16 matches
-
baza documentelor interne ale Țării Romînești din veacurile XIV-XVII de St. Ștefănescu. Documentul de la 14 Ianuarie 1617, prin care Alexandru Ilias întărește satului Văslăneștii și tuturor bătrînilor și moștenilor satului dreptul de stăpânire. Locuitorii acestui sat au fost vecini ai jupaniței Baloșina. Înainte de a muri, aceasta a vrut „să-i dea mănăstirii, să le fie de pomană. Iar apoi s-au gândit că nu e nici un folos de nicăieri, ci li s-ar înmulți păcatele și mari blestemele, pentru că sunt vlahi
AFRICAN SAU ȚIGAN? NU ORICE ȚIGAN ESTE ROM. UN RĂSPUNS POSTUM PT. NICOLAE GHEORGHE de MARIAN NUŢU CÂRPACI în ediţia nr. 1985 din 07 iunie 2016 by http://confluente.ro/marian_nutu_carpaci_1465315849.html [Corola-blog/BlogPost/343956_a_345285]
-
de pomană. Iar apoi s-au gândit că nu e nici un folos de nicăieri, ci li s-ar înmulți păcatele și mari blestemele, pentru că sunt vlahi creștini, nu sînt Țigani, cărora li se spune în limba lor Gavaoni. Ca urmare, jupanița da în dar satul acelor foști robi. Textul documentului medieval glăsuia că este păcat să fie înrobiți vlahii pentru că sunt creștini nu țigani. Iată comentariul lui St. Ștefănescu : „Cuvintele jupaniței Baloșina și ale soțului ei Dima scot în evidență dramă
AFRICAN SAU ȚIGAN? NU ORICE ȚIGAN ESTE ROM. UN RĂSPUNS POSTUM PT. NICOLAE GHEORGHE de MARIAN NUŢU CÂRPACI în ediţia nr. 1985 din 07 iunie 2016 by http://confluente.ro/marian_nutu_carpaci_1465315849.html [Corola-blog/BlogPost/343956_a_345285]
-
cărora li se spune în limba lor Gavaoni. Ca urmare, jupanița da în dar satul acelor foști robi. Textul documentului medieval glăsuia că este păcat să fie înrobiți vlahii pentru că sunt creștini nu țigani. Iată comentariul lui St. Ștefănescu : „Cuvintele jupaniței Baloșina și ale soțului ei Dima scot în evidență dramă imensei majorități a populației țării, pe care politică feudalilor o aduce în situația robilor, de care ei dispuneau după plac. Renunțînd la practica vremii în fața morții pe care o simțea
AFRICAN SAU ȚIGAN? NU ORICE ȚIGAN ESTE ROM. UN RĂSPUNS POSTUM PT. NICOLAE GHEORGHE de MARIAN NUŢU CÂRPACI în ediţia nr. 1985 din 07 iunie 2016 by http://confluente.ro/marian_nutu_carpaci_1465315849.html [Corola-blog/BlogPost/343956_a_345285]
-
pe care politică feudalilor o aduce în situația robilor, de care ei dispuneau după plac. Renunțînd la practica vremii în fața morții pe care o simțea aproape dintr-un sentiment de teama „că li s-ar înmulți păcatele și mari blestemele, jupanița Baloșina și soțul ei hotărăsc să redea libertatea vecinilor din Vălsănești. Motivul acestei hotărîri este că ei, vecinii din Vălsănești, sunt vlahi creștini,nu sunt țigani, cărora li se spune în limba lor Gavaoni” . Denumirea, care arată originea etnică, ca
AFRICAN SAU ȚIGAN? NU ORICE ȚIGAN ESTE ROM. UN RĂSPUNS POSTUM PT. NICOLAE GHEORGHE de MARIAN NUŢU CÂRPACI în ediţia nr. 1985 din 07 iunie 2016 by http://confluente.ro/marian_nutu_carpaci_1465315849.html [Corola-blog/BlogPost/343956_a_345285]
-
la dreapta intrării în biserică :”Pan Ioan Glogoveanu biv vel logofăt” și fiul său Teodor, mare șătrar ;”Paul Nicolae braț ego”. Pe peretele de sud sunt zugrăviți Alexandru Constantin Moruzi VV și Nectarie, episcop. La stanga intrării ;”Panița Maria Glogoveanu “și “Jupanița Stâncă “; Radu Pleșoianu, Bălașa Ghitu,Dimitrie Plesoianu,Maria Pan Gheorghe,Ancuța Pan Stoian, Păuna,Ștefan, Ilinca, si Maria Balaftenca.( D.Buzatu,op.cit., p.583-584 ). 166.Ibidem. 167.Ibidem,p.584-585. 168.Ibidem. 169.Ibidem. Referință Bibliografica: Dr.MITE MĂNEANU, Bisericile
DR.MITE MĂNEANU, BISERICILE ORAŞULUI CERNEŢI de VARVARA MAGDALENA MĂNEANU în ediţia nr. 1224 din 08 mai 2014 by http://confluente.ro/Varvara_magdalena_maneanu_1399545057.html [Corola-blog/BlogPost/346981_a_348310]
-
numită și Schitul Păroaia (după numele jupaniței Ecaterina, soția lui Para logofăt una dintre donatoarele de la mijlocul secolului al XVII-lea) sau, mai nou, Schitul Lăculețe, o ctitorie a domnitorului Matei Basarab mai puțin cunoscută, atât datorită insuficientelor izvoare documentare care să dea informații despre ea, cât
Mănăstirea Doicești () [Corola-website/Science/298861_a_300190]
-
prin care voievodul Alexandru Mircea întărește lui Neagoe și feciorilor săi moșia cumpărată le la Danciu al lui Zlate în schimbul sumei de 2300 aspri. În 1597 Mihai Viteazul întărește prin hrisov domnesc lui Brașov ocina în Barbulețu partea cumpărată de la jupanița Negoslava cu 2000 de aspri și o vacă cu lapte. În 1613 Radu Mihnea fiul lui Mihnea voievod întărește lui Neagu din Bărbulețu și feciorilor săi, parte de moșie din Barbulețu.Vatra satului Barbulețu a fost locuită permanent fapt confirmat
Bărbulețu, Dâmbovița () [Corola-website/Science/324775_a_326104]
-
Crișcior (în , în ) este satul de reședință al comunei cu același nume din județul Hunedoara, Transilvania, România. La Crișcior se păstrează o veche biserică de zid românească, Biserica Adormirea Maicii Domnului, ctitorita de cneazul Bâlea și soția sa, jupanița Vită, la sfârșitul secolului al XIV-lea. De plan longitudinal, cu turn-clopotniță pe vest, biserica conserva pe pereții pronaosului importante fragmente de pictură murala din epoca fundației (tabloul votiv cu familia ctitorului, scene biblice, sfinți militari etc.), operă unui maestru
Crișcior, Hunedoara () [Corola-website/Science/300545_a_301874]
-
au pierdut procesul, dar, spre a-i domoli, Neagoslava „"a dăruit Stroeștii toți și trei sălașe de ațigani sfintei mânăstiri de la Bistrița, ca să-i fie de cinste și de pomenire în veci. Însă cât va fi în viață mai sus-zisa jupaniță, singură să stăpânească satul și ațiganii mai sus-ziși, iar după moartea ei să fie sfintei mânăstiri de ocină și de ohabă..."” (Leonăchescu, 2001). La 16 aprilie 1533 sunt menționate hotarele moșiei Stroești cu toponimele aflate și azi în uz: „"de la
Stroești, Argeș () [Corola-website/Science/300645_a_301974]
-
avere încheiată, în august 1574, de banul Drăghici și de soția sa, Vlădaia: „[Dacă nu] poată să se țină jupânițaVlădaia fără soț, după moartea jupanului Drăghici, ci se va mărita sau jupân Drăghici ban, dacă se va însura după moartea jupaniței lui, Vlădaia, iar această întocmire și frăție să nu fie nicidecum, ci să țină cine ce-a avut moștenire”. Aceste diate ni le recomandă uneori pe văduve în ipostaza de executori testamentari. în afară de înmormântarea („pogribania”) soțului defunct (obligație a văduvei
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
cumpărase”; jupan Dobromir, fost mare ban, a cumpărat de la jupânița Neacșa, călugărița din Drăgorești și de la nepotul ei Radul Bidiviul, un sat gorjean - Voinigești (Neacșa îl moștenise) și a dat pe el „60.000 aspri gata” - „asprii de zestre ai jupaniței Tomaia, de la părinții ei” - și apoi - zice Alexandru Vodă Iliaș într-un act din 10 iunie 1628 - „a lăsat cu limba lui, la moarte, încă pe când era el viu, în viața lui, să fie tot satul Voinigești jupaniței lui, Tomaia
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
zestre ai jupaniței Tomaia, de la părinții ei” - și apoi - zice Alexandru Vodă Iliaș într-un act din 10 iunie 1628 - „a lăsat cu limba lui, la moarte, încă pe când era el viu, în viața lui, să fie tot satul Voinigești jupaniței lui, Tomaia, mătușa jitelniței Sima stolniceasa, pentru că l-a cumpărat cu asprii de zestre ai jupâniței Tomaia... „; după moartea văduvei, satul cu pricina revenea Simei, ceea ce Alexandru Iliaș întărește). Cercetătorii sunt de acord că, dacă în acte, femeile vând sau
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
copii ai săi, în zilele binecinstitorului și de Hristos iubirorului Io[an] Mihnea voievod și ale doamnei lui Neaga, fiica lui Vlaicu; pentru acea, jalnică cu osârdie a făcut această biserică”; iar jupânița Anca, mama ei a împodobit mormîntul: „iar jupanița Anca, le-a înfrumusețat această piatră ca să le fie veșnică pomenire. în anul 7096”344), căci Mihnea nu pre era atent la conveniențe. După o a treia ședere în scaun, efemeră (câteva zile în lunile mai și iunie 1591, căci
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
rămase de la Stoican, soțul ei, ambele fiind „stare i prave očine i dědine” [moșteniri și ocine vechi și drepte]523; de aceea uneori ele erau oficializate, „autentificate” în prezența Voievodului și transformate în porunci domnești: „Iar după aceea a venit jupanița Maria înaintea domniei mele” - scria pisarul lui Radu de la Afumați într-un hrisov dat la Târgoviște, la 24 iulie 1525 - „de a întocmit averile ei, care sânt mai sus scrise...” 524) trebuiau redactate - preciza Antim Ivireanul în citatele Mijlociri, accentuând
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
o vânzu și să o pomenem și să o comândăm până la un an și doi”530. Fără a fi niște testamente donatio sui-generis (cum trebuie să fi fost cel evocat de Radu de la Afumați în cazul - pomenit mai sus - al jupaniței Maria a lui Baldovin pârcălab: „fie ca să-i dăruiască la mănăstire pentru sufletul său”), care urmăreau „înscrierea în pomelnic” și fixarea numelui defunctei într-o „memorie liturgică”, pasajele privind serviciile postfunerare (căci prefer să mă refer la această „secvență”), prezente
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Avgust 6 dni, vă leat 7150 [1642] și se-au pus această piatră în zilele Io[an] Costantin Voevod, vă leat 7164 [1656]”), văduvele (nespunându-ne câteodată, din inscripții, prea multe despre ele: (trad.) „S-au pristăvit roaba lui Dumnezeu jupanița Dobra, fostă mare băneasă, veșnica ei pomenire...”584 - glăsuiește o piatră funerară fostă la Mănăstirea Bucovăț) își conjurau urmașii, rude ori străini, spunându-le că vor să-și afle odihna eternă lângă defuncții lor soți585. Pe muchia din stânga a acelei
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]