13 matches
-
al edificării de sine. Firește, textele "satiriconului" devin astfel o autentică mărturie de viață proprie, o apologia pro vita sua. Situîndu-se sub zodia sumbră a negației, ele nu se mulțumesc a respinge un aspect sau altul al realului reprobabil, ci execrează întreaga societate, mai mult: întreaga constituție a lumii, în direcția unei rupturi globalizate, fidelă oglindă a eului liric turbulent în năzuința sa spre o "revoltă pură", analoagă "artei pure". Vom reveni. "Apocalipsa cuvîntului" (e titlul unei secțiuni a eseului lui
Pamfletul arghezian (I) by Gheorghe Grigurcu [Corola-website/Journalistic/14624_a_15949]
-
rucsac.. cu scuzele de rigoare.. îmi cad ochii-n gură Deci,pînă să ne luminezi tu,eram niște troglodiți care actualizam o tautologie:sărbătoream sarbatorile.De-acum ne vom rezumam doar să le consemnam.Iar confunzi obiectele pe care le execrezi,amestecindu-le așa, ca-ntr-o supă primordiala.Pt merchandizarea Crăciunului(pt spiridușii coca-cola,pt importul de tradiții)ar trebui să le mulțumești și prietenilor tăi,brand-manageri prin multinaționale, care au realizat că România poate fi “reconstruită” mai trainic dacă i
Decembrie sincer by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/83026_a_84351]
-
era înțeles ca un epitet al lui Iahve, sau că Baal era venerat alături de Iahve 34. La început, Baal a trebuit să fie acceptat ca "zeu al spaimei", specialist, prin excelență, al fecundității. Abia mai târziu, cultul său a fost execrat și a devenit dovada exemplară a apostaziei. A fost adoptat în mare parte sistemul sacrificial canaanean. Forma cea mai simplă a sacrificiului consta din ofrande, într-un loc consacrat, a diferite daruri, sau din libații de untdelemn și de apă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
parte din prestigiu, dar și din lectori, Începi să semeni tot mai mult cu o... ruină! Frumoasă, poate, interesantă pentru unii cercetători ai viitorului, dar... nu cumva devii, tot mai mult și fără să vrei, un „supraviețuitor”, totuși, tu, care execrezi acest cuvânt? Un pensionar al propriului tău talent, destin, cariere! Posibil, posibil! Aproape totul și orice e posibil. Un argument În favoarea mea este totuși faptul că societatea românească - ca și cea din estul Europei - se află Într-o perioadă, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
în „Jurnalul de dimineață”, după 1944 scriitorul nu mai lasă nici o urmă. Desemnat printr-o formulă prezumțioasă ce întregește titlul uneia dintre cărțile sale drept „religia aristocrației intelectuale”, crezul politico-literar al lui N. este în esență conservator, antimodernist și antidemocratic. Execrând, ca Lucrețiu, „aurul” care corupe totul, autorul propovăduiește o întoarcere la valorile cardinale (frumos, elegant și moral), singurele ce pot conduce la țelul dorit - „Țară mândră și oamenii destoinici și tari”. „Coloritul literar” al lucrării Tâlcuirile bufniței albe, ce ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288374_a_289703]
-
a sugera "misterul poetic", metafora e refuzată de către unii profesioniști ai criticii "printr-o inadvertență de debut că e o literatură crescută din literatură". E parcă o ripostă avant la lettre adresată lui Adrian Marino, celui ce nu contenea a execra metafora din limbajul închinat interpretării literaturii. Straniu, continuă Streinu, e că se uită lucruri dintre cele mai simple: critica nu "parazitează" arta altfel decît arta ar "parazita", la rîndu-i, natura spiritului, spre a se întreba excedat: "de unde vine trufia acestei
Despre "stilul critic" (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9205_a_10530]
-
germană, chiar dacă reputația lui are de suferit de pe urma ieșirilor politice intempestive. Bunăoară, în urmă cu cîțiva ani, scriitorul austriac nu s-a dat în lături de a-i lua apărarea lui Slobodan Miloșevici, în momentul cînd Curtea de la Haga îl execra ca infractor internațional. Dar politica trece, în vreme ce arta rămîne, cel puțin acesta e cazul lui Handke, al cărui talent se păstrează intact, plutind deasupra valurilor ideologice. La festivalul de la Mülheim, premiul publicului i-a fost decernat lui Philipp Löhle, pentru
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4574_a_5899]
-
ce merită a fi atinse: 1) impresia pe care alchimia o face filozofilor; 2) calitatea textului scris de Radu Drăgan. 1) Oricîtă indulgență ar arăta filozofii pentru figura alchimiștilor, în sinea lor nu-și pot reprima pornirea de a-i execra. Un filosof care a parcurs cîteva texte ezoterice rămîne cu un stăruitor miros de pucioasă, mercur și alte ingrediente de alambic, alături de convingerea că alchimia se hrănește din adînci speze magice. Mai mult, o statornică impresie de scamatorie farmaceutică îți
Simboluri în firidă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5793_a_7118]
-
pioni pe tabla unei istorii pe care totalitarismul roșu și-a impus regulile de joc. Sub egida unui "umanism" tendențios pînă la desfigurare și a unei pretinse revizuiri "democratice" continuă în fond diabolizarea "idealiștilor", "misticilor", "reacționarilor" luați de-a valma, execrați ca "dușmani" ireductibili. Sînt excese ale unei rațiuni deviate, eșuate în excrescențele abuzului său ordonator care sînt ideologiile. în acest sens avea dreptate Michel Foucault să vorbească despre rolul funest al rațiunii ce-și depășește măsura, fanatizîndu-se, uzurpîndu-și propriul statut
Despre Nae Ionescu și Cioran (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12467_a_13792]
-
cazul lui Sebastian, mă surprinde tocmai apatia hermeneutică a monografilor săi, care adeseori alunecă pe transparența operei sale fără a le trece prin minte să privească, din cînd în când, și în adâncul ei.” (p. 288) „Descriptivismul” și „placiditatea” sunt execrate și aici, și mai jos. Două eufemisme îndărătul cărora se ascunde lipsa de cuprindere intelectuală și mimarea dezinvoltă a actului lecturii. Le întâlnim prea adeseori și ne prefacem senini că nu le recunoaștem. Chiar nu le recunoaștem?
Alte dileme ale identității by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5648_a_6973]
-
care Barbu Cioculescu l-a arătat autorului Crailor ne duc gîndul la o similitudine biografică și anume la condiția amîndurora de odrasle ale unor celebrități. Similitudine, după cum se știe, cu o rezolvare antinomică. în gradul în care Mateiu și-a execrat părintele ori de cîte ori a avut prilejul, Barbu n-a pregetat a-l provoca favorabil, a-i face apologia, a-și exprima satisfacția vibrantă de-a fi fost "fiul - unic - al lui Șerban Cioculescu, savantul, eruditul, omul de mare
Barbu Cioculescu par lui meme by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12046_a_13371]
-
lui Page este unul liminar, restrîns, deși mult mai consistent decît cel „normal”, al social. În centrul lui, Antoine ar avea proprietățile geniului, dacă i-ar lipsi naivitatea și bunul-simț. Așa Însă, contaminarea geniului cu valori mic-burgheze - tocmai de aceea execrate de Barthes - are ca rezultat un ins lipsit de fibră tragică, rațional În interiorul celor mai iraționale decizii, pe care autorul Îl poate ironiza și iubi În voie. Pentru a ieși din impas, Antoine, neînțeles de nimeni, sărac și sătul de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pervers și de o insațietate erotică pe măsura farmecului. Decadența orașului luminilor, lumini ale localurilor de noapte și ale felinarelor care dezvăluie efervescența străzii, poartă propriul stigmat ca pe o strălucire, strălucirea vieții moderne pe care o elogia și-o execra totodată Baudelaire. "Dănțuitoarele cu gesturi nebune și riscate, cu beția de mișcări, cu voluptatea echivocă ce se desprinde din valurile de dantele și din spuma mătăsoasă a "dessous-urilor" sunt iarăși o temă favorită a acestui pictor [...]. Alte ori pictorul surprinde
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]