fiind că fusese treaba lui Emily să programeze repetițiile și ședințele săptămânale, a trebuit să dau fuga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cașmir, care venea peste o fustiță de șifon - Îmi făcea picioarele să se simtă ca niște documente confidențiale Îndesate În aparatul de tăiat hârtii. Capul mă durea din cauza unei combinații Între mahmureală și angoasă, iar stomacul meu gol protesta cu valuri de greață. Stăteam În picioare În fundul Încăperii Împreună cu reporteri de mâna a treia și cu alți indivizi care nu fuseseră considerați destul de importanți spre a primi un scaun, cu un ochi pe Miranda și cu celălalt În căutarea locului cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Deși se afla În aceeași Încăpere cu mine, m‑a sunat pe celular ca să Îmi ceară un pahar de San Pellegrino. Din clipa aceea, telefonul a sunat cam la vreo zece - douăsprezece minute și fiecare apel Îmi transmitea un nou val de durere direct În căpățână. Țârrr. „Fă‑mi legătura cu domnul Tomlinson la telefonul lui din avion“ (am constatat că B‑DAD nu răspunde la telefonul lui din avion după ce am sunat de șaisprezece oriă. Țârrr. „Vorbește cu redactorii de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Te sun când ajung la aeroportul JFK. Vin acasă. Am Închis telefonul Înainte ca ea să apuce să răspundă și am ridicat privirea spre Miranda, care părea sincer uluită. Am simțit cum un zâmbet vag străbate spre fața mea prin valurile de durere și greață atunci când mi‑am dat seama că o lăsasem, pentru moment, fără grai. Din nefericire, și‑a revenit rapid. Exista posibilitatea foarte vagă să nu mă dea afară dacă mă milogeam imediat de ea și Îi explicam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Îmi desfăcuse pe loc contractul de muncă, dar femeia râsese și spusese că, dacă ar fi să refuze pe cineva numai pentru că fusese dat afară de Miranda, nu ar mai avea nici un scriitor. Mi‑am terminat cafeaua și, cu un nou val de energie, mi‑am adunat portofoliul cu diverse articole scrise, m‑am Îndreptat - calmă de data asta, fără un telefon În mână care să sune continuu și fără o grămadă de cafele după mine - spre Elias‑Clark Building. După o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cerul, copacii și aerul. Deci acolo, În oglindă, nu se reflectă tot realul?! Vreau să probez Încă o dată printr-o experiență concretă. Mă apropii de oglinda expusă În curte, ridic un picior și-l așez pe suprafața ei; nu face valuri când obiectul (piciorul meu) intră În forma sa, adică În imaginea din care a ieșit; iată al doilea picior În aer, mă sprijin În el cu toată greutatea corpului; se sparge: zbroocc! zbrooc! Apar mii de Încrețituri și din ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
senzația de Înec iminent, am avut revelația Întregii mele existențe, concentrate În efigia câtorva acte personale. Nu puteam să opresc În nici un fel acel vârtej de imagini care mă asaltau vertiginos, venind toate de undeva, din memoria celulei memoriei, În valuri simultane ce se vizualizau instantaneu. N-am Înțeles această voință de vizualizare tiranică a acelor Întâmplări trecute ce erau ale mele (de fapt, fuseseră!); mă uimea pornirea lor de a se face prezente concomitent În amintire. Desigur, În acea clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
nou tirani ai sufletului meu. N-am nevoie de compătimiri, m-am Învățat să Închid totul În mine, iar acolo să distrug, să sfărâm cele mai dragi idealuri. Dar aș vrea să mă agăț de ceva, să nu fiu un val rătăcitor și mereu În primejdie de a se sfărâma de vreo stâncă, aș vrea ca atunci când sufletul se chinuiește și se zbate de dorul unui ideal ce trei ani mi-a fost lege și acuma e o rană, aș vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
vreme până când capeți În apă acea siguranță a mișcărilor pe care o ai pe uscat. A trece Oltul Înot În josul podului acolo unde se Împreunează cele două brațe ce ocolesc insula plină de sălcii și unde apele se izbesc, formând valuri furioase, Într-un torent periculos nu se Încumetă oricine. Acolo Îmi plăcea să mă scald; să tai apa cu mișcări repezi de brațe, fiind atent cât avansezi la fiecare zvâcnire. Dar această fază aparține deja epocii de rafinatezza, când orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
stăpânitor; ea mă iubește total, Îmi e credincioasă, deși eu n-o iubesc, o tolerez doar pentru a-mi demonstra puterea asupra sexului slab (chiar atât de „slab“, cum se spune În această expresie stereotipă, nu este!); crește Înăuntru un val de căldură, dilatându-mi porii; respir cu forță, foalele plămânilor vibrează muzical; mă scrutez, mă observ din afară ca un străin. De unde această putere asupra lui A.? De ce raporturile noastre nu sunt reciproce? Dar ea știe că eu nu cedez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În mine sevele pământului nebun de soare. Ce contează că anii mulți ți-au săpat răbdător fruntea până ți-au Încrețit-o? Ce contează că tâmplele ți s-au adâncit și că părul tău a uitat să se onduleze În valuri? Ce contează toate astea, pe lângă mâinile tale Împuternicite parcă de un zeu fără nume să aducă pacea și liniștea În părul meu când Îl mângâi sau În mâna pe care mi-o strângi fierbinte? De unde ai atâta putere În ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
el vrea să nu scape nimic, căci descrierea este aici chiar o formă de posesie. Ochiul este Îndrăzneț și insinuant: În fiecare dimineață, mergeam s-o văd cum se scaldă; o contemplam de departe când se afla În apă, pizmuiam valul moale și calm ce o mângâia pe coapse ș-acoperea cu spumă acest piept atât de viu, eu vedeam conturul membrelor sale sub veșmintele ude ce le acopereau, vedeam inima sa bătând, pieptul său ce se umfla, contemplam În mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În sfârșit, și pe noi. 27 mai 1965 (joi) O clipă, pictore... Ochii să mi-i faci de culoarea cerului În zori, când albastrul mai poartă Încă urme de-ntuneric, părul fă-mi-l lung și unduios la nesfârșit, asemenea valului de mare, sufletul colorează-mi-l alb și Îmbracă-mă-n el ca-n văl de mireasă. Iar pentru clip-aceea unică, pe care-am crezut-o Împlinire, pune negru. 28 mai 1965 (vineri) Așteaptă-mă la malul mării. Îmbracă-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]