26,373 matches
-
ajutor, dar mă grăbesc foarte, foarte tare. Ea e pe drum. El mi-a trecut cardul prin cititorul din partea laterală a casei de marcat și mi-a trecut apoi bentița de mătase În jurul gâtului, ca pe o zgardă. — Gata, hai, fugi! Am Înhățat punga de plastic care dădea pe dinafară de plină ce era și am rupt-o la fugă, iar când am ajuns la ușile turnante am scos din nou cardul să-l trec prin cititor, ca să intru din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Miranda e În drum spre birou? m-a Întrebat ea și m-a măsurat din cap până-n picioare. — Bineînțeles. Am ziarele și apa aici și trebuie doar să le duc În biroul ei. Scuză-mă. — Andrea! m-a strigat În timp ce fugeam pe lângă ea cu paharul din care un cub de gheață a sărit și a aterizat pe covor, lângă departamentul artistic. Schimbă-ți neapărat pantofii! Am stopat brusc și m-am uitat În jos. Purtam o pereche de adidași haioși de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
te aud. Dacă mă auzi, să știi că vin În câteva minute! Am Închis telefonul și l-am Îngropat adânc În buzunarul hainei. Și, deși mai aveam jumătate de țigară Marlboro de fumat, am aruncat-o pe trotuar și am fugit Înapoi la muncă. Miranda a catadicsit să accepte acest latte ceva mai călduț și chiar ne-a lăsat câteva momente În pace, Între ora zece și unsprezece, cât a stat În biroul ei cu ușile Închise, gângurind cu B-DAD. Făcusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Lil mai târziu, să văd dacă nu ar vrea să ne vedem diseară la un pahar, ca să sărbătorim. Te interesează? O să ne vedem pe undeva prin East Village, nu e prea departe de tine. — Da, sigur, sună bine. Trebuie să fug diseară până la Larchmont ca să Îl meditez pe Joey, dar mă Întorc În oraș Înainte de opt. Tu oricum nu termini serviciul Înainte de opt, așa că mă Întâlnesc cu Max și ne vedem pe urmă cu toții. Apropo, Lily are prieten la ora actuală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
nu am prevăzut, nu am ghicit, nu am fost În stare să mă uit direct În stomacul ei și să-mi dau seama că nu-i mai e foame. Glumești, a zis ea. S-a rățoit la tine pentru că ai fugit să-i aduci prânzul - așa cum Îți ceruse - și pentru că, pe urmă, nu ai avut de unde să știi că ea mâncase deja În altă parte? Ce cățea! Am dat din cap. Era o schimbare fenomenală, de data asta Emily Îmi ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
până atunci În camera mea un discurs concis, succint și coerent tastat la calculator. Dacă nu ești În stare să faci atâta lucru, te duci acasă. Pentru totdeauna. Asta‑i tot. Am plecat În zbor pe coridor, mai repede decât fugisem vreodată pe tocuri și am deschis celularul Înainte de a ajunge În camera mea. A fost aproape imposibil să formez numărul lui Briget, așa de tare Îmi tremurau mâinile, dar am reușit cumva să Îl formez până la urmă. A răspuns una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
sertarul de jos al biroului meu și am Început să scriu. ↔ Tata se refugiase deja În birou, iar mama era În drum spre garaj când am coborât la parter. — ’ Neața, scumpo. N‑am știut că te‑ai trezit! Trebuie să fug. Am Întâlnire cu un elev la ora nouă. Avionul lui Jill e la prânz, așa că ar trebui să plece cât mai rapid, mai ales că o să fie oră de vârf. O să am celularul deschis, dacă se ivesc ceva probleme. Apropo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Ai, tu!“, o ia peste picior A. „Și ce-ai simțit de ești așa fericită, ce ți-a făcut?“ „Nu mi-a făcut nimic, dar am avut impresia că mi se-mpăienjenesc ochii și nu mai văd nimic...“ „Ai, tu, fugi mai bine la oculist să-ți dea o pereche de ochelari, să-i pui de câte ori te mai Întâlnești cu asistentul M.“ Am o mare plăcere să merg pe stradă și să mă uit la femeile frumoase, dar nu mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
așteptați? Săriți pe ei! Nu-i lăsați să umble... prin alte locuri!“. Râdem cu toții. Nimeni nu se poate ofusca de directețea ei. E mică, blondă, pistruiată, scurtă În picioare. Aleargă după mine să țină pasul. Măresc compasul. Rămâne În urmă. Fuge. Dar râsul ei victorios te urmărește, te ajunge, te cucerește. Ce vrei, așa este ea; ți-a făcut-o, te-a pus in imbarazzo. Dar, brusc, devine serioasă; rigidă ca un arlechin, se așază pe ultima treaptă a scărilor, Începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
