24 matches
-
sesizează forma viitorului persoana a III - a, sg. Gal și atribuie următorul sens expresiei: „Ființa lui Iahve va fi cunoscută din faptele lui viitoare în relație cu Israel” - Exodus, a critical theological commentary, S.C.M. Press, London, 1974, p. 76; Unii bibliști au sugerat traducerea textului masoretic în cauză la forma activă, cauzativă de Riphil, astfel că sensul ar fi următorul: „Cel Care Crează”; „Cauza de a fi”; „Cel Care va fi”; „Eternul” - vezi R.L. Ottley, The Religion of Israel, Londra, 1936
DESPRE RELIGIA IUDAICĂ ŞI CADRUL MONOTEIST A PERIOADEI PROFETULUI MOISE de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 89 din 30 martie 2011 by http://confluente.ro/Despre_religia_iudaica_si_cadrul_monoteist_a_perioadei_profetului_moise.html [Corola-blog/BlogPost/349641_a_350970]
-
l-a costat viața, el fiind primul martir al creștinismului, iar pe Apostolul Pavel l-a adus deseori în situații extrem de critice, din care reușea să scape într-un chip de-a dreptul miraculos. După marea descoperire de la Qumran, mulți bibliști au ajuns să vadă în creștinism un esenism adaptat. Mai mult, ei cred și afirmă că Ioan Botezătorul și Iisus au fost esenieni, întrucât expresia „a sta în pustie”, este de părere Kosidowski, trebuie înțeleasă ca o retragere/recluziune în
DESPRE IUDEO-CREŞTINI, GNOSTICI SI ESENIENI de GEORGE PETROVAI în ediţia nr. 1840 din 14 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/george_petrovai_1452745380.html [Corola-blog/BlogPost/380941_a_382270]
-
soț al Fecioarei Maria i-a ținut loc de tată lui Isus. Termenul de logodnă este o traducere greșită a conceptului de "kiddushin", din punct de vedere al legii iudaice cei denumiți „logodiți” erau deja soț și soție. Conform unui biblist american, Sfântul Pavel credea că Sfântul Iosif l-a conceput pe Isus. Pasajul evanghelic din Matei 1:24, "[Iosif] nu a cunoscut-o [pe Maria] până ce ea l-a născut pe fiul ei" ar fi, după unii, o dovadă că
Iosif din Nazaret () [Corola-website/Science/303196_a_304525]
-
pentru rostirea a doi [i] în hiat și în limba română. Dicționarele limbii române oscilează între cele două forme. Lingvista Mioara Avram afirmă: „Numele proprii "Isac", "Isus" se scriu cu un singur "i" inițial (nu "Iisus").” Eugen Munteanu, lingvist și biblist, susține că ambele forme sunt corecte. Dicționarul ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, consideră că ambele forme sunt corecte, dar dă prioritate (preferință normativă) formei "Isus". Există și părerea conform căreia varianta
Isus din Nazaret () [Corola-website/Science/299116_a_300445]
-
sa, lui i se datorează pachetul de informații detestabile despre poet cuprinse în anexa la Cronicile lui Eusebiu din Cezareea. Dalmat convertit la Roma, Ieronim a rămas în istorie ca autor de epistole, comentator al Evangheliei după Matei, exeget și biblist - mai precis, traducător și adnotator al textului Bibliei în limba latină. Că astfel de misiuni au putut reveni unor indivizi atât de puțin scrupuloși, cinstiți și loiali spune multe despre ideea pe care ne-o putem face despre acea masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
sa, lui i se datorează pachetul de informații detestabile despre poet cuprinse în anexa la Cronicile lui Eusebiu din Cezareea. Dalmat convertit la Roma, Ieronim a rămas în istorie ca autor de epistole, comentator al Evangheliei după Matei, exeget și biblist - mai precis, traducător și adnotator al textului Bibliei în limba latină. Că astfel de misiuni au putut reveni unor indivizi atât de puțin scrupuloși, cinstiți și loiali spune multe despre ideea pe care ne-o putem face despre acea masă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
respectării întocmai a textului după care copiau. În secolul trecut, teoria lui Lagarde a fost acceptată, cu unele modificări necesare, de către cei mai mulți cercetători; unii dintre ei își dezvoltaseră, la rândul lor, teorii similare 2. Cu toate acestea, au existat și bibliști care nu împărtășeau punctul de vedere al lui Lagarde, potrivit căruia toate manuscrisele ebraice se reduceau la un „Mustercodex”; dintre aceștia, Strack aprecia că similitudinile izbitoare între manuscrisele ebraice se datorau intervenției masoreților 3. III. Teoria Paul Kahle, potrivit căreia
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
după forma hdwgb de la Ier. 3,7), și din moment ce samech este un sunet ascuțit, cuvântul se scrie cu dublu „s”: massora. Această modalitate de transcriere a cuvântului, deși nu a fost adoptată de către Buxtorf însuși, este urmată de către foarte mulți bibliști. Fluctuația în transcrierea cuvântului persistă și în zilele noastre 2. Elias Levita vorbește în mod constant despre trwsm, nu despre hrwsm; pentru el, ca și pentru Ibn Ezra, masoreții se numesc trwsmhy?na (anșei hamasoret). Iacob ben Chayyim, primul editor
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
textul Codexului Aleppo s-a pierdut parțial, Leningradensis este cel mai vechi și mai important manuscris complet al Vechiului Testament, bazat pe tradiția Ben Așer. Ca și în cazul codexului Aleppo, autenticitatea sa a fost pusă la îndoială de către unii bibliști. În 1931, S.H. Blank afirma că acest manuscris conține și fragmente ce provin din tradiția Ben Naftali 1; el socotea că anumite pasaje care lipsesc din manuscrisul Ben Naftali pot fi preluate întocmai din Leningradensis 2. Teicher este de părere
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
5.1.4. Manuscrisul MS. Or. 4445 de la British Museum, care conține numai textele de la Fac. 39,20 - Deut. 1,33" Problema identificării manuscrisului care conține adevăratul text Ben Așer a stat foarte mult timp în centrul discuțiilor aprinse dintre bibliști. Masoreții tiberieni au folosit mai multe sisteme de punctare și de vocalizare, unele influențându-le pe altele mai mult sau mai puțin, încât cu greu putem spune că s-a ajuns la un sistem „curat” de vocalizare. În mod sigur
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
la Biblia Hebraica Kittel, din anul 1937, a optat pentru redarea celui mai vechi manuscris complet al Bibliei ebraice: Codex Leningradensis (L), datat în jurul anului 1008. Această cale a fost urmată și de către editorii Bibliei Hebraica Stuttgartensia, deși mai mulți bibliști 2 ai zilelor noastre contestă această opinie pe considerentul că scopul principal al criticii textuale îl reprezintă descoperirea acelei forme textuale aflate cât mai aproape de original. În ceea ce privește ansamblul de note masoretice, Biblia Hebraica Stuttgartensia reproduce doar masora parva a Codexului
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
sa, lui i se datorează pachetul de informații detestabile despre poet cuprinse în anexa la Cronicile lui Eusebiu din Cezareea. Dalmat convertit la Roma, Ieronim a rămas în istorie ca autor de epistole, comentator al Evangheliei după Matei, exeget și biblist - mai precis, traducător și adnotator al textului Bibliei în limba latină. Că astfel de misiuni au putut reveni unor indivizi atât de puțin scrupuloși, cinstiți și loiali spune multe despre ideea pe care ne-o putem face despre acea masă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
să scoată creștinismul de pe scena dezbaterii publice. Se găsesc numeroși teologi „creștini” care, din conformism sau curiozitate, sunt gata să accepte invitația la uitarea esențialului. Evident, teologii universitari vor avea grijă să procedeze astfel sub perdeaua probității intelectuale. Legiuni de „bibliști” sau „teologi morali”, de pildă, se joacă de-a exegeza suspendând „ipoteza Dumnezeu”, cuantificând mai mult probabilitățile și mai puțin rațiunile de a crede 1. Rezultatul este un creștinism de suprafață, care amână indefinit și contradictoriu, răspunsul la întrebarea lui
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
fost confiscată de obsesiile răzgândite ale modernității. Trei nume s-au distins prin încercarea de a oferi un răspuns acestor neașteptate confuzii și indeterminări: N.T. Wright, Oliver O’Donovan și J. Milbank. Tom Wright, actualmente episcop de Durham, este un biblist de clasă internațională. Autor al unui vast număr de studii noutestamentare 1 care au meritul de-a resitua Evangheliile în matricea lor iudaică, N.T. Wright este unul dintre teologii care insistă asupra realismului istoric al evenimentelor relatate de Evanghelie ca
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
un interogatoriu i-au întins o cursă. Au folosit versetul din biblie: „Dați cezarului ce este al cezarului și lui Dumnezeu ce este al lui Dumnezeu”. „Dacă cezarul ar cere ceva potrivnic lui Dumnezeu a-i executa?” A răspuns venerabilul biblist: „Dacă ar fi ceva potrivnic lui Dumnezeu nu aș executa”. S-a dat ordin grefierului să consemneze între capetele de acuză poziția acestui deținut. După cât se știe, nu i s-a găsit o învinuire mai mare. După întocmirea dosarului, a
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
masoretică - bănuim varianta aleasă de tălmăcitorii/diortositorii români. Ajung la cei doisprezece profeți! Ordinea lor În TM este complet diferită de cea din Septuaginta. Biblia românească o preia pe aceasta din urmă. După cum afirma, la Începutul secolului, unul dintre marii bibliști ai epocii, W.R. Smith, „nu există multe părți din Vechiul Testament În care divergențele dintre greacă și ebraică să fie atât de Întinse precum În cartea profetului Ieremia”. Într-adevăr, se știe acum (grație unui manuscris-martor) că versiunea greacă are
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
două feluri): a) trimiteri la textul masoretic acolo unde este cazul, adică acolo unde versiunea LXX diferă de TM și b) citate din Părinții Bisericii, care au interpretat pasajul tradus. Modelul francez a fost preluat de un grup de eleniști, bibliști și patrologi români, care pregătesc traducerea LXX În cadrul Colegiului Noua Europă din București. Se lucrează după ediția Rahlfs, În colaborare cu savanții francezi și nu numai; aceștia din urmă semnează o parte din introduceri și din note. Colectivul românesc este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
s-a spus: nu mai contează decât ceea ce ni s-a transmis. Trebuie ignorat tot ce se datorează artei majore și vitale a anacronismului pentru a denunța Vechiul Testament ca fiind o însăilare de enormități istorice. Legenda, îmi amintește fratele Poffet, biblist emerit și director al Școlii Biblice, a fost la toate popoarele prima formă de scriere a istoriei, și poate că va fi și ultima... Legendar nu înseamnă non-real, ci mai-mult-ca-real. El operează cu întârziere. Și tot așa cum scribii tribului povestesc
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
regele Solomon (personaj foarte important în Coran (sub numele de Suleiman) și regina din Saba. Regatul acestei frumoase "femei de culoare" se pare că s-a aflat în actualul spațiu al Peninsulei arabice, în Sud, printre Emiratele Arabe (după alți bibliști, regatul Saba era în Africa). Legendele postbiblice și postcorancie povestesc multe despre Solomon și regina din Saba: de fapt, aceasta ar fi venit nu ca să se convingă de înțelepciunea și bogăția regelui evreu, ci ca să negocieze deschiderea unui drum comercial
Imamul ascuns by Viorica S. Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15380_a_16705]
-
masoretică - bănuim varianta aleasă de tălmăcitorii/diortositorii români. Ajung la cei doisprezece profeți. Ordinea lor în TM este complet diferită de cea a Septuagintei. Biblia românească o preia pe aceasta din urmă. După cum afirma la începutul secolului unul dintre marii bibliști ai epocii, W.R. Smith, „nu există multe părți din Vechiul Testament în care divergențele dintre greacă și ebraică să fie atât de întinse precum în cartea profetului Ieremia”. Într-adevăr, se știe acum (grație unui manuscris-martor) că versiunea greacă are
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
două feluri): a) trimiteri la textul masoretic acolo unde este cazul, adică acolo unde versiunea LXX diferă de TM, și b) citate din Părinții Bisericii, care au interpretat pasajul tradus. Modelul francez a fost preluat de un grup de eleniști, bibliști și patrologi români, care pregătesc traducerea LXX în cadrul Colegiului Noua Europă din București. Se lucrează după ediția Rahlfs, în colaborare cu savanții francezi și nu numai; aceștia din urmă semnează o parte din introduceri și din note. Colectivul românesc este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Theological Dictionary of the Old Testament (1977), 11 vol., edited by G. Johannes Botterweck and Helmer Ringgren, transl. John Ț. Willis, Revised Edition, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan. Acest monument de erudiție colectivă a celor mai prestigioși bibliști protestanți prezintă lemele în ordinea din dicționarul ebraic pe rădăcini. Informația este structurată astfel: 1. etimologia respectivei rădăcini; 2. delimitarea familiei de cuvinte; 3. stabilirea împrumuturilor și transferurilor semantice; 4. construirea câmpului semantic și delimitarea lui prin examinarea relațiilor de
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
moarte, cu tema nonviolenței și lansează o sfidare: în pofida prezenței violenței sub diferitele forme din Cartea Apocalipsului, mesajul său este de speranță și nonviolență. În spatele (background-ul) acestei teme există o dezbatere reală, care îi vizează în primul rând pe bibliști și pe moraliști, dar și pe sociologi, pe antropologi, care oferă diverse chei de interpretare, ținând cont de contextele lor de lectură sociale și politice. Dintre acestea menționez câteva: un mod de a interpreta care identifică evenimentele contemporane cu situațiile
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
comunități constă în depășirea violenței prin iubirea dușmanilor. R. Schnackenburg, punând în discuție contextul istoric al timpului, se întreabă dacă Isus nu a cerut renunțarea la violență, ținând cont de istoria care de secole a caracterizat viața acestui popor. Același biblist german afirmă că, de fapt, ceea ce-l interesează în mod exclusiv pe Isus este raportul dintre Dumnezeu și om, dintre domnia sa divină și răspunsul omului față de manifestarea sa impunătoare. 1.2 Al doilea text: Mc 11,15-19 (Isus alungă vânzătorii
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]