30,395 matches
-
care s-o facă. Monologurile mele sunt dialoguri. Și s-ar putea ca dialogurile pe care le plăsmuiți să nu fie decât monologuri... S-ar putea. Îți spun însă și repet că tu nu exiști în afara mea... Iar eu vă sugerez încă o dată ideea că, dimpotrivă, dumneavoastră sunteți cel care nu existați independent de mine și de personajele pe care credeți că le-ați inventat. Sunt sigur că don Avito Carrascal și marele don Fulgencio ar fi de aceeași părere ... Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
al Domnului Nostru Don Quijote; un Dumnezeu care gândește în spaniolă și-n spaniolă a zis: Să se facă lumină, iar cuvântul lui a fost cuvânt spaniol...! — Și ce dacă? - m-a întrerupt el, readucându-mă la realitate. — Și apoi ai sugerat idea de-a mă ucide. Să mă ucizi? Pe mine? Tu? Să mor eu de mâna uneia dintre creaturile mele! Nu mai tolerez. Și ca să-ți pedepsesc cutezanța și concepțiile astea dizolvante, extravagante, anarhice, cu care mi-ai venit, hotărăsc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
plebeu sau nobil, proletar sau burghez. Și o știu bine istoricii culturii, cei cărora li se zice culți. Bănuiesc că cea mai mare parte din această prefață - metafață -, pe care unii ar putea-o numi autocritică, mi-o va fi sugerat, cristalizându-se din ceața sa, acel don - merită din plin apelativul don - Antolín Sánchez Paparrrigópulos, despre care se dă seama în capitolul XXIII, chiar dacă eu n-am izbutit să aplic în ea tehnica riguroasă a neuitatului și profundului cercetător. Ah
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
vântul, ci pe iarba verde pe care-o leagănă boarea. Era multă iarbă! Spune apoi Cassou că eu n-am idei, dar cred că ceea ce vrea să spună e că ideile nu mă au pe mine. Și face niște comentarii sugerate cu siguranță de o conversație pe care am avut-o cu un ziarist francez și care a fost publicată în Les Nouvelles Littéraires. Și cât am regretat apoi că am acceptat invitația la acel interviu! Căci, într-adevăr, ce-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să-și dea uitării cartea, propria viață, și să-și uite de sine. Alt mod de a muri, și înainte de vreme. Asta dacă există o vreme pentru a muri și dacă poți muri în afara ei. Această soluție mi-a fost sugerată de ultimele portretevăzute de mine, ale bietului Francos Rodríguez, ziarist, vechi republican și apoi ministru al lui don Alfonso. Era hemiplegic. Într-unul din acele portrete apare fotografiat ieșind de la Palat, însoțit de Horacio Echevarrieta, după ce-l văzuse pe rege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cărțile de joc, și acest du-te-vino e însăși istoria. Acolo, în depărtare, fără s-o aud conștient, răsună, pe plajă, muzica mării de hotar. Se sparg în ea valurile venite după ce au lins coasta Spaniei. Și ce de lucruri îmi sugerează cei patru regi, cu cele patru culori ale lor, de pică, de ghindă, de tobă și de cupă, conducători peste cele patru șiruri ale ordinului biruitor! Ordinea! Răbdare, așadar, și să tăiem cărțile! Marți 5-7 Continui să mă gândesc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de ideas afines (1898-1899). Celebrul personaj, proxeneta prin excelență, al capodoperei La Celestina o tragicomedia de Calisto y Melibea (1499, 1501), de Fernando de Rojas (1465?-1541). El Gran Galeoto: dramă în trei acte, în versuri, de José Echegaray (1832-1916), sugerată de episodul Francesca da Rimini din Infernul (V, 70-142) lui Dante („La bocca mi bacciò tutto tremante. / Galeotto fu il libro e chi lo scrisse“ [„Atunci, în tremur tot, m-a sărutat... / Galeot fu basmul și-autorul lui“ - Trad. de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
castiliană pe la jumătatea secolului al XIII-lea. Corpusul acesta a cunoscut o circulație universală, inclusiv în cultura românească. Pasaj anticipat de un fragment din articolul „A lo que salga“ (1904), în Ensayos, 1966, vol. 1, p. 611. Papárrogopulos este, după cum sugerează criticii, o caricatură extrem de șarjată a lui Marcelino Menéndez Pidal, mostră, din perspectiva lui Unamuno, de scriitor „ovipar“ (vezi mai sus, Introducere, p.XX. Gil Blas: roman picaresc al scriitorului francez André René Lesage (1668-1747), tradus în spaniolă de Padre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
pe traseul: Kiev, Riga, Leningrad, Moscova. Clasica poveste: un grup de elevi însoțiți de cadre didactice și părinți, vegheați îndeaproape de Tovarășa T. și tovarășul V., pleacă în turism organizat și bine supravegheat în țara vecină despre care Tovarășul ne sugera că nu ne este prietenă. Și nici nu ne era. Excursioniștii erau înarmați până în dinți cu bibliografie turistică: tricouri, sticle de coniac, cosmeticale, adidași șterpeliți de muncitorii de la fabrica Pionierul și vânduți prin rețele conspirative la mușterii, mai ales la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cârciumă la care m-a mai invitat, da’ nu am mers, fiindcă eu sunt în casă înainte să se întunece). Ne-am amuzat la masă. Tipii din departament m-au întrebat cum mă costumez de Halloween. Iar Jeff mi-a sugerat să nu mă costumez. Să îmi pun o pancartă pe care scrie: Born in Transylvania și ajunge pe deplin. 17 octombrie M-am trezit vorbind cu laptop-ul, la sfârșit i-am făcut și bezele fiindcă m-am speriat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
metastazică. I., iată, femeie ca mine, dar fără norocul pe care l-am avut eu cu doctorul Blaj în 1997. Am vrut să îi abat gândurile. O vreme a mers, dar aluneca înapoi spre spaimele ei. Am ajuns să îi sugerez să treacă spre marijuana. Și mi-a răspuns: „Nu pot. Dacă fac asta, nimeni nu mai încearcă să mă salveze fiindcă medicii au dezarmat de mult. Numai eu mai trag de mine”. Tot mi se pare nedrept. De ce este încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mi-ar sta pe vârful limbii. Adevărul e că nici măcar nu-mi mai aduc aminte cum arată aspiratorul meu. Oare l-am văzut vreodată ? Știu că mi-a fost livrat, fiindcă a semnat portarul pentru el. — Poate e un Dyson, sugerează Maggie. Ăla nu e cu saci. E cilindric sau vertical ? Mă privește interogativ. N-am nici cea mai mică idee despre ce vorbește. Dar n-am să recunosc așa ceva. Mă ocup eu, zic pe un ton de om de afaceri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ușor pieziș. Și ceva în mine se îmbățoșează brusc, din reflex automat. Și nu mă pot abține. E ceva dincolo de mine, chiar dincolo de dorința de a mă prăbuși pe patul cel alb și moale. Ce vrea să spună... Vrea să sugereze că e posibil să nu obțin slujba asta ? Mă uit la Trish în tăcere preț de câteva clipe. Undeva, sub toată această stare de confuzie și de șoc, revine ușor la viață vechea Samantha. Îmi simt ambiția adânc înrădăcinată ridicându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
am înțeles. Trish a închis ochii și își duce două degete la frunte de parcă stresul de a avea ajutoare idioate e prea mult pentru ea. Nu contează, spune într-un final. Mai încercăm mâine. — Am să iau tava de cafea, sugerez umilă. În clipa în care o ridic, îmi arunc privirea la ceas. Zece și doișpe minute. Mă întreb dacă or fi început ședința. Dimineața asta o să fie infernal de greu de îndurat. Pe la unșpe jumate sunt cu nervii la pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
m-am uitat în frigider. Probabil că mâncarea îndesată acolo ar ajunge o săptămâna pentru o întreagă țărișoară africană. — Ai dreptate ! Trish plescăie din limbă. Văd că-ți merge mintea ! — Am să vă pun din fiecare pe o farfurie, îi sugerez. Și am să v-o aduc în seră. — Extraordinar. Nathaniel ! Trish răpăie ușor cu degetele în fereastra de la bucătărie. Intră să mănânci un sandviș ! Împietresc. Nu. Nu vreau să mai dau cu ochii de el. — Doar nu vrem să aruncăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cu coarne în creștetul capului. Nu mai pot să suport. — Să vă fac niște ceai și să vi-l aduc în seră ? spun disperată. — Nu, o să plecăm să ne facem manichiura, spune Trish. Ne vedem mai târziu, Samantha. Tăcerea ei sugerează că așteaptă un răspuns. Și am revelația bruscă a faptului că Trish așteaptă să fac o reverență. De jenă, simt că mă furnică tot corpul. Ce m-o fi apucat să fac reverență ? Ce m-o fi apucat să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
foarte jenant. Și asta ar putea să strice totul. Trebuie să mă duc și să-i spun clar care e situația. Că Trish m-a înțeles greșit, că nu sunt îndrăgostită de el sau ceva de genul ăsta. În timp ce-i sugerez foarte limpede că de fapt sunt. Fac un efort uriaș și aștept până când pregătesc micul dejun pentru Trish și Eddie, găsesc un loc pentru ustensilele de bucătărie cele noi și pun la marinat filetele de plătică pentru cină în ulei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
în stare. Urmează o tăcere totală și încordată, întreruptă doar de bâzâitul insectelor. Poate că n-ar trebui să te grăbești, spune Nathaniel. Se îndepărtează fără să mă privească și începe să se uite la frunzele unui arbust. Atitudinea lui sugerează clar că e ușor stingherit. Îmi vine tot sângele în față în clipa în care am revelația. Mă refuză, și încearcă să fie cât poate de blând. Nu vrea să iasă în oraș cu mine. Aaah. Ce oribil. Uite la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mi-a mai spus... Trish coboară glasul cu înțelegere. Că ultima ta zi de naștere a fost aproape un fiasco. Mi-a zis că pur și simplu trebuie să te ajutăm să o uiți. De fapt, chiar ea mi-a sugerat să-ți facem o petrecere surpriză ! Trish ridică paharul. În sănătatea Samanthei ! La mulți ani ! — La mulți ani ! răspund ceilalți, ridicând paharele. Nu-mi dau seama dacă să plâng sau să râd. Sau amândouă. Mă uit în jur la banner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
așterne tăcerea. Trish a înlemnit, cu ochii căscați. — Rahat pe băț, spune într-un final. Știam eu. Nici măcar nu s-a gândit. Reușesc cu ceva efort să-mi păstrez expresia de menajeră plină de respect. — Dacă am cere donații benevole ? sugerez. Dacă am face să circule o punguță împreună cu cafelele și ciocolățelele cu mentă ? — Da. Da. Mă privește de parcă aș fi un geniu. Ăsta e răspunsul. Expiră adânc. E foarte stresant, Samantha. Nu știu cum de reușești să rămâi atât de calmă. Păi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-i trimitem la plimbare. Nu e un protest, spune acesta, deschizând frigiderul și uitându-se în el. Sunt niște ziariști. — Ziariști ? Trish se uită siderată la el. Dar ce naiba să caute niște ziariști aici ? — Poate că avem vreun vecin celebru ? sugerează Eddie, turnându-și berea într-un pahar. Instantaneu, Trish își duce mâna la gură. — Joanna Lumley ! Auzisem eu un zvon cum că s-ar gândi să-și cumpere o casă în sat ! Samantha, tu ai auzit ceva de genul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a făcut să-mi dau seama... Mă opresc și dau din mână neajutorată. — Să-ți dai seama că ce ? spune Nathaniel, ușor încruntat. Nu a zâmbit deloc. N-a zis „E o idee foarte bună, tocmai asta voiam să-ți sugerez și eu”. De ce nu vrea să-mi ușureze povara ? — Nu pot să fiu menajeră toată viața ! Glasul îmi răsună mai defensiv decât aș fi vrut. Sunt avocată cu experiență ! Am creier ! Știu că ai creier. Acum pare el defensiv. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a fost distrusă când l-a pierdut pe cel pe care-l iubea. Iar acum a rămas și fără carieră. Se oprește, după care adaugă pe un ton lugubru : Cine știe ce gânduri negre îi trec acum prin minte ? Ce naiba vrea să sugereze ? Că o să m-arunc sub următorul tren ? I-ar plăcea asta, nu ? Probabil că ar câștiga un Emmy. — Sunt bine. Ridic bărbia și-mi strâng valiza mai tare. O să fiu bine. Am... făcut ce trebuia. Însă în clipa în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pantaloni mai mult sau mai puțin pe măsură, o cămașă închisă sobru la guler, fără cravată. Mâinile care țin volanul sunt mari și puternice, de țăran, și totuși, poate din pricina contactului cotidian cu moliciunea argilei, la care-l obligă meseria, sugerează sensibilitate. Mâna dreaptă a lui Marçal Gacho n-are nimic deosebit, dar podul palmei stângi poartă o cicatrice cu aspect de arsură, mergând în diagonală de la baza degetului mare până la baza degetului mic. Camioneta nu-și merită numele, e doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mai puține despre sine decât despre stăpânul pe care-l are, nici măcar nu e în stare să se recunoască într-o oglindă, Poate că oglinda câinelui e stăpânul lui, poate că numai în el îi este posibil să se recunoască, sugeră Marta, Frumoasă idee, Cum vezi, până și ideile greșite pot fi frumoase, Vom crește câini dacă va da faliment afacerea cu olăria, În Centru nu sunt câini, Bietul Centru, dacă nici câinii nu-l vor, Nici Centrul nu vrea câini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]