unui act sexual, o adevărată pantomimă În care cei doi protagoniști Își consumă reciproc energia erotică. Iată că el o Înșfacă brusc și o ridică În brațe, cuprinzând-o peste umeri; imprevizibil, ea Îi scapă, strecurându-se din strânsoare, și fuge pe balconul nu prea larg și nici prea Înalt care Îi vine până la Încheietura coapselor. Acum ea Îi spune ceva vesel dând din mâini și se apără cu Îndârjire de el, ce Încearcă s-o sperie, simulând lovituri de karate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
avea intenția să se debaraseze de prada ușoară ce ține În mâini; chiar simulează acest lucru, făcând gestul de a o arunca peste. Ah, cât de periculos a săltat-o deasupra marginii balconului, este cu totul inconștient, am tentația să fug repede de pe balconul meu și să-l ameninț: „Atenție, imbecilule!“, dar mă opresc la jumătatea drumului. M-aș afla Într-o postură ridicolă: ea e, orice-aș face eu, numai a lui. Simt că-l invidiez, e prada lui; nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Încercările acelea atât de comune dar atât de ale lui. Intervalul acesta se cască Întocmai ca gura neagră a unei prăpăstii În care eroul se coboară cu o frânghie groasă, iar cei doi trădători (lectorii) rămân la suprafață, pentru a fugi apoi cu funia retezată, ca să nu mai iasă nimeni de acolo de unde ei nu au reușit să se aventureze. Am douăzeci de ani. Azi, tocmai când mă autosărbătoream, singur, crispat În fața chipului meu din oglindă, am descoperit cu spaimă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
aruncând În el cu apă și Îngână o litanie neauzită; el mută talpa dreaptă a piciorului În continuarea tălpii stângi, talpa stângă În continuarea tălpii drepte și așa se Îndreaptă Încet spre adânc; curând, cade, nu se mai vede; copilul fuge speriat, uitând un degețel În gura Încleștată de frică; i se adresează mamei, Întinsă sub o umbrelă pe plajă; de aici, acesteia nu i se văd decât fesele, În care grăsimea se pliază În ghemotoace groase: „Du-te repede, scoate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
a liniștit. Apoi, În tăcere, am Început să-mi pun cărțile În valize; ea plângea mai departe În hohote. Din dragoste, m-a lăsat să iau din casă orice cărți am vrut eu. Când a sunat taximetristul la intrare, a fugit sus răvășită; am plecat fără să ne luăm rămas-bun. Mă simțeam voios precum chiriașul călătorind Între două etaje, deși cu sfâșiere mută simțeam cum se rupea În mine o etapă a existenței și Începea alta mai dură; sfânta gratuitate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
realizez, apoi voi plăti regește cu dobânzi cu tot!“. Dar cine să aibă curajul unui asemenea risc? Ce-ar fi să Încerc? (miercuri) Este o mare performanță să poți prinde un loc În picioare la cursul lui Călinescu. În pauză, fug cât pot ca să intru printre primii În amfiteatrul Odobescu, dar deja nu se mai poate accede, așa că aștept venirea profesorului, spre a mă strecura odată cu plevușca din siajul său. Când, În sfârșit, apare la capătul holului Înțesat de lume, geamurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
că el există acolo și că poate să mă vadă și să-mi vorbească. Nu mai e nicio Îndoială: iată, el, Marius, e martor că sunt viu, că nu m-am...; ah, era să mă... „Mariuse, era să mă Înec.“ „Fugi bă!“ „Da, te-am chemat de mai multe ori“ „Nu te-am auzit“ „Am urlat de s-a auzit până la mama acasă!“ „Ți se pare!“, „Ai vrut să mă lași să mă Înec!?“ „Nu e adevărat, ești nebun, cum dracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
A., care vrea să fie originală În receptarea unor cărți, dar, din păcate, citește foarte puțin. Acest voiaj În alte grupe mă distrează și pentru că vizionez și alte figuri feminine. (joi) Îl situez pe Hyperion În spațiul aventurii faustice; el fuge de ipostaza sa „ficțională“ spre vitalitatea erotică În felul lui Faust, ce acceptă pactul cu Mephistopheles pentru a se mai bucura de tinerețe, pe care, ca și mine, din cauza cărților, n-a gustat-o la timp. Înțeleg fausticul (sau faustescul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
