7 matches
-
lână galbănă. Pe aceștia pe toți, îi întovărășea derviștii lor. În urma tuturor acestor cete de păcătoși se văd dracii, cum îi împing și-i ghiontesc. Iar vlădica lor cel mai mare ale gii turcești este în fruntea cetelor cu o cealma mare în cap, iar pe umărni său stă un drac împelițat din cei mai răi - însuși Scaraoschi, smulgându-i cacealmaua din cap și azvârlindu-i-o jos. Biserica peste tot este acoperită cu pilatră; arhitectura e foarte frumoasă; în mijlocul interior
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
lesne toate Întipăririle ce-i lasă vremea». - Românii, zicea el, se fac turci cu turcii, francezi cu francezii, englezi cu englezii. Ei astăzi poartă frace strâmte și ciripesc bonjour și bonsoir, pentru că așa-i moda. În vremea turcilor ei purtau cealmale și făceau temenale, zicând hojghioldum, safaghioldum. Sub domnii greci ei Își Încărca capetele cu șlice și din țelebimu nu se scotea. Cine știe, de-or veni hinezii În țară, dacă ei nu s-or face mandarini și dacă nu s-
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
frâncii. Voinicii care Încearcă, pe rând, să Îndeplinească porunca vor da greș, În mod succesiv, și, conform schemelor narative tipice ale basmului, doar ultimul (al doilea sau al treilea) va reuși În Încercarea sa, aducând ca dovadă, de regulă, „o cealma de turc și-o mână de frânc”, fiind răsplătit de inițiatorii acțiunii, la masa domnească. Spațiul confruntării este „Muntele de Criș”, dar caracteristicile sale de Înălțime greu accesibilă - Crișul că urca Și mereu mergea Tot din stană-n stană Și
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
alterității religioase, fiind percepuți În egală măsură ca străini În raport cu ortodoxismul autohton. Numai așa se explică absența unei implicări, la nivel de simbol și atitudine, În conflictul dintre cei doi. Îndemnul adresat voinicului la plecare - D-acolo să ia O cealma de turc Și-o mână de frânc Și-o foaie de tisă Tot pentru credință Vedea-o-aș aprinsă! - nu trebuie să deruteze. Sintagma „tot pentru credință” se referă aici la obligația eroilor de a aduce o dovadă a faptei
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
să nu poată fi în același timp în două tabere opuse - și cu Securitatea, și cu „frații“ din exil). La el, însă, absolut nimic nu era exclus. Sau, cu propriile sale cuvinte, „la toți le-am tras clapa și ca cealmaua“ (Ion Caraion despre el însuși, în tr-un interviu intitulat „Spitalul amorului“, citat de Monica Lovinescu în revista Limite, nr. 36- 37/ noiembrie 1982, Paris). Dacă ne-am permis acest (ultim) excurs anticipativ, a fost pentru că rolul malefic jucat de poetul
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
se grăbi În lustrul cu care era-ncinsă, îndărăt, după draperii, În sala care a vapori de vals prinse iarăși a mirosi. 1917 *Aici: "Rakozi-marș" de Ferenz Liszt. Acasă Jar pe șapte coline.* Porumbei În fânațul putrezit. De pe soare Cade cealmaua-n faptul amiezii: E timpul prosopul a fi schimbat (Stă răzmuiat la fundul găleții) Și pe vreo cupolă să fie înfășurat. În urbe - vorbitoare membrane, Târâiș de răzoare și păpuși dolofane. Draperia trebuie cusută, te gândești: Umblă, pășește ca un
Boris PASTERNAK (1890 – 1960) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/7531_a_8856]
-
or veni, așa s-or duce. Cine trece luncile? Pietrarul cu slugile. Cine-mi trece și o luncă? Pietrarul numai c-o slugă. Cine trece lunca mare? - Iancu Pietraru călare Cu trei rânduri de pistoale, Cu carabina-n spinare, Cu cealmaua denspre soare, De nime frică nu are. 227 {EminescuOpVI 228} 206 - Oltule, râu blăstemat, Ce vii mare turburat Și cu sânge - amestecat? Or la coadă te-a ploat, Or v-un mal ți s-a surpat, Or pe mândra mi-
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]