virtuțile, bineînțeles, cu excepțiile Împotriva cărora Îmi place să lupt pentru că sunt sportivi, și În patinaj sunt invincibilă. Pe când În viață... Toți mă ocolesc, caracterul meu displace tuturora, le sunt antipatică pentru că le demonstrez mizeria morală În care se scaldă, fug de mine și se ascund unul În spatele altuia. Între ei mă simt stingherită, străină și mă retrag În mine, unde pot visa patinoarul În tăcere și pot să sufăr, fără ca mândria mea să fie călcată, prin umilință În fața altora. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cu debila pasiune antropoidă. Deschid fereastra ce dă În curtea conventului nostru de călugări. Văd cuplul În exercițiul funcțiunii. Ea e vărgată ca o tigresă, suplă În mișcări, inventivă și capricioasă ca o tânără neînvățată. Se preface că stă, apoi fuge imprevizibil și se urcă pe zidul ce desparte cele două construcții. Acolo se răsfață, culcându-se cu ghearele În sus, tăvălindu-se ademenitor, cu toate acele mișcări de provocare și de capriț. El, deși a stat aproape nepăsător (e negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
acela sentiment de iubire. La el, totul e posesiune, act, pe când Faust era atras de iubirea pe care n-o Încercase din exces intelectual. Don Juan e un analfabet care posedă ca să nu se lase posedat. El este totdeauna seducător, fugind la timp ca să nu fie sedus. Amorul lui viril e un sport, pe când iubirea lui Faust e o experiență de cunoaștere. (sâmbătă) Jurnalul lui A. 3 octombrie 1961 (marți) Și te iubesc atâta! Și e atât de groaznic să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Pe mine m-ai distrus tu și patinajul, și totuși vă iubesc pe amândoi nespus de mult, În taină, din tot sufletul. Ia-mi viața, ia-mi totul, dar hai mai repede! Te resping? Nu-ți plac? Lovește-mă, poate fug din calea iubirii pătimașe. Dar lovește tare, nu cere nimănui mila, lovește ca azi, mai tare chiar ca azi, distruge-mă, voi rămâne și după moarte sclava acestui minunat cuvânt: „Te iubesc, Petre“. Cred că exagerez. 4 octombrie 1961 (miercuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
zis că acest ceva e tinerețea. Dar de ce nu-mi place societatea, de ce mă Închid mai bine În mine? Poate pentru că mi-a intrat În suflet ura pentru acea societate dușmănoasă de la patinaj și instinctul de conservare mă Îndeamnă să fug de oameni... dar eu nu urăsc pe nimeni, pe cei de la patinoar Îi disprețuiesc doar. Atunci... de ce fug de lume? Îmi zic mereu: ori cu Petre, ori singură, Însă niciodată cu alții. De ce? De ce tocmai acest Petre să-mi fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mine? Poate pentru că mi-a intrat În suflet ura pentru acea societate dușmănoasă de la patinaj și instinctul de conservare mă Îndeamnă să fug de oameni... dar eu nu urăsc pe nimeni, pe cei de la patinoar Îi disprețuiesc doar. Atunci... de ce fug de lume? Îmi zic mereu: ori cu Petre, ori singură, Însă niciodată cu alții. De ce? De ce tocmai acest Petre să-mi fie exclusiv tovarăș, chiar când nu e de față, căci atunci Îmi apare prin autosugestie? Îmi place să observ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
prins cu mâna dreaptă pe după gât și l-am sărutat pe obrazul drept. A fost un gest spontan, plăcut, aproape dureros. Când mă apropiam din ce În ce ca să-i ating cu buzele obrazul, aveam senzația de disperare, doream să fug și În același timp o forță mai puternică mă chema să mă apropii de omul drag. E un sentiment pe care literele nu-l pot reda, e ceva care izbucnește dinăuntru și cuprinde totul Într-un farmec În care totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mă răpească Sentimentul de mamă e cel mai pur dintre toate câte pot să existe Dar „mamă“ e-un nume ce se capătă greu și se cântărește În moarte O mamă moare Încet, trăgând toate morțile tale posibile-n ea. Fugi de mama care-și aruncă moartea spre tine, Rupe-i numele din suflet ș-aruncă-l uitându-l. 30.09.1960 Hăituit de Îndoiala că nu-s eu acesta, mă Întreb obosit (Oboseala Întrebărilor urmează unor idei Încâlcite) După oblojeala neigienică a